با این که راهنمای مردن با گیاهان دارویی اولین اثر داستانی عطیه عطارزاده است، به گواهی جوایز متعددی که گرفته می‌توان گفت از بهترین داستان‌های چند سال گذشته به شمار می‌آید. کتاب با نقل قولی از ابن سینا آغاز می‌شود: «مرگ آن است که نَفس، اعضا و جوارح را رها کند و به حال خود بگذارد.» در ادامه با دختری هفده ساله آشنا می‌شویم که در کودکی به علت فرورفتن گیاه عاقرقرحا در چشمش نابینا شده و با مادرش در دروازه دولت تهران زندگی می‌کند. پدر دختر، که از مبارزان چپ بوده، پس از کوچ خانواده از خوی به تهران، آن‌ها را رها می‌کند و به آلمان می‌رود. به این ترتیب مادر و دختر سال‌ها در انزوا زندگی می‌کنند و با ساخت و فروش گیاهان دارویی روزگار می‌گذرانند.
       
تمام دنیای داستان محصور در خانه است چرا که شخصیت اصلی فقط دو بار پا به دنیای بیرون از خانه گذاشته و اساسا به‌خاطر منع مادرش و ترس‌های خودش توانایی برقرار کردن ارتباط با فضای بیرون چهاردیواری‌ای را که درآن محبوس است ندارد. گویی خواننده در مغز دختری نابینا گیر افتاده باشد. مغزی پر از ابهام و در عین حال منحصر به فرد و شگفت‌انگیز.

-«می‌گوید هیچ چیزی آن بیرون ارزش جنگیدن و به دست آوردن ندارد، چرا که در عمل نمی‌شود هیچ چیز را آن بیرون مال خود کرد.»
-«می‌گوید آن بیرون همه چیز پیوسته در حال از دست رفتن است و حسرت، تنها حس حقیقی آن‌جا ست.»

       در راهنمای مردن با گیاهان دارویی با اثری تماما توصیفی طرف ایم که سعی می‌کند مدلی از جهان شخصیت اصلی را نمایندگی کند؛ مدلی ظریف ، جزئی و پر از استعاره. نویسنده به خوبی توانسته با استفاده از تجارب سینمایی‌اش تصاویری بدیع، جالب و مخصوص همین داستان و همین فضا خلق کند. ارجاعات متعدد به آثار گوته، کافکا و فلوبر ممکن است مخل روند خوانش مخاطبی که آشنایی کافی با آن‌ها ندارد باشد، از دید من این تنها اشکال چشم‌گیر کتاب است. آرامش و سکون عجیبی که در تمام فصول (به جز فصل آخر) جاری ست خواننده را دعوت می‌کند که با طمانینه روی هر جمله مکث کند. این طور به نظر می‌رسد که عطارزاده تمام سعی خود را کرده که هر جمله را به بهترین نحو بچیند و مناسب‌ترین واژه‌ها را برای انتقال مفهوم به کار بگیرد. نتیجه‌ی این به خدمت گرفتن وسواس در نویسندگی برای من شدیدا دوست‌داشتنی ست. 

       راستش را اگر بخواهید، تا قبل از راهنمای مردن با گیاهان دارویی چشمم از نویسندگان دهه‌های اخیر ایران آب نمی‌خورد، فکر نمی‌کردم مثلا در پنجاه سال آینده کسی بتواند درباره‌ی این سال‌ها چیز بخصوصی بگوید یا حداقل توصیف منسجمی ارائه دهد، الان اما قضیه فرق کرده. آرزومند ام، از ته ته قلبم آرزومند ام داستان‌های امیدوارکننده و ساختاریافته‌ی بیشتری از نویسنگان جوانِ این روزها بخوانم. 

-«هروقت گرفتار افکار دردناکى مى شوم که مثلا چرا بورخس نیستم و تا کى باید عمرم را صرف جدا کردن برگ رازقى از ساقه و کوبیدن گل زر هاون کنم، یاد این حرف مادر مى افتم که اگر یاد بگیرم معناى همین کارهاى کوچک را بفهمم، زندگى حقیقى یا همان چیزى که روحِ سارى در جهان مى نامدش، درونم به راه مى افتد. دیگر مهم نیست بورخس باشم یا نباشم. حتا اگر ساعت ها بى‌حرکت گوشه اى بنشینم، در بودنم روى زمین و حتا کوبیدنِ رازقى در هاون، در روحى شریکم که بورخس هم بخشى از آن است و آن وقت، من بورخسم.»
        

          کتاب از لحاظ ساختاری و توصیف خوب بود ولی محتواش رو دوست نداشتم 
اوایل حس می کنی وارد دنیای تاریک و تنهای دختری نابینا شده ای و سعی می کنی او را درک کنی ، ولی بعد میبینی که در ذهن اختلال زده او گیر کرده ای و انگار روان بیمار او تو را هم مریض می کند .
به قول دوستی کتابی باید خواند که تو را رشد دهد یا حداقلش اینکه حال تو را خوب کند و متاسفانه این کتاب فاقد هر دو بود برای من .
 تا چندین ساعت بعد از اتمام کتاب حالم بد بود .
        

          در جهان ما همه چیز حافظه دارد؛ نه این‌که فقط ما آدم‌ها این‌طور باشیم، نه.
مادر می‌گوید حتی گیاهی که کَنده‌ایم و خُردش کرده‌ایم هم خاطرهٔ دشت‌ها و صحراها را با خودش دارد.

✍️عطیه عطارزاده 
📚 راهنمای مردن با گیاهان دارویی 


پایان کتاب شما رو شگفت زده می‌کنه.
        

          بعنوان اولین اثر نویسنده عالی بود
در واقع فراتر از انتظارم بود
        

          همیشه تصور میکردم اگر بینایی نداشتم اوضاع چطور بود؟
اگر شنوایی نداشتم چی؟! اگر قدرت تکلم نبود چی؟ یا هر کدوم از حواس دیگه! حتی تصورش هم برام سخت و ناراحت کننده است.
این کتاب بینایی رو از شما میگیرد و در عوض دو چشم بینا در کف دست هایتان قرار میده ، گوش هاتون چشم های جدید شماست و بویایی و لامسه شما رنگ ها رو خواهد دید.
 با اینکه کاملا شیفته قلم نویسنده شده بودم اما در کتاب دیگری از این نویسنده، کاملا قطع امید کردم!
        

          این همه خرج خلاقیت ادبی و هنری و بذل اطلاعات و نتایج پژوهشی در اثری می‌توانست  جذاب باشد اگر  جز وحشت تنهایی و ناامیدی و بن‌بست چیز دیگری گیر خواننده می‌آمد. حیف....
        

          چیزی که برام عجیبه اینه که چطور ممکنه تجربه اول یک نویسنده ، اینقدر عالی از آب دراومده باشه؟!!! 
ایده ای نو از یک نویسنده نوقلم با پایانی شگفت انگیز. 
یک رمان کوتاه و درعین حال جذاب و پرکشش . 
موقع خوندنش حس آلیس در سرزمین عجایب برام تداعی شد و تم داستان یه جورایی شبیه پیرنگ داستان فیلم سینمایی اتاق (room) هست.
        

          این کتاب فوق‌العاده بود. داستان پر از ابهام در وهله اول؛ اما خواندنی.
در شروع نوشته هایی را میخوانی و مستقیما یاد میگیری مفاهیمش را؛ و رفته رفته در دل کلمات و عمق جملات غرق شده و به تلخی و گسیِ حروف میرسی. 
دخترک نابینایی که همه چیز را با بو میشناخت، حتی رنگها!
        

          یک شخصیت پردازی خوب و قابل توجه ...
        

          قصه‌ای که از زبانِ دختری نابینا و کنج‌کاو در فضای طب سنتی و گیاهان دارویی بیان می‌شه، می‌تونست برانگیزاننده باشه؛ خیال‌پردازی‌های دخترک با ابوعلی سینا هم می‌تونست جالب باشه؛ ولی جرقه‌هایی کوچک بود که شعله نکشیده خاموش می‌شد.
هرچند نفرتی که در دختر نسبت به مادر شکل می‌گرفت رو درک و فهم می‌کردم، ولی به‌نظرم برای اقدام به قتل کافی نبود. از میانه‌های داستان حدس زدم به خون ختم خواهد شد؛ ولی تصورم فقط خودکشی بود.

توهمی که به مددِ مخدراتِ گیاهی برای دختر پدید می‌آمد، خوب و بامزه درآمده و مخاطب رو با خیال‌پردازی‌هاش همراه می‌کنه.

به‌هرحال ایدهٔ جذاب و بکری برای داستان بود که خیلی بهتر می‌تونست ساخته و پرداخته بشه. دربارهٔ پدر می‌شد بیشتر و بهتر نوشت. دربارهٔ خاله و خانوادهٔ مادری نیز هم. علتِ این حجم از انزوا و ترس و کناره‌گزینیِ مادر، بعد از دیدارِ دوباره با خانواده هم قابل درک و فهم نیست.

تک‌فرازهای جالب و شاعرانه‌ای هم داشت ولی ترکیبِ کلی داستان اون‌قدر پخته و جذاب درنیامده که خوندن‌شو بخوام توصیه کنم.
        

          داستانی از یک دختر جوان که در کودکی نابینا شده و حال در خانه‌ و همراهِ مادرش مشغول به آماده‌سازی گیاهانِ دارویی برای استفاده و فروش در بازار است. او توانسته با استفاده از قوای دیگرش به درکِ جذابِ اشیا و ابزار و حس های اطرافش برسد. تمام زندگی او درون خانه و با گیاهان و مادرش می گذرد تا این‌که روزی برای شرکت در یک مراسم از خانه بیرون می رود و این تجربه عجیب و متفاوت مسائل مختلفی را برای او تغییر می دهد. نویسنده در بیان احساسات و تشخیص های شخصیت اصلی داستان بسیار قوی کار کرده و بیان جالبی دارد. همچنین ذهن پرآشوب او هم به خوبی به تصویر کشیده شده که هم میل به آزادی و عشق دارد و گاهی نیز میل به خشونت. اما این دوگانگی به خوبی و بصورت باور پذیری بیان شده. کتاب متفاوت و روان و شیوایی است که خواندنش توصیه می شود.
        

          #راهنمای_مردن_با_گیاهان_دارویی 
#عطیه_عطارزاده 
#نشر_چشمه
*راوی کتاب یک دختر نابینا ست که در کودکی گیاه دارویی تو چشم ش میره و نابینا میشه و پس از اون مادرش با دختر از پدرش جدا میشن و به تهران نقل مکان میکنند و کل داستان افکار و صداهای ذهنی دختر و بزرگ شدن ش در تنهایی و به دور از جامعه است ، و برای امرار معاش با گیاهان دارویی دمنوش کرم و ... تهیه میکنند.
*انتهای کتاب ناتمام و مبهم میمونه که اصلا دوست نداشتم ، سبک کتاب شبیه کتاب #قلبی_به_این_سپیدی است که افکار راوی بیان میشه 
*در کتاب به صورت تخصصی در مورد گیاهان دارویی صحبت میشه و کتاب ها و آموزه های بوعلی سینا 
*اولین کتاب نویسنده است و در مجموع کتاب بدی نیست ولی کامل هم نیست
        

          امیدوارم نویسنده هامون ازین فاز مالیخولیایی شخصیت هاشون خارج بشن. تنها حسن این مدل داستان ها بمباران اطلاعاتیه ک به شما میده
        

          #عطیه_عطارزاده #راهنمای_مردن_با_گیاهان_دارویی #نشر_چشمه 
هی صبر کردم موقعیتش بشود، ویدیو ضبط کنم و با جان و دل از این کتاب بگویم اما نشد.
می‌خواهم اسم عطیه عطار زاده را بگذارم‌ توی لیست #نویسنده_خوب_ایرانی ، خیلی ها گفتند داستان عامه پسند است. دلیلشان چه بوده نمی‌دانم، چون داستان خاص و عام پسند است همه پسند است، خاص عمقش را خوب می‌فهمد و عام هم از سطحش هرچه باید و نباید بیرون می‌کشد.
رها شدن را همه ما دوست داریم، رهابودن، بی قید و بند و آزادانه آن چه هستیم باشیم را دوست داریم. 
دوست داریم کشف کنیم، لمس کنیم ببینیم بشنویم... حالا فکر کنید بخاطر گیاهی دارویی کور شده اید. مادرتان شمارا درون خودش ، تفکرات خودش، عقاید خودش و زندگی خودش حبس کرده...
هیچ درکی از هرآنچه بیرون از مادرتان است ندارید.... و یکباره با جهانی عظیم در بیرون از این دنیای خاص مادرتان مواجه می‌شوید....
دقیقا توی این داستانید...
توی واژه به واژه‌ی لحظه های دختری که ۱۷ سال مادرش بوده.
حالا باید خودش باشد، می‌خواهد که خودش باشد، می‌خواهد که رها شود...
و قلب گرم مادر توی دست هایش نمی‌تپد.... تا قرن ها می‌توانم از این کتاب حرف بزنم.

به طور کلی اسن رمان می‌توانست در قالب یک داستان کوتاه جذاب باشد.
روایت کمی حرافی دارد. طوریکه نویسنده به دنبال جای دادن تمام افکار فلسفی خود در دل داستانش بوده.
محتوا و تم اصلی کتاب دلچسب و قوی بود.
اما در نوشتن سخت است.موقعیتش شد ، ویدیو ضبط می‌کنم.

#کتاب #کتاب_خوب #کتاب_بخوانیم 
#نویسنده #نویسنده_زن

Merged review:

#عطیه_عطارزاده #راهنمای_مردن_با_گیاهان_دارویی #نشر_چشمه 
هی صبر کردم موقعیتش بشود، ویدیو ضبط کنم و با جان و دل از این کتاب بگویم اما نشد.
می‌خواهم اسم عطیه عطار زاده را بگذارم‌ توی لیست #نویسنده_خوب_ایرانی ، خیلی ها گفتند داستان عامه پسند است. دلیلشان چه بوده نمی‌دانم، چون داستان خاص و عام پسند است همه پسند است، خاص عمقش را خوب می‌فهمد و عام هم از سطحش هرچه باید و نباید بیرون می‌کشد.
رها شدن را همه ما دوست داریم، رهابودن، بی قید و بند و آزادانه آن چه هستیم باشیم را دوست داریم. 
دوست داریم کشف کنیم، لمس کنیم ببینیم بشنویم... حالا فکر کنید بخاطر گیاهی دارویی کور شده اید. مادرتان شمارا درون خودش ، تفکرات خودش، عقاید خودش و زندگی خودش حبس کرده...
هیچ درکی از هرآنچه بیرون از مادرتان است ندارید.... و یکباره با جهانی عظیم در بیرون از این دنیای خاص مادرتان مواجه می‌شوید....
دقیقا توی این داستانید...
توی واژه به واژه‌ی لحظه های دختری که ۱۷ سال مادرش بوده.
حالا باید خودش باشد، می‌خواهد که خودش باشد، می‌خواهد که رها شود...
و قلب گرم مادر توی دست هایش نمی‌تپد.... تا قرن ها می‌توانم از این کتاب حرف بزنم.

به طور کلی اسن رمان می‌توانست در قالب یک داستان کوتاه جذاب باشد.
روایت کمی حرافی دارد. طوریکه نویسنده به دنبال جای دادن تمام افکار فلسفی خود در دل داستانش بوده.
محتوا و تم اصلی کتاب دلچسب و قوی بود.
اما در نوشتن سخت است.موقعیتش شد ، ویدیو ضبط می‌کنم.

#کتاب #کتاب_خوب #کتاب_بخوانیم 
#نویسنده #نویسنده_زن
        

          خیلی کتاب قشنگی بود من دوست داشتم و بنظرم خیلی چیز های قشنگی داشت فقط میتونستم ۵ ستاره بدم اما اون یه ستاره ام برای این بود که خیلی متن ریزی داشت قشنگ چشام در اومد🙃
        

          رفت در لیست دو سه کتاب به شدت محبوبم
خلاقیت و قلم و داستان تامل برانگیز...
نگه داشتن خواننده بین چیزی مانند عشق و نفرت...
داستان خاص و ظرافت در بیان حس دختر نابینا...
همه چیز عالی بود
دوست دارم بار ها و بارها بخونمش
حتما پیشنهاد میکنم
کمی خشونت همراهش داشت و پایانش نسبت به سیر کتاب که بسیار پر کشش و جذاب بود، نبود و جا خوردم از بیجا تموم شدنش 
        

          واقعا درخشان بود.
پنج ستاره هم کمه براش.
ایده ی بدیع، قلم عالی و شخصیت پردازی فوق العاده همه با هم چمع شدن در یک کتاب.
حتما بخوانید. این از آن کتاب های خواندنی ست.
        

          نمیدونم چی بگم..
موقع خوندنش احساساتی رو داشتم که هیچ جای دیگه تجربه شون نکرده بودم 
بخونیدش
        

          از صفحه‌ی 60 تازه داستان شروع شد. قبلش به شدت کسل کننده بود. از وسط تا آخر کتاب ترسناک، دردناک و منزجر کننده بود. به نویسنده بابت کار اولش تبریک میگم. امیدوارم کارهای بعدی لطیف‌تر باشن.
        

          موقع خواندن این کتاب؛ چشم‌هایم برق میزد. دستهایم را به‌هم می‌مالیدم و میگفتم: آفرین عطیه عطار زاده!
شیر مادر و نان پدر حلالت (البته در بخش فرمی فقط😂)

کتاب پر است از  نگو نشان بده های  فوق‌العاده. البته نویسنده از زیر دیالوگ نوشتن مویرگی فرار کرده است که من میبخشمش بخاطر این  توصیفات نابش😂 
گرچه متاسفانه باید بگویم این کتاب از نظر محتوا یک کتاب سیاهِ چرک و غیر متعهد است و بوی خون میدهد

شاید روزی برگردم و دوباره چشم‌هایم را ببندم و باز هم بخوانمش...شاید ...