به نسبت دیگر کتب فاضل به نظرم ضعیف تر بود و اشتباه نکنم یه شعرش رو هم قبلا تو گریه های امپراتور دیده بودم
        

          بسيار جذاب و خواندنی
        

          عشق را گفتم چرا بر من نبستی راه، گفت
راه بر گمراه بستن نیست در آیین ما :)
        

          آخرین مجموعه شعر فاضل نظری. مثل همیشه خوب بود!
گیرم که شرط عقل به جز احتیاط نیست
ای خواجه! احتیاط کجا؟ عاشقی کجا؟
        

          من اشعار رو، بیانی از نگفته‌ها و توصیف‌هایی که خودم در به‌زبون‌آوردنش ناتوان هستم می‌دونم و با خوندنش شدیدا به وجد میام. 
این کتاب با هر بیت و صفحه سر ذوقم آورد و ازش لذت بردم🤍
        

          بسته می شود کتاب و تو چه می‌دانی شاید آن ساعت نزدیک باشد... فاضل نظری 
        

          فاضل نظری که نیاز به تعریف نداره؛ داره؟
        

          عالی شعرهاش به عمق وجود آدم میشینه! من خیلی شاعرای معاصرو نمیشناسم از بین اینایی که میشناسم حتی بعضیاشونم با اینکه خیلی معروفن ولی به نظرم به گرد پای فاضلم نمیرسن چون یه زبون همگانیی داره که حتی کسایی که اهل شعر نیستن هم دوسش دارن! من به واسطه‌ی این شعرش👌 باهاش آشنا شدم:
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشنهای زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند «صبح» تو را «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل گمان مکن به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه‌ای است که قربانی‌ات کنند
        

          کتاب معرفی امروز، کتابی نیست جز کتاب #کتاب!
#کتاب، یکی از آخرین کتاب‌های منتشر از شاعر محبوب کشورمان، یعنی جناب آقای #فاضل_نظری می‌باشد که همانند آثار قبلی ایشان، بسیار مورد استقبال علاقه‌مندان قرار گرفته است. اشعار این کتاب هم همانند سایر کتاب‌های ایشان عاشقانه می‌باشد.
بیایید چند شعر از اشعار ایشان را بخوانیم:

شهر دل‌آزردگان
باز هم باغچه از غنچه پژمرده پر است
شهر، از مردم دلتنگ و دل‌آزرده پر است

گر زمین خوردم و برخاستم ای دوست! چه غم
خاک این میکده از مست زمین‌خورده پر است

گیرم از قصه این غصه هم آگاه شدم
زندگی روز  و شبش از غم نشمرده پر است

بی‌سبب نیست که یادآور تنهایی‌هاست
آه از آیینه که از خاطر افسرده پر است

عشق حق داشت اگر تور نینداخت در آب
برکه بخت من از ماهی دلمرده پر است

ستون آه
مثل کوهی که سر از آب نیاورد برون
دیر برخواستی از خواب خوش ای بخت نگون!

عقل من گرچه به‌جز چون و چرا هیچ نداشت
بعد از انکار تو دیگر نه چرا داشت، نه چون

چون اناری سر راه تو به خاک افتادیم
تا بغلتیم به آغوش تو ای رود! به خون

دل بی‌حوصله صدبار فروریخته بود
زیر این سقف نمی‌زد اگر آن آه ستون

پاسخی درخور پیچیدگی موی تو نیست
می‌کشد کار من از فکر تو آخر به جنون
        

          به نام او...
تمام شد ...
در رابطه با کتاب‌های فاضل نظری همیشه چشمانم قلبی و اکلیلی است.
و شعر برتر کتاب: مقتل
بر زمین افتاد شمشیرت ولی چون جنگ بود
بر تو می‌شد زخم‌ها زد، بر من اما ننگ بود

با خودم گفتم بگیرم دست یا جان تو را؟
اختلاف حرف دل با عقل صد فرسنگ بود

گر چه دستت را گرفتم باز هم قانع نشد
تا نبخشیدم تو را، دل همچنان دلتنگ بود

چون در آغوشت گرفتم خنجرت معلوم کرد
بر زمین افتادن شمشیر، خود نیرنگ بود

من پشیمان نیستم، اما نمی‌دانم هنوز
دل چرا در بازی نیرنگ‌ها یکرنگ بود

در دلم آیینه‌ای دارم که می‌گوید به آه
در جهان سنگدل‌ها کاش می‌شد سنگ بود

...
        

          اشعار زیبایی داشت ...! 🥹😍
        

          بسیار زیبا و دلنواز مانند مابقی کتب ایشون
        

          بسم الله
مگه میشه با شعرهای جناب فاضل نظری حال ما به نشود...🦋
        

          ظرافت ظرافت ظرافت... فاضل چه میکنی با دل بی‌اعتبار ما/ با شعر خود نسنج، خلوص و عیار ما
        

          "کارزار"
گر عقل پشت حرف دل "اما" نمی گذاشت
تردید پا به خلوت دنیا نمی گذاشت
از خیر هست و نیست دنیا به شوق دوست
می شد گذشت، وسوسه اما نمی گذاشت
اینقدر اگر معطل پرسش نمی شدم
شاید قطار عشق مرا جا نمی گذاشت
دنیا مرا فروخت، ولی کاش دست کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی گذاشت
شاید اگر تو نیز به دریا نمی زدی
هرگز به این جزیره کسی پا نمی گذاشت
گر عقل در جدال جنون مرد جنگ بود
ما را در این مبارزه تنها نمی گذاشت
ای دل! بگو به عقل که دشمن هم اینچنین
در خون مرا به حال خودم وا نمی گذاشت
ما داغدار بوسهٔ وصلیم چون دو شمع
ای کاش عشق سر به سر ما نمی گذاشت...
        

          دلخوش به جمع کردن یک مشت آرزو 
این شادی حقیر همین است زندگی 
        

          یکی از بهترین کتاب های شعر فاضل آقای نظری....
من فوق العاده دوستش داشتم.
هر بار که هوس شعر به سرتان می زند، بردارید، یکی از شعرهایش را بخوانید، جانی تازه می کنید.
        

          اولین کتابی بود که از فاضل نظری خوندم و خیلی هم به دلم نشست. شعر ها کوتاه و در عین حال پر معنا و قشنگ بودن🥹
        

          حوصله ی شرح قصه نیست...