چقدر با پدر  حس نزدیکی کردم. چقدر در موقعیت حال حاضر ما عمر گذرانده بود. با صبوری و مناعت طبع دشواری‌ها را رد کرده و البته قهرمان هیچ میدانی هم نبود. 
      

        نائل آمدن به مرتبه وحدت، روشن‌بینی و یکی شدن با تمام هستی حتی لحظاتی قبل از مرگ، باشکوه بود. 
زیر و رو شدن طبقات به عنوان برساخت نامبارک زندگی اجتماعی.
آگاهی که از هستی اجتماعی برمی‌خیزد و‌نه برعکس. چنانکه نگاه به مرگ هم از جایگاه اجتماعی و اقتصادی فرد برخاسته‌.
همه این مضامین فوق‌العاده در داستان. 
      

        حتی وقتی از هر دری سخنی و پرت و پلا می‌نویسی، بانمک و شیرین و رویکرددار است آقای جانِ فانته. 
      

        فوق‌العاده بود. برای علاقمندان به مباحث سایه و تخیل فعال، بسیار دلچسب و لازم.
      

        ما که شغلی پیرامون ماهیگیری نداریم، چرا این کتاب برایمان جذاب است؟ چون این کتاب درباره ماهی‌گیری نیست. درباره تمنا و جنگجویی و امید و شکست است. 
      

        اصل حرف را گرفتم و حواشی را رها کردم و بر فهمم افزوده شد و لذت بردم.
      

        به توصیه خود شهید این کتاب به همسرش، دیگر کتاب خاطرات همسران شهدا نمی‌خوانم!
      

        به عنوان یک پنج‌صبحی و حتی چهارصبحی و سه صبحی بالفطره، باید بگویم کتاب یک کلاژ با پس‌زمینه زرد است و لاغیر. 
      

        بهترین زمان برای خواندن این کتاب، حالاست.
      

        حال و هوای کسی که آموزه‌های یونگ را زیسته
      

        کوه‌نوردها از خواندنش خیلی لذت خواهند برد.
      

        درنیومده بود.
      

        فرانچسکا، آیدیال‌تایپ زنی که تعهدش بر سائق درونی‌اش فائق آمد.
      

        تصویرگریش آدم را نوازش می‌کند. بعد دقت کرده‌اید مادر و پدرهای توی کتاب‌های کودک چقدر با فهم و شعورند؟ آدم شرمنده می‌شود اصلا.
      

        احساس می‌کنم نویسنده هم در موهای تانیا گیر کرده بود!