:-)
ایده‌ش باحال بود! اصلا انتظار نداشتم وسط کتاب کودک به این شادی و خوشحالی کار به آپاندیس بکشه. اگه ترجمه شده بود پیشنهاد می‌کردم اگر بچه کوچیکی می‌شناسید که خدایی نکرده تو بیمارستانه از اینا براش هدیه ببرید.
      

        نمی‌دونم می‌شه اسم کاری که کردم رو خوندن رو گذاشت یا نه. بگذریم.
      

        چهار از پنج
      

        یه زمینه‌سازی تمیز و بی‌عیب و نقص. نشون داده که خوب می‌تونه از پتانسیل‌های همچین زمینه‌سازی‌هایی استفاده کنه.
      

        گفتم دلم روشنه :-)
یه مانگای شیک و اصولی بود. تموم استانداردهای داستانی رو هم پاس کرده بود به نظرم. اگه ضعفی هم بود تو نقاشیش بود: یعنی نمی‌شه گفت به لحاظ نقاشی کار عجیب و غریبی کرده خصوصا که فکر کنم از وسطای جلد یک دیگه حسشو نداشتن رگ و پی تایتان‌ها رو نقاشی کنن.
      

        با توجه به یادداشت بقیه داشتم خودم رو آماده می کردم که تعلقاتم رو قطع کنم که اگه خدای نکرده تو جلدای بعدی کسی مرد خیلی ناراحت نشم.
خب... تخمینم از میزان وحشی بودن نویسنده ظاهرا درست نبود.
هر چند هنوز دلم روشنه.
      

        با تقریب قابل قبولی عینا این جلد همونی بود که پیش بینی کرده بودم. احتمالا داستان تازه  قراره شروع شه.
چیزی که تو این مانگا من رو جذب کرده بیشتر استعاراتشه و نگاهش به بشریت و... از این لحاظ از خیلی از مانگاهای دیگه واقع‌گرایانه‌ست. رنج جنگ و تاثیرات ترس و و حشت و طبیعت انسان‌ها رو جدی‌تر می‌گیره و این پیچیدگی‌های دنیای واقعی در کنار تموم ساده‌سازی‌هایی که تو مانگا برای شخصیت‌ها اتفاق می‌افته ترکیب خوبی شده: شخصیت‌های ساده و تک بعدی تو یه دنیای پیچیده با مناسبات واقعی.

پ.ن. خوندنش یه کم داره وقتم رو زیادی می‌گیره. باید یه سری محدودیت اعمال کنم.
      

        این جلد حکم فاصله پر کن را داشت و بیشتر دنبال تعلیق ایجاد کردن برای جلدای بعدی بود. امان از این تعلیقای انیمه و مانگا...
مشخصه چی باید بشه و چی می‌شه و هفتاد صفحه هی منتظر بودم کارو تموم کنن. حالا این داستانی که تو هفتاد صفحه می‌شد جمع شه رو اینجا نصفه تموم کرد و قول می‌دم تا وسطای جلد بعدی هم کشش می‌ده: عین سوباسا که وقتی می‌رفت برگردون آخرو بزنه قسمت تموم می‌شد و قسمت بعدی هم تو هوا یه بار تموم خاطراتش رو مرور می‌کرد و تا ضربه رو بزنه پیرمون می‌کرد.
هر چند با توجه به شاهکارش تو جلد اول امیدوارم غافلگیرم کنه.
      

        علمی تخیلی استانداردی بود. با کلی بازی با زمان و ... که دوست دارم :). پسندیدم
      

        حسرت به دل موندم که بفهمم بلال و سلمان و ابوذر و... چی می‌فهمیدن وقتی این آیات رو می‌شنیدن.
      

        خودش با کیفیت خوبش انتظارم رو بالا برد و ناامیدم کرد. برای یه کتاب کودک خوب و کافی بودها. ولی نقاشی خوبش و اون صفحه راهنمای شخصیتاش گولم زد که شاید با داستان پر‌آب و تاب‌تر و جوندارتری قراره مواجه بشیم.
خوشحال می‌شم بقیه جلداشم بخونم.
      

        ضعیف. یک تبلیغ ضعیف با داستان شل و آبکی برای حفظ قرآن.
      

        کتاب کودک خوبی بود. با اینکه مفصل و طولانی بود ولی ساده و روان و پرکشش بود. مخصوصا که از المان‌های اساطیری ایرانی در کنار تخیلات نو توش استفاده شده بود. منتها من اصرار روی این ژانر عروس کردن دختر ۱۰ ساله و ماجرای ازدواج با دایی رو نمی‌فهمم. واقعا اینقدر برای قصه لازم و ضروری بود که با این اصرار پیش رو می‌گرفتن؟!
      

        بی‌ایراد نبود ولی قطعا یک شاهکار بی‌نظیر و خوشخوان بود. از اواسطش به نظرم شلخته می‌شد ولی باز هم ایده‌ای که علیانی سعی می‌کرد مطرح کنه ارزشش رو داشت. دم شما گرم آقای علیانی...
      

        روایت‌های صادق و نزدیکی از یک همراه چند ساله... خوب بود واقعا. خاص بودن این آدم رو بهتر می‌شه دید توی این قبیل روایت‌های از نزدیک