در این چشم ها قدرت عجیبی است. قدرتی که می تواند جهان را زیر و رو کند...

مانند یقیه نوشته های نادر ابراهیمی دوستش داشتم ولی امامش امام نبود! امام شناس نیستم ولی همین قدر می توانم تشخیص دهم که آقا روح اللهِ نادر ابراهیمی خیلی از امام خمینی دور بود.
دیدار اول: مردی که از فراسوی باور ما می آمد که اصلا به امام شباهت نداشت ( از لحاظ محتوای سخنان ). مثلا:
 یک مریدِ تنها در جهانی چنین پر ازدحام، دلیل حقارت مراد است و نرسیدن به پای آن قله ای که هدف ماست. 
و در جایی دیگر آقای مدرس را سرزنش می کنند که تنها می جنگند. در صورتی که امام بار ها فرمودند که همه ی دنیا یک طرف باشند و من در طرف دیگر، دست از راه حق نمی کشم و 
  ما مکلف به انجام تکلیفیم و به نتیجه کاری نداریم 

روش اثبات خدا را هم در این دیدار به نظرم نمی توان به امام نسبت داد.

دیدار سوم: این دیدار را بیشتر از دو دیدار دیگر دوست داشتم و به همین دلیل به دنبال اصل ماجرا رفتم و خوب تفاوت های بسیار یافتم.
مثلا آقا روح اللهِ داستان، مرحوم مدرس را برای مجلس رفتن، سرزنش می کند. در صورتی که از سخنان امام چیزی دیگری برداشت می شود:
 ... آنها از مدرس مي‌ترسيدند. مدرس يك انسان بود. يك نفري نگذاشت پيش برود كارهاي او راتا وقتي كشتندش، يك نفري غلبه مي‌كرد بر همه‌ي مجلس، بر اهالي كه در مجلس بودند غلبه مي‌كرد، يك نفري، يك نفري تا توي مجلس نبود ( من آن وقت مجلس رفتم، ديدم، براي تماشا، بچه بودم، جوان بودم، رفتم) مجلس آن وقت تا مدرس نبود مثل اينكه چيزي در آن نيست، مثل اينكه محتوا ندارد. مدرس با آن عباي نازك و با آن ـ عرض بكنم ـ‌ قباي كرباسي وقتي وارد مجلس مي‌شد ـ ‌يك مجلس ـ طرحهايي كه در مجلس داده مي‌شد،‌آن كه مخالف بود مدرس مخالفت مي‌كرد و مي‌ماساند مطلب را...
 البته این فقط یک مثال است از تناقضات صحبت های امام با شحصیت آقا روح الله درباره ی آقای مدرس.

تصمیم ندارم تک تک اشکالات کتاب را بیاورم.
 فقط این که آقا روح الله بیشتر از این که امام باشد، انگار خود نادر ابراهیمی است.
و این که برای شناختم امام اوصیکم به خواندن سخنان و نوشته های خودشان.
 اکنون که من حاضرم، بعض نسبت‌های بی‌واقعیت به من داده می‌شود و ممکن است پس از من در حجم آن افزوده شود؛ لهذا عرض می‌کنم آنچه به من نسبت داده شده یا می‌شود، مورد تصدیق نیست مگر آن‌که صدای من یا خط و امضای من باشد، با تصدیق کارشناسان؛ یا در سیمای جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم.
        

          با خوندنِ این کتاب
رسما عاشق  شدم!!🥲🥰
عاشق کشوری که به دنیا اومدم ،
عاشق تاریخ و قدمتِ پر از حادثه اش ،
عاشق مردی که تمام دنیا از تفسیرش عاجزند 
عاشق شکوهی که به دستش رقم خورد ،
و در نهایت 
عاشق نویسنده ای که  شخصیتِ مهم  عصر خودش رو شاعرانه به تصویر کشید و با قلمش رسما  تیر خلاص رو   بهم زد ...🔫
به قلب یا مغزم ؟؟ اصلا کدومش مهم تره ؟؟ 🫀🧠
قلب یا مغز !؟؟! شایدم هر دوش ؟!!🔍
هر جمله ای از کتاب باعث می‌شد قلب و مغزم تکون بخوره و برای دقایقی شاید ساعتی کتاب رو ببندم و فکر کنم 🧠،
انگار بیرون گود وایسادم👀
دیگه اون حرفای بدون فکر  و اون توهین ها و اون شاید  تمجید ها رو نمیشنوم و میتونم خارج گود خودم قضاوت کنم...🧐
آقای نادر ابراهیمی چه کردی با قلب و مغزم...🤤😢
شایدم هر دوش !!!🥲🤭

تعلل نکنید ، بخونیدش  و به دردِ شیفتگی دچار شید😁
        

          .

خدایا! حکومت های ستمگر، چرا نمی فهمند که نفرت، صدا ندارد؟ خصلت نفرت، تا روز بروز، خاموش بودن است: سربه‌زیری، نجابت، شرمساری، افتادگی، لال بودگی و حتی احساس گناه. وقتی به دنیا می آید، با صدا گریه نمی کند تا پرستار و پزشک تاریخ بتوانند بفهمند که این نوزاد، به آمدن خویش اعتراضی دارد. آغوز مادر، برای این نوزاد، از همه چیز واجب تر است؛ چرا که نوزاد را در مقابل صدها مرض مصونیت می بخشد. مادر این را می داند. پنهانی سینه اش را در دهان طفل می گذارد: بنوش فرزندم! بنوش نازنینم! من می دانم. تو باید قدرتمند اما خاموش باقی بمانی، تا به گاهِ امکان.


دنیس رایت - به عنوان سفیرکبیر - و گروه سفارت خانه انگلیس، بی صدا، به تهران باز می گردند و روابط ایران و انگلیس، قدری پنهان کارانه و موذیانه بر قرار می شود. دانشجویان دانشگاه تهران، پیشگام همگان در قیام علیه بیگانگان و بیگانه پرستان، به اعتراضی خوف انگیز بر می خیزند. آن ها همه کلاس ها را تعطیل می کنند و فریادکشان به حیاط دانشگاه می ریزند. 
روز سوگ بزرگ و سیاهی گسترده است. 
شانزدهم آذر. 
نیروهای ویژه سلطنتی، سیاه‌مست، جنون زده، آشفته حال، عربده جوی، کف به دها نآورده، نفس‌کش‌طلب، ددمنش، بی تاب و ویرانگر به دانشگاه هجوم می آورند. می زنند، می اندازند، می کشند، می سوزند و می کوبند- همچون قهرمانان بزرگی که از ناموس، ایمان و وطنشان دفاع می کنند.
        

          در این روزهای فوت امام خواندن این کتاب مرا بارها به اوج برد و در لذتی عمیق حسرت خوردم که ندیدمش... 
کتاب های نادر ابراهیمی را باید جزوه‌نوشت برای همه نسل ها
        

          روح الله: 
- آقای مدرس! این سخن را از پسرتان بشنوید و به خاطر بسپارید: شاهان، خودشان می‌آیند؛ اما مردم آنها را می‌برند، و همیشه چنین بوده است . . .
        

          این کتاب رو از دو جهت می‌شه بررسی کرد. یکی داستانش و یکی قلم نادر ابراهیمی.
در مورد داستانش فقط می‌تونم اینو بگم که دقیق نمی‌دونم چند درصد با واقعیت رو به رو هستیم و چند درصد با تاثیرات ادبی، اما خب چیزهای جدیدی خوندم و به نظرم برش‌های جالبی انتخاب شده بود.

اما از دید قلم
قلم نادر ابراهیمی برای من بسیار شیرینه. و به نظرم انتخاب کلمه و جهانی که می‌سازه انقدر دوست‌داشتنیه که نه تنها میشه همراهش شد که میشه ذهن رو هم از چیزهای دیگه خالی کرد! به نظرم یکی از شاخصه‌های اصلی قلم نادر ابراهیمی نوشتن از محبت و عشقه! و برام جالبه در کتابی که عاشقانه نیست هم باز در بخش‌های مرتبط به عاطفه این توانمندی رو به رخ کشیده و البته در مفاهیمی مانند عدالت‌خواهی هم همون نادر ابراهیمی معروف رو می‌بینیم.

برای نظر بهتر باید جلد دوم رو هم خوند اما این نظرم بعد از اتمام جلد اول بود.

        

          لذت شیرین خواندن یک کتاب فاخر را از دست ندهید
بخش فلسفی کتاب، مخاطب خاص دارد و برای عموم جالب نیست
شاید بن‌بست‌های خود نویسنده باشد که به مدد انفاس قدسی امام حل شده باشد

کتابی براساس داستان زندگی امام روح الله خمینی، عارف، فیلسوف، سیاستمدار و رهبر فقید انقلاب اسلامی ایران
مطالعه این کتاب خوب در 5 مرداد 91 در مسیر راه آهن تهران شمال تمام شد. عمده مطالعه آن هم در اتوبوس شرکت واحد انجام شد!
        

          هیچ‌وقت از نادر ابراهیمی‌خوانی پشیمان نشده‌ام. الآن هم استثنا نیست. او زندگیِ بزرگ‌‌مردی را به قالب داستان آورده که به گفته‌ی نویسنده «کمرشکن و درهم‌کوبنده و خوف‌انگیز» بوده. و حقا که از پسِ این کار پرمشقت برآمده.
جلد اول سه دیدار، از پدربزرگ آقاروح‌الله شروع کرده و در سیدمصطفی، پدرش غرق می‌شود. وقتی از زندگیِ سید شهید، همان سیدمصطفی سردرمی‌آوری، آن‌وقت توقع روح‌الله را خواهی داشت. و این هنر بزرگ نادرخان است که فهمیده از کجا شروع کند. 
جلد اول تا ابتدای قیام روح‌الله است. اگر کسی «مردی در تبعید ابدی» ابراهیمی را از زندگی ملاصدرای بزرگ را خوانده باشد، زندگی با برخی فصل‌های سخت‌خوان این کتاب کنار خواهد آمد.
و حرف حساب همه‌ی نوشته‌های نادرخان: عشق و پرداخت عشق است. او د‌ر دیالوگ‌نویسی زن‌وشوهری فوق‌العاده است.
        

          واقعا نمیدونم چی بگم... 
خلاقیت نادرخان تو این کتاب بی نظیر بود! 
حالا فهمیدم چرا از ایشان به عنوان یکی از مهم ترین نویسنده های ایرانی یاد میشه
بی صبرانه منتظرم که آثار دیگر ایشان رو هم بخونم
        

          چقدر دوست داشتم وقتی نادر زنده بود، این کتاب را می‌خواندم؛ می‌خواندم تا می‌توانستم بپرسم: «نادرخان! چطور توانستی اینطور توپنده و سبُک، زیبا و روان، هوش از سر بر و هوشیارکننده بنویسی؟»
البته احتمال داشت جنابش دستی به سبیل تاب داده‌اش می‌کشید و تبسمی بدرقه سئوالم می‌کرد و من را با معناکاوی از تبسم‌اش تنها می‌گذاشت.

کتابی زیبا و خواندنی که از ابتدا پیش خودم می‌پرسم «چرا من اینقدر دیر به کتاب رسیدم؟»
به گمانم تنها کتابی است که تا به اینجا پنج ستاره را تقدیم‌اش کردم.

        

          این کتاب رو میشه بارها و بارها خوند و ازش لذت برد.
اگر امام رو اینجوری  به ما معرفی میکردن ،نیاز به ساختن هیرو نبود ، یک هیروی واقعی و جذاب.

انقدر میشه در مورد این کتاب حرف زد،
توصیه میکنم حتما بخونید.برای هر مخاطبی  جذابیت خودشو میتونه داشته،برای یک آتئیست ،یک تاریخ دوست ،یک ضد انقلاب ، یک فمنیست ، یا یک طرفدار نظام یا هر شخص با دیدگاهی میتونه حرفی برای گفتن داشته باشه.

خلاصه کلام 
جناب استاد نادر ابراهیمی ممنون
        

          
دغدغه نادر اسلام است و ایران.در متعالی ترین وجه،شجاعت و جسارت و غیرت را یک جا برای حفظ میهن و دشمن ستیزی می خواهد.
در ابتدای این اثر او واقعیت و حقیقت را از هم تفکیک کرده است و به خوانندگان خود توصیه کرده است برای دانستن واقعیت صرف به تاریخ رجوع کنند وبرای دانستن حقیقتی داستانی همراه او وارد دنیای سه دیدار شوند.
این اثر داستانی بر پایه‌ی زندگی امام خمینی است.در چند بخش از کتاب راوی کتاب از یافتن پیر فرزانه ای سخن می گوید که همراه با او سفر برای یافتن حقیقت را آغاز می کند.
آنها به شیوه سایر کتاب های نادر در دیالوگ های طولانی در باره ایمان و باور و حرکت و ظلم ستیزی سخن می گویند.
در بخش های دیگر به خانواده امام در کودکی و نحوه شهادت حاج آقا مصطفی،پدر امام، به تفضیل می پردازد.اعضای خانواده یک به یک معرفی می شوند و نسبت امام با اجداد آزادی خواه او ترسیم می گردد.
در فصل هایی نیز امامِ جوان که به اجتهاد رسیده در مقابل مدرس قرار می دهد و در شکل دهی این دیدارها نظر خود را در باب مبارزه با حکومت ستم پیشه بیان می دارد.
در نهایت با پرش زمانی فصلی از ازدواج و فصلی از روزگاری که امام خمینی به طور جدی به مبارزه و فعالیت بر ضد حکومت ستمشاهی می پرداخت،کتاب را به پایان می برد.
آخرین بخش از کتاب نیز شعری است هماهنگ با محتوای کتاب و در باب آزادی خواهی و آزاد اندیشی.
نام فصول داستان خلاقانه است به طوری که در هم آمیختگی فصول و رفت و آمد در زمان کودکی و جوانی امام با کمک آنها گره گشایی می گردد.
زبان نادر سخت و سنگین است و البته موزون و دل نشین.ولی خواننده باید عادت داشته باشد که ناگهان توی ذوق اش نخورد.صبوری و حوصله برای فهم بخش هایی که در مورد وجود خداوند دلیل می آورد،لازم است.

کتاب قابل توصیه به بزرگسالان طرفداران نادر و امام خمینی بزرگوار است.

#سیاست
#زندگی‌نامه
#امام‌خمینی
#تاریخ_معاصر
        

          عشق و علاقه و تصور قلبی تان از حاج آقا روح اله خمینی به دو قسمت تقسیم خواهد شد ، قبل از خواندن سه دیدار و بعد از خواندن آن.
در سه دیدار با سه لایه شخصیتی از  زندگانی امام(ره) همراه خواهیم شد.
        

          قلم ایشان قابل ستایش است.
        

          معرفی شخصیت امام  با همچین قلمی حقیقتا زیباست 
داستان عالی 
شخصیت پردازی عالی
و...

        

          فقط در مورد کتاب های آقای ابراهیمی میتونم بگم که حتما خونده بشه.
        

          خیلی به دلم نشست 🥹
دوست داشتم فرصت میشد یه دور دیگه مرورش می‌کردم...
        

          کتاب رو از 20 خرداد 1402 تا 30 خرداد خوندم
قسمت دیدار اول کلا برام سنگین بود اما قسمتهای مربوط به زندگینامه امام رو خیلی دوست داشتم.
کتاب صرفا زندگی نامه امام نیست حالت داستان داره ولی اگر از امام کتاب دیگه ای خونده باشین انگار میره جای بعضی درزها رو پر میکنه که قبلا نمیدونستی.
من کتاب رو دوست داشتم قلم آقای ابراهیمی برای من سنگین اما دلنشین بود...
کاش جلد سوم و مقدمه ای که قرار بود براش بنویسن رو نوشته بودن😔
        

          یک اثر بی نظیر و زیبا درباره حضرت امام خمینی رحمه الله علیه.
داستان کتاب، در سه دیدار و سه نوع روایت پیش میره
روایت یا دیدار اول گفتگوی ذهنی نویسنده با اندیشه و مکتب فکری حضرت امام، که در اینجا مطالب کمی سنگینه و البته به نوعی برداشت نویسنده از این مکتب هست.
دیدار دوم، داستان دوران کودکی و نوجوانی حضرت امام 
دیدار سوم ، داستان کنش های سیاسی حضرت امام و شروع تعامل ایشون با آیت‌الله مدرس و بقیه مواضع سیاسی شون.

جلد اول که خیلی خیلی دوست داشتنی و شیرین بود.
میرم سراغ جلد ۲
هر دو رو صوتی گوش میدم 
توی فیدی پلاس هست.
و توی طاقچه هم هست
و البته متنیش در طاقچه بی‌نهایت موجوده

https://taaghche.com/audiobook/74666
        

          «سه دیدار...» کتابی است که نادر ابراهیمی با نوشتنش (یک‌بار دیگر) نشان داد که اهل کارهایی است که غیرممکن به نظر می‌رسند. راستش هنوز هم حتی فکر کردن به نوشتن یا ساختن یک اثر دراماتیک و داستانی از زندگی امام خمینی غیرممکن به نظر می‌رسد؛ کاری که نادر ابراهیمی ۲۰ سال پیش به راحتی انجام داده بود.

این کتاب یک رمان واقعی با سبک و سیاق خاص نادر ابراهیمی از زندگی امام خمینی است. رمانی که در ۳ روایت (دیدار) موازی پیش می‌رود:

*دیدار اول، حال و هوایی عرفانی و استعاری دارد و روایت‌گر رابطه مریدی با مرادش (استعاره از امام) است و درواقع تصویری نسبتا مجرد و انتزاعی از حرکت امام است. این بخش‌ها کوتاه‌تر از بخش‌های دیگرند، با زبان (و اگر درست خاطرم باشد با فونت) متمایزی نوشته شده‌اند و کمی ثقیل‌تر از فصل‌های دیگرند و جان می‌دهند برای استخراج جملات ناب اینستاگرامی مثل . در گوشی اضافه کنم که به شخصه از روی این فصل‌های ۳کای به علاوهٔ ۱ می‌پریدم. اگر حوصله ندارید از روی این فصل‌ها بپرید تا به فصل‌های داستانی‌تر برسید.
*دیدار دوم، دیداری با ریشه‌های امام است. در این فصل‌ها با روح‌الله کوچولوی یتیمی مواجه می‌شویم که زیر دست مادر و عمه‌اش تربیت می‌شود و می‌بالد. هر چند داستان اصلی این فصل‌ها دفاع امام از رعیت‌زاده‌ای در مقابل یک خان‌زاده است، اما با داستان اجداد امام هم در این فصل آشنا می‌شویم.
*دیدار سوم، دیداری با آقا سید روح‌الله جوانی است که به حوزه قم آمده و سرش بدجوری بوی قرمه‌سبزی می‌دهد. در این فصل‌ها امام با آیات عظام بروجردی، مدرس و کاشانی دیدار می‌کند و درباره اوضاع سیاسی کشور تحت زعامت پهلوی‌ها با آن‌ها بحث می‌کند و از آن‌ها درس می‌آموزد؛ بدجوری عاشق می‌شود و ازدواج می‌کند؛ و حتی یک دیدار غیر منتظره خیلی خیلی باحال هم با شاه دارد.

این کتاب را در رده سنی راهنمایی طبقه‌بندی کرده‌ام چرا که هیچ مشکل اخلاقی‌ای نداشت. اتفاقا آموزنده هم بود. فقط باید در نظر بگیرید که شاید بخشی از روایت‌ها پشتوانه تاریخی نداشته باشند (که از نظر آقا نادر درستش هم همین است؛ چرا که: تاریخ بسیار چیزها را نمی داند. تاریخ، به همان نسبت که نمی داند، دروغ می گوید. تاریخ، به همان نسبت که دروغ می گوید، ریاکار و فاسد و ستمگر است). ضمنا یادتان باشد که امام این کتاب عاشق هم می‌شود :).

http://davanevis.blog.ir/post/3-appointments