واقعا عالی بود.آخرین باری که اینطور جذب یک کتابی شده بودم که تو یک روز تمومش کنم یادم نیست.
        

          دوست دارم دوباره بخوانم.
غرق شدن در رسپی‌های مختلف غذاهای مختلف و هم‌راه شدن با پختن اون‌ها در قالب یک ماجرای سوپر تلخ!
حس می‌کنم برای خوندن این حجم از تلخی خیلی سنم کم بود وقتی می‌خوندمش. 
        

          تا نیمه‌های کتاب، داشتم لذت وافر می‌بردم. خیلی ناز و قشنگ بود. اما ناگهان...:(

چون روایح نیروی عجیبی در خود دارند که یاد ایام گذشته را زنده می‌کنند و با خود خاطره‌ها، صداها و حتی بوهای دیگری را به زمان حال می‌آورند. که هیچ دخلی به لحظه حاضر ندارند.

مادربزرگم نظریه بسیار جالبی داشت. می‌گفت هر یک از ما با یک قوطی کبریت در وجودمان متولد می‌شویم اما خودمان قادر نیستیم کبریت‌ها را روشن کنیم؛ همانطوری که دیدی برای این کار محتاج اکسیژن و شمع هستیم. در این مورد، به عنوان مثال اکسیژن از نفس کسی می‌آید که دوستش داریم؛ شمع می‌تواند هر نوع موسیقی، نوازش، کلام یا صدایی باشد که یکی از چوب کبریت‌ها را مشتعل می‌کند. برای لحظه‌ای از فشار احساسات گیج می‌شویم و گرمای مطبوعی وجودمان را در بر می‌گیرد که با مرور زمان فروکش می‌کند، تا انفجار تازه‌ای جایگزین آن شود.هر آدمی باید به این کشف و شهود برسد که چه عاملی آتش درونش را پیوسته شعله ور نگه می‌دارد… خلاصهٔ کلام، آن آتش غذای روح است. اگر کسی به موقع در نیابد که چه چیزی آتش درون را شعله ور می‌کند، قوطی کبریت وجودش نم بر می‌دارد و هیچ یک از چوب کبریت‌هایش هیچ وقت روشن نمی‌شود.
        

          3.5 ⭐️
کتاب مثل آب برای شکلات روان و جالب روایت شده، در دوازده فصل به نام ماه‌های سال و شروع با طرز تهیه‌ی یک غذای مکزیکی. داستان و این دستور پخت‌ها به شکل بامزه‌ای در هم تنیده شده. داستان در مورد دختری به نام تیتاست که از کودکی بیشتر از اینکه پیش مادرش باشه، پیش ناچا آشپز خانواده و در آشپزخانه‌ست و به همین دلیل بسیار آشپز خوبی شده و تنها فرد خانواده که رمز و راز غذاهای سنتی رو می‌دونه. از موقعی که تیتا عاشق مردی میشه اما به دلیل سنت‌های قدیمی مبنی بر اینکه دختر کوچک خانواده تا وقتی مادرش زنده‌ست حق ازدواج نداره و باید از مادرش نگهداری کنه، یک داستان عشقی هم وارد ماجرای کتاب میشه و این سرآغاز یک سلسله اتفاقات جالب در کتابه. تیتا یک دختر قربانیه که سعی می‌کنه با سرنوشتی که بقیه براش نوشتن مبارزه کنه و این وسط تمام کاراش هم درست نیست اما نمیشه خرده گرفت هرچند که مخالف باشی.ه
        

          کتاب مشکلی که داشت این بود که زمان ها دقیقا مشخص نبود و هی پرش زمانی نامشخص داشت و درست نمیفهمیدی کدوم رویداد کی اتفاق افتاده و بعضی از اتفاقا هم عجیب بود ولی در کل داستانش خوب بود و پایان غبر منتظره ای داشت و اونجوری که فکر میکردی پیش نمیرفت
        

          نمیتونم بگم عالی بود، از طرفی نمیتونم بگم کتاب متوسطی بود، داستان جذابیت داشت، خصوصا در نیمه‌ی اول.
 
ایرادهایی هم داشت؛ مثلا ورود خروج بدون توضیح کاراکتر‌ها یکمی تو ذوق میزد.

در کل اما کتاب شیرینی بود، در کنار روند سریع داستان دستورهای پخت و پز در کمال آرامش گفته می‌شد و انگار خنثی کننده‌ی هیاهوی زندگی بود.

مشخصا تاثیر تجربه‌ی فردی نویسنده از آشپزی و جداسازی اون  از محیط کاملا مشهود بود و شاید پر رنگ‌ترین نقطه مثبت کتاب هم همین بود.

پرداختنش به نقش زنان در تحولات مکزیک و سنت‌های غالب جامعه در قالب رئالیسم جادویی کتاب رو منحصر به‌ فرد کرده. 

کتاب از طرفی خیلی منو یاد کتاب «بلندی‌های بادگیر» و «راهنمای مردن با گیاهان دارویی» انداخت.
        

          مثل آب برای شکلات شگفت انگیز بود. پیچیده شده در لایه هایی از خشم، نفرت، استیلا و عشق در زرورقی ظریف از زنانگی چونان تکه ای شکلات. 
هر فصل با روایتی از یک دستور غذایی اصیل مکزیکی آغاز می شد و در نهایت با چیدن آن روی میز  و تقدیم اعضا خانواده کردن به پایان می رسد و قصه قهرمان ما در خلال این پختن ها و چیدن ها به زیبایی خود را در صفحات کتاب نشان می دهد.  آنجا که غذا با ترکیب شدن  در سس آغشته به گل های سرخ آتش یک عشق سر به مهر را شعله ور می کند و یا کیک عروسی ای که در حین پختش با قطرات اشک از دست دادن، معده همه را زیر و رو می کند تو را در چنان زنانگی غرق می کند که تنها قلبی زنانه توان حمل آن را دارد. 
قصه قصه نبرد است. نبردی نه از جنس جنگ و سلاح؛ بلکه نبرد از جنس صبر و ایستاده گی. ایستادن در برابر سنت هایی که زندگی انسان را نابود می کند. قهرمان می ایستد، می گذرد، می بخشد تا از میان بردارد آنچه خودش را از میان برداشت.
        

          هو الحق
راستش کتاب عجیبی بود، به شکل ناخودآگاهی من تصور کردم یک داستان کودک و نوجوان سادست اما این کتاب ذره‌ای شبیه تصورم نبود!
اول اینکه کتاب اصلا کودک نبود، کتاب بزرگسالانه بود، چه بسا خیلی بزرگسالانه و روایتش از دل یک کتاب آشپزی بود؛ من این رو خیلی دوست داشتم.
داستان تلخ بود و شیرین و جادویی و غذاهاش یکم من رو یاد سوکی انداخت
        

          من به تعداد زیادی کتاب سه ستاره دادم تو این مدت. نمی دونم چرا. همشون یه تجربه برای من نساختن اما نقطه اشتراک همشون این بود که ضربه هاشون کافی نبودن واسم.
حالا اینکه چرا یهو دلم خواست با این حرف شروع کنم خودمم نمی دونم.
کتاب جالبی بود. دستور پخت های بسیار خاص و جدیدی داشت که احتمالا به ذائقه ما ایرانی ها هم خوش بیاد؛ شیرین و تند اکثرا و تقریبا همیشه با گوشت:))
به عشق در یک نگاه و اینکه تا آخر عمر بمونه به هیچ عنوان باور ندارم و به نظرم مسخره و غیرواقعی می آد. از نظرم فرایند پیوسته نیازه برای درک این مفهوم ولی جای بحث در موردش اینجا نیست.
و برای همینم عمده داستان به نظرم بی معنی بود. قشنگ بود اما واقعیت نداشت.
اغراق آمیز می شد گاهی و آدم تکلیفش رو با ژانر کتاب نمی فهمید.
نکات مثبتش جزئیات زیاد و جذابی بودن که در حین درست کردن غذاها توضیح داده می شد. فضاسازی رو به نظرم نویسنده خیلی خوب انجام داده بود و راحت می تونستی خودت رو کنار ماما النا؛ هر کدوم از خواهرا؛ خدمتکارا یا مردا ببینی.
با سرنوشت دکتر جان مفلوک گریم گرفت. دوست داشتن یک طرفه چیز غم انگیزیه و برای توضیحش هم همین جمله بسه.
در کل بعد از مدتی رمان نخوندن تجربه خوبی بود.

        

          کتاب با چاشنی غذا!🍫
        

          کتابی در سبک رئالیسم جادویی که در خلال یک کتاب آشپزی زندگی عاشقانه شخصیت اول رو توضیح میده که کاری به اخلاقی بودن یا نبودن این زندگی عاشقانه ندارم اما پایان بندی خوبی داره. کتابیه که مطمئنن ارزش خوندن داشت
        

          روایت عشق به خصوص اگر منع بشه، نفس‌گیره و میشه بی‌وقفه تا خوند تا ماجرا مشخص بشه، اما روایت این عشق با طعم مکزیکی درست همزمان با بازی مکزیک در جام جهانی و خیره شدن به صورت عجیب مکزیکی‌ها که خودشون رو با کلا‌ه‌های مکزیکی و صورت‌های رنگی از بقیه‌ی تماشاچی‌ها متمایز می‌کنند، خاص، معترضانه، جدید و بی‌نظیره.
        

          تنها دلیلی که تا آخرش خوندم امیدم به پایان به یاد موندیش بود ، و ای کاش امید نداشتم..
شروع خیلی خوبی داشت و روندش هم می‌تونست خوب پیش بره ولی به دلیلی که نمی‌دونم چی بود پایان عجیبی براش سرهم کرد . انتخاب های شخصیت اصلی برام خیلی غیر قابل درک بود .
        

          داستانی جالب و سنت شکنانه که در سبک رئالیسم جادویی در قلب مکزیک رخ میده.
داستان درباره یک سنت غلط و رایج در میان زنان هست که طبق این سنت دختر آخر خانواده تا آخر عمر یعنی زمانی که مادر زنده هست باید از او پرستاری کند و ازدواج نکنه ، غم انگیز شروع میشه اما آیا غم انگیز به پایان میرسه؟
سوالی هست که جوابش رو خودتون با خوندنش میتونید پیدا کنید😁 تا من بگم و مزه اش از بین بره.

        

          اگر کلی بخوام بگم خوب بود اما کتابی نیست ک ب بقیه معرفی کنم
        

          عاللیی
        

          در نهایت ب دلیل پیدا نکردن کتاب؛ فیلمش رو دیدم. قصه راجع ب یک خانواده مکزیکی هستش و عادات و سنتهای نادرست ؛ نمیخوام راجع ب داستانش صحبت کنم ولی همیشه این زن ها هستن که به هم صدمه میزنن متاسفانه...
پدرو بیشتر بیخاصیت بود تا عاشق 😒
        

          تیتا رو درک می‌کردم. با توقع «چون تو دختری باید این کارها رو بکنی و اون کارها رو نکنی» زندگی کردن رو درک می‌کردم. 
سرکشی رو درک می‌کردم. اطاعت رو درک می‌کردم. فرار کردن رو درک می‌کردم. از دست دادن رو درک می‌کردم...
برای همین این کتاب رو خیلی خیلی خیلی خیلی دوست داشتم.

+ تنها چیزی که درک نکردم این بود که چرا توی چاپ نهم کتاب، باز هم این همه غلط تایپی و ویرایشی داشت؟!