داستان بی نظیر
شب ها و روز هایی که آن را می خواندم ناگهان خود را در لبنان می دیدم... 
        

          بیشتر کتاب را با بغض خواندم...

دور بودن از وطن در حرف هم سخت است  چه برسد بخواهی تجربه اش کنی، چه برسد این دوری از سر اجبار باشد اجباری که یک مشت غاصب به تو تحمیل کرده باشند...

        

          امروز پس از سه روز کتاب را تمام کردم، کتاب به شدت خلاصه است و جا داشت بیشتر برایمان از وقایع تاریخی و گفت‌وگو ها بگوید، جمع و جور است و روان.
قیمتش نسبت به محتوا و صفحاتش گران است. 
در نهایت به شدت دوستش داشتم.
        

          نگاهی گذرا به کتاب
 «اِلیٰ» 

هرچند در فرصت برنامه تفریحی با خانواده از گشت‌و‌گذار در لبنان و سوریه خاطره دارم ولی این بار با همسفری جدید (نویسنده) راهی لبنان، بیروت و دمشق شدم.

آشنایی با فرهنگ، سبک زندگی، احوالات و  شرایط اجتماعی مردم فلسطین و لبنان، یکی از اهدافی است که نویسنده در سفر یک هفته‌ای خود در ذهن مخاطب به یادگار می‌گذارد. 
همراهی با خانواده‌ای از اهالی غزه_ «ابویاسر» _ و مسافران کتاب «الیٰ» که گروهی سه نفره بودند و گشت‌و‌گذار در روستاها و بازدید از مکان‌های پُر قصه و درس و گاهاً پرحادثه دیار مقاومت، برای خوانندگان جذاب و پرکشش است. 

مزهٔ میوه‌های چشم‌نواز، رنگین و غذاهای مطبوع و خوش‌طعم لبنان را واقعاً باید چشید تا زیر دندانت باقی بماند؛ اما در وعده‌هایی با وصف طعام لبنانی از قلم نویسنده دهان مخاطب آب می‌افتد.

اطمینان از خداباوری، مهمان‌نوازی، روحیه مقاوم و دلهای پر از یقین و ایمان زنان و مردان سرزمین‌های اشغالی، همدلی‌های خانوادگی و اجتماعی با توصیفات نویسنده در ذهن مخاطب تقویت بیشتری پیدا می‌کند. 
از مهم‌ترین ویژگی‌های این «سفرنامه» بخش‌های کوتاه، نثر روان و قابل فهم برای همه گروه‌های سنی و مخاطب عام است.
لقمه‌های طنز در میانه متن در کنار برش‌های تأمل برانگیز و پردرس روزگار مردم لبنان و فلسطین، ترکیب خوش‌طعم و موزونی برای محتوا ایجاد کرده است. 

به نظرم خواسته یا ناخواسته بخش‌هایی از این سفرنامه یادآور نعمت‌های کمتر به شُکر نِشَسته برای مردم «ایران» را به دنبال دارد. 
وقتی که از محدودیت‌ها، فشارها، احساس امنیت‌ تحت چهارچوب و نه حقیقتاً آرامش امنیتی، گرانی‌ها، حق‌هایی که به ناحق روی جفا به خود گرفته و ....، صحبت می‌شود، هم کام‌مان را به تأسف تلخ و هم چشم‌مان را با تلنگر بیدارتر می‌کند. 

در سفرنامه شامات بخش زیارت و دلدادگی‌ها با عمه سادات به قلبم نشست و با ادب نویسنده از راه دور ادای احترام کردم.
 
کتاب الی (بیت المقدس) به قلم «فائضه غفار حدادی» در ۲۳۴ صفحه و در نشر سرشناس « شهید کاظمی» به چاپ رسیده است.
برشی از کتاب:
فرق است بین دیدن و زیارت کردن، بین گشتن و دور گشتن بین توریست و زائر؛ یکی آمده است ببیند و  دیگری آمده به چشم بیاید.
او می‌خواهد برگردد و برای دیگران تعریف کند و دیگری می‌خواهد همان جا حرف بزند و خالی و رها برگردد. یکی به چیزهای جدید توجه می‌کند و آن یکی به انس می‌اندیشد.

📝: فخری حاجی
        

          سفرنامه الی با روایتی روان و ساده خواننده را در روند اتفاقات و سیر سفر همراه می‌کند.  در بعضی قسمت ها خواننده غرق در کوچه، خیابان و اماکن می‌شود اما با اتمام فصل یا تغییر موضوع دلش جا مانده  و لذت سیراب شدن را از دست می‌دهد.  به نظر قالب روایی  امکان گشایش جزئیات  را می‌گیرد تا سرعت خیلی کند نشده و مسیر خود را طی کند.  درکل توصیفات افرادی از خطه ای مقدس جذابیت‌های زیادی داشته تعدد شخصیت ها و پیچ و خم شناخت آنها بر همراهی مخاطب می‌افزاید.
خواندن این کتاب را به طرفداران روایت با فصل های کوتاه و موجز پیشنهاد میکنم.  
        

          ﷽
درنمایشگاه کتاب،درحال معرفی کتاب شبیه بودم که اِلیٰ خیلی بـی‌سر و صدا چاپ و رونمایی شد!و به یکباره از رسیدن یک سفرنامه با مقصدی جذاب  شگفت زده شدم ، سفر به عـروس خاورمیانه لبنان تا نزدیکی ها سرزمین های اشغالی و از همه مهمتر حرم حضرت زینب(س) در سوریه!

اِلی را خانم نویسنده خیلی به سر و صدا نوشت،کتابی که یک سفرنامه اس، سفرنامه‌ای که من حتی به افرادی که اهل خواندن‌سفرنامه نیستن نیزتوصیه اش می‌کنم،اصلا کدام سفرنامه ممکن است اشک شما را در بیاورد که در اِلیٰ این اتفاق می‌افتد! یا کدام کشور را می‌شناسید که برای خرید بلیط سفرش فقط یک هواپیما پرواز دارد و آن هم باید با خلبان تماس گرفت برای رزرو!! 

اِلیٰ کتاب فوق‌العاده‌ای چون نویسنده به همه جنبه ها و اتفاقات سفر اشاره می‌کند و مخاطب را خط به خط به دنبال خودش می‌کشد از قبل  پرواز تا رسیدن به مرز سرزمین های اشغالی و این هنر نویسنده اس،موضوع سفر هم شما را مشتاق می‌کند که  منتظر کتاب جدیدی که قرار است از دل این کتاب  در بیاید باشید و البته آروزی من این است که روزی زیارت آن اتاق کوچک در  نزدیکی باب الصغیر دمشق نصیبم شود...
        

          خیلی وقت بود میخواستم بخونم...
خرید گروهی که شد گفتم نه ، ولش کن ، از طاقچه میخونم  
( که کاش خریده بودم و هنوز قصد خریدش و دارم 🦥) 
و با #طوفان_الاقصی و وضعیت غزه و فلسطین 
کتاب و باز کردم و شروع کردم 🇵🇸 ❤️‍🩹
و از همون صفحات اولیه ی کتاب خدا خدا میکردم تموم نشه...
و بغض و خنده و حسرت و کنجکاوی و... باعث میشد هر صفحه رو چند بار بخونم  ♥️ و محشر بود...
سفرنامه خیلی دوست ندارم ( البته شاید نظرم عوض شده باشه) 🥲
و خیلی دلم میخواد کتاب بعدی خاطرات ابویاسر و اسراء و... بخونم  🙃
و حتی ببینم اونا تو خونه چند طبقه در فلسطین باز هم میخندند و زیر سایه ی درخت زیتون  صدای خندشون به آسمون میره...
الان چقد نگران هموطنان و خاکشون هستن...
دور نیست که نگرانیشون تموم بشه و زندگیشون و دوباره کنار هم بسازن :)
پیشنهاد میکنم حتما بخونید که شیرینیش و زیر پوستتون حس کنید ✨🫒
        

           هم تلخ و هم شیرین بود..
تا شیرینی آن به جان می‌نشست با خاطره ای از خانواده فلسطینی، بغض جای همه شیرینی هارا می‌گرفت..

در این کتاب، خانم غفار حدادی به منظور آشنایی بیشتر با یک خانواده فلسطینی راهی لبنان و حدود سرزمین های اشغالی می‌شوند و همین باعث شده کل کتاب بوی فلسطین بده..

انقدر کتاب خوشخوانی هست که یک روزه می‌توان تمامش کرد ولی گاهی از شدت بغض مجبوری کتاب را رها کنی و تا به خودت میای متوجه می‌شوی به فکر فرورفته بودی...

همش به این فکر می‌کنم این حال و هوا برای سال گذشتس..
 مردم فلسطین الان چه حالی دارن؟
اونهایی که مجبور به ترک وطنشون شدن الان چه حالی هستند؟
        

          کتاب اول از نمایشگاه ۱۴۰۴- خانم غفارحدادی‌ رو پنج ساله می‌شناسم و با اینکه ندیدمشون‌ برام به‌شدت عزیزن. اما صادقانه بخوام بگم؛ اگر غریبه‌ای از راه برسه و بخواد که از ایشون کتابی پیشنهاد بدم، این کتاب احتمالا درانتهای  لیست پیشنهاداته.

ابن کتاب روایت سفر به لبنان و یه سفر نیم روزه به سوریه‌است. ابتدای کتاب نویسنده می‌گه که قراره برای مصاحبه با یه خانواده‌ فلسطینی به لبنان بره؛ اما توی کتاب خبری از این مصاحبه نیست و ظاهرا این مصاحبه قراره تبدیل به یه کتاب دیگه بشه. بیشتر کتاب خلاصه شده در: رفتیم و رفتیم و گشتیم و خوردیم و... و اگه با فضای لبنان هم آشنایی داشته باشین کتاب احتمالا براتون حوصله‌سربره و نکته خاص و جدیدی نداره.

قسمت سوریه رو هرچند که کوتاه‌تر بود بیشتر از لبنان دوست داشتم اما حیف که تو دنیای واقعی زیارت سوریه تبدیل به یه آرزوی محال شده:)
با آرزوی سلامتی برای خانم غفارحدادی عزیز و خانواده‌شون🌱
        

          من دوسش داشتم !
        

          فرق است بین امنیت با احساس امنیت
        

          سفر خوبه.. لبنان خوبه..فائضه خانم خوبه
طبیعتا جمعشونم خوب میشه
        

          بخاطر علاقه ای که به شهید مشلب دارم،لبنان همیشه برایم ویژه بوده.
الی... بهترین سفرنامه نوشته شده در مورد لبنان هستش،آن هم با معرفی مکان های ویژه ای که جذاب ترش می کند.
نثر روان و جذاب کتاب تو را تا حدودی مجذوب خودش میکند.
در کل پیشنهاد مطالعه «الی...» به دوست داران لبنانی توصیه میکنم.
        

          انشاالله به زودی ملاقات با کل این خانواده جهان‌گیر 😬😁، در قلب جهان اسلام، فلسطین🥲🌸🌱🇵🇸
        

          روایت مختصر و مفید و جذاب از لبنان و سوریه.
طبق معمول با بیان شیوا و روان نویسنده.
        

          این سفر به منظور آشنایی بیشتر با یک خانواده فلسطینی صورت گرفته است. در این سفر، مکان‌های مختلف لبنان از دریچه چشم میزبان فلسطینی نشان داده می‌شود و همین مسئله باعث شده تا سرتاسر سفرنامه بوی فلسطین بدهد! آن‌ها ابتدا از بیروت در امتداد مدیترانه، به صیدا می‌روند و از میان جنگل و دشت‌های سرسبز به جنوب لبنان و مرزش با سرزمین‌های اشغالی سفر می‌کنند و در پارکی به اسم ایران درباره وطنشان گفت‌وگو می‌کنند. در آسمان ملیتا غذا می‌خورند و وارد اردوگاه صبرا و شتیلا می‌شوند و جان سالم به در می‌برند. در طول این سفر یک هفته‌ای آن‌ها یک نگاه کلی از گذشته و حال سرزمین شامات به دست می‌آورند، از داشته‌ها و نداشته‌هایشان مطلع می‌شوند و ناخودآگاه همه را با ایران مقایسه می‌کنند. فارسی بلد بودن چندنفر از خانواده میزبان و سابقۀ زیست آن‌ها همزمان در لبنان، ایران و فلسطین، از جمله نکات مهم و مثبتی هستند که سبب می‌شود این سفر کوتاه با شنیدن و لمس تجربه‌های ارزشمند آن‌ها غنی‌تر شود
        

          بسم‌ الله

همیشه یکی از تفریحاتم خواندن کتاب‌های سفرنامه است، شاید همان قدر که تجربه شخصی سفر را دوست دارم کتاب‌های سفرنامه را هم دوست داشته باشم. زیاد فرقی نمی‌کند که چه کسی باشد از افراد شناخته شده و نشناخته تا افرادی که به سفرنامه مشهورند و... چیزی که برایم جذابیت دارد بیشتر دانستن از دنیا است. دنیایی که همه ما دچار توهماتی از آن هستیم و آنقدر باید بخوانیم تا بفهمیم که در کجا و چگونه زندگی می‌کنیم و زندگی می‌کنند...

سفرنامه خواندن‌ها به همان میزان که من را به ضعف هایمان واقف می‌کند به همان میزان تفکر مسموم دیگران بهتر از ما هستند را هم تعدیل و بلکه تکذیب می‌کند... دنیا دیدن و دنیا خواندن یکی از تفریحاتی است که هر زمان از کتاب و مطالعه دورتر می‌افتم به سراغش می‌روم تا فتح باب جدیدی برای بازگشت به کتاب‌خوانی برایم باشد.

الی... هم از این قاعده مستثنا نیست، قلم خانم غفارحدادی در سفرنامه نویسی خاص وجذاب است، شوخی های میان متن برایم دلنشین است و روایتی که از سفر براین انجام می‌دهد دل‌انگیز...

کتاب خوش خوانی است البته نه به اندازه دو کتاب سفرنامه دیگرش اما برای کسی که کشته سفرنامه است نمره قبولی می‌آورد...
        

          الی، روایت سفر خانومِ نویسنده به لبنان و سوریه و حدود اشغالیه. توی این سفر فائضه غفار حدادی مهمان خانواده‌ای فلسطینی می‌شه که به خاطر در بند بودن وطن، لبنان دورهم جمع شدن. توی کتاب شاهد میزبانی جانانه خانواده آنها و توصیفات روان و دلچسب هستید. 
من همیشه جذب خلاقیتشون توی انتخاب جمله ها و عنوان ها میشم. از زاویه‌ی دید و روایت منحصر به فردشون هم نمیشه چشم پوشید. 
 با خوندنش تقریبا یکسری چیز های کلی درباره لبنان میشه فهمید..


        

          وقتی  قرار است کتاب امانتی بخوانم تا شروع می کنم سریع دنبال کاغذی که دور و برم باشد می گردم. 
اول از همه از خانواده ابویاسر یک شجره نامه می نویسم. 
ستون یادداشت هایم را دو تا می کنم؛ ستون سمت راست دیدنی های لبنان را از روی خاطرات خانم حدادی لیست می کنم(از همان روزهای قدیم نمی دانم چرا علاقه خاصی به سفر لبنان داشتم؛ بارها شده در لحظات غم و شادی به همسرغر زده ام که یه لبنان ما را نبردی) القصه؛ ستون سمت چپ را  اختصاص میدهم به ارجاعات؛ مستندی که در کتاب اشاره می کند؛ توضیحات غذاها و شماره صفحه شان. 
ازبین شخصیت های داستان دو اسم دختر انتخاب کردم 😊
 یک روضه حضرت رقیه هم  نذر  کردم که یادم باشد اگر مجلس گرفتم یادی کنم از خانم حدادی و حتما پیامی هم بفرستم برایش. خدا را چه دیدی شاید امد😭
گذاشته ام در برنامه ام یک روز صبحانه پنیر و زیتون بزنم تا اگر  پایمان به لبنان و فلسطین نرسید حداقل خاطراتی ساخته باشیم. ولی برای خانواده زیتون  دوست ما بعید می دانم به صرف باشد. وقتی زیتون در خانه داریم پسرم حتی برای تغذیه مدرسه هم می برد. فکر کنم علاقه به لبنان و کشورهای اسلامی را با ژن به پسرم انتقال داده باشم و حالا با زیتون خودش را نشان داده. 😊