یادداشت زینب سادات طباطبایی

        خاطره خوانی همیشه جذاب است، چه رسد به اینکه شاهزاده خانمی قاجار ،روایتی  ادیب‌وار ، آن هم از سفر معنوی  حج و عتبات ارائه داده باشد. وقتی ظرافت زنانه  با ادبیات فاخر  در هم بیامیزد، می‌شود سفرنامه‌ای شیرین که ماجراهای  هرروزش را با گوش جان میشنوی و دنبال میکنی.
علاوه براینکه بانوی نویسنده تنها دیده ها و شنیده هایش را روایت نمی‌کند، بلکه در بسیاری از موقعیت ها از  دیدگاه شخصی خود به تحلیل  شرایط می‌پردازد. گویی شاهزاده با چراغی در دست ما را به قلب تاریخ می‌برد. با او از طبس راه می‌افتیم، رنج و بیماری  از سرمی‌گذرانیم ، از دریا عبور می‌کنیم و پا روی شنهای ساحل می‌گذاریم. به حج مشرف میشویم، با او به زیارت عتبات می‌رویم ، داغ می‌بینیم و با کوله باری از خاطره باز می‌گردیم.  در این میان ما از حال و هوای درونی او نیز مطلع میشویم. فقط  اطراف را نمی‌بینیم بلکه از اعماق قلب او و حس راز و نیاز ش با معبود خبردار می‌شویم. سه روز به آخر دریا می‌تواند یکی از شیرین‌ترین سفرهای ما باشد.