کتاب خوبی بود. راوی هم صدای خوبی داشت. منتها به نظرم، انتخاب موسیقی در اکثر قسمت ها، خیلی خیلی بد بود، از این نظر که، بیش از آنچه لازم بود موسیقی تلخ یا غم انگیز یا تاریک یا حتی تم ترسناک داشت، به اصطلاح! 
در عین حال خود داستان، اوایل حالت طنز داشت و بعضی جاها هم حال خوب کن بود، ولی در آخر به تراژدی آموزنده تبدیل شد. البته بعدتر که راجع به نویسنده تحقیق کردم، از این که ضدکمونیست بوده، اصلا تعجب نکردم، دقیقاً تم کتاب است.
        

          کتابی که تلاطم درونی یک پزشک جوان را هنگام آغاز طبابت در روستایی دور افتاده روایت می‌کند.
و در انتهای کتاب به زیبایی و همین طور دردناک ، معضل اعتیاد رو توصیف میکند.
        

          یادداشت های یک پزشک طرحی در صد سال پیش 
شامل ۵مواجهه با بیمارانی که تا به حال ،با آنها برخورد نداشته 
استرس،عدم علاقه شدید به پزشکی در نوشته ها موج می زند.
اما توصیفات فوق العاده گیرا ،جذاب و با جزییات است .
باید فضای بالین را دیده باشید تا بفهمید که کار بولگاکف در توصیف آنچه دیده یک معجزه است 
        

          خوندنش برای همه کادر درمان، علی الخصوص پزشک‌ها حلاوت دوچندان داره. روایت هاش از پزشکی در یک قصبه دورافتاده، هنوز تازگی داره؛ بعد از خوندنش بار تجربه زیسته بولگاکف رو روی دوش خودتون احساس می‌کنین..به شدت توصیه می‌شه!
        

          "یادداشت‌های یک پزشک جوان" به پایان رسید. خب راستش را بخواهی عمیقا ترسناک است اینکه تو را از بیمارستانی با کلی نیروی متخصص به قصبه‌ای دور افتاده -تک و تنها و با حداقل تجهیزات موردنیاز- برای طبابت بفرستند. کسی که شرایط مشابهی را از سر گذرانده باشد، متوجه می‌شود با وجود این‌که لازمه طبابت کردن و طبیب شدن مطالعه است، مطالعه است و مطالعه‌ است؛ اما برای طبیب شدن همین مطالعه به تنهایی کافی نیست. پرداختن به این موضوع -طبابتِ شایسته-، شاید نیازمند زمانی به درازای سال‌ها باشد.
اما راه آسان و در دسترس، پرس و جو از قَدَرهاست؛ آن‌ها که قلم فرسوده‌اند و موی سپید کرده‌اند و عمر در این راه سپری کرده اند. از آنها هم که بپرسی جواب واحدی دریافت نخواهی کرد. گاهی افسانه‌هایی از کارهای خارق‌العاده و گاهی شاید ابرانسانی خواهی شنید، و گاهی هم متوجه میشوی ساده‌ترین و کلیشه‌ای ترین راه‌ها به نتایج خوبی رسیده اند. انگار هرکس در این مسیر، راه خودش را پیدا کرده و می‌رود‌. اما وجه اشتراک همه این‌ها را به گمانم یافته‌ام: برای طبیب شدن -طبیبی شایسته- اشتیاقی نسبتا عمیق و شهامتی تمام و کمال نیاز داری.
        

           مشکلات، احساسات و حتی اضطرابی که  یک نفر در شروع کارش به عنوان پزشک می تونه لمس کنه رو بولگاکوف به خوبی روایت کرده. فکر می کنم کمتر کتابی داریم که از این زاویه ی دید صحبت کرده باشه. 

متن روان و جذابه و کتاب بلندی نیست. وقتی تموم میشه، دلتون می خواست که کاش بیشتر از این بود.

اگر کسی در اطرافتون هست که  عضو جامعه ی درمانه و می خواد  به تازگی طرحش رو شروع کنه، احتمالا این کتاب هدیه ی خوبی می تونه براش باشه. 
        

          باز هم واقعی بودن مطالب کتاب اون رو برام باارزش تر و قابل تامل تر کرد.
ماجراهای یک پزشک تازه کار، در روستای دور افتاده و هزار و یک قضیه بغرنج و جالب و عجیب و گاهی خنده دار.
شیرینی نجات زندگی و لبخند و لذت عمیق بعدش؛
زهر جهل بعضی عوام و خشم از خُردی توان برای مقابله؛
دل به دریا زدن های اول کار و تجربه و کارآزمودگی روز به روز؛
مواجهه هرروزه با بیماران و بی انتهایی دانش پزشکی
و تلاش های درخور تقدیر پزشک برای تسکین رنج‌ اهالی 
همه و همه منو مجذوب کتاب کرد.

نکته طلایی این کتاب برای من این بود:
عیبی نداره که اول راهت به جز دانش تئوری هیچ دستاویز دیگه ای نداری
بازم بودن کسایی که اول راه دست و دلشون بلرزه
تو مسیر بمون
دل بده به درد مردم و از رشد هرروزه خودت غافل نشو
تجربه کم کم به دست میاد.
 

*نیم ستاره به خاطر پایان گنگ داستان مورفین کم دادم وگرنه بقیه عالی.

        

          این ریویو را نخست با نقد مترجم آغاز می‌کنم
آقای آبتین گلکار چرا موخره‌ها را در پیش‌گفتارها ریختید؟
در پیش‌گفتار بولگاکوف را معرفی کردید، خیلی کار پسندیده‌ای کردید چون همه‌ی خواننده‌ها ممکن است او را نشناسند و نخستین کتابی باشد که از او می‌خوانند اما وقتی فصل آخر(مرفین) هیجان‌انگیز‌ترین فصل کتاب است چرا در مورد این بخش در پیش‌گفتار صحبت می‌کنید؟ کافی بود این بخش را در قالب یک موخره کار کنید.
از این نقد که بگذرم شایسته است تاکید کنم که من ترجمه‌های آقای گلکار را می‌پسندم و این کتاب نیز از ترجمه‌ی روانی برخوردار بود اما نمی‌توانستم نقدم را بازگو نکنم.

نکته‌ی مهم:
به دوستانم که نیت به خواندن این کتاب را دارند، پیشنهاد می‌کنم فکر کنند روز مطالعه چهارشنبه‌سوری است و پیش‌گفتار مترجم هم آتش و از روی آن با همان شادابی بپرند و به اصل داستان برسند و پس از پایان کتاب به سراغ پیش‌گفتار بروند.

بگذریم،
این کتاب از هفت فصل + یک ابرفصل(مرفین) تشکیل شده و بولگاکوفِ دوست داشتنی در هر فصل خاطرات خود از دوران ابتدایی پزشکی خود یعنی وقتی که ۲۳ سال داشت و تازه فارغ‌التحصیل شده بود نقل می‌کند و پرواضح است که داستان‌ها و وقایع واقعی‌ست.
من به عنوان کسی که بولگاکوف را دوست دارم و یکی از نویسنده‌های محبوبم است با سطح انتظار تعدیل شده به سراغ این کتاب ‌آمدم اما نهایتا از خواندن هر فصل آن لذت بردم و از خواندن آن به هیچ‌وجه خسته نشدم.

این کتاب چیز زیادی نداشت که بخواهم از آن نقل کنم اما خواندنش رو به دوستانم به خصوص دوستانی که به بولگاکوف علاقه دارند پیشنهاد می‌کنم.

بیست و ششم شهریورماه یک‌هزار و چهارصد
        

          این کتاب عجیب به دل میشینه طوری که دوست ندارین تموم بشه 🥲
بولگاکوف ، پزشک جوانی که از شهری بزرگ به قصبه دورافتاده و بدون امکانات فرستاده شده و  اولین  تجربه های بالینی خودش رو در قالب شهامت توأم با ترس و اضطراب روایت میکنه . به طوری که از مطالعات  تئوری پزشکی و بدون هیچ تجربه ای مجبور به درمان بیماری های سخت و جراحی میشه و در این راه موفقیت های زیادی به دست میاره. کتاب به زیبایی تجربه های یک پزشک تازه کار  رو به یک پزشک ماهر و با تجربه  به تصویر میکشه. 

        

          گاهی یه کتاب می ره و دقیقا اونجایی که باید توی زندگیت اثر می ذاره، واقعا قصدی برای خوندن این کتاب نداشتم! چی شد که صدام زد و من رو به سمت خودش کشوند؟! واقعا نمی دونم!
اما قطعا این کتاب یکی از اثرگذار ترین کتاب ها برای زندگیِ شخصِ من بود.

        

          کتاب خیلی خوبی بودددددد
        

          یادداشت‌های یک پزشک جوان در واقع نوشته‌های بولگاکف هست از خاطرات خودش در زمانی که در جایی دورافتاده به عنوان پزشک مشغول به کار شده. این نوشته‌ها پس از مرگش به صورت کتاب منتشر شده. متن جذابیت لازم رو داره و ترس و دلهره های یک پزشک تازه کار رو زیبا توصیف کرد.ه
        

          من در ابتدا به عنوان فردی علاقه مند به پزشکی و علم تجربی مطالعه کردم، با این علم که علاقه ای به خواندن زندگینامه ندارم، اما بالعکس، داستان مرا به خواندن زندگینامه تشویق کرد 
و جالب تر این که قلم این نویسنده روسی چقدر توصیفات جذاب و لحن کتابی و گیرایی دارد!
به هرحال از خواندن این کتاب لذت بردم، برعکس بسیاری از کتاب ها، پند و اندرز هایش نه به صورت کلیشه ای ، بلکه در زندگی آن ها را نشان داده بود 
        

          بسم الله 

روس‌ها چه می‌خورند و چه تنفس می‌کنند که این‌گونه می‌نویسند؟؟؟

خواندن این کتاب سبک خاصی دارد، پیشنهاد من این است...
اول. خواندن هفت بخش ابتدایی که در قالب هفت یادداشت است.
دوم. خواندن یادداشت مورفین
سوم. خواندن پیش‌گفتار مترجم

نویسنده (پزشک) خاطرات خود، در زمان حضور در روستایی دورافتاده را در این کتاب منتشر کرده است.

تصویرپردازی، بیان احساسات درونی و همچنین نوع گزارش ویژه هر خاطره، آن را در ذهن، ماندگار و به شدت پویا می‌کند. مخاطب احساس می‌کند که در آن فضا است و هم‌زیستی تنگاتنگی با نویسنده دارد. عطر و طعم هر کلمه را در زیر زبانش و با تمام وجودش حس می‌کند. بی‌شک دلیل چنین حس فوق‌العاده‌ای تبحر بی‌اندازه نویسنده در قلم زدن است.

جایی از کتاب به واسطه نوع روایت نویسنده، احساس کردم، آقای پزشک صرفاً به خاطر ورود به روستا و تلاش برای نجات انسان‌ها، در معرض تابش عنایت ویژه خداوند قرار گرفته است. این حس مذهبی را در کمتر کتابی (حتی در کتاب‌های به ظاهر مذهبی که تمام سعی شان القای چنین حسی است) به شکل محسوس می‌توان پیدا کرد. بولگاکوف دانسته یا ندانسته، مخاطب را در معرض نوعی از شهود قرار داده است.

این کتاب یک پیشنهاد ویژه به پزشکان و علاقه‌مندان به پزشکی است.
البته علاقه‌مندان به ادبیات، بیش از دو گروه بالا نیازمند به خواندن این کتاب هستند.
        

          یادداشت‌های یک پزشک جوان مجموعه داستان‌های واقعیست که برای خود نویسنده کتاب (میخائیل بولگاکف نویسنده مرشد و مارگاریتا) در دوران پزشکی اتفاق افتاده.
داستان‌ها به صورت فصل‌های جدا و مستقل نوشته شده اما به شکل ظریف و ماهرانه‌ی انگار به هم مرتبط هستند.
کتاب نشون دهنده تحول پزشک جوانه که با نمرات عالی اما تجربه صفر به روستای دور افتاده‌ای میره و خودش  را دائم با پزشک ماهر قبلی مقایسه میکنه و دوست داره از موقعیت‌های پیش روش فرار کنه و گاهی هم دعا‌های ترسناک و بامزه میکنه :)
هم‌زمان با درگیری‌های خودش با خودش  باید با جهالت و خرافات مردم روستا هم دست و پنج نرم کنه.
اما با همه‌ی احوالات می‌مونه و  به یک قهرمان فروتن تبدیل میشه.

        

          عجب کتابی..
هم ساده بود هم تلخ.. 
        

          اگه دانشجوی پزشکی نیستید ولی مثل من به خوندن و تماشا کردن درمورد این رشته علاقه مندین بهتون پیشنهادش میکنم واقعا کتاب خوبی بود.
کوتاه هم هست و خوندنش زیاد وقت نمیبره. 
        

          فصل اول و دومش رو خیلی سریع خوندم، چون جذاب و کشش دار بود. 
خاطرات یک پزشک روس، حدود صدسال قبل
قطعا خاطرات جذاب و داستانی جالب میتونه باشه این موضوع
ولی فصل آخر ... دو هفته ای میشه که کتاب کنار میزمه و منتظر تا فصل آخر رو که نیمه خوندم، تموم کنم. آخر امشب چند صفحه دیگه شو خوندم وبه این نتیجه رسیدم اصلا جذابیتی برام نداره، دو صفحه آخر رو خوندم تا بفهمه برای شخصیت داستان چه اتفاقی می افته آخر و کتاب رو بستم! به همین غیرحرفه ای :)) چون میدونستم اگه این کار رو نکنم، همچنان کتاب کنار میز میمونه به امید تموم شدن و آنقدر فصل آخر کسل وارنوشته شده و موضوعش برام غیرجذابه که چند هفته دیگه هم ممکنه رو میز بمونه

این رو هم بگم که اولین کتاب از بولگاکف بود که خوندم
        

          داستان اخر واقعا ترسناک  بود.

شرح واقعی از حقارت انسان.
        

          جالب بود