این کتاب رو در دوران کودکی خوندم و هنوز هم برای آرزوهام درناهای کاغذی درست می‌کنم
        

          اولین کتابی بود که من را از ادبیات کودک جدا کرد و با نوعی دیگر آشنا کرد. پدرم اولین روز تابستان آن را آورد و به من داد خودش گفت که عاشق این کتاب هست و هر موقع آن را خواندم میتوانیم در موردش صحبت کنیم. هنوز هم مزه کتاب خوانی و صحبت در مورد آن زیر زبانم هست... هزاردرنای کاغذی و هزار امید ... و چهره دیگری از دنیای واقعی... 
        

          کتاب به شدت زیبا یی بود
داستان دختری که رفت اما یادش در ذهن همه ماند و به خوبی ازش یاد شد و مردی که بمب اتم را ساخت و قدرت و شهرت به دست آورد اما همه جا از او با بدی و ترس یاد می شد
داستان امید

        

          یک لحظه انفجار، سالها تبعات....

کتاب ساداکو احتمالا از خفیف‌ترین و لطیف‌ترین چهره‌‌های انفجار اتمی در ژاپن است. دخترکی که چندین سال بعد از انفجار، بر اثر تشعشعات آن، سرطان خون گرفته و با وجود هزاران امید و صدها درنا، نتوانست مقاومت کند و پرواز کرد. 

در کتاب  درباره‌ی دلیل انفجار و عامل آن هیچ صحبتی به میان نمی‌آید!!!! 
انتخاب ژاپن صلح از موضع ذلّت است.
        

          خیلی وقت پیش این کتاب رو خوندم، شاید حدود 15سال پیش، ولی مزش هنوز زیر زبانم هست...شیرین تلخ...امید...تلاش...امید...
دوست دارم دوباره بخونمش
        

          خیلی خیلی خوب و البته غم انگیز بود...!:):
یه دوست خیلی خوبی داد بم بخونمش.....!
        

          ای درناهای بهشتی 
با بالهای قشنگ خود
روی کودکم را بپوشانید
***
داستان زیبا و غم انگیزی بود
        

          */حاوی اسپویل/*
دوست دارید در کمترین زمان ممکن دچار غمباد و بغض بشید؟ این کتاب مناسب شماست! ساداکو ۲ ساله بود که بمب اتم هیروشیما، محل زندگیش رو زیر و رو کرد. با اینکه خردسال بود اما همیشه می‌گفت دقیق به خاطر داره که چطوری بمب افتاد انگار که خورشید به زمین افتاده بود. ساداکو خیلی سریع می‌دوید مثل باد، همه می‌دونستند که ساداکو یه روزی دونده‌ی بزرگی میشه اما دست تقدیر برنامه‌ی دیگه‌ای برای ساداکو تدارک دیده بود. ۹ سال بعد از افتادن بمب اتم هنوز افراد زیادی به خاطر تنفس هوای آلوده مریض میشدند از جمله ساداکو که سرطان خون گرفت و به خاطر حرف دوست صمیمی‌ش که گفته بود طبق یک افسانه قدیمی اگه هزار درنای کاغذی درست کنی از بیماری نجات پیدا می‌کنی، شروع کرد به ساخت درناهای کاغذی اما ضعف بدنی اجازه‌ی ساخت هزار درنا رو نداد. در نهایت ساداکو چشمانش رو بست و دیگه باز نکرد. یک مجسمه از ساداکو در پارک صلح هیروشیما برای بزرگداشت ساداکو و تمام کودکان مثل اون ساخته شد.ه
        

          کتابی ساده و کوتاه درباره افسانه ی هزاردرنا 
        

          احتمالا این افسانه ی معروف ژاپنی رو شنیدین که میگن هرکی هزار تا درنای کاغذی درست کنه آرزوش بر آورده میشه؟ 
خب این داستان داستان دختری به نام ساداکو هست که دوستش چی‌زو‌کو بهش پیشنهاد میده بیاد و ۱۰۰۰ تا دریای کاغذی درست کنه !
ما روز اول مدرسه تو مدرسه مون معلممون برامون صفحه اول فصل ۵ این کتاب رو خوند و  همه ی مدرسه باهم دریای کاغذی درست کردیم و چسباندیم روی در جا کفشی مون جلوی در   ورودی  . 
این کتاب خیلی قشنگه برین بخونین !!!
        

          روایتی واقعی و تلخ از اثرات بلند مدت بمب های اتمی بر نابود کردن زندگی و شوق و امید انسان ها.❤️‍🩹
و درناهای کاغذی ای که همچنان با یاد ساداکو و به امید صلح ساخته می شوند....
        

          فهم تاریخ از دل داستان هاست که فهم آن را برای همه  جذاب می کند و این داستان نیز ماجرای انفجار هیروشیما و  فجایعی که به خاطر این جنایت بزرگ  دامن‌گیر مردم شد را در قالب داستانی کوتاه و مختصر برای مخاطب نوجوان بیان می کند.
        

          زیبا اما غم انگیز بود... 

این است فریاد ما
این است آرزوی ما :
صلح در تمام دنیا 🫠
        

          قلبم...
برای مادر یک دختر زیادی غم‌انگیز است...
        

          این کتاب پایان خوشی نداره و کتاب غم انگیزی هست اما می تونیم با این کتاب ،کسانی که بیمار هستند و درمانی ندارند رو بیشتر درک کنیم. 
        

          یه کتاب خیلی غم انگیز 🥲💔 اشکم دراومد 
مجسمه ساداکو تو ژاپن هست که یک درنای طلایی دستشه  و هر سال کلی درنای کاغذی درست میکنند و زیر مجسمه میزارند:)))) وای بغض 
|چیزکو گفت ساداکو افسانه قدیمی میگه اگه بیماری هزار تا درنای کاغذی درست کنه حالش خوب میشه |
        

          
اولین و آخرین باری که یک بمب هسته‌ای بشریت را مبهوت و غمزده کرد، بمباران شیمیایی ناکازاکی و هیروشیما ژاپن در سال ۱۹۴۵ میلادی بود.
جهان شاهد دیوانگی و بدمستی حاکمان آمریکا بود. این فاجعه دنباله‌های دردناکی زیادی برای دنیا به ارمغان آورد. جنگ‌های بعدی و تروریسم و تحریم و...
 
از ابتدایی‌ترین حوادث بعد از بمباران شیوع بیماری سرطان در میان نجات‌یافتگان فاجعه بود. ساداکو دختری ۱۱ ساله است که در زمان اتفاق ۲ ساله بود. دختری سرشار از امید به زندگی، شور و شوق دویدن و آرزوهای بزرگ....
کتابی کوتاه که نسخه الکترونیکی آن در طاقچه موجود است و برای آشنایی نوجوان با یکی از مهمترین وقایع تاریخ معاصر جهان توصیه می‌شود. برای شناختن روش آمریکایی در حکمرانی دنیا...

#معرفی_کتاب
#کانون_پرورش_فکری
#الینور_کوئر
#ساداکو_و_هزار_درنای_کاغذی


https://eitaa.com/vazhband
        

          غم انگیز 
غم انگیز 
غم انگیز 
تو دوره راهنمایی خوندمش ، از اون اولا تا آخرش ، بغض کرده بودم 
        

          . 
#کتاب_خواندم
#ساداکو_و_هزار_درنای_قرمز
بسی تلخ و گزنده ولی پر ازحس امید.. 
راجع به دختری که تازه در حال درخشیدن است، که متوجه می شود اشعه های انفجار هسته ایی روی او هم تاثیر گذاشته. 
طبق یک افسانه می‌خواهد هزاردُرنا درست کندتا خوب شود.
اما نهاتیا600دُرنا درست می کندو
تمام ....
ساداکو زندگی است.. 
غم است..
درد است.. 
ولی چه خوب که مرگ وجوددارد..
 چه خوب که پایانی برای تلخی دنیا هست 
درکتاب گرد معرفی شد
. 
        

          تو این کتاب با چند پدیده منحصربفرد روبرو هستیم:
۱- بمب اتم: کتاب به هیچ عنوان درباره بمب اتم صحبت نمی‌کند،ب بلکه با بیان حال روز ژاپن و مردمش، در لایه های زیرین متن، مخاطب را به این فکر می‌اندازد:«آمریکای وحشی؛ بمب اتم؟!»
۲- ژاپن بعد از بمب اتم: فضای ژاپن بعد از آن اتفاق هولناک یک محیط بشدت آسیب دیده و فرو مانده در باتلاق بود. کشوری که نتوانسته بود هنوز از بمب اتم فرار کند، نتوانسته بود از ۱۹۵۰ پا فراتر بگذارد. (سال ۱۹۴۵ بمب اتم برخورد کرد)
۳- تفکرات و عقاید ژاپنی: کتاب به طور گویی ناخواسته عقاید ژاپنی جماعت درباره، شانس و خوشبختی و این موارد را بیان کرده است و چون هدف کتاب نبوده، توضیحات گیج کننده ندارد و مخاطب راحت با فضای تفکراتی ژاپن آشنا می‌شود.
۴- زندگی با تاثیرات بمب اتم: موضوع همین است؛ بمب اتم انفجارش تمام شد، اما هنوز آسیب می‌زند. شخصیت اصلی داستان همین را می‌گوید. حضور امادهٔ تیم درمان اثرات بمب اتم همین را می‌گوید. رسم و رسومات هر ساله مردم همین را می‌گوید.
۵- امید: ساداکو، خواهد مرد. جز این نیست، خود ساداکو می‌داند.
چی زوکو حتی به این موارد اعتقاد نداشت، اما برای ساداکو، هزار درنا را آورد. همه امیدوار بودند، شاید مهم ترین خصوصیت ژاپنی ها همین باشد؛ آنها خیلی امیدوار هستند. هر تکنولوژی عجیب و غریبی را که دیگران گفتند نمی‌شود، آنها گفتند می‌شود، امید داشتند و توانستند. شاید ژاپن بعد از بمب اتم دیگر سر پا نشد و هنوز هم تحت سلطه هست، اما بین مردمش، یا حداقل مردم روستایی اش هنوز امید وجود دارد.