در این چشم ها قدرت عجیبی است. قدرتی که می تواند جهان را زیر و رو کند...

مانند یقیه نوشته های نادر ابراهیمی دوستش داشتم ولی امامش امام نبود! امام شناس نیستم ولی همین قدر می توانم تشخیص دهم که آقا روح اللهِ نادر ابراهیمی خیلی از امام خمینی دور بود.
دیدار اول: مردی که از فراسوی باور ما می آمد که اصلا به امام شباهت نداشت ( از لحاظ محتوای سخنان ). مثلا:
 یک مریدِ تنها در جهانی چنین پر ازدحام، دلیل حقارت مراد است و نرسیدن به پای آن قله ای که هدف ماست. 
و در جایی دیگر آقای مدرس را سرزنش می کنند که تنها می جنگند. در صورتی که امام بار ها فرمودند که همه ی دنیا یک طرف باشند و من در طرف دیگر، دست از راه حق نمی کشم و 
  ما مکلف به انجام تکلیفیم و به نتیجه کاری نداریم 

روش اثبات خدا را هم در این دیدار به نظرم نمی توان به امام نسبت داد.

دیدار سوم: این دیدار را بیشتر از دو دیدار دیگر دوست داشتم و به همین دلیل به دنبال اصل ماجرا رفتم و خوب تفاوت های بسیار یافتم.
مثلا آقا روح اللهِ داستان، مرحوم مدرس را برای مجلس رفتن، سرزنش می کند. در صورتی که از سخنان امام چیزی دیگری برداشت می شود:
 ... آنها از مدرس مي‌ترسيدند. مدرس يك انسان بود. يك نفري نگذاشت پيش برود كارهاي او راتا وقتي كشتندش، يك نفري غلبه مي‌كرد بر همه‌ي مجلس، بر اهالي كه در مجلس بودند غلبه مي‌كرد، يك نفري، يك نفري تا توي مجلس نبود ( من آن وقت مجلس رفتم، ديدم، براي تماشا، بچه بودم، جوان بودم، رفتم) مجلس آن وقت تا مدرس نبود مثل اينكه چيزي در آن نيست، مثل اينكه محتوا ندارد. مدرس با آن عباي نازك و با آن ـ عرض بكنم ـ‌ قباي كرباسي وقتي وارد مجلس مي‌شد ـ ‌يك مجلس ـ طرحهايي كه در مجلس داده مي‌شد،‌آن كه مخالف بود مدرس مخالفت مي‌كرد و مي‌ماساند مطلب را...
 البته این فقط یک مثال است از تناقضات صحبت های امام با شحصیت آقا روح الله درباره ی آقای مدرس.

تصمیم ندارم تک تک اشکالات کتاب را بیاورم.
 فقط این که آقا روح الله بیشتر از این که امام باشد، انگار خود نادر ابراهیمی است.
و این که برای شناختم امام اوصیکم به خواندن سخنان و نوشته های خودشان.
 اکنون که من حاضرم، بعض نسبت‌های بی‌واقعیت به من داده می‌شود و ممکن است پس از من در حجم آن افزوده شود؛ لهذا عرض می‌کنم آنچه به من نسبت داده شده یا می‌شود، مورد تصدیق نیست مگر آن‌که صدای من یا خط و امضای من باشد، با تصدیق کارشناسان؛ یا در سیمای جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم.
        

          این کتاب رو از دو جهت می‌شه بررسی کرد. یکی داستانش و یکی قلم نادر ابراهیمی.
در مورد داستانش فقط می‌تونم اینو بگم که دقیق نمی‌دونم چند درصد با واقعیت رو به رو هستیم و چند درصد با تاثیرات ادبی، اما خب چیزهای جدیدی خوندم و به نظرم برش‌های جالبی انتخاب شده بود.

اما از دید قلم
قلم نادر ابراهیمی برای من بسیار شیرینه. و به نظرم انتخاب کلمه و جهانی که می‌سازه انقدر دوست‌داشتنیه که نه تنها میشه همراهش شد که میشه ذهن رو هم از چیزهای دیگه خالی کرد! به نظرم یکی از شاخصه‌های اصلی قلم نادر ابراهیمی نوشتن از محبت و عشقه! و برام جالبه در کتابی که عاشقانه نیست هم باز در بخش‌های مرتبط به عاطفه این توانمندی رو به رخ کشیده و البته در مفاهیمی مانند عدالت‌خواهی هم همون نادر ابراهیمی معروف رو می‌بینیم.

برای نظر بهتر باید جلد دوم رو هم خوند اما این نظرم بعد از اتمام جلد اول بود.

        

          «سه دیدار...» کتابی است که نادر ابراهیمی با نوشتنش (یک‌بار دیگر) نشان داد که اهل کارهایی است که غیرممکن به نظر می‌رسند. راستش هنوز هم حتی فکر کردن به نوشتن یا ساختن یک اثر دراماتیک و داستانی از زندگی امام خمینی غیرممکن به نظر می‌رسد؛ کاری که نادر ابراهیمی ۲۰ سال پیش به راحتی انجام داده بود.

این کتاب یک رمان واقعی با سبک و سیاق خاص نادر ابراهیمی از زندگی امام خمینی است. رمانی که در ۳ روایت (دیدار) موازی پیش می‌رود:

*دیدار اول، حال و هوایی عرفانی و استعاری دارد و روایت‌گر رابطه مریدی با مرادش (استعاره از امام) است و درواقع تصویری نسبتا مجرد و انتزاعی از حرکت امام است. این بخش‌ها کوتاه‌تر از بخش‌های دیگرند، با زبان (و اگر درست خاطرم باشد با فونت) متمایزی نوشته شده‌اند و کمی ثقیل‌تر از فصل‌های دیگرند و جان می‌دهند برای استخراج جملات ناب اینستاگرامی مثل . در گوشی اضافه کنم که به شخصه از روی این فصل‌های ۳کای به علاوهٔ ۱ می‌پریدم. اگر حوصله ندارید از روی این فصل‌ها بپرید تا به فصل‌های داستانی‌تر برسید.
*دیدار دوم، دیداری با ریشه‌های امام است. در این فصل‌ها با روح‌الله کوچولوی یتیمی مواجه می‌شویم که زیر دست مادر و عمه‌اش تربیت می‌شود و می‌بالد. هر چند داستان اصلی این فصل‌ها دفاع امام از رعیت‌زاده‌ای در مقابل یک خان‌زاده است، اما با داستان اجداد امام هم در این فصل آشنا می‌شویم.
*دیدار سوم، دیداری با آقا سید روح‌الله جوانی است که به حوزه قم آمده و سرش بدجوری بوی قرمه‌سبزی می‌دهد. در این فصل‌ها امام با آیات عظام بروجردی، مدرس و کاشانی دیدار می‌کند و درباره اوضاع سیاسی کشور تحت زعامت پهلوی‌ها با آن‌ها بحث می‌کند و از آن‌ها درس می‌آموزد؛ بدجوری عاشق می‌شود و ازدواج می‌کند؛ و حتی یک دیدار غیر منتظره خیلی خیلی باحال هم با شاه دارد.

این کتاب را در رده سنی راهنمایی طبقه‌بندی کرده‌ام چرا که هیچ مشکل اخلاقی‌ای نداشت. اتفاقا آموزنده هم بود. فقط باید در نظر بگیرید که شاید بخشی از روایت‌ها پشتوانه تاریخی نداشته باشند (که از نظر آقا نادر درستش هم همین است؛ چرا که: تاریخ بسیار چیزها را نمی داند. تاریخ، به همان نسبت که نمی داند، دروغ می گوید. تاریخ، به همان نسبت که دروغ می گوید، ریاکار و فاسد و ستمگر است). ضمنا یادتان باشد که امام این کتاب عاشق هم می‌شود :).

http://davanevis.blog.ir/post/3-appointments
        

          چقدر دوست داشتم وقتی نادر زنده بود، این کتاب را می‌خواندم؛ می‌خواندم تا می‌توانستم بپرسم: «نادرخان! چطور توانستی اینطور توپنده و سبُک، زیبا و روان، هوش از سر بر و هوشیارکننده بنویسی؟»
البته احتمال داشت جنابش دستی به سبیل تاب داده‌اش می‌کشید و تبسمی بدرقه سئوالم می‌کرد و من را با معناکاوی از تبسم‌اش تنها می‌گذاشت.

کتابی زیبا و خواندنی که از ابتدا پیش خودم می‌پرسم «چرا من اینقدر دیر به کتاب رسیدم؟»
به گمانم تنها کتابی است که تا به اینجا پنج ستاره را تقدیم‌اش کردم.

        

          به قول خود نویسنده
درهم کوبنده، خوفناک، کمرشکن

درس معرفت‌شناسی می‌دهد آقای ابراهیمی.
کاری که در کتب تخصصیِ دینی پیدا می‌شود ، او در قالب داستان درآورده.
به قول دوستان دیگر قلم‌شان «مسحور‌کننده» است.
        

          این کتاب رو میشه بارها و بارها خوند و ازش لذت برد.
اگر امام رو اینجوری  به ما معرفی میکردن ،نیاز به ساختن هیرو نبود ، یک هیروی واقعی و جذاب.

انقدر میشه در مورد این کتاب حرف زد،
توصیه میکنم حتما بخونید.برای هر مخاطبی  جذابیت خودشو میتونه داشته،برای یک آتئیست ،یک تاریخ دوست ،یک ضد انقلاب ، یک فمنیست ، یا یک طرفدار نظام یا هر شخص با دیدگاهی میتونه حرفی برای گفتن داشته باشه.

خلاصه کلام 
جناب استاد نادر ابراهیمی ممنون
        

          کتاب را شهریور سال ۷۸ خواندم. هر دو جلدش را. براساس یادداشت‌هایم هر جلدش را در یک‌روز خوانده‌ام. همان‌روزها که تازه آمده بود. گمان می‌کنم بنابود جلد سومی هم داشته باشد. کسی از اطرافیانم شاگرد نادر ابراهیمی بود و کتاب‌هایش را داشت. من هم‌ می‌خواندم.
کتاب درباره امام خمینی است. ادبیات کتاب مثل چندکتاب دیگر از نادر ابراهیمی  حماسی است. برخی تصویرهایش هم‌چنان در برابر چشمم هستند.
        

          کتاب رو از 20 خرداد 1402 تا 30 خرداد خوندم
قسمت دیدار اول کلا برام سنگین بود اما قسمتهای مربوط به زندگینامه امام رو خیلی دوست داشتم.
کتاب صرفا زندگی نامه امام نیست حالت داستان داره ولی اگر از امام کتاب دیگه ای خونده باشین انگار میره جای بعضی درزها رو پر میکنه که قبلا نمیدونستی.
من کتاب رو دوست داشتم قلم آقای ابراهیمی برای من سنگین اما دلنشین بود...
کاش جلد سوم و مقدمه ای که قرار بود براش بنویسن رو نوشته بودن😔
        

          #کتاب_خواندم
#جلد_اول

⭕️کتابی که خود نویسنده درباره کتاب میگوید:

....همین‌قدر می‌گویم که در عمر خویش، کاری چنین کمرشکن، درهم کوبنده و خوف‌انگیز انجام نداده‌ام، و نه، دیگر، خواهم داد.

درهم کوبنده واقعا توصیف حالت  کسی است که این کتاب را می خواند. مخصوصا دیدار نخستین جذابتر از خاطرات شفاهی و کتبی! 
درخشان ترین شخصیت داستان برای من صاحبه خانم بود. چه قدر برای تربیت نسل انقلابی نیاز به این الگو داریم🤔
مواجهه امام با مدرس هم کلاس تحلیل بود. 
قلم نادر وشخصیت امام  یعنی ملاقات دو باشکوه باهم و تولد یک دفترچه زندگی.
        

          امامی که در این کتاب توصیف شده است، اگرچه جالب و باورپذیر باشد، تقریبا ارتباطی با امامی که می‌شناسم ندارد. بیشتر، شخصیت آرمانی نادر ابراهیمی است و البته آرمان‌های نادر ابراهیمی بسیار دلپذیر هستند. امام او می‌گوید:

مرا هیچ‌کس به هیچ‌کس وعده نداده است؛ اما شاید، شاید طلیعه‌دار آن سپاهی باشم که فرمانروایش، دورزنان دورزنان، از گذشته به آینده خواهد رفت، از آینده به حال خواهد آمد تا گذشته را به سمع حال برساند.
        

          حقیقتا تا به حال از این دریچه که نادر امام خمینی را دیده و نوشته، به امام فکر نکرده بودم.
دیدار اول، به نوعی مکاشفه نادر از دیدار با امام خمینی است. کسی که برای او یک مراد کامل است که سالیان سال دنبالش می‌گشته و انقدر گشته و نیافته که گویی ناامید شده و حال از پشت پنجره کلبه رو به دریایش، او را می‌بیند که از میان امواج سر بیرون آورده
دیدار دوم بیشتر دیدار با دوران کودکی و پیشینه خاندان امام است و در دیدار سوم به سراغ دوران جوانی و اندیشه‌های امام در آن دوران می‌رویم
فصل اول کتاب یک شاهکار به تمام معناست...
مشتاقم هرچه زودتر جلد دومش را هم بخوانم ان شاء الله
        

          قلم توصیفی نادر ابراهیمی که بی نظیره
حالا ترکیب توانایی نویسندگی نادر ابراهیمی و جذابیت و ابهت شخصیت امام خمینی ره شده این کتاب
خواندنی ست
برخی ویژگی های شخصیتی امام ره رو خیلی ملموس میشه در داستان درک کرد مثل ظلم ستیزی و ستم ناپذیر بودنشون
        

          سوژه ی جذاب و نحوه روایت جالب و قلم نادر ابراهیمی »»» یه اثر خواندنی
بسیار لذت بردم بسیار
        

          یک اثر بی نظیر و زیبا درباره حضرت امام خمینی رحمه الله علیه.
داستان کتاب، در سه دیدار و سه نوع روایت پیش میره
روایت یا دیدار اول گفتگوی ذهنی نویسنده با اندیشه و مکتب فکری حضرت امام، که در اینجا مطالب کمی سنگینه و البته به نوعی برداشت نویسنده از این مکتب هست.
دیدار دوم، داستان دوران کودکی و نوجوانی حضرت امام 
دیدار سوم ، داستان کنش های سیاسی حضرت امام و شروع تعامل ایشون با آیت‌الله مدرس و بقیه مواضع سیاسی شون.

جلد اول که خیلی خیلی دوست داشتنی و شیرین بود.
میرم سراغ جلد ۲
هر دو رو صوتی گوش میدم 
توی فیدی پلاس هست.
و توی طاقچه هم هست
و البته متنیش در طاقچه بی‌نهایت موجوده

https://taaghche.com/audiobook/74666
        

          هیچ‌وقت از نادر ابراهیمی‌خوانی پشیمان نشده‌ام. الآن هم استثنا نیست. او زندگیِ بزرگ‌‌مردی را به قالب داستان آورده که به گفته‌ی نویسنده «کمرشکن و درهم‌کوبنده و خوف‌انگیز» بوده. و حقا که از پسِ این کار پرمشقت برآمده.
جلد اول سه دیدار، از پدربزرگ آقاروح‌الله شروع کرده و در سیدمصطفی، پدرش غرق می‌شود. وقتی از زندگیِ سید شهید، همان سیدمصطفی سردرمی‌آوری، آن‌وقت توقع روح‌الله را خواهی داشت. و این هنر بزرگ نادرخان است که فهمیده از کجا شروع کند. 
جلد اول تا ابتدای قیام روح‌الله است. اگر کسی «مردی در تبعید ابدی» ابراهیمی را از زندگی ملاصدرای بزرگ را خوانده باشد، زندگی با برخی فصل‌های سخت‌خوان این کتاب کنار خواهد آمد.
و حرف حساب همه‌ی نوشته‌های نادرخان: عشق و پرداخت عشق است. او د‌ر دیالوگ‌نویسی زن‌وشوهری فوق‌العاده است.
        

          در این روزهای فوت امام خواندن این کتاب مرا بارها به اوج برد و در لذتی عمیق حسرت خوردم که ندیدمش... 
کتاب های نادر ابراهیمی را باید جزوه‌نوشت برای همه نسل ها
        

          مردی که برف‌های نکوبیده را می‌کوبید.
        

          در عین حال که داستان زندگی امام خمینی هست در همون حال روایت تفکر ناب اسلامی و عرفانی هست.
سوال ها و جواب ها  در متن داستانی کتاب هم به فکر فرو می‌بره و هم لذت بخش.
        

          عجیب بود ، نبود؟🗿
        

          خیلی به دلم نشست 🥹
دوست داشتم فرصت میشد یه دور دیگه مرورش می‌کردم...