روایت تحمل یکی از سخت‌ترین شرایط ممکن برای زندگی یک نوجوان، بدون پرداختن به صحنه‌های خشن و بدون نمایش سیاهی مطلق و ناامیدی.
امید و تکاپو مثل یک هوای زندگی‌بخش در سطرهای این کتاب جریان داره، هرچند در بعضی نقاط ساکت‌تر به جریان خودش ادامه می‌دهد. 
        

          داستان کتاب درباره دختری یازده ساله است که همراه مادر و خواهر بزرگش از شهر نانام در منچوری فرار می کنند تا به ژاپن برگردند. این سفر ماجراهایی دارد که که متن جذاب کتاب را شکل میدهد.خانواده ی یوکو ژاپنی است و ماجرا در سال 1945 اتفاق می افتد . در سالهای جنگ دوم جهانی مبارزان کمونیست کره شمالی  در کنار شوروی به مبارزه با ژاپن و اتباع  آن می پرداختند.آثار  بسیاری درباره‌ی چهره زشت جنگ در اروپا و تبعات آن برای شهروندان اروپایی منتشر شده است و دردهای مردم در جبهه متفقین ذکر شده است. اما این کتاب به تاثیر جنگ در آسیا و شرق تمرکز کرده است و به مردم ژاپن( که جزو قوای متحدین بودند) و سختی‌هایی که آنها در جنگ کشیده‌اند، پرداخته است.

سوژه داستانی تازه و جذاب است. داستان با ریتم نسبتا بالایی از ابتدا مخاطب را با گرفتاری بزرگ این خانواده، یعنی فرار از دست دشمن، درگیر می کند و وقایع را به نحوی می‌چیند که نمی‌شود کتاب را رها کرد.
مسئولیت پذیری و اخلاق جاری در این خانواده برای نوجوان الگو است. امیدی که برای زنده ماندن و ساختن دوباره‌ی زندگی دارند، ستودنی است. مقاومت و تاب آوری شخصیت اصلی و خواهرش کو  از نقاط درخشان داستان است. با وجود اینکه این دو خواهر در اوج مشکلات گرفتاری هستند از هیچ بن بستی نمی هراسند و همیشه راهی برای گرفتاری های زندگی پیدا می‌کنند.
 در دنباله‌ی این داستان کتاب دیگری با نام من و خواهر و برادرم از همین نویسنده منتشر شده است که بهتر است به عنوان مکمل جلد اول به خواننده  معرفی گردد.
سن و سال یوکو در متن کتاب تناقض دارد. گاهی 11 و گاهی 12 ساله معرفی شده است. همچنین به علت اتفاقات متعدد و متنوع در این سفر که انصافا جذاب هستند، داستان بیشتر تعریف وقایع را تعریف می ند و کتاب برش زمانی طولانی را در تعداد صفحات حدود 170 روایت می کند که ناگزیر سرعت وقایع داستان را بالا می برد. 
البته داستان آنقدر از نظر موضوع و محتوا جذاب است  که اشکالات داستانی مخاطب را آزار نمیدهد.
 کتاب مناسب نوجوانان 12 سال به بالااست.
        

          اندکی پیش تمومش کردم، فکر کنم در بهترین حالت سه امتیاز از من میگیره، یسری ایرادات داشت از نظرم که ذکرشون میکنم:
۱. نمیدونم ایراد از ترجمه بود یا نویسنده، ولی یکسری جاها از کلمات خیلیی سخت استفاده شده بود و یسری جاها از سخیف‌ترین واژه ها بهره گرفته بود؛ نمیدونم چجوری بگم، یعنی نویسنده/مترجم قلم ثابتی نداشت و هی بین اثر فاخر و اثر ساده در حرکت بود
۲. من اونقد احساس ترس رو نگرفتم از این کتاب، یعنی بنظرم در مقایسه با ستاره‌ها را بشمار، جنگ چکاوک‌ها و حتی کتابای ایرانی مثل قطار جک لندن، هستی و... نتونسته بود اون احساس ترس رو القا کنه، عین اینکه جنگ یه خاله‌بازی بود که خیلی سریعم تموم شد
۳. داستان اون پیچیدگی لازم رو نداشت، جوری که تو میتونستی حدس بزنی نویسنده برای چی اینجا این متن رو آورده(انگاری که سیر تحول داستان یه خط صاف بود، در حالی که داستان خوب اون داستانیه که بیاد یه خط کج و معوج ایجاد کنه و بعد اون خطو صاف کنه.
در آخر اینو بگم که موضوع واقعا جذابه و میشه هزااااران بار بهش پرداخت، ولی نه با قلم این نویسنده و مترجم.
خلاصه که پیشنهادش نمی‌کنم چون توی آثار جنگی کتابای به مراتب بهتری هست.
        

          خب میرسیم به کتاب آن سوی جنگل خیزران......!
این کتاب واقعا فوق العاده است ‌ .
من این کتاب رو واقعا دوست داشتم و قشنگ همه ی اتفاقات رو همراه با یوکو تجربه کردم .
⚠️ هشدار ⚠️
آخر داستان برای خودتون آب قند و دستمال کاغذی ببرید .
من خیلی گریه کردم.
        

          خیلی تاثیرگذار و واقعی و درس آموز بود.
از اونا که به قول بابام یه چیزی به آدم اضافه می‌کنه.
تجربه‌ی زندگی در جنگ رو به تجارب زندگی‌م اضافه کرد ...
        

          این کتاب فوق‌العاده‌ست. انقدر مزه‌ش زیر دندونم خوشه که دوست‌دارم بارها و بارها بخونمش.
سخنران‌های انگیزشی باید جلوی این دختر ۱۱ ساله و خانواده‌ش لنگ بندازن. 😄
جذابیتش اینه که کاملا مستنده و خانم کاواشیما برای طولانی‌تر شدنش به‌ش آب نبسته!
ترجمه هم انقدر روون و خوبه که اصلا آفرین آقا مجید!
خلاصه بخونید و بخوانانید و غبطه‌کُش شوید. 😁