خب، نمیدونم از کجا شروع کنم ولی این کتاب واقعا جالبه، نصف روزه خوندمش و لذت بردم
میدونم شاید خیلیا نسبت به نویسنده‌های ایرانی گارد داشته باشن ولی این کتاب واقعا استحقاقش بیشتر از ایناست.
بهره گرفتن از یه افسانه‌ی قدیمی، روایت داستان از زبان اول شخص،  داستان خیلی جذابش و همه و همه موجب میشه که به خیلیا پیشنهادش کنم
پ.ن:یکی از بهترین دیدار با نویسنده‌های عمرمم بابت این کتاب تجربه کردم و از همین تریبون هم میگم، خانم میرابوطالبی ما خواهان جلد دومیم:)
      

        فقط برای اینکه عکس بمونه  به یادگار🌱
پ.ن:هرکاری کردم جهت عکس درست نشد ولی فک کنم همین مقبوله؟
      

        اندکی پیش تمومش کردم، فکر کنم در بهترین حالت سه امتیاز از من میگیره، یسری ایرادات داشت از نظرم که ذکرشون میکنم:
۱. نمیدونم ایراد از ترجمه بود یا نویسنده، ولی یکسری جاها از کلمات خیلیی سخت استفاده شده بود و یسری جاها از سخیف‌ترین واژه ها بهره گرفته بود؛ نمیدونم چجوری بگم، یعنی نویسنده/مترجم قلم ثابتی نداشت و هی بین اثر فاخر و اثر ساده در حرکت بود
۲. من اونقد احساس ترس رو نگرفتم از این کتاب، یعنی بنظرم در مقایسه با ستاره‌ها را بشمار، جنگ چکاوک‌ها و حتی کتابای ایرانی مثل قطار جک لندن، هستی و... نتونسته بود اون احساس ترس رو القا کنه، عین اینکه جنگ یه خاله‌بازی بود که خیلی سریعم تموم شد
۳. داستان اون پیچیدگی لازم رو نداشت، جوری که تو میتونستی حدس بزنی نویسنده برای چی اینجا این متن رو آورده(انگاری که سیر تحول داستان یه خط صاف بود، در حالی که داستان خوب اون داستانیه که بیاد یه خط کج و معوج ایجاد کنه و بعد اون خطو صاف کنه.
در آخر اینو بگم که موضوع واقعا جذابه و میشه هزااااران بار بهش پرداخت، ولی نه با قلم این نویسنده و مترجم.
خلاصه که پیشنهادش نمی‌کنم چون توی آثار جنگی کتابای به مراتب بهتری هست.
      

        خب، عادت یادداشت نویسی بعد از  پایان کتاب‌ها رو ندارم متاسفانه
ولی از استونر شروع میکنم به امید اینکه موفق باشم
حقیقتا استونر جز کتابای اورریتدیه که خیلی از بوک بلاگرا یهویی پرداختن بهش و همشون هم با تعاریفی همچون شاهکار و عالی و... ازش تعریف کردن
منم تحت تاثیر نظرات اونها خوندمش، خوب رو به عالی بود ولی نه درحد تعریف و تمجید هایی که ازش می‌شد
استونر برای من در حد نمره ۴.۵ یا ۴.۷۵ باقی میمونه
و اگر قرار باشه به بقیه کتاب معرفی کنم قطعا استونر توی صدر جدولم نخواهد بود.
      

        مرداد ۰۳ خواندمش، جذاب بود.
ماجرای خانوادگی داستان و مکالماتی که با لهجه جنوبی انجام می‌شد واقعا جالب بود
فقط وسط داستان یذره حوصله سر بر بود
ولی واقعا با صفحات و فصل‌های آخر گریه کردم...
میشه تو بین برترین آثار جنگی ایران حسابش کرد
من پیشنهادش میکنم، امیدوارم که بخونید و لذت ببرید

      

        عابر علفو یافتم بالاخره، خدا این لذت یافتن کتابای چاپ ممنوع رو از ما نگیره🥲