یادداشت نرگس عمویی
5 روز پیش
«ساداکو و هزار درنای کاغذی» روایتیست کوتاه با راوی و نگاه کودکانه به زندگی پسا-جنگ و نسل و نسلهای درگیر تشعشعات انفجار بمب اتمی هیروشیما. بعضی جنگها هیچوقت تمام نمیشن و عبور ازشون چه جسمانی چه روحانی، غیرممکنه. ( احتیاط کردم و قید «بعضی» رو بهکار بردم! وگرنه که قید بزرگتری رو براش مناسب میدونم.) داستان مفاهیم غم، ترس، مرگ و امید رو به مقدار خوبی نشانهگیری میکنه و در تمامی نقاط خودش بهجا بود. جایی برای مواجهکردن کودک و نوجوان با مفهم مرگ پیشنهاد شده بود ولی مطمئن ( به اندازهٔ کافی وارد و دانا در این زمینه!) نیستم که بهخوبی ایستهای بهجا و پردازش خوبی برای این مفهوم داشته باشه. *یادم باشه درناساختن رو یاد بگیرم! به نمادینکردن امید و جلوی چشم گذاشتنش نیاز پیدا میکنم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.