مثل تمام سفرنامه‌های این نویسنده مهمترین نقطه‌ی قوت متن، روان بودن آن است. به حدی که وقتی همپای راوی جلو می‌روی، این احساس را داری که نویسنده کار خاصی نکرده و فقط خیلی ساده وقایع روزمره را نوشته است ولی بعد از اتمام خوانش، وقتی دقیق نگاه می‌کنی، می‌بینی بسیاری از قواعد یک سفرنامه‌ی خوب رعایت شده و اطلاعات زیادی هم از محل مورد نظر به دست آورده‌ای. نکته‌ی منفی کار هم این بود که نویسنده در نام‌گذاری فصل‌ها، طنازی بیش از حد به خرج داده بود که برخی جاها با استفاده از صنایع ادبی، حتی شبهه‌ی جسارت به مقدسات پیش آمده بود.
        

          🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱

بیان صمیمی نویسنده را دوست داشتم و همراهش می‌شدم در لبنان و سوریه و حرم... و دوست داشتم از محتوای مصاحبه‌ها هم چیزهایی بشنوم اما نشنیدم.
عناوین جالب بود و متن کشش داشت؛ اما کتاب انگار یک چیزی کم داشت...
        

          کتاب الی سفرنامه لبنان و سوریه هست که واقعا خوندنش برام لذت بخش بود چون خاطراتم را تا حدودی مرور کردم .البته الان که فکر میکنم چه بلایی سر شهرهای زیبای لبنان اومده خیلی غصه میخورم.🥺🥺
        

          مثل بقیه کارهای خانم فائضه غفارحدادی با یک سفرنامه فوق العاده روون طرف هستیم.
همیشه لبنان رو دوست داشتم و می دونستم معروفه به سرزمین طایفه ها اما بعد از خوندن إلی از نویسنده محبوبم آرزوی سفر به لبنان در دلم زبانه می کشد 🥺
إلی سفرنامه لبنان است ولی ما را به دل فلسطین، غزه می برد از اول تا انتهای کتاب شما همنشین خانواده‌ای فلسطینی اهل غزه هستید که شما رو با آداب، رسوم و غذاها و فرهنگ زیبای غزه آشنا می کنند.
نویسنده سفرکوتاهی به سوریه دارد که تکمیل کننده حلاوت و شیرینی کتاب است.
به شدت توصیه می شه کتاب رو مطالعه کنید.
بی صبرانه مشتاق خواندن کتاب ماهی ها به دریا بر می گردند هستم، کتاب روایت اسراء و خانواده اش است.
        

          🌟 نکاتی از این کتاب، که خیلی برام جالب بود. 
☆ قلمِ طنز نویسنده.... نحوه ی تعریف کردنشون از برخی ماجراها، بامزه بود.☺️😅
☆ من فقط کُشته مُرده ی عناوین هر فصل شدم😮😂 از خلاقیت نویسنده برای اسم گذاری هر بخش، بشدت خوشم اومد.
طوری بود که، تو نگاهِ اول به اون سرفصلی که بالای برگه با فونت درشت تر نوشته شده، یک نگاه میندازی 
و هیچی متوجه نمیشی 
با خودت میگی خدا شفا بده، این دیگه چه عبارت عجیب غریبی یه🙄
اما، نویسنده تو رو به جایی میبره که، آخرِ اون بخش، تااااازه متوجه میشی که آهااان پس منظورش این بووووود👍😁
ینی همیشه ی خدا، بدون استثناء، بعد از خوندنِ پاراگرافِ آخر هر بخش، برمیگشتم صفحات قبل، مجدد اسم اون بخش رو نگاه میکردم. و تازه ارتباط بین داستان و عنوان رو کشف میکردم.
        

          مثل همیشه قلم فائضه غفارحدادی را دوست دارم. به خصوص طنز موجود در کلامش که خیلی به شخصیتش می خورد. لبنان ندیده را هم برایمان دیدنی کرد. بی صبرانه منتظر کتابش درباره اسراء و خانواده اش هستم‌.

در دیدار با نویسنده فهمیدم که کتاب اسراء را قرار است شخص دیگری بنویسد. قطعا ناراحت شدم مگر اینکه نویسنده‌های محبوبم آن را بنویسند!

کتاب الی... سفرنامه ای است مثل سر بر خاک دهکده. کتابی که بعد از سفری پربار، فائضه غفارحدادی درباره خاطرات و دیده‌هایش از سفر می‌نویسد. قطعا متفاوت است با سفرنامه‌هایی که افراد به قصد نوشتن سفرنامه مسافرت می‌کنند و بعد شرحش را می‌نویسند. 
غفارحدادی در سفرنامه‌هایش توضیح تاریخی بناها را نمی‌دهد. به قول خودش اطلاعاتی که می‌شود در گوگل پیدا کرد را در کتاب نمی‌آورد. اما به جایش حس و حال خودش از سفر و ارتباطات فراوانش با مردم مقصد را بیان می‌کند.
الی... فقط سفرنامه لبنان نیست. یک جورهایی سفرنامه فلسطین هم به حساب می‌آید. درست است نویسنده به جغرافیای فلسطین سفر نکرده است ولی بیشتر سفر در جوار خانواده‌ای اهل غزه می‌گذرد با رسم و رسومات، غذا ها و حال و هوا و آرزوهای فلسطینی‌ها. 
درکنار این‌ها سفر کوتاهی به سوریه هم دارد و ما را همراه خودش به زیارتگاهی می‌برد که چند سالی است آرزوی بسیاری از ایرانی هاست. 
تصاویر کتاب جذابند ولی کیفیت بالایی ندارند. جوهر سیاه و سفید  عکس‌ها وقتی روی کاغذهای سبک جدید پخش می‌شود، کیفیت را از قبل هم بدتر می‌کند. ولی همخوانی کتاب در گروه این مزیت را دارد که دوستان عکس‌ها را رنگی و تازه از خود نویسنده می‌گیرند و به اشتراک می‌گذارند.

درنهایت این کتاب پیشنهاد خوبی است برای علاقه‌مندان به سفرنامه، کشور لبنان و مردم فلسطین.
        

          داستان بی نظیر
شب ها و روز هایی که آن را می خواندم ناگهان خود را در لبنان می دیدم... 
        

           هم تلخ و هم شیرین بود..
تا شیرینی آن به جان می‌نشست با خاطره ای از خانواده فلسطینی، بغض جای همه شیرینی هارا می‌گرفت..

در این کتاب، خانم غفار حدادی به منظور آشنایی بیشتر با یک خانواده فلسطینی راهی لبنان و حدود سرزمین های اشغالی می‌شوند و همین باعث شده کل کتاب بوی فلسطین بده..

انقدر کتاب خوشخوانی هست که یک روزه می‌توان تمامش کرد ولی گاهی از شدت بغض مجبوری کتاب را رها کنی و تا به خودت میای متوجه می‌شوی به فکر فرورفته بودی...

همش به این فکر می‌کنم این حال و هوا برای سال گذشتس..
 مردم فلسطین الان چه حالی دارن؟
اونهایی که مجبور به ترک وطنشون شدن الان چه حالی هستند؟
        

          الی، روایت سفر خانومِ نویسنده به لبنان و سوریه و حدود اشغالیه. توی این سفر فائضه غفار حدادی مهمان خانواده‌ای فلسطینی می‌شه که به خاطر در بند بودن وطن، لبنان دورهم جمع شدن. توی کتاب شاهد میزبانی جانانه خانواده آنها و توصیفات روان و دلچسب هستید. 
من همیشه جذب خلاقیتشون توی انتخاب جمله ها و عنوان ها میشم. از زاویه‌ی دید و روایت منحصر به فردشون هم نمیشه چشم پوشید. 
 با خوندنش تقریبا یکسری چیز های کلی درباره لبنان میشه فهمید..


        

          #یادداشت 
#إلی

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
حال و هوای من در هنگام خواندن کتاب "إلی" این بیت بود. با خواندن یک سفرنامه خوب انگار آماده رفتن به یک سرزمین جدید هستی. واقعیت این است که، بودن در یک مکان خاص هرگز مانند خواندن از آن نیست اما اعتراف میکنم با خواندن، حس و حال رفتن به آن مکان در دلت شعله ور میشود.
بعد از آرزوی نماز جماعت خواندن در قدس در هنگام خواندن کتاب "اسرائیلی که من دیدم ..." با خواندن کتاب "إلی" دلم حال و هوای سوریه و لبنان کرد.
تصور این که هر چه به کربلا رفته ام بدنهای مطهر بی سر شهیدان کربلا را زیارت کرده ام چشمانم را اشک آلود کرد و از شوخی های گاه و بیگاه نویسنده گاهی چنان خندیدم که توجه اعضای خانواده ام جلب شد.
قلم گیرا و صمیمی خانم غفارحدادی مرا جذب خود کرد و با کتابش لبنان را گشتم کلی با غذاهای لبنان آشنا شدم و دوباره از خودم گله کردم چرا عربی بلد نیستم، به زیارت سوریه و شام رفتم حتی از خانم سه ساله حاجت خواستم.
قسمتهای مختلفی از کتاب به من تلنگر زد نعمتهایی که دارم، آرزوی دور و دراز مردمانی دیگر است.
نویسنده در حال نوشتن از سرگذشت یک خانواده فلسطینی است که پس از مبارزه طولانی مجبور به ترک غزه شدند و هر سال تابستان در یک کشور دور هم جمع میشوند. او تصمیم میگیرد ادامه مصاحبه هایش را به صورت حضوری در کنار این خانواده بزرگ انجام بدهد و چون آن سال همگی در لبنان دور هم جمع شده اند عازم لبنان میشود. از آنجا که سوریه فاصله زیادی با لبنان ندارد یک روز از سفرش را به زیارت سوریه می رود. 
در این کتاب با فرهنگ مردم لبنان، سوریه و فلسطین آشنا شدم. خانواده فلسطینی مذکور، مهمان نوازی اعراب را به خوبی به نمایش گذاشتند. 
از خواندنش لذت بردم به خصوص که آن را جمعی و در یک گروه همخوانی کتاب خواندم صحبت هم گروهی هایم اطلاعات مغتنمی در مورد حماس، جنبش امل و حزب الله به من داد و همچنین کلی عکس مرتبط با کتاب هم دیدم که لذت مطالعه را دوچندان کرد.
به امید روزی که با خانواده و دوستان کتابخوانم به سوریه و لبنان بروم همان سفری که در آن در قدس نماز جماعت خواهم خواند.
ان شاء الله آن روز دیری نپاید....

آبان 1402
        

          الی...

کتاب های سفرنامه رو خیلی دوست دارم اونم نه به این خاطر که عشق سفر باشم بیشتر به این خاطر که با رسم و رسومات و رفتار های درست و غلط و تغییراتی که زمان روی جاهای مختلف گذاشته آشنا بشم ... 
سفرنامه های کشور های غیر مسلمان یا بهتر بخوام بگم کشورهایی که تو ذهن مردممون ازش بُت ساخته شده رو بیشتر به خاطر این دوست دارم بخونم که هم شبهات خودم برطرف بشه هم بتونم حداقل یه جمله غلط یا درست رو تو ذهن بقیه و خودم جا بندازم یا حذف کنم . 
اما این یکی فرق داشت ، لبنان جایی که شنیده بودم چندین مذهب درونش هست و با مساحت کمی که داره اما آدم های مختلفی رو توی دلش جا داده ، هر چند که تو پیش فرض ذهنی من لبنان که بیاد حزب الله و سید حسن نصرالله هم دنبالش میان .
 با توجه به اینکه قبلا یکی دیگه از کتاب های خانم غفار حدادی رو خونده بودم مشتاق شدم تا این یکی رو هم مزه کنم .

 کتاب الی سفر چند روزه خانم غفار حدادی به همراه پدرشون و یکی از دوستانش به قصد نوشتن زندگی یک خانواده فلسطینی هست اما موضوع کتاب همان سفر به لبنان و آشنایی با لبنان است.

طنزی که در متن کتاب جریان داره ‌داستان رو دل انگیز تر میکنه ، حجم کتاب سبُک و برای کسایی که فرصت داشته باشند شاید یکی دو ساعته تمام بشه .
چند نکته قابل تامل هم در نوع نگارش برخی جملات بود که اگر طور دیگری نگارش میشد کتاب ستاره دار تر میشد .
        

          سفرنامه یا گزارش سفر، مسئله این است.

کتاب الی با توجه به مؤلفه های سفرنامه و گزارش سفر، بیشتر به گزارش سفر شباهت دارد تا سفرنامه.
توانایی ستودنی نویسنده در همراه کردن مخاطب از ایران تا لبنان و ضاحیه و بعبلک و گلزار شهداء، کتاب را بسیار جذاب و خواندنی کرده است.
شوخی های غالبا به جای نویسنده هم هر از چندی لبخند به لب مخاطب می آورد. 

دو نکته اگر در کتاب نبود، کتاب را خواندنی تر می‌کرد.
اولی تکرار مکرر عدم وقت کافی و استرس از اتمام سفر است که نویسنده دائما به آن اشاره می‌کند و به قدری در این کار پافشاری می‌کند که لذت خواندن را به شدت کاهش می‌دهد.

دیگری اشاره ی چند باره ی نویسنده به زیبایی مردان و زنان است. ترسیم و اشاره به زیبایی زنان و دختران برای مردی چون من، و اشاره به زیبائی مردان و پسران برای نویسنده و مخاطبان هم جنس نویسنده نفعی ندارد و این اشارات و توصیفات از وقار و اصالت کار کم کرده است. 

با همه این ها، خانم نویسنده به گونه ای هنرمندانه توانسته فضای حاکم بر لبنان را برای خواننده لبنان ندیده ترسیم کند.
اگر قرار بود دفاع مقدس ما در خطه سرسبز شمال و درون جنگل های هیرکانی اتفاق می‌افتاد، چیزی شبیه لبنان از آب در می‌آمد.
منطقه ای سرسبز و باصفا که وجب به وجبش جون شهدایی ریخته شده است که برای آرمان شان مبارزه کرده اند.
به علاوه اینکه گاهی خواندن سفرنامه یا گزارش سفری احساس نیاز شدید پیدا می‌کنیم که به آن منطقه سفر کنیم و اگر به مرادمان نرسیم خود را خسرالدنیا و الاخره می‌پنداریم.
کتاب الی از آن دست کتاب هایی ست که اگر هم به مرادمان که سفر به لبنان و دیدن موزه ملیتا و زیارت قبر شیث نبی و شهدای مقاومت است نرسیم باز هم احساس خسران نداریم. چرا که نویسنده توانسته شیرینی سفر ناکرده را به کام مخاطب بریزد
#یادداشت
        

          سفرنامه‌ی خانم غفارحدادی به لبنان برای مصاحبه با یک خانواده‌ی اهل غزه که بعد از سختی‌های فراوان مجبور به ترک وطن شده‌اند و هر کدام در نقطه‌ای از جهان زندگی‌ می‌کنند اما سالی یک بار دور هم جمع می‌شوند و حدود دو هفته تا یک ماه اوقاتشان را باهم می‌گذرانند...
خیلی خوب بود و اطلاعات جدیدی درباره‌ی لبنان و فلسطین به خواننده می‌داد. 
به تازگی داستان زندگی آن خانواده که اصلا خانم غفارحدادی برای نوشتن آن به این سفر رفته بود نیز چاپ شده؛ اما توسط یک نویسنده‌ی دیگر. اسم کتاب "ماهی‌ها به دریا برمی‌گردند" است. 
        

          من با این کتاب یدور لبنان و سوریه رفتم...
انقدر قلم نویسنده باروح بود که هم باهاش از ته دل خندیدم هم گریه کردم..چقدر خوب بود که خودمونی نوشته شده بود من خیلی ارتباط گرفتم باهاش و واقعا از خوندنش لذت بردم
        

          کتاب« الی » خاطرات سفر نخانم فائضه غفار حدادی به کشورهای لبنان و سرزمینهای فلسطین اشغالی و زیارت حرم های مطهر سوریه میباشد که به قلم خود ایشان نوشته شده و سال ۱۴۰۲ توسط نشر شهید کاظمی منتشر شده است. نویسنده بیشتر برای ادامه مصاحبه با خانواده ای به آن کشورها می‌رود که زمانی ساکن فلسطین بوده اند و با جنایت گریهای اسراییلی مجبور شده اند برای زندگی به جاهای دیگر بروند. در بازه زمانی این سفر، اعضای این خانواده تابستان را در لبنان کنار هم جمع شده اند . نویسنده کتاب با اطلاعاتی که اعضای بعضاً فارسی بلد این خانواده در اختیار او میگذارند از جاهای مختلف لبنان ، اقلیم ،  فرهنگ و اداب و رسوم، زیارتگاه‌ها ، رشادتهای نیروهای حزب الله لبنان و حدود سرزمینهای اشغالی میگوید و با یک سفر به سوریه پای دل خواننده اش را به حرم حضرت زینب و دیگر مکانهای زیارتی آنجا می کشاند
        

          کتاب الی رو باگروه همخوانی تموم کردم. کتابی هست که بیشتر نظر نویسنده را درمورد فلسطین و لبنان بیان میکنه و در خلال داستان سفرایشون به لبنان و سوریه و حوادثی که شخصا براشون اتفاق میافته به بعضی از معضلات لبنان و سوریه هم اشاره ای کردند. توصیفات ایشان خوب بود و پراز جزئیات. بنده به عنوان خواننده کتاب قبل از خواندن انتظار داشتم بیشتر با فرهنگ های متفاوت ان اقلیم  آشنا بشم که متاسفانه انتظارم برآورده نشد باخوندن این کتاب. البته برای شروع برای آشنایی و تحقیق راجع به سرزمین های اشغالی کتاب خوبیه. قلم نویسنده هم خیلی خوبه و شمارو با خودش میکشونه به دل صحنه ها و اتفاقاتی که براشون درسفررخ داده.اگر دوستان کتابی بااین موضوع سراغ دارندکه بیشتر به جزئیات فرهنگ و عادات و آداب و رسوم و جغرافیای این مناطق میپردازه خوشحال میشم به بنده معرفی  کنند.
        

          امروز پس از سه روز کتاب را تمام کردم، کتاب به شدت خلاصه است و جا داشت بیشتر برایمان از وقایع تاریخی و گفت‌وگو ها بگوید، جمع و جور است و روان.
قیمتش نسبت به محتوا و صفحاتش گران است. 
در نهایت به شدت دوستش داشتم.
        

          نگاهی گذرا به کتاب
 «اِلیٰ» 

هرچند در فرصت برنامه تفریحی با خانواده از گشت‌و‌گذار در لبنان و سوریه خاطره دارم ولی این بار با همسفری جدید (نویسنده) راهی لبنان، بیروت و دمشق شدم.

آشنایی با فرهنگ، سبک زندگی، احوالات و  شرایط اجتماعی مردم فلسطین و لبنان، یکی از اهدافی است که نویسنده در سفر یک هفته‌ای خود در ذهن مخاطب به یادگار می‌گذارد. 
همراهی با خانواده‌ای از اهالی غزه_ «ابویاسر» _ و مسافران کتاب «الیٰ» که گروهی سه نفره بودند و گشت‌و‌گذار در روستاها و بازدید از مکان‌های پُر قصه و درس و گاهاً پرحادثه دیار مقاومت، برای خوانندگان جذاب و پرکشش است. 

مزهٔ میوه‌های چشم‌نواز، رنگین و غذاهای مطبوع و خوش‌طعم لبنان را واقعاً باید چشید تا زیر دندانت باقی بماند؛ اما در وعده‌هایی با وصف طعام لبنانی از قلم نویسنده دهان مخاطب آب می‌افتد.

اطمینان از خداباوری، مهمان‌نوازی، روحیه مقاوم و دلهای پر از یقین و ایمان زنان و مردان سرزمین‌های اشغالی، همدلی‌های خانوادگی و اجتماعی با توصیفات نویسنده در ذهن مخاطب تقویت بیشتری پیدا می‌کند. 
از مهم‌ترین ویژگی‌های این «سفرنامه» بخش‌های کوتاه، نثر روان و قابل فهم برای همه گروه‌های سنی و مخاطب عام است.
لقمه‌های طنز در میانه متن در کنار برش‌های تأمل برانگیز و پردرس روزگار مردم لبنان و فلسطین، ترکیب خوش‌طعم و موزونی برای محتوا ایجاد کرده است. 

به نظرم خواسته یا ناخواسته بخش‌هایی از این سفرنامه یادآور نعمت‌های کمتر به شُکر نِشَسته برای مردم «ایران» را به دنبال دارد. 
وقتی که از محدودیت‌ها، فشارها، احساس امنیت‌ تحت چهارچوب و نه حقیقتاً آرامش امنیتی، گرانی‌ها، حق‌هایی که به ناحق روی جفا به خود گرفته و ....، صحبت می‌شود، هم کام‌مان را به تأسف تلخ و هم چشم‌مان را با تلنگر بیدارتر می‌کند. 

در سفرنامه شامات بخش زیارت و دلدادگی‌ها با عمه سادات به قلبم نشست و با ادب نویسنده از راه دور ادای احترام کردم.
 
کتاب الی (بیت المقدس) به قلم «فائضه غفار حدادی» در ۲۳۴ صفحه و در نشر سرشناس « شهید کاظمی» به چاپ رسیده است.
برشی از کتاب:
فرق است بین دیدن و زیارت کردن، بین گشتن و دور گشتن بین توریست و زائر؛ یکی آمده است ببیند و  دیگری آمده به چشم بیاید.
او می‌خواهد برگردد و برای دیگران تعریف کند و دیگری می‌خواهد همان جا حرف بزند و خالی و رها برگردد. یکی به چیزهای جدید توجه می‌کند و آن یکی به انس می‌اندیشد.

📝: فخری حاجی
        

          سفرنامه الی با روایتی روان و ساده خواننده را در روند اتفاقات و سیر سفر همراه می‌کند.  در بعضی قسمت ها خواننده غرق در کوچه، خیابان و اماکن می‌شود اما با اتمام فصل یا تغییر موضوع دلش جا مانده  و لذت سیراب شدن را از دست می‌دهد.  به نظر قالب روایی  امکان گشایش جزئیات  را می‌گیرد تا سرعت خیلی کند نشده و مسیر خود را طی کند.  درکل توصیفات افرادی از خطه ای مقدس جذابیت‌های زیادی داشته تعدد شخصیت ها و پیچ و خم شناخت آنها بر همراهی مخاطب می‌افزاید.
خواندن این کتاب را به طرفداران روایت با فصل های کوتاه و موجز پیشنهاد میکنم.