ابوالمشاغل، شخصیت واضح تری از نادر ابراهیمی رو در ذهنم ایجاد کرد و حالا با باورهای این مرد شریف، آشناترم.
خودزندگینامه ای بود پر فراز و فرود و جالب.
روایت های روزانه ای که شبیه روزمره اغلب آدم ها نبود و در هر فصل، تلاش مصرانه برای زیستن نجیب و  دقیق و اهمیت اثرگذاری در انواع و اقسام شرایط جلب توجه می کرد و دل رو جلا می داد؛ شبیه روزنه ای که امید میده خوبی شاید ضعیف بشه، شاید دچار شعارزدگی بشه ولی موندگاره.
جاهایی پیش اومد که اختلاف نظر داشتم ولی متانت و خلوصشون منو پای متن نگه می داشت.

حالا بیشتر از پیش راغبم آتش بدون دود رو بخونم.

*فقط یکم اواسط کتاب به خاطر تجربه نکردن فضاهایی که داشت توصیف می شد برای من از ریتم افتاد ولی دوباره برگشت به همون روانی زلال.
      

        حواسم باشه احوالاتم با چه معیاری داره سنجیده میشه؛) 
      

        باز هم واقعی بودن مطالب کتاب اون رو برام باارزش تر و قابل تامل تر کرد.
ماجراهای یک پزشک تازه کار، در روستای دور افتاده و هزار و یک قضیه بغرنج و جالب و عجیب و گاهی خنده دار.
شیرینی نجات زندگی و لبخند و لذت عمیق بعدش؛
زهر جهل بعضی عوام و خشم از خُردی توان برای مقابله؛
دل به دریا زدن های اول کار و تجربه و کارآزمودگی روز به روز؛
مواجهه هرروزه با بیماران و بی انتهایی دانش پزشکی
و تلاش های درخور تقدیر پزشک برای تسکین رنج‌ اهالی 
همه و همه منو مجذوب کتاب کرد.

نکته طلایی این کتاب برای من این بود:
عیبی نداره که اول راهت به جز دانش تئوری هیچ دستاویز دیگه ای نداری
بازم بودن کسایی که اول راه دست و دلشون بلرزه
تو مسیر بمون
دل بده به درد مردم و از رشد هرروزه خودت غافل نشو
تجربه کم کم به دست میاد.
 

*نیم ستاره به خاطر پایان گنگ داستان مورفین کم دادم وگرنه بقیه عالی.

      

        هی اینور اونور داشتم دنبالش میگشتم و در نهایت فهمیدم ایشونو تو کتاب فارسی کلاس هفتم خونده بودیم:)
قشنگه
چه وقتی کلاس هفتم بودم چه الان و چه هفتاد سالگی
همیشه مهمه که کی میتونه وارد قلبمون بشه✨️
منم همونایی رو راه میدم که نادر جان ابراهیمی راه میده
      

        مختصر و مفید بود و پیشنهاد میکنم با یارتون بخونید و درموردش باهم حرف بزنید💕 
اینجوری موثرتره در واقع.
      

        از هر چیزی که تشخیصش واسم آسون نباشه اما منو آخرش روشن کنه خوشم میاد و این کتابم همینطور بود.
طی روند داستان هی قاتل تو سرم جابجا می شد و آخرش دیدم که بوووومب!  
به ذهنم خطور نکرد اصلا و دیدم که واویلا هنوز خطاهای شناختی سفت گریبانمو گرفته.
بخونید و لذت ببرید از مسیر کشف حقیقت.
      

        داستان اولش سورئال به نظر میاد اما یکم بعد، با روشن شدن ماجرا میتونید حسابی از پیچیدگی های ذهن انسان و تصمیم ها و رفتارش  لذت ببرید یا حتی وحشت کنید.
منم پابه پای ایدیر تردید و استیصال رو سر دوراهی ها تجربه کردم و برای بار هزارم فهمیدم که قدرت ناخودآگاه چقدر زیاده. به عنوان کسی که جامعه شناسی و رفتارشناسی رو دوست دارم از خوندنش لذت بردم.
و در نهایت آرزو میکنم هیچ وقت شرایط اونقدر سخت نشه که مجبور بشیم هیولای درونمون رو ببینیم.
      

        جستارهای تامل برانگیزی در مورد روابط ما با دیگران و هضم و درک احساسات خودمون با مثال آورده شده بود.
برای من به شخصه یکی دوتا نقطه طلایی بیشتر نداشت، نه اینکه بگم کتاب بدی بود، منتها بدیع و پربار و با دید جدیدی هم نبود و منو بیشتر یاد متن های کانال تلگرامی یا کپشن های اینستا می انداخت.
تونست توجه منو به چندتا بخش پنهان وجودم بیشتر کنه و در کل خوندنش بد نبود.
      

        به قول جناب پوآرو این پرونده مغز را ورزش می دهد:)))
اولین کتاب از آگاتا کریستی بود که خوندم و کاری کرد که بخوام همه رمان هاش رو بخونم.
برای من که زیاد تجربه جنایی خوندن نداشتم به شدت جذاب و پرکشش و هیجان انگیز بود و اون حس کنجکاوی و گشاد شدن چشم هام موقع کشف واقعیت رو خیلی پسندیدم.
توصیه ای که دارم اینه که باحوصله و تا جای ممکن طی دو سه روز بخوانید تا جزئیات شخصیت ها بهتر در خاطرتون بمونه و شم کارآگاهیتون بیشتر تقویت بشه✌🏻
      

        با اینکه بیش از نصف کتاب رو خونده بودم ولی هیچ میلی به ادامه دادنش نداشتم و تمومش نکردم
چندتا قسمت مناسب برای استوری و .... توش پیدا میشد😂ولی آشفتگی روایت اذیتم کرد
نتونستم ارتباط برقرار کنم و جذبم نکرد
شاید تنها چیزیش که یکم سعی کردم یاد بگیرم کاربرد بعضی از گیاه ها بود، اونم به خاطر شباهتش به فارماکوگنوزی:))))
      

        روایتی واقعی و تلخ از اثرات بلند مدت بمب های اتمی بر نابود کردن زندگی و شوق و امید انسان ها.❤️‍🩹
و درناهای کاغذی ای که همچنان با یاد ساداکو و به امید صلح ساخته می شوند....
      

        بازم بهم ثابت شد که آقای صدقی اصلا کلیشه نویس نیست و کاملا سبک خودش رو داره و به کلمه ها فکر می کنه
مثالشم: از عصبانیت روغن هیدرولیک جلوی چشم های میرزا رو گرفته بود😂
ولی نتونست مثل آبنبات ها منو به خنده بندازه
در حد لبخند بود‌.
      

        لذت بردم از این همه خلاقیت
به نظرم این کتاب گزینه مناسبیه تا بچه ها هم زاویه دیدهای متفاوت و جالبی رو به هر پدیده داشته باشن😍
یاد تفکر بیرون از جعبه افتادم :)
      

        تو یه نشست خونده میشه
عجیب بود یکم و شخصیت مدریک رو نتونستم خوب درک کنم
مدریک دانشجوی اهل مطالعه ای که دائم قول بزرگان رو نقل می کرد و خودش رو پیامبر میدونست و به مرور  عده زیادی مریدش شدن ولی تهش ...
تا آخرش هم واسم کامل جا نیفتاد نمیدونم چرا
ولی میشه به قدرت باور و خرافه و توهم پی برد.
خوشحال میشم اگر شما هم خوندین تحلیلتون رو بدونم
      

        کتاب تفسیری از سوره مسد هست و به جدّ نگاه و روشنگری استاد بر دل ها اثر می کنه.
پس از سردرگمی ها و گیج و گنگ بودن های مداوم،خواندن همچین آثاری بیشتر می چسبد.
مواظب باشم حماله الحطب خود نباشم...