خاطره خوانی همیشه جذاب است، چه رسد به اینکه شاهزاده خانمی قاجار ،روایتی  ادیب‌وار ، آن هم از سفر معنوی  حج و عتبات ارائه داده باشد. وقتی ظرافت زنانه  با ادبیات فاخر  در هم بیامیزد، می‌شود سفرنامه‌ای شیرین که ماجراهای  هرروزش را با گوش جان میشنوی و دنبال میکنی.
علاوه براینکه بانوی نویسنده تنها دیده ها و شنیده هایش را روایت نمی‌کند، بلکه در بسیاری از موقعیت ها از  دیدگاه شخصی خود به تحلیل  شرایط می‌پردازد. گویی شاهزاده با چراغی در دست ما را به قلب تاریخ می‌برد. با او از طبس راه می‌افتیم، رنج و بیماری  از سرمی‌گذرانیم ، از دریا عبور می‌کنیم و پا روی شنهای ساحل می‌گذاریم. به حج مشرف میشویم، با او به زیارت عتبات می‌رویم ، داغ می‌بینیم و با کوله باری از خاطره باز می‌گردیم.  در این میان ما از حال و هوای درونی او نیز مطلع میشویم. فقط  اطراف را نمی‌بینیم بلکه از اعماق قلب او و حس راز و نیاز ش با معبود خبردار می‌شویم. سه روز به آخر دریا می‌تواند یکی از شیرین‌ترین سفرهای ما باشد.

      

        وقتی تصویرها شما را مبهوت می‌کنند، چاره ای ندارید جز اینکه به تماشای قصه ها بروید. کتاب را که باز میکنید،  زخم شیر را نمی‌خوانید، بلکه می‌بینید. جدا از اینکه چقدر داستان‌ها را بپسندید و یا دوستشان داشته باشید، شما در قصه ها نفس می‌کشید،  با آنها چند صباحی زندگی می‌کنید. حتی شاید برای چند ساعت. از لطیف بیزار می‌شوید،  صدای نی کَرم حالتان را شرجی می‌کند، عاشق ننه یدول می‌شوید. در یک کلام چه خوشتان بیاید و چه بدتان بیاید ، صمد طاهری شما را دنبال خودش می‌کشد. حتی وقتی نمی‌خواهید با او همراه شوید و قاطی دنیای تاریک شخصیت هایش شوید، مجبورید قصه  نامردی خسرو را تا انتها بشنوید.
اگر دنبال داستان‌های جذاب و نفس‌گیر هستید و لزوما پایان خوش برایتان مهم نیست، زخم شیر را بخوانید.
      

        قصه ما با همسایه‌مان، عراق به اندازه یک تاریخ ماجرا دارد. چه بسیار خاطرات خوب و بدی که از هم داریم. از دوستی‌ها و دشمنی‌ها تا تجارتها و وصلتها. و جنگ ها و آشتی ها. در بعضی اتفاقات در متن ماجرا بودیم و در بعضی دیگر ناظر ماجرا. اما هرچه هست نگاه کردن به مقوله جنگ  با چشمان یک عراقی آن هم یک زن هنرمند، نمیتواند خالی از لطف باشد. 
یادداشتهای بغداد روایت نها الراضی بانوی هنرمند عراقیست از روزهای حمله آمریکا به عراق. جدا از تحلیلهای درست و غلطش، نوع نگاه زنی هنرمند و متجدد با دیدگاهی تقریبا غرب‌گرایانه، می‌تواند منظر دقیق‌تری از جامعه روشنفکران عراق و سطح دغدغه ها و زیست آنها به ما ارائه دهد. 
خواندن خاطرات نها الراضی به جهت تمام آنچه در بالا ذکر شد، برای خواننده ایرانی که آن روزها را از دور رصد کرده، می‌تواند جالب توجه باشد و لایه تازه ای از جامعه عراق را بازنمایی کند.
      

        اتفاق ، حادثه ، شانس همگی  حامل یک معنا هستند. بستگی دارد کجای دنیا ایستاده باشی. یک طرف دنیا دو دوتایشان می‌شود چهار تا. حوادث پیش‌آمدیست بدون دلیل . دنیا بر اثر بیگ بگی بوجود آمده و هم چیز  طبق قوانین علمی پیش می‌رود. اما سوی دیگر دنیا دو دوتایش چهار با نمی‌شود. یک وقت‌هایی می‌شود پنج تا و یا بعضی وقتها ده تا. بستگی دارد دوی خودت را ضربدر دوی چه کسی کرده باشی. یک وقت خودت را سنجاق کرده‌ای به یک آدم دیگر مثل خودت. ولی یک وقت خودت را متصل کرده‌ای به یک نیروی قوی، یک قدرت مطلق. آنوقت دیگر شانس نقشی در زندگی ندارد. همه چیز می‌شود آنچه که آن نور، آن نیروی مطلق اراده کرده. و بعد همه اش می‌شود خیر مطلق. هیچ وقت بد نمی‌آوری. 
داستان باغ اسلیمی تذکر است که یادمان نرود اتفاقها دو سو دارند. و هر دو سویش خیر است.  اگر معتقد باشیم و دلمان متصل ، همیشه دو دوتایمان می‌شود ده تا، صد تا. فقط کافی ست جزع و فزع نکنیم. که هرچه پیش بیاید خیر است. که خودش فرمود چه بسا چیزی را بد بپندارید درحالیکه خیر است برای شما.
آفاق  و نیله مایر در باغ اسلیمی از جایی به بعد فقط سکوت کردند و ایمان آوردند به مشیت و تقدیر.   درست همان موقع آسانی ها برایشان عیان شد. که ان مع العسر یسری
      

        بیشتر آنچه درباره امام خمینی شنیده ایم راجع به بیست سال انتهای زندگی ایشان است. اما در سه دیدار نادر ابراهیمی ما را به کودکی و نوجوانی و جوانی ایشان میبرد. انگیزه ها و دغدغه های این مرد. نوع نگاه او به زندگی و همه انچه باعث شد روحی جان به آقا روح الله و بعد تر به امام خمینی تبدیل شود. دیدار با آدمهای بزرگی که باعث وسعت دید او شدند. و حضور در برهه ای از تاریخ ایران که با تمام ناکامی هایش برای حاج آقا روح الله درس بود و تجربه. 
همزمان با قدم زدن در کوچه پس کوچه های کودکی و جوانی امام خمینی   گاهی سیری در آفاق و انفس میکنیم و در کنار پیر و مرادی دنیا دیده پر و بالی میزنیم و زیستن را یادمیگیریم.
سه دیدار را به تمام آنهایی که به تاریخ ایران علاقه مندند و واکاوی درونیات و انگیزه های آدمپهای بزرگ برایشان جذاب است توصیه میکنم.