مژی یک شبه و ناگهانی گم شده است. حالا والدینش و خانواده‌ی خاله‌اش هرکدام بخشی از ماجرا را تعریف می‌کنند و به نقش خودشان در این اتفاق فکر می‌کنند. 
مژی خیلی طفلکی است. کم حرف است و بی هیچ توضیحی رفته است. پدر و مادرها انگار حوصله نداشته‌اند هیچ‌وقت با دختر نوجوانشان حرف بزنند و  حالا معلوم نیست کجا باید دنبالش بگردند.

داستان خوبی بود. روایتش جذاب بود و پرکشش. و البته تلخ.
آخر شب که داستان تمام شد به خودم گفتم چرا خواندمش. ولی ارزشش را داشت.
      

        ماجراهای زندگی در  مدرسه شبانه روزی دخترانه.
مناسب نوجوان‌ها.
      

        سیلویا بیچ کتاب‌فروشی‌ای تاسیس کرد که احتمالا آرزوي خیلی از عاشقان کتاب‌ است. کتاب‌فروشی‌ای که به معنای واقعی یک مرکز فرهنگی بود. نویسنده‌های بزرگ دنیا به آنجا رفت و آمد می‌کردند، نقاشی‌های اصل و حسابی دیوارهایش را پوشانده بود، نسخه‌های تک داشت و...
حیف که دیگر شکسپیر و شرکای اصلی در کار نیست (مثلا اگر بود من می‌رفتم!😅). جنگ جهانی دوم و اشغال پاریس سیلویا را مجبور کرد کتاب‌فروشی محبوبش را ببندد و بعدها هم هیچ‌وقت حوصله نکرد دوباره راهش بیندازد.
اما خوشبختانه گزارش کاملی از کتاب‌فروشی نوشته. از نویسنده‌ها، کتاب پرماجرای اولیس، رفت و آمدها، دوستی‌هایش  و مشکلاتش در شکسپیر و شرکا.

این کتاب خیلی خواندنی است، بخصوص اگر از قبل با سیلویا بیچ یا شکسپیر و شرکا آشنا شده باشید.

      

        داستانی از زبان یک درخت پیر بلوط که در محله‌ای زندگی می‌کند از اقوام مختلف و دو طرفش دو خانه‌ی شبیه هم هستند. این محله تابحال مهاجر مسلمان نداشته و حالا سمر و خانواده‌اش به خانه ی آبی اثاث‌کشی می‌کنند.
سمر خیلی تنهاست، کسی با او دوست نمی‌شود و علیه خانواده‌ی او روی درخت شعار می‌نویسند.
درخت از این موضوع رنج می‌کشد و تصمیم می‌گیرد برای اولین بار در تاریخ قانون مهم درختها را بشکند و فعال‌تر عمل کند.

داستانی لطیف و مهربان از نگاه درخت و کلاغ و حیوانات ساکن درخت به ما آدم‌ها و رفتارهایمان.
      

        خدا رحمت کند مری آنینگ و بقیه‌ی زنانی را که شجاعانه و سرسختانه در دنیای مردانه‌ی قدیم کوشیدند و خسته نشدند و از اینکه حتی در دانشگاه و مجامع علمی راهشان نمی‌دهند کشفیاتشان را برای بقیه بازگو کنند، ناامید نشدند.
زن‌هایی که آن‌قدر قوی بوده‌اند که خودخوان دانشمند شده‌اند  و هیچکسی تشویق‌شان نکرد، مسخره شدند، یافته‌هایشان را دزدیدند ولی باز هم کوتاه نیامدند و دنیا را تغییر دادند.

این کتاب سرگذشت کوتاه و تصویری مری آنینگ است. اولین کسی که فسیل دایناسورها را پیدا کرد، سرهم کرد، روی آنها مطالعه کرد و با یافتن چندین فسیل علم دیرینه‌شناسی را پایه‌گذاری کرد.
      

        یک فرهنگ تصویری کوچک و جمع و جور با تصاویر کارتونی و جذاب و توضیح کوتاه از چند رشته از شاخه‌های هنری.
تصاویر واقعا قشنگند و کمک می‌کنند کودک و نوجوان با علاقه کتاب را ورق بزند.
      

        داستان‌های کوتاه نیم تا یک صفحه‌ای  با شخصیت‌هایی مثل خوراکی‌ها و وسایل خانه. 
تصاویر خیلی بامزه هستند.
مناسب ۴ تا ۸ سال. 
      

        چند داستان نسبتا مستقل از زندگی آدم‌های معمولی که احساس شکست یا درماندگی می‌کنند مثل دختری که فروشنده لباس است و آینده‌ای در کارش نمی‌بیند یا پسر ۳۰ ساله‌ای که هنوز بیکار است و مادرش خرجش را می‌دهد یا تازه_ مادری که روزنامه نگار بوده و خیلی فعال و حالا با به دنیا آمدن فرزندش احساس عقب ماندن، همیشه درگیر بودن و تنهایی می‌کند. هرکدام به دلیلی به کتابخانه‌ی محلی خاصی مراجعه می‌کنند و به پیشنهاد خانم سایوری کتابدار، با کتابی روبرو می‌شوند که کمکشان می‌کند درباره‌ی زندگی و ادامه‌ی راهشان، شغلشان، احساسشان بهتر تصمیم بگیرند.

کتاب خیلی خوبی بود. ظاهرش ساده است ولی بطور عمیقی بر جانم نشست.
 ترجمه هم نسبتا خوب است. دو صفحه اول تمام ۵_۶ نسخه‌ای را که از این کتاب ترجمه شده مقایسه کردم و به نظرم رسید این ترجمه از بقیه بهتر است.
      

        داستان از زبان دختر ۶_۷ ساله‌ی خانواده تعریف می‌شود. خبر بدی می‌رسد که همه‌ی بزرگترهای شهر را نگران و ناراحت می‌کند ولی به بچه‌ها چیزی نمی‌گویند. اما بچه می‌فهمد که خبری هست از نگاه‌ها، پچ‌پچ‌ها، خستگی‌ها و بی‌حوصلگی والدینش.
اولش می‌خواهد یک کار بزرگ انجام دهد ولی بعد می‌فهمد شاید از پس کارهای بزرگ برنیاید  ولی می‌تواند کارهای کوچکی برای خانه‌ و خانواده‌اش انجام دهد که حالشان کمی بهتر شود.
      

        یک کتاب کمیک جذاب درباره‌ی دختری ۱۲ ساله به نام مرسدس که تصمیم می‌گیرد دنبال جواب سوالاتش برود و مسلمان می‌شود. مرسدس دختری آمریکایی است که همراه خانواده اش مسلمان می‌شود و بابت روسری‌اش در مدرسه خیلی اذیت می‌شود اما او در راهش ثابت قدم است.
ابن کتاب براساس داستان واقعی زندگی ایوت مرسدس گونزالس است. 
      

        به نظر شما به چه روزی می‌توانم بگویم عالی؟ وقتی زیر نور آفتاب دراز می‌کشم؟ وقتی خوراکی دلخواهم را می‌خورم؟ به نظر خواهرم  چی؟ اگر او جای من را بگیرد و از نور آفتاب کیف کند چی؟

یک روز عالی از نگاه هرکسی متفاوت است و وقتی به یک صحنه از دو زاویه نگاه کنیم احتمالا نظرمان تغییر خواهد کرد.


      

        از شجاعت، خلاقیت و استقبال از خطرِ جولیا خیلی خوشم  آمد. از اول که اثاث‌کشی کرد عجیب‌ترین فکرها به ذهنش رسیدند و بعد هم خوب مشکلات و موقعیت‌ها را مدیریت کرد.
تصاویر هم جذابند و هم خنده‌دار، و پر از جزئیات دیدنی.

این‌ کتاب هم رفت در لیست کلاس‌هایم.
      

        جس پسری است که در یک خانواده‌ی روستایی با چهار خواهر و پدر و مادری کم درآمد زندگی می‌کند. پسری که هیچ‌جا دیده نمی‌شود. در خانه فقط باید به وظایفی که برایش تعیین شده بپردازد، کسی علاقه‌اش به نقاشی را درک نمی‌کند، در مدرسه هم نسبتا تنها است. پسری معمولی با ذهنی خلاق که نقاشی‌های فوق‌العاده‌ای می‌کشد هرچند کسی قدرشان را نمی‌داند.

جس تمام تابستان اول صبح‌ها می‌دود و تقریبا مطمئن است امسال نفر اول دوی مدرسه خواهد بود و بلاخره از طرف بچه‌ها مورد احترام قرار خواهد گرفت.
اما روزهای آخر تابستان دختری با پدر و مادرش به خانه‌ی نیمه مخروبه‌ی روستا اثاث‌کشی می‌کنند. لزلی برخلاف جس نه مشکل مالی دارد نه کم‌رو. اعتماد به نفس دارد و در کمال تعجب همه سریعترین دونده‌ی مدرسه...

برای من شخصیت و زندگی جس جذاب بود. شخصیتی که خیلی خوب پرداخته شده بود برخلاف بعضی شخصیت‌ها مثل معلم موسیقی که چندان جای اصلی خودش را پیدا نمی‌کند. 

اتفاق مهم داستان ظاهرا در اواخر کتاب رخ می‌دهد، جایی که انتظارش را نداریم. اما به نظرم اتفاق اصلی در طی همان روزهای آرام و کم حادثه  رخ داده‌اند. جس تغییر کرده اما خودش خبر ندارد و فقط وقتی می‌فهمد که حادثه‌ی بزرگ رخ می‌دهد.

ترجمه‌ی کتاب اصلا خوب نیست. ویرایش هم نیاز دارد. در مجموع داستانی است بالاتر از متوسط، مگر اینکه خودتان در ذهنتان بیشتر پرورشش بدهید.
      

        چه کتاب خوبی بود.
جنگ می‌شود و شاخه‌های درخت گیلاس بالای تپه می‌سوزد. وقتی جنگ تمام می‌شود بچه‌ها پیرمردی را می‌بینند که تنه درخت را با حصیر می‌پوشاند. پیرمرد می‌گوید اگر درخت بتواند در زمستان تاب بیاورد دوباره شکوفه خواهد کرد....
داستانی  ژاپنی با همان روحیه‌ی مردم ژاپن و تصاویر بسیار زیبا و مخصوص خودشان.

      

        در این روزها خواندن این کتاب آرام ژاپنی راه فراری بود که اضطرابم کمی آرام بگیرد. 
کتاب از زبان اول شخص نوشته شده است. در نیمه‌ی اول مرد جوانی برایمان از سنسی می‌گوید که برایش مثل استاد بوده و در عین حال کم حرف و پر از راز.
و در نیمه‌ی دوم خود استاد پرده از بزرگترین راز زندگیش برمی‌دارد.
خواندن کتاب شبیه قدم زدن در میان معبدها و کوچه‌های قدیمی  ژاپن و راه رفتن در میان دشت روی علف‌های نیمه خشک بود با یک همراه کم حرف که با طمانینه و سر صبر داستانش را تعریف می‌کند.
کتاب در دوران امپراتور میجی می‌گذرد و سنت‌ها و روح حاکم بر آن زمان در کتاب معلوم است. 
دوستش داشتم و خوشحالم که بلاخره در زمان مناسب خواندمش.