مثل دیگر آثارِ عباس معروفی قلم بسیار جذاب و گیرایی دارد. شرح جزییات بسیار زیاد است و ناخودآگاه تصویرها را به ذهن می‌آورد.  
اخلاقی نیست اما خب داستان دختری بلاتکلیف در زمانه‌ای بلاتکلیف‌تر را ملموس بیان کرده.
پایانِ کتاب حیرت‌آور بود که این همه حوادث اتفاق افتاده بود و حال آنکه سال بلوا هنوز نیامده بود...

      

        تو گویی دغدغه‌ی مدیران و معلمان  دهها سال است که  همان است...
مدیر مدرسه مردی‌ست که چندین سال معلم بوده و با درخواست و پیگیری و اصرار شده مدیر یک مدرسه‌ی دورافتاده. اما عمر مدیریتش به یک سال هم نکشید بخاطر وجدان و مسئولیت‌پذیری و دلسوزی...

از خواندنش لذت بردم، فضای دفتر و روابط بین آدمها برایم ملموس و آشنا بود و از قلم روان و جذاب جلال آل‌احمد کیفور شدم.
      

        ناپختگی در پردازش شخصیتها، جمله‌بندی‌ها و اتفاقات...
      

        یک لحظه انفجار، سالها تبعات....

کتاب ساداکو احتمالا از خفیف‌ترین و لطیف‌ترین چهره‌‌های انفجار اتمی در ژاپن است. دخترکی که چندین سال بعد از انفجار، بر اثر تشعشعات آن، سرطان خون گرفته و با وجود هزاران امید و صدها درنا، نتوانست مقاومت کند و پرواز کرد. 

در کتاب  درباره‌ی دلیل انفجار و عامل آن هیچ صحبتی به میان نمی‌آید!!!! 
انتخاب ژاپن صلح از موضع ذلّت است.
      

        خاطرات پیرمرد دلچسب و شیرین بود، مثل یک فنجان چای در یک عصر ابریِ پاییز.
لذت بردم
      

        سفرنامه‌ است ولی نه سفر بیرونی و مادی
بیشتر سفر نویسنده به درونیات خودش است که بسیار نرم و  روان خواننده را با خود همراه می‌کند.
اوضاع و احوال دختر جوانی‌ست با همه‌ی بالا و پایینهای خلقی و روحی، همه‌ی تعلقها و گره‌های ذهنی و ...

آشوب همیشگیِ یک دختر ....
      

        ایده‌ی کتاب بسیار بدیع و جذّاب است و نحوه‌ی پرداخت به مساله بسیار عمیق و دقیق.
مساله چیست؟ افسردگی
افسردگیِ "نورا سید" که گمان می‌کند درخت پرشاخ و برگ و تنومند زندگی‌اش، از ریشه گندیده است، پس هر جوانه‌ی نو نیز محکوم است به فنا.
نورا در یک حادثه‌ی خودخواسته قصد رفتن از دنیا را دارد ولی در اتفاقی عجیب توان آن را می‌یابد که به جای حرکتِ معمول در طولِ یک زندگی، بسیار بسیار زندگیهای موازیِ خودش را در امکانهای مختلف ببیند و حتی کم و بیش آنها را زندگی کند و انواع فراز و نشیب‌ها را از سر بگذراند؛ و هرجا که احساس ناامیدی کرد برگردد سرجای اولش، به کتابخانه‌ی نیمه شب.
(بین مرگ و زندگی یه کتابخانه هست و توی اون کتابخانه قفسه‌ها و کتابها بینهایتن. هر کتاب فرصت تجربه‌ی یه زندگی تازه‌ست، زندگی‌ای که می‌تونستی داشته باشی. با خوندن هرکتاب می‌تونی ببینی اگه انتخاب‌های متفاوتی می‌کردی اوضاعت چطور پیش می‌رفت...) 

این رفت و برگشتها، این فراز و نشیبها، ترس و دلهره‌ها، عشق و تعلّق‌ها، یک چیز جدید در نورا رویاند:  "امید"
امید به اینکه در همان زندگیِ فلاکت‌بار و ناامیدانه‌ی خودش امکان کاشتن بی‌نهایت دانه و برداشت بی‌نهایت میوه دارد که گویی تازه چشمش به روی آنها باز شده است 
و خب
زندگی شاید همین باشد...


به نظر من بعضی از جمله‌ها  را بهتر و زیباتر می‌شد ترجمه یا حتی ویرایش کرد.
      

        شیرین و گیرا با چهل روز سفر فائضه غفارحدادی همراه شدم.
خیلی دلچسب بود، مخصوصا که در ایام حج خواندمش
      

        بالاخره خواندمش
و مبهوت جادوی کلماتش شدم.
داستان پرکشش و جذابی دارد.
من راه مقبله با لولوخورخوره‌ها را یاد گرفتم!
به دیوانه‌سازهای زندگی خودم فکر می‌کنم و اینکه باید سدّی که درمقابلشان دارم را پیدا کنم.
دلم میخواهد قدح اندیشه را جدی‌تر بگیرم...
      

        شیرین و جذاب مثل همیشه‌ی خانم غفارحدادی.
این کتاب روایت سطحی و مختصر خانواده‌ای اهل غزه است، که به ناچار در اقصی نقاط دنیا ساکن هستند و سالی یکبار در لبنان گردهم می‌آیند و دیدار تازه می‌کنند. حاوی اطلاعات ارزشمند و البته جذاب و دانستنی از لبنان.

به شدت منتظر کتاب اصلی که دلیل سفرشون بوده و براش مصاحبه می‌گرفتن، هستم✌️
      

        فکر نمی‌کردم دوباره روزی بیاید که با خواندن کتابی اشک بریزم...

آه زه‌زه! چه غم سنگینی روی شانه‌های نحیف شش سالگی‌ات گذاشته شد.

      

        از کتابهای نخواندنی...
به هیچ‌وجه مناسب دیدن و خواندن برای کودکان نیست.
تصویری وهم‌آلود و ترسناک از مرگ ارایه می‌کند در حالی‌که در زمره‌ی کتاب کودک است!!
      

        تصویری واقعی از زندگی در رام‌اللّه، با وجود حکومت نظامیهای سخت و ظالمانه، تحقیرها، کمبودها و ...از زاویه‌ی دید یک پسر نوجوان

علاقه‌اش به وطن و مقاومت برای نجاتِ آن؛ خشمش نسبت به ظلم و ظالمان، و ترکیب اینها با دنیای پر تلاطم نوجوانی فضای جذابی را برای کتاب ساخته.

کتاب برای نواجوانان بسیار سالم و بی‌حاشیه است، البته که بستگی به میزان حساسیت خانواده دارد.


درتوصیفات شخصیتها و حتی ظاهرشان جای کار بیشتری داشت.
      

        پیامهای اعتقادی و اخلاقیِ کتاب به نظر من بسیار گل‌درشت و مستقیم بود.
بعنوان یک رمان جذابیت نداشت.
      

        آنها با هم فرق داشتند
 ولی باهم کنار آمدند...


چیزی که این روزها لازمه به بچه‌هامون یاد بدیم.