داستان‌های کوتاه نیم تا یک صفحه‌ای  با شخصیت‌هایی مثل خوراکی‌ها و وسایل خانه. 
تصاویر خیلی بامزه هستند.
مناسب ۴ تا ۸ سال. 
      

        چند داستان نسبتا مستقل از زندگی آدم‌های معمولی که احساس شکست یا درماندگی می‌کنند مثل دختری که فروشنده لباس است و آینده‌ای در کارش نمی‌بیند یا پسر ۳۰ ساله‌ای که هنوز بیکار است و مادرش خرجش را می‌دهد یا تازه_ مادری که روزنامه نگار بوده و خیلی فعال و حالا با به دنیا آمدن فرزندش احساس عقب ماندن، همیشه درگیر بودن و تنهایی می‌کند. هرکدام به دلیلی به کتابخانه‌ی محلی خاصی مراجعه می‌کنند و به پیشنهاد خانم سایوری کتابدار، با کتابی روبرو می‌شوند که کمکشان می‌کند درباره‌ی زندگی و ادامه‌ی راهشان، شغلشان، احساسشان بهتر تصمیم بگیرند.

کتاب خیلی خوبی بود. ظاهرش ساده است ولی بطور عمیقی بر جانم نشست.
 ترجمه هم نسبتا خوب است. دو صفحه اول تمام ۵_۶ نسخه‌ای را که از این کتاب ترجمه شده مقایسه کردم و به نظرم رسید این ترجمه از بقیه بهتر است.
      

        داستان از زبان دختر ۶_۷ ساله‌ی خانواده تعریف می‌شود. خبر بدی می‌رسد که همه‌ی بزرگترهای شهر را نگران و ناراحت می‌کند ولی به بچه‌ها چیزی نمی‌گویند. اما بچه می‌فهمد که خبری هست از نگاه‌ها، پچ‌پچ‌ها، خستگی‌ها و بی‌حوصلگی والدینش.
اولش می‌خواهد یک کار بزرگ انجام دهد ولی بعد می‌فهمد شاید از پس کارهای بزرگ برنیاید  ولی می‌تواند کارهای کوچکی برای خانه‌ و خانواده‌اش انجام دهد که حالشان کمی بهتر شود.
      

        یک کتاب کمیک جذاب درباره‌ی دختری ۱۲ ساله به نام مرسدس که تصمیم می‌گیرد دنبال جواب سوالاتش برود و مسلمان می‌شود. مرسدس دختری آمریکایی است که همراه خانواده اش مسلمان می‌شود و بابت روسری‌اش در مدرسه خیلی اذیت می‌شود اما او در راهش ثابت قدم است.
ابن کتاب براساس داستان واقعی زندگی ایوت مرسدس گونزالس است. 
      

        به نظر شما به چه روزی می‌توانم بگویم عالی؟ وقتی زیر نور آفتاب دراز می‌کشم؟ وقتی خوراکی دلخواهم را می‌خورم؟ به نظر خواهرم  چی؟ اگر او جای من را بگیرد و از نور آفتاب کیف کند چی؟

یک روز عالی از نگاه هرکسی متفاوت است و وقتی به یک صحنه از دو زاویه نگاه کنیم احتمالا نظرمان تغییر خواهد کرد.


      

        از شجاعت، خلاقیت و استقبال از خطرِ جولیا خیلی خوشم  آمد. از اول که اثاث‌کشی کرد عجیب‌ترین فکرها به ذهنش رسیدند و بعد هم خوب مشکلات و موقعیت‌ها را مدیریت کرد.
تصاویر هم جذابند و هم خنده‌دار، و پر از جزئیات دیدنی.

این‌ کتاب هم رفت در لیست کلاس‌هایم.
      

        جس پسری است که در یک خانواده‌ی روستایی با چهار خواهر و پدر و مادری کم درآمد زندگی می‌کند. پسری که هیچ‌جا دیده نمی‌شود. در خانه فقط باید به وظایفی که برایش تعیین شده بپردازد، کسی علاقه‌اش به نقاشی را درک نمی‌کند، در مدرسه هم نسبتا تنها است. پسری معمولی با ذهنی خلاق که نقاشی‌های فوق‌العاده‌ای می‌کشد هرچند کسی قدرشان را نمی‌داند.

جس تمام تابستان اول صبح‌ها می‌دود و تقریبا مطمئن است امسال نفر اول دوی مدرسه خواهد بود و بلاخره از طرف بچه‌ها مورد احترام قرار خواهد گرفت.
اما روزهای آخر تابستان دختری با پدر و مادرش به خانه‌ی نیمه مخروبه‌ی روستا اثاث‌کشی می‌کنند. لزلی برخلاف جس نه مشکل مالی دارد نه کم‌رو. اعتماد به نفس دارد و در کمال تعجب همه سریعترین دونده‌ی مدرسه...

برای من شخصیت و زندگی جس جذاب بود. شخصیتی که خیلی خوب پرداخته شده بود برخلاف بعضی شخصیت‌ها مثل معلم موسیقی که چندان جای اصلی خودش را پیدا نمی‌کند. 

اتفاق مهم داستان ظاهرا در اواخر کتاب رخ می‌دهد، جایی که انتظارش را نداریم. اما به نظرم اتفاق اصلی در طی همان روزهای آرام و کم حادثه  رخ داده‌اند. جس تغییر کرده اما خودش خبر ندارد و فقط وقتی می‌فهمد که حادثه‌ی بزرگ رخ می‌دهد.

ترجمه‌ی کتاب اصلا خوب نیست. ویرایش هم نیاز دارد. در مجموع داستانی است بالاتر از متوسط، مگر اینکه خودتان در ذهنتان بیشتر پرورشش بدهید.
      

        چه کتاب خوبی بود.
جنگ می‌شود و شاخه‌های درخت گیلاس بالای تپه می‌سوزد. وقتی جنگ تمام می‌شود بچه‌ها پیرمردی را می‌بینند که تنه درخت را با حصیر می‌پوشاند. پیرمرد می‌گوید اگر درخت بتواند در زمستان تاب بیاورد دوباره شکوفه خواهد کرد....
داستانی  ژاپنی با همان روحیه‌ی مردم ژاپن و تصاویر بسیار زیبا و مخصوص خودشان.

      

        در این روزها خواندن این کتاب آرام ژاپنی راه فراری بود که اضطرابم کمی آرام بگیرد. 
کتاب از زبان اول شخص نوشته شده است. در نیمه‌ی اول مرد جوانی برایمان از سنسی می‌گوید که برایش مثل استاد بوده و در عین حال کم حرف و پر از راز.
و در نیمه‌ی دوم خود استاد پرده از بزرگترین راز زندگیش برمی‌دارد.
خواندن کتاب شبیه قدم زدن در میان معبدها و کوچه‌های قدیمی  ژاپن و راه رفتن در میان دشت روی علف‌های نیمه خشک بود با یک همراه کم حرف که با طمانینه و سر صبر داستانش را تعریف می‌کند.
کتاب در دوران امپراتور میجی می‌گذرد و سنت‌ها و روح حاکم بر آن زمان در کتاب معلوم است. 
دوستش داشتم و خوشحالم که بلاخره در زمان مناسب خواندمش.
      

        برای این کتاب خیلی اشتیاق داشتم و گمانم مشکل همین بود. کمتر از حد انتظارم بود. 
یک عاشقانه‌ی قابل حدس در بستری از حوادث مرتبط با ۱۱ سپتامبر.
اینکه می‌گم قابل حدس چون روند داستان طوری است که کم‌کم می‌توانیم بفهمیم ماجرا به کجا خواهد رسید، عاشقانه‌اش هم تمیز و لطیف است.
صحنه‌های ارتباط فرن و آمبروز را خیلی دوست داشتم. تاملشان و بازی‌های کلامی‌شان و محبت حامیانه‌ی هرکدامشان از دیگری. این جور مواقع دوباره یک دختر ساده‌ی ۲۰ ساله می‌شوم که با اشتیاق منتظرم تا ابد عاشق هم بمانند، با احتیاط دلبری کنند و زیاد نزدیک نشوند!
برگردیم سر داستان. هنر ایمی هارمن وارد کردن بیلی است. بیلی مهربان، امیدوار و شوخ. 
عشق بین فرن و بیلی، عشق الیوت و آمبروز، عشق والدین فرن به او، عشق بیلی به ریتا... همه عاشقانه‌های قشنگی بودند که در زندگی واقعی هم هستند و داستان را عمیق‌تر از یک عاشقانه‌ی ساده کرده‌اند.

در مجموع خوب بود. تقریبا یک نفس خواندمش ولی به نظرم کتاب "و تنها باد می‌داند" همین نویسنده یک سر و گردن بالاتر بود. 
      

        ریچل کاسک در این کتاب از اوضاع و احوال خودش و بسیاری از مادرهای دیگر نوشته، وقتی تازه مادر شده‌اند و همه چیز با پیش‌فرض‌ها متفاوت از آب درمی‌آید.
نوزاد قرار است ۱۸_۱۶ ساعت بخوابد ولی در همین حدود گریه می‌کند، مادر نه شیر دارد نه خواب و حتی یادش می‌رود که قبل از بچه چطور زندگی می‌کرده و چطور در یک روز این‌طور زندگیش زیر و رو شده. 
هرکدام از والدین که سرکار برود برنده است و اغلب این مادر است که با یک نوزاد شاکی توی خانه گیر می‌افتد.
هرچه کتاب‌ها را زیر و رو می‌کند چیزی دستگیرش نمی‌شود. بچه‌های توی کتاب‌ها فرق دارند، مادرهایشان هم. یک چیزی درباره‌ی آنها (این زوج تازه‌ی مادر و بچه) هست که انگار غلط است و طبق هیچکدام از آن دستورالعمل‌ها پیش نمی‌رود.
و حرف زدن ازش با پدر هم مثل آب در هاون کوبیدن است. هیچکدام حرف همدیگر را نمی‌فهمند.
فقط یک تازه مادر است که می‌فهمد. آن هم به شرطی که طبیعت زیادی بهش لطف نکرده باشد و بچه‌اش خیلی خوش قلق و همسرش خیلی همراه نباشد! و باز هم اگر حاضر باشد به شکستش اعتراف کند...

وقتی کتاب را می خواندم آرزو داشتم چند سال پیش ترجمه و منتشر شده بود، آن وقتی که خودم هم دقیقا در چنین حال درماندگی بودم‌.
کتاب جستار است و گاهی کمی سخت‌خوان می‌شود ولی می‌ارزد. می‌ارزد چون احساس همدلی از کتاب سرازیر می‌شود توی قلب هر مادری که روزی چنین تجربه‌های سخت و شیرینی را از سر گذرانده یا در حال سپری کردنش است. 
      

        داستانی درباره‌ی عذرخواهی، مشورت و توجه به حق همسایه.
متن ساده است و تصاویر کتاب هم قشنگند. برای پیش دبستان تا ۸ سال خوب است. 
      

        کتاب درباره‌ی خانم ژان پوور زیست شناس دریا است که در روستایی در فرانسه بزرگ شده و تا قبل از مهاجرت به سیسیل خیاط ماهری بوده است. 
او که در قرن ۱۹ زندگی می‌کرده مدرسه نرفته، اما سواد خواندن و نوشتن داشته و بعد از ازدواج و مهاجرت به سیسیل، به طبیعت و دریا بسیار علاقه‌مند می‌شود و تصمیم می‌گیرد خودش علوم طبیعی بخواند.
کتاب پر از تصاویر جذاب است و باعث می‌شود کودک با متن زندگی‌نامه_داستان همراه شود.
در مجموع به نظرم برای بالای ۹ سال بهتر است.
      

        داستان درباره‌ی دختر ۹ ساله‌ی نسبتا تنها و آرامی است که عاشق آشپزی و نقد غذا است اما والدینش از اینکه او به کارهای بچه‌های هم‌سنش توجهی نشان نمی‌دهد نگران هستند و در پی یک اتفاق  آشپزی را برای او قدغن می‌کنند.
گلادیس معلم خوبی دارد که حواسش به علاقه‌های بچه‌ها هست و به گلادیس کمک می‌کند با انشایش دوباره به کار مورد علاقه‌اش برگردد.

داستان خوب و پاکیزه ای بود. مناسب ۱۰ سال و بالاتر.
      

        داستان دوستی، حل مسئله و کمک به دوست برای تجربه‌ی احساس خوب موفقیت.