شما را نمیدانم ولی من فکر میکنم آدم تا مسافر از سفر برگشته‌ای را میبیند باید بعد از سلام و احوال‌پرسی بپرسد چه خبر؟ و جوابش می‌شود تمام سفرنامه‌هایی که در طول تاریخ نوشته شده و عطش دانستن امثال من را فرونشانده است. حالا بسته به اینکه مخاطب شما دربرابر سوال چه خبر چه حال و احوالی داشته باشد، جانمایه سفرنامه زمین تا آسمان تغییر می‌کند. بعضی مسافرها حال خوبی دارند برای تعریف کردن. بقول قدیمی‌ها دل و دماغ دارند و دستت را می‌گیرند و می‌برند قدم به قدم همه سوراخ سنبه ها را نشانت می‌دهند. بعضی‌ها هم جزئی‌نگرند و ریزو درشت دور و اطرافشان را تعریف می‌کنند. 
حالا بخت یارمان بوده و سفرنامه‌ای به دستمان رسیده از پادشاهی که وقتی پول مملکت را خرج گشت و گذار میکرده، خیرش به نسل‌های بعد رسیده. چنان با ذوق و بااحساس است که استعداد هنری‌اش بدجور توی سفرنامه‌اش عطر و  رنگ پس داده . چنان جزئیات را از کاخ و عمارت گرفته تا مجسمه و باغ و کوه و دشت برایت تصویر می‌کند،  گویی آنجا کنار اعلیحضرت همایونی در کالسکه دودی نشسته‌ای و جهان را سیر میکنی.
خاطرات ناصرالدین شاه قاجار به فرنگ، هم فال است و هم تماشا. دلخوش‌کنکی ست که حداقل  روزگاری پادشاهی در این سرزمین حکومت می‌کرده که علاوه بر ظلم و ستم و همه بدیهایش، در هنر و ادب هم دستی برآتش داشته است.
        

          روایت پادشاهی که جهان را دید
تصور کنید پادشاهی از دل ایران قاجار، با تمام شکوه و تجمل دربار، پا به دنیایی می‌گذارد که هیچ شباهتی به آنچه می‌شناسد ندارد. این، داستان ناصرالدین شاه قاجار و سه سفر تاریخی او به فرنگ است؛ سفرهایی که نه فقط برای دیدن جاهای جدید، بلکه برای ثبت لحظه به لحظه تجربیاتش از دنیای مدرنِ آن زمان انجام شد.
ناصرالدین شاه تنها یک پادشاه نبود، او یک نویسنده و یک مشاهده‌گر دقیق بود. در این سفرنامه‌ها، او نه تنها از کاخ‌های باشکوه، تئاترهای مجلل، و پیشرفت‌های صنعتی مانند راه‌آهن و کارخانه‌ها می‌نویسد، بلکه با دیدی کنجکاو و گاهی طنزآمیز، به زندگی مردم عادی، آداب و رسوم آن‌ها و حتی ریزه‌کاری‌های پوشش و ظاهرشان می‌پردازد. او از تفاوت‌های فرهنگی، از دیدن زنان اروپایی بدون چادر و از آزادی‌های اجتماعی آن‌ها شگفت‌زده می‌شود و این نکات را با جزئیات جذاب ثبت می‌کند.
خواندن این سفرنامه‌ها، مانند سفر در یک ماشین زمان است. با ناصرالدین شاه همراه می‌شوید و پاریس را در زمان ساخت برج ایفل، لندن را در دوران صنعتی شدن و آلمان را در اوج قدرت می‌بینید. این سفرنامه‌ها تنها گزارش سفر نیستند، بلکه سندی تاریخی از اولین مواجهه رسمی ایران با غرب مدرن هستند. سندی که نشان می‌دهد چگونه یک پادشاه در تلاش بود تا آنچه را که می‌دید، با دنیای خود مقایسه کند و گاهی آرزوی پیشرفت‌های مشابه را برای کشورش داشته باشد.
اگر می‌خواهید بدانید پادشاهی از دل تاریخ، با چه نگاهی به جهان مدرنِ اواخر قرن نوزدهم می‌نگریست، خواندن این سفرنامه‌ها تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود. ناصرالدین شاه با صداقتی کم‌نظیر، شگفتی، هیجان و حتی دلزدگی‌اش را از این جهان جدید بیان می‌کند.