دهکده خاک بر سر
مدت‌ها چشمم به این کتاب بود و هیچ تصوری ازش نداشتم تا رغبت کنم و بخونم.
اسم غلط اندازش هم بی‌تاثیر نبود.
بلاخره قسمت شد خونده بشه.
طول کشید اما بد نبود.
مهمترین ویژگی این سفرنامه که من رو مجاب به خوندن کرد بد نگفتن از کشور دیگه‌ای بود.
فائضه غفارحدادی جوری تمام واقعیت‌های خوب و بد سوئیس رو میگه و با ایران مقایسه میکنه که اگر بحث ملت دوستی رو کنار بذاریم و زادگاهمون این دو کشور نباشه، هیچکدوم رو برتر از دیگری نمی‌دونیم.
کتاب برای حدود ده سال پیش هست و طبیعیه که خیلی چیزها تغییر کرده باشه‌. ارتباطات راحت تر شده و قیمت‌ها...
من تعریف طبیعت سوئیس رو خیلی شنیدم و دیدم‌. این کتاب علاوه بر تائید این قضیه اطلاعات جالبی درباره سیاست های فرزندآوری و فرهنگ سازی این قضیه گفته.
از چهار سفر آخر هم به جز بارسلونا، فرانسه و برلین و رم جذاب بودند.
شیوه های سفرنامه نویسی همونطور که نویسنده هم در مقدمه گفته به طور دقیق رعایت نشده اما تا حد مناسبی خواننده رو در سفر همراه می‌کنه.
پ‌ن۱: اسم کتاب علت تاریخی داره.
پ‌ن۲: سر برخاک دهکده سفرنامه اربعین همین نویسنده هست.
سی و هشت
      

        اینجا بدون تو
زندگینامه شهید محمد بلباسی به روایت و قلم همسرشون.
خیلی سال از خوندن کتاب‌های شهدا می‌گذره. یه دورانی از راهنمایی فقط کتاب‌های شهدا و رمان های اون‌هارو می‌خوندم اما دیگه خیلی سال بود که شباهت زیاد کتاب‌ها و ریتم تکراریشون خستم کرده بود شاید.
کتاب اینجا بدون تو برای من خاص بود به دلایلی. قلم نویسنده روان و کشش دار بود اما متاسفانه چاپی که من ازش خوندم خیلی غلط های نگارشی داشت. از حرکات نگارشی گرفته تا جملات دستوری غلط و حتی تکرار یک شکل چند جمله! اما عجیب ترینش یک خطای تاریخی توی فصل۱و۲ بود. با وجود اینکه این کتاب یک ویراستار هم داشت!
بگذریم.امیدوارم فقط چاپ اول اینطور بوده باشه و اصلاح شده.
یکی از زیبایی های کتاب برای ما مازندرانی ها همون رسم و رسومات و جملات محلی‌ای بود که خوب درکشون می‌کنیم.
روح تمام شهدا شاد باشه ان شاءالله‌‌.
سی و هفت
      

        گونه شناسی انواع بابا
خیلی دوستش داااشتممم.
خیلی خوب بود مخصوصا مخصوصا با گویندگی جذاب و باحال و خنده دار امیر زنده دلان.
خیلی جاها از جمله گروه مامان گلیا خنده دار بود و یکی از معدود کتابهاییه که قطعا صوتیش بهتر از متنیه.
فقط حیف که کوتاه بود.
بخونید و بخندید.
سی و شش
      

        بهترین شکل ممکن
انتظارم از مصطفی مستور این نبود... مثل گربه همسایه برای من مبهم و غیرمنطقی بود.
این جملاتی که بالا گفتم مخصوصا درباره سه داستان اول هست.
طی یک همخوانی این کتاب خونده شد و خواننده دیگر هم همین نظر رو داشت.
مخصوصا داستان انزلی که کاملا مبهم بود. مخصوصا با قسمت آخر داستان. با توجه به نظرات مثبت زیاد داستان میشه تا حدی این قضیه رو سلیقه‌ای دونست. اما اگر این کتاب برای یک نویسنده معروف نبود هم همین نظرات مثبت و معروف شدن کتاب وجود داشت؟!
اما داستان چهارم (مشهد) که فیلم ( بدون قرار قبلی) از اون اقتباس شده بود. خوب بود و باتوجه به واقعی بودن داستان منطقی و به دور از کلیشه و انتظارهای داستان و فیلم‌های هندی و ایرانی( همونطور که نویسنده گفت)بود.
داستان اهواز و اصفهان هم خوب بود اما عشق‌ها خیلی به دل نمی‌شینند.
بخونید؟ من پیشنهاد نمی‌دم. کتاب‌های قشنگتری وجود دارند.
قضیه کتاب گربه همسایه که در دو داستان خیلی مهم و خاص جلوه داده شده هم درست متوجه نشدم. کتاب برای خود نویسنده هست و هردوبار به نویسنده دیگه‌ای به نام هادی نسبتش میده. اون کتاب هم خونده‌بودم و برای من خاص و جالب نبود.
سی و پنج.
      

        از قطره تا دریا
یه کتابچه از حرف‌ها،شنیده‌ها و گزیده‌ای از رباعیات جناب ابوسعید ابوالخیر.
این کتاب چند سال پیش وارد خونمون شد و چندروز پیش اتفاقی روی میزم دیدمش و قسمت شد خونده بشه.
رباعیاتش خیلی به دلم نشست و لطیف بود.
سی و چهار
      

        همه چیز خوب است
کتاب مصور جالبی بود. کتابی که هدیه خریدم اما قسمت شد اول خودم بخونم!
نکته‌ های روانشناسی خیلی زیادی گفته شد و اینکه به افسردگی و اضطراب به عنوان یک موضوع مقطعی و صفروصدی نگاه نکرده بود خوب بود.
روانشناسی کتاب نه زرد بود و نه خیلی سطح بالا و تخصصی.
انگار که بخش زیادی از اطلاعات خودآگاهی یک‌جا جمع شده بود تا مخاطب رو از نشخوار فکری که این روزها خیلی‌ها درگیرش هستند نجات بده.
البته موافق همه نظریات کتاب نبودم اما بخش قابل توجهیش درست بود.
کتاب هم برای پیشگیری خوبه و هم برای درمان به عنوان یه نسخه سطح متوسط.
برای سنین بلوغ خوبه تا الی آخر که بیشتر درگیر چنین احساس و ترس از آینده هستند.
سی و سه
      

        برگ اضافی 
یک خرده سفرنامه از سراسر جهان.
بعضی خاطرات رو خیلی دوست داشتم مثل سفر مکه و مدینه‌النبی و  کشتار یهودیان و  ماهیای  تایلندی...
سی و یک
      

        عشق‌های فراموش شده (ویس و رامین)
اول که کتاب رو شروع کردم اینطوری بودم که: ( ها؟! این چه چرت و پرتیه؟! اسعد گرگانی چنین داستانی رو منظوم کرده؟!! چرا انقدر عجیب و غیرمنطقیه؟؟؟؟!)
بعد چند صفحه خوندن متن و مقایسه با اصل شعر ویس و رامین،دستم اومد که برخلاف بقیه کتاب‌هایی که از این محموعه خوندم و ریتم آروم و عاشقانه‌ی ملو داشتند، این اثر قلم طنز و تقریبا تخیلی داره.
پیام ابراهیمی کلیت داستان ویس و رامین رو توی داستانش اقتباس کرده و یه متن طنز و جالب نوشته.
متنی که بخش اول هر فصل، روایتی اول شخص از تجربه شخصی راوی در باب عشق و بقیه فصل روایت داستان هست.
شخصیت خیالی مورد علاقه من پیرمردهای ریش سفید داستانند که غیرمنطقی ترین ولی خنده دارترین پادرمیونی‌های همه طرفه رو دارند.( من رو یاد هفت کوتوله سفید برفی و بزبز قندی توی انیمیشن شنل قرمزی میندازند)
اقتباس جالبی بود و احتمالا خیلی باب میل نوجوان‌ها و جوان‌هاست.
بخونید کیف کنید.
اما خب اصل ویس و رامین یه دنیای دیگه داره. شخصیت‌های بیشتر،اتفاقات بیشتر، پایان متفاوت و درنهایت نظم جذاب و شیوای جناب اسعد گرگانی.
سی
      

        قتل راجر اکروید 
دومین کتاب خونده شده از آگاتا کریستی.
طولانی و خسته کننده بود و به اندازه کتاب قبلی کشش نداشت! اما اولین کتابی بود که با حضور پوآرو خوندم.
قاتل از هموم اوایل برام مشخص بود و فکر نمی‌کنم غیر اون هم کس دیگه‌ای می‌توانست پایان کتاب رو هیجان انگیز و غیرمنتظره کنه.
اما اینکه برام قاتل مشخص بود و خیلی احتمال میدادم کی باشه، لذت داستان رو کم کرد و شگفت زده نشدم.
پایان خوبی داشت و پیشنهاد می‌کنم بخونید و لذت ببرید از این معما.
بیست و نه
      

        و سپس هیچکس نبود
اولین کتابی که به طور کامل از آگاتا کریستی خوندم.
محشر، دقیق، غیرقابل حدس.
ماجرای جنایی که با یک براعت استهلال جذاب شروع میشه و از یک‌جایی به بعد ذهن خواننده رو در پیچ و تاب پیدا کردن قاتل دیوانه می‌کنه!
گرچه کتاب باگ‌هایی هم داشت که بیان کردنش باعث اسپویل می‌شه و پایان داستان هم تاحدی تخیلی و غیرقابل باور از نظر چینش دقیق اتفاقات بود اما این از ایده جذاب و جنایت حرفه‌ای کتاب کم نمی‌کنه.
ممنون از کسی که بهم پیشنهادش داد.
بیست و هشت
      

        پنج اقلیم حضور
کتابی از استاد داریوش شایگان و شالوده مقالاتشان درباره پنج شاعر بزرگ ایران و به قولی قله‌های شعر و ادب ایران.
برخلاف عنوان کتاب که به بحثی درباره شاعرانگی ایرانیان میپردازه، به صورت مستقیم با این چرایی کاری نداره و کتاب درواقع چکیده و مختصر توضیحی از سبک و سیاق و عالم فکری این پنج شاعر( فردوسی،خیام،مولانا،سعدی و حافظ) هست.
انتظار بیشتری و متفاوتی از کتاب داشتم. مطالب گفته شده پراکنده بود و برای هربخش می‌شد خیلی گسترده‌تر نوشت.
متن مقالات آسان‌خوان نبود و آشنایی نسبی درباره هرکدوم از شاعران درک مطلب رو بهتر میکرد.از این رو احتمالا بعد از مطالعات بیشتر شاید دوباره به کتاب رجوع کنم و بیشتر ارتباط بگیرم.
اما درکل این کتاب کمک کرد تا یک جهان فکری جمعی از این پنج شاعر به عنوان حلال و همراه ایرانیان در هر موقعیت برای من متصور باشه.

✓فردوسی برای هویت بخشی، اقتدار و افتخار در اوج حماسه، نگاه به گذشته و تاریخ، عبرت و جان بخشی به زبان و میهن ایرانیان.

✓خیام برای همین لحظه اکنون،حال،جدایی از گذشته و آینده، رهایی و بی‌تعلقی.

✓مولانا برای شور و مستی عارفانه، تجلی وحدت و یکی شدن با معشوق،از زمین و زمان کنده شدن و پرواز به ملکوت.

✓سعدی برای درمیان اجتماع بودن، برای دوای روزهای معاش و زندگی، حکمت و موعظه و پند و عشق و علاج به سربردن در دنیای نه چندان مطلوب.

✓ و حافظ که بیشتر و دشوارتر بهش پرداخته شد، با غزل‌هایی که همه و از هرقشر و مسلکی و با هر دغدغه‌ای با یک مرتبه از فهم و صورت آن ارتباط می‌گیرند.
غزلهایی که برعکس مولانا، که مستقیم هستند، با تکنیکی‌ترین و زیباترین ابزارها آراسته شده و والاترین مفاهیم از ازل تا ابد درون پرده زمینی و ملموس با حواس پنجگانه گنجانده شده.

قطعا که بهره بردن از این گنج‌ها برای ما ایرانیان واجب هست. امیدوارم قدرشون رو بدونیم و خودمون رو در ابیاتشون پیدا کنیم.
بیست و هفت.
      

        کتاب
مجموعه غزل‌های قشنگی بود. 
کلا اشعار آقای فاضل نظری لطایف دلنشینی دارند.
بخونید کیف کنید.
بیست و شش
      

        ایران چگونه ایران شد؟!
جلد اول از مجموعه ۳جلدی تاریخ با غرغرهای اضافه.
وقتی توی بخش نوجوان کتابفروشی قرار شد یک کتاب مشترک با خواهرم انتخاب کنیم تا به عنوان اطلاعات تاریخی و سبک بخونیم چشمم به این کتاب افتاد.
در کل قشنگ و جالب بود و با زبان طنز و روان از ابتدای تاریخ تا نخستین حکومت سراسری ایران (ماد) رو توضیح خیلی مختصری میده.
مناسب نوجوانان و حتی بزرگترها.
اما متاسفانه خیلی مطالب کم بود و اغلب برپایه شک و تردید و اما و اگر که شاید برای یه نوجوان اونقدر دوست داشتنی نباشه و ترجیح بده بیشتر و دقیق‌تر بدونه و تقریبا مطمئن باشه.
کتاب حجم کمی داره و ای کاش به نظم و تقسیم بندی و مفصل بودن بیشتری از تمام اتفاقات، بدون خستگی مخاطب نوجوان، گفته می‌شد.
فکر می‌کنم گزینه‌های بهتری برای خوندن تاریخ ایران باشه اما من این رو هم تا حدودی پسندیدم و پیشنهاد می‌کنم.
بیست و پنج.
      

        یک عاشقانه آرام 
فکر نمی‌کنم برای هیچ کتابی تا این لحظه انقدر لحظه شماری کرده باشم تا زودتر تموم بشه و درباره‌اش بنویسم.
سال‌ها قبل وقتی که تصمیم به خوندن این کتاب داشتم و چند صفحه‌ای از اون رو خوندم توقع یک رمان سراسر عاشقانه روان  داشتم و چون با انتظاراتم متفاوت بود و تنها جملات کتاب رو غرق در نثر ادبی و ظاهرا تکلف می‌دیدم ناامیدانه از عدم برقراری ارتباط کنار گذاشتمش و هر وقت صحبتی از این کتاب نادر ابراهیمی می‌شد با ناراحتی ابراز می‌کردم که با وجود معروفیتش با اون نساختم ( اینکه کتاب چاپ آفست بود هم شاید مزید برعلت بود!)...
گذشت تا سال قبل که اتفاقی در سایت سیبوک با یک نسخه چاپ قدیمی از کتاب مواجه شدم که قیمت خیلی مناسبی داشت و گفتم خریدنش ضرری نداره و شاید بهانه‌ای بشه برای تلاش مجددی برای خوندن کتاب یا گزینه مناسبی برای هدیه دادن.( جلد گالینگور(سخت) کتاب که عاشقش هستم هم اینجا پر تاثیر بود!).
وقتی کتاب به دستم رسید از میزان قشنگی جلد اصلی و محافظ کتاب و کاغذ کاهی اون ذوق زده شدم و جالب بود که این آخرین نسخه سایت بود و کلا چاپ تمام بود.
اما به این زودی ها به لیست کتاب‌های در دست خواندن من اضافه نشد تا همین تیرماه که یک روز که کنار کتابخونه نشسته بودم هوس کردم که نگاهی به کتاب بندازم و... 
من مسحور یک عاشقانه آرام شدم!
و جمله‌ای که با خودم بارها زمزمه کردم و جوابی بود به هرکس که بپرسه چرا نظرت عوض شد این بود که: الان وقتش بود! 
به قول پدرم هرچیزی وقتی داره.
این کتاب نادر ابراهیمی هم الان و در این موقعیت در جان من نشست.
من تاحدی مخالف نظریه مرگ مولف هستم و اینبار هم بهم ثابت شد که خوندن سه کتاب دیگر نادر درباره خودش و زندگیش قبل این کتاب پله‌هایی بود که من رو به این موقعیت درست برای خوندنش رسوند.
اون سه کتاب چهل نامه عاشقانه آرام، ابن مشغله و ابوالمشاغل بود.
یک عاشقانه آرام نه به طور مستقیم و نه خیلی غیرمستقیم داستان زندگی خود نادر و همسرش فرزانه هست.
من تفکرات نادر ابراهیمی رو در لابه‌لای تک تک جمله‌های کتاب می‌دیدم و نمی‌تونستم این کتاب رو جدای نویسنده‌اش تصور کنم.
گیله مرد کوچک لاغر‌اندام همان نادر نه لاغر‌اندام و کمی گیلکی خودمان است و عسل اصل سبلان هم همسرش فرزانه تهرانی الاصل است.
اما عاشقانه آرام چیست؟ 
یا بهتر هست بگویم کیست؟
بهترین توصیفی که در یکی از نظرات دیدم به نظرم درست ترین تعریف اولیه بود:« عاشقانه آرام را بخوانید تا بدانید ادبیات چیست؟»
من ادبیات را از اولین جمله این کتاب یافتم!یافتنی که تا به حال انقدر شیرین، به شیرینی عسل سبلان، نبود.
اصلا شاید یکی از دلایل ارتباط من در خوانش دوم، ورودم در رشته‌ای بود که روح این کتاب از آن اون هست.
چند روز پیش به دوستم می‌گفتم که کاش (باید) خواندن این کتاب شرط ضمن عقد جوانان باشد که سراسر درس عشق هست.
راستش دو هایلایت من سر این کتاب نیمه جان شدند از بس که دلم می‌خواست هر جمله را پررنگ کنم و ببوسم.
این کتاب درس‌ عشق را می‌دهد؛ اما دقیقا بعد عاشق شدن، بعد شروع زندگی، بعد گذشتن از شیرینی های عاشقانه روزهای اول و گرگرفتن‌های ابتدایی ترین روزها.
از سختی ها، از تلخی ها، از جان به لب آمدن ها، نداری ها میگوید، از اینکه معجزه‌ای در کار نیست!.
اما آیا من به این کتاب نقدی ندارم؟ آیا با جملاتی مخالف نبودم؟ قطعا بودم. مثل حرف‌هایی که برای من کمی بوی حزب و تفکر عدالت رابین‌هودی میداد و میدونم که دراین باره هم نویسنده بی‌سابقه نیست.[ شاید هم اشتباه می‌کنم!]
یا فضای سیاسی کتاب که دوست نداشتم اما به هرحال شیرینی غالب بود! 
شیرینی از تلاش یک زوج پر شور و حال آزادی خواه که بعد از انقلاب دچار یک خلأ بزرگ میشن که حالا چه کنیم؟! و در تلاش برای خاک نگرفتن عشق و زندگی دست به مبارزه با عادت می‌زنند!
یک عاشقانه آرام یک رمان ساده هیجانی امروزی نیست که چند ساعته بتونید تمومش کنید و بعد کناری بره.
یک عاشقانه آرام رو باید آروم آروم مزمزه کرد و جرعه جرعه نوشید. اون وقت باید هرچند وقت یکبار سمتش رفت و یکی از جملات رو بارها و بارها برای خود مرور کرد و غرق شد در مهی واقعی...آرام و عاشقانه...
در پایان کتاب برای خود نوشتم(بسیار آموختم.)چرا که شاید اولین کتابی بود که تا این حد ملموسات زندگی روزمره رو روبه‌رویم قرار داد و از چیزی دور، مات و غیر قابل دسترسی حرف نزد.
شاید تجربه شما از خوندن این کتاب مثل تجربه اول من از خوندنش باشه یا تجربه دوم و حتی تجربه‌ای دیگه؛ اما در هر صورت امیدوارم بخونیدش و رزق خودتون رو از لابه‌لای صفحات این کتاب بردارید.
بیست و چهار.
      

        لیلی نام تمام دختران زمین است
اول گمان بردم داستان کوتاه و جستار جالبی نباشه و سراسر انتزاعی.
اما خیلی لذت بردم و حتی می‌تونم بگم این روایت که نمیدونم چرا در دسته بندی شعر بود که به نظرم اصلا شعر حتی معاصر نیست، سراسر عرفان بود؛ مثل نویسنده اثر خانم عرفان نظر آهاری.
پیشنهاد می‌دم بارها و بارها بخونید؛ هرکسی میتونه برداشت خودش رو داشته باشه.
کوتاه اما زیبا.
بیست و سه.