داستان جذاب مردی به نام سام در زمان جنگ است که با دو همسر جدا از هم و خانواده‌اش در آبادان زندگی می‌کند و در ادامه، پس از حضور در خرمشهر و کمک به رزمندگان، مجبور به ترک آبادان می شود... دو انتقاد به ویراستاری کتاب دارم: 1. دانای کل به زبان فارسی معیار داستان را روایت می‌کند ولی وجود کلمات و اصطلاحات آبادانی، توی ذوق میزند؛ مانند «نهاد» به جای «گذاشت»، «هیچ نگفت» به جای «چیزی نگفت»، «نگاه جلال کرد» به جای «به جلال نگاه کرد» و ...  2. در گفت‌وگوها از کلمات و اصطلاحاتی استفاده شده که ما به طور معمول در گفت‌وگوهای روزمره از آنها استفاده نمی‌کنیم؛ مانند: «اعصار گذشته»، «نشریه»، «تداوم» و ...
        

          مرداد ۰۳ خواندمش، جذاب بود.
ماجرای خانوادگی داستان و مکالماتی که با لهجه جنوبی انجام می‌شد واقعا جالب بود
فقط وسط داستان یذره حوصله سر بر بود
ولی واقعا با صفحات و فصل‌های آخر گریه کردم...
میشه تو بین برترین آثار جنگی ایران حسابش کرد
من پیشنهادش میکنم، امیدوارم که بخونید و لذت ببرید