اتفاق ، حادثه ، شانس همگی  حامل یک معنا هستند. بستگی دارد کجای دنیا ایستاده باشی. یک طرف دنیا دو دوتایشان می‌شود چهار تا. حوادث پیش‌آمدیست بدون دلیل . دنیا بر اثر بیگ بگی بوجود آمده و هم چیز  طبق قوانین علمی پیش می‌رود. اما سوی دیگر دنیا دو دوتایش چهار با نمی‌شود. یک وقت‌هایی می‌شود پنج تا و یا بعضی وقتها ده تا. بستگی دارد دوی خودت را ضربدر دوی چه کسی کرده باشی. یک وقت خودت را سنجاق کرده‌ای به یک آدم دیگر مثل خودت. ولی یک وقت خودت را متصل کرده‌ای به یک نیروی قوی، یک قدرت مطلق. آنوقت دیگر شانس نقشی در زندگی ندارد. همه چیز می‌شود آنچه که آن نور، آن نیروی مطلق اراده کرده. و بعد همه اش می‌شود خیر مطلق. هیچ وقت بد نمی‌آوری. 
داستان باغ اسلیمی تذکر است که یادمان نرود اتفاقها دو سو دارند. و هر دو سویش خیر است.  اگر معتقد باشیم و دلمان متصل ، همیشه دو دوتایمان می‌شود ده تا، صد تا. فقط کافی ست جزع و فزع نکنیم. که هرچه پیش بیاید خیر است. که خودش فرمود چه بسا چیزی را بد بپندارید درحالیکه خیر است برای شما.
آفاق  و نیله مایر در باغ اسلیمی از جایی به بعد فقط سکوت کردند و ایمان آوردند به مشیت و تقدیر.   درست همان موقع آسانی ها برایشان عیان شد. که ان مع العسر یسری
        

          کتاب باغ اسلیمی به قلم خانم صاحبی ،روایت دختری دانشجو به نام آفاق ه که برای عکاسی مستندی به پیاده روی  اربعین دعوت میشه و با جابجایی کوله ش با جامعه شناسی آلمانی اتفاقات عجیبی براش میفته که بسیار خواندنی است. 
        

          قلم شیوا و روان. نگاه استراتژیک به مسئله اربعین‌. پرداخت خوب و مناسب. دست مریزاد.
        

          باغ اسلیمی را باید این روزها خواند
- این روزها که برگزیده‌ی قلم زرین شده؟
+ نه؛ این روزها که نزدیک اربعین است!
باغ اسلیمی یک عاشقانه‌ی آرام از وصل و هجران است
شخصیت‌پردازی نویسنده بی‌عیب و نقص و جاندار است، جوری که برای هر شخصیت می‌توانی ۱۰تا ما به ازا در اطرافیان پیدا کنی.
روند داستان بسیار منطقی و بسیار غافلگیرکننده است و این هنر نویسنده است که بی‌آنکه متوسل به وقایع غیرممکن و ماورایی شود، حادثه‌هایی خلق کند که نبض داستان را بالا و پایبن ببرد!
زبان داستان بسیار هماهنگ با شخصیت‌هاست اما هرگز یکپارچگی زبانی داستان ازبین نرفته و از آنجا که هر فصل از زبان یکی از شخصیت‌هاست با تفاوت‌های توصیفی و زبانی و اندیشه‌های شخصیت، کاملا متوجه تغییر نگاه‌ها می‌شویم.
هیچ اتفاق کوچک و بزرگی در کتاب بی‌دلیل نیست و بالاخره یکجای قصه معلوم می‌شود که فلان دیالوگ یا فلان اتفاق، چرا رخ‌داد؟
کتاب کمی نیاز به حوصله دارد چون نویسنده اصلاً تصمیم نداشته بی‌آنکه مفهوم مدنظرش را در ذهن مخاطب جا بیاندازد، از آن گذر کند.
رمان پر از تصاویری ست که در ذهن مخاطب به یاد می‌ماند و پر از جملاتی که می‌شود زیرشان خط کشید و به خاطر سپرد.
خداقوت به بشری صاحبی عزیز که حاصل چندسال تلاش برای نوشتن این اثر را در برگزیده شدنش در جایزه جهانی اربعین و قلم‌زرین، دید😊