داستان کتاب مربوط به یک روز از زندگی یه خانواده اس. مگی، مادری که خیلی احساس مسئولیت میکند و دلش میخواد همه چیز اطرافش را اونجوری که به نظرش درسته بچینه، آیرا، پدری که خیلی اهل صحبت نیست ولی صادق و رکه. این دونفر سفری یکروزه رو شروع میکنن ولی در طول این مدت، سفری هم به روزهای اول آشناییشون میرن و چندسال زندگیشونو مرور میکنند. داستان کتاب معمولیه ولی شخصیت ها پردازش خوبی دارن، واقعیت هایی از زندگی زناشویی رو بیان کرده که خوندنش خالی از لطف نیست.
البته به نظرم ترجمه یکم جای کار داشت و موقع خوندن قشنگ متوجه میشدی ترجمه کار یه آقاست
        

          کتاب قراره در یک صحنه روایت بشه. یک صحنه طولانی یک روزه. با برش هایی در خاطرات و زمان های مختلف.
واقعا خسته کننده بود. اتفاقات کند بود. نتونسته بود جذاب بنویسه. وقتی قراره در یک صحنه روایت بشه باید شیب اتفاقا خیلی تند باشه و بتونه مخاطب و همراه کنه با خودش.
فقط آخراش به یه درکی از شخصیت ها رسیدم و  شخصیت پردازیش رو تا حدودی پسندیدم.
توصیه نمیکنم 
        

          داستان یه مادره که دائم تلاش می‌کنه امورات خانواده‌ رو راست‌وریس کنه. نقش تعدیلگر و‌ حمایتی یک مادر در برابر ضعف‌های بچه‌ها و خانواده. احتمالا تو مادر ایرانی خیلی این خصلت رو می‌بینه آدم. من دوستش داشتم. شخصیت‌پردازی‌ش قوی بود بنظرم.

من ترجمه امین حسینیون از نشر ثالث رو خوندم که اسم کتاب رو غلط ترجمه کرده.
breathing lessons
عنوان اصلی کتابه. یه ترجمه دیگه هم داره که من اونو ندیدم اما حداقل عنوان رو تقریبا درست اما نه انچنان زیبا ترجمه کرده.
        

          میشود به خانم تایلر اعتماد کرد.
        

          این سومین کتابی است که از آن تایلر می‌خوانم. به نظرم خیلی خوب بر جزئیات روحی آدم‌ها  و زندگی خانوادگی مسلطه.
از زندگی‌های معمولی کسالت‌بار تکراری داستان‌های خوبی درمیاره. و خوب می‌تونه بهمون نشون بده هرکدام از همسرها در این رابطه و زندگی چی از سر گذرانده‌اند.
        

          نفس عمیق روایت خانواده‌ی موران و بیش از همه مادر و پدر خانواده، مگی و آیرا و غم و شادی و خوشبختی و بدبختی‌شان است. مگی پرستار خانه‌ی سالمندان، ساده‌گیر و کمی دست‌وپاچلفتی است، درست نقطه‌ی مقابل مادرش که قسم خورده بود مثل او نشود. آیرا اما محتاط و حسابگر است و ناچار شده دست از آرزوهایش بکشد تا مسئولیت پدر و دو خواهر و بعد مگی و فرزندانش را برعهده بگیرد. داستان در یک روز اتفاق می‌افتد، سفر چند ساعته‌ی مگی و آیرا به مراسم ختم شوهر دوست مگی و بازگشت به خانه. اما در این سفر بارها به عقب می‌رویم و چیزهای بیشتری از آیرا، مگی و اطرافیان‌شان می‌فهمیم و بالا و پایین زندگی مگی و آیرا را می‌بینیم. زندگی آیرا و مگی به عنوان زوج پر از بالا و پایین است و در همین چند ساعت بارها از هم دلخور می‌شوند و باز روابط‌شان عادی می‌شود. به نظرم این تصویر به زندگی روزمره‌ی یک زوج نزدیک‌تر‌است: بالا و پایین و در نهایت داشتن همدیگر. به قول آیرا درختی که معلوم نیست ریشه‌هایش چقدر عمیق است.

دفعه‌ی اول که کتاب را خواندم زیاد دوستش نداشتم، بدتر از همه ترجمه، بامزه‌بازی‌های مترجم و پانویس‌ها بود که بدجوری اعصابم را بهم ریخته بود. این بار اما داستان را خیلی بیشتر از دفعه‌ی قبل دوست داشتم و ظرافت‌های خانم تایلر در قصه‌گویی بیشتر به چشمم آمد. ترجمه کماکان روی اعصابم بود اما خود داستان برایم پررنگ‌تر شده بود. 

و آخرین نکته هم اینکه کتاب در دهه‌ی هشتاد نوشته شده و تفاوت آن دوران با الان کاملا محسوس است. مگی و آیرا در چهل سالگی خودشان را پیر می‌دانند و شکل روابط با امروز بسیار متفاوت است.