نه واقعا مغزم پوکید همون چیزی بود که آدم از یه کتاب جنایی انتظار داره
واقعا عاشق شخصیتاش بودم اما خب جوری شد آخرش که دلم برای قاتل سوخت یکم
      

        چرا انقدر ازین پرونده میپری رو اون یکی پرونده زن؟😶
فکر کردم مثل کتاب قبلی ای که از تامی و تاپنس خوندم کل سیر داستان یه پرونده‌س ولی خب نبود
 اما بازم بعضی داستانا محشر بود بعضیام به دلم ننشست 
      

        در اصل ازون کتابایی هست که تو کتابخونه بابام خاک میخورد و از بچگی بخاطر جلد سخت بودنش[ چون خیلی از کتابای جلد سخت خوشم میاد] ورمیداشتم نگاش میکردم ولی خب هیچی ازش سردرنمیاوردم 
ولی گفتم دیگه در یک حرکت جانانه برش دارم و مرز مقدمه خوانی و رد کنم 
حالا واقعا به نظرم همون چیزیه که الان بش نیاز دارم 👍

      

        از لحاظ موضوعیت که در مورد حاج قاسم بود خیلی خوب بود و واقعا داستانای شنیدنی‌ای داشت و لذت بردم.
اما از طرف دیگه قلم نویسنده با تعریف و تمجیدایی ک ازش شنیده بودم خیلی جور در نمیومد، اصلا گیرا نبود 
      

        فکر میکنم برای شروع کردن آگاتا بهترین گزینه( برای من) بود، جوری که موقع خوندنش مغزم رگ به رگ شد و فقط میخواستم بدونم تهش چی میشه. 
حالام که  آگاتا خوانی و پر گدرت شروع کردم🫡
      

        اولش بخاطر معروفیتی که جاهای مختلف از کتاب دیدم رفتم که بخونمش 
ولی خب وقتی که خوندمش دقیقا اون چیزی نبود که میخواستم و اونقد خاص نبود 
البته که خیلی جذاب بود و چیزایی قشنگی ازش یاد گرفتم
با خوندش شاید 🤏 به خودم اومده باشم 
که هرچقدرم زندگی اون چیزی باشه که میخوام یه جایی با یه چیز کوچیکی ممکنه خراب بشه 
یا این که تلاشایی که میکنم برای پیشرفت خودم در کنارش باید رابطه مناسبی به اطرافیانم داشته باشم 
پایانش اون چیزی بود که باید میشد و منطقی اما من دوسش نداشتم:/