بامزه و ساده، برای بچه‌های ۵ سال به بالا
      

        از خواندن این کتاب واقعا لذت بردم. این‌قدر که متوجه نشدم ساعت ۲ نیمه‌شب شده و هنوز بیدارم.

داستان از زبان دختری دبستانی روایت می‌شود. مادر خیاط است و به سختی با خیاطی روزگارشان را می‌گذراند. تنهاست و خسته و زبانش برای دخترش نیش‌دار. از پدر دختر _که دیگر نیست_ و روزگار کینه دارد و خوشحال نیست.
اما عزیزترین فرد زندگی دختر عزیز است یعنی مادربزرگ مادری‌اش. عزیز برای او داستان شاهزاده خانمی را می‌گوید که در چنگال دیو اسیر است و دختر دل به قصه می‌سپارد.
تا اینکه در طی یک اتفاق با شاهزاده خانم روبرو می‌شود...

کتاب ایراداتی هم دارد. مهم‌ترینش برای من تحول سریع رابطه‌ی مادر و دختر بود. ولی نثر روان، زندگی معمولی، مادر بزرگ، مادر و دختر معمولی و واقعی، رابطه‌ی دوستی واقعی در مدرسه، شوهر خاله‌ی فرصت طلب! و بقیه‌ی آدم‌های قصه تقریبا آشنا بودند و باورپذیر و من دوستشان داشتم.

یک رمان نوجوان تمیز و جذاب با مخلوطی از فانتزی. 


      

        اگر بچه‌ای گیر داد که دقیقا از کجا می‌آید؟ و قدم به قدم سوال پرسیدیم و فهمیدیم که منظورش کدام شهر و کدام فامیل نیست! نمی‌خواهد فقط محل تولد  را بداند، جوابِ از توی دل مامان کفایت مذاکرات را اعلام نمی‌کند؛ می‌شود به این کتاب هم فکر کرد.
قطعا لازم است به عنوان والد تربیت جنسی یاد گرفته باشیم، کتاب را خودمان خوانده باشیم و با بچه‌مان هم روراست و دوست باشیم.
و فقط به اندازه یک قدم بیشتر بر آگاهیش بیفزاییم.
چون کم‌کم همه قدم‌ها برداشته می‌شوند! 

نگران نباشیم اگر ما حواس جمع و در دسترس و امن باشیم هیچ طرف ماجرا نه دیر می‌شود نه فاجعه ای رخ می‌دهد.

روضه‌ها را خواندم! کتابش بامزه است. تصویرها هم. 
      

        یک کتاب مصور بامزه که در آن به کودک آموزش می‌دهد چطور داستان مصور بنویسد. شاید برای معلم‌ها بیشتر قابل استفاده باشد.
طولانی است و بعضی جاهایش هم بافرهنگ ما همخوانی ندارد یا حال بهم زن است (یکی از داستان‌های بچه ماهی‌ها کلا درباره پی پی سگ است😵‍💫) اما خب خوبی‌اش این است که می‌شود حذف کرد.
بخصوص اگر برای کلاس استفاده کنیم شاید لازم نباشد اصلا کل کتاب را ببریم.

این هم رفت در لیست کلاس‌های کتاب‌خوانی‌ام ان‌شاالله.
      

        در ژانر! خودش بامزه بود. بخش زیادی از جذابیت کتاب به دوش تصویرگره.  با عکاسی از میوه‌ها حس‌های مختلف رو درآورده و خیلی هم خوب این کار رو انجام داده.

رفت توی لیست کلاس کتاب‌خوانی سال بعدم ان‌شاالله.
      

        فصل‌های کتاب یکی در میان از دفترچه خاطرات راحیل و رَهاد خواهر و برادر دوقلوی نوجوان، بیان شده‌اند.
این دو به همراه خانواده‌شان راهی سفر پیاده روی اربعین می‌شوند ولی در مرز  به دلیلی مجبور می‌شوند از هم جدا شوند.

در ادامه راحیل که با بابا و راحله هم سفر شده و رَهاد که با مامان و عزیز، ماجرای سفر خودشان را تعریف می‌کنند تا دوباره همه خانواده کنار هم جمع شوند.

داستان ساده است، گره‌افکنی خاصی ندارد اما سر راست و جذاب اتفاقات سفر اربعین را توضیح داده است.
برای بچه‌هایی که از سفر اربعین خاطره‌ی خوشی دارند یا مشتاقش هستند، جالب است.
مناسب ۹ سال و بالاتر. 

      

        یک کوسه به تازگی وارد خلیج ماهی‌ها شده و هر روز تعداد زیادی از آنها را شکار می‌کند و می‌خورد.
ماهی‌ها به رهبری ماهی سفید تصمیم می‌گیرند علیه او دست به کار شوند. تعدای از ماهی‌ها فقط تماشاچی‌اند و بقیه همراه.
و بلاخره او را بیرون می‌کنند.
این خلاصه داستان.

داستان خوبی است اما ادبیاتش  کودکانه نیست. قرار است داستان برای ۹ تا ۱۲ سال باشد ولی به نظرم اغلبشان این مدل ادبیات شعاری و انقلابی را نمی‌فهمند. جملات و سخنان هرکدام از ماهی‌ها خیلی طولانی و شعاری است، انگار نه انگار که این کتاب برای نسل الان نوشته شده نه کودک ۱۰ ساله‌ی سال ۵۶.
      

        رمان در دو مقطع تاریخی می‌گذرد. یکی ماجرای ایلیا است که جوان و استاد دانشگاه است و ساکن کرج، دیگری در اورشلیم.

بخش‌های اورشلیم از تولد حضرت عیسی شروع می‌شود و در خلال داستان از زبان و نگاه اهالی قصر، ماجراهای معجزات مختلف حضرت عیسی آورده می‌شود.
در بخش‌های ایلیا ما با زندگی او و مادرش آشنا می‌شویم  و د  ادامه عاشق شدن ایلیا.
ایلیا که در کودکی دو ماه را در کما گذرانده حالا هرازگاهی وارد تونل زمان می‌شود و به مکان‌ها و زمان‌های مختلفی سفر می‌کند...

این دو بخش هیچ‌جوره بهم نمی‌چسبیدند. نویسنده به بهانه‌ی اینکه ایلیا قرار است کتابی را تصویرگری کند، بخش اورشلیم را وارد رمان می‌کند. ولی هیچ‌جا این دو بخش بهم نمی‌رسند.

از طرف دیگر توصیفات بخش ایلیا به دل نمی‌نشستند. چطور بگویم لوس بودند. شخصیت پردازی ضعیف بود و برای پوشاندن این ضعف، جزئیات غیر ضروری در داستان ذکر شده بود. 
مثلا از ایلیا و استادش و مادرش، از هیچکدام ویژگی خاصی در داستان دیده نمی‌شود _چیزی که به ما نشان داده شود نه اینکه نویسنده روی کاغد بنویسد_ ولی اسم هتل و صندلی‌هایی که هربار در کافه رفتن انتخاب می‌کنند ذکر می‌شوند. ممکن است بگویید این جزئیات هستند که به رمان رنگ واقعیت می‌دهند؛
بله. موافقم. به شرطی که روند وقایع و شخصیت‌ها و گره و گره‌گشایی و.. هم با ذکر جزئیات و باورپذیر و باحوصله طراحی شده باشند نه اینکه قسمت‌های اصلی سرسری  و در خیال  و با رویا به مخاطب نشان داده شوند، و برای رفع خلاء قصه‌گویی بیاییم جزئیات صندلی و راننده را تعریف کنیم، چیزهایی که نه از داستان چیز بیشتری به ما می‌گویند نه از شخصیت‌ها.

در مجموع قسمت اورشلیم که هدفش نشان دادن معجزات پیامبری حضرت عیسی و ظلمی که بر ایشان و مادرشان و حضرت یحیی رفته خیلی بهتر از قسمت‌های زمان حال است. 
هرچند که هیچ‌کدام به هم ربطی ندارند!

      

        داستان‌هایی از مثنوی انتخاب شده‌اند و با زبان امروزی بازنویسی شده اند.
به نظرم مفهوم بعضی داستان‌ها مناسب کودک مخاطب کتاب نیست.
تصویرگری هم اصلا خوب نیست. نمی‌دانم چرا اغلب قصه‌های ایرانی باید با مردان خشن و دماغ‌های گنده و تصاویر کج و کوله در ذهن کودک بنشینند؟!!  
      

        در مجموع شعرها را دوست داشتم. با حال و هوای نوجوان‌ها متناسب است. 
      

        رمان کوتاهی است که برای سال اول شروع رمان‌خوانی مناسب است.
      

        بامزه.  ادبیات راوی کمی غیرمودبانه است! کلمات زشت نمی‌گه ولی خب گاهی ته دل بچه‌ها خیلی هم صاف و صوف نیست! برای بچه‌های ۸ سال به بالا بلامانع است!
      

        این یادداشت درباره‌ی کل مجموعه‌ی پنج جلدی حاج بابا است، که براساس خاطرات شهید علیرضا حاجی بابایی نوشته شده است.

در  این کتاب‌ها از تولد همراه شهید می‌شویم و در هر جلد تعدادی از خاطراتش را از کودکی و روستا، دانشسرا، سربازی، معلمی در روستاها و سپس جبهه می‌خوانیم.
به نظرم بسیاری از خاطرات معمولی هستند (که البته ربطی به ارزش معنوی‌شان ندارد) و به نوعی زندگی عادی مردم روستایی و کم درآمد قبل انقلاب و اوایل جنگ بوده‌اند. 
بی هیجان هستند و برای نقل شدن و کتاب شدن گرهی ندارند.
حتی شهید هم کاراکتر خاصی ندارد. یک جوان انقلابی که به فکر مردم است.

اگر نویسنده از مجموع این خاطرات گزینش می‌کرد حاصلش کتابی بود جذاب که در آن شهید حاجی بابایی دارای تصویری پررنگ و شخصیتی خاص در ذهن خواننده‌ی نوجوان می‌شد.
      

        در یادداشت جلد آخر (هشت تفنگدار) درباره کل مجموعه می‌نویسم.
      

        در یادداشت جلد آخر (هشت تفنگدار) درباره کل مجموعه می‌نویسم.