"بعد از ٤ سال هنوز بايد حواسم را جمع كنم. گاهى كه حواسم پرتِ سكوت خانه مى شود يا نگاهم به عكسى مى افتد و فكرم پى خاطره يى مى رود، دست هايم به عادت بيست و چند ساله، دو فنجان قهوه درست مى كنند. خالى كردن فنجان دوم توى ظرفشويى عذاب است."
        

          چقدر شما همه ی حقایق زندگی ، هم غم هایش و شادی ها و زیبایی هایش را زیبا می نویسید خانم پیرزاد .جزئیات احساس و رفتار ادم ها آنقدر ملموس است که ما هنگام خواندن با آنها زندگی می کنیم.
        

          پر از زندگی بود...من عاشق این همه زیبا دیدن و دقت به جزئیات هستم
        

          یک روز مانده به عید پاک داستانی است که به شکلی ظریف، گذر زمان و تأثیر آن بر هویت و احساسات انسان را به تصویر می‌کشد. زویا پیرزاد با انتخاب سه مقطع زمانی متفاوت از زندگی ادموند، نشان می‌دهد که چگونه تجربیات و روابط انسانی بر شکل‌گیری شخصیت و نگاه فرد به زندگی تأثیر می‌گذارند. مهم‌ترین ویژگی این کتاب، پرداخت عمیق به زندگی ارمنی‌ها در ایران و نقش زنان در مسیر زندگی ادموند است. مادر هنرمند، همسر مسئولیت‌پذیر و دختر مدرن، هر یک به‌نوعی نماینده‌ی ارزش‌ها و تغییرات اجتماعی هستند. پیرزاد با نثری ساده اما روان، داستانی پر از جزییات ظریف خلق کرده که مخاطب را با خود همراه می‌کند. این کتاب نه‌تنها تصویری از یک زندگی شخصی، بلکه می‌تواند بازتابی از تغییرات فرهنگی و اجتماعی در بستر زمان باشد.


        

          کتاب بسیار کوتاهی بود در حالی که پردازش داستان به نحوی بود که انتظار می رفت  حجم بیشتری داشته باشد. 
یک روز مانده به عید پاک سه گانه ای است از سه مرحله ی کودکی، میانسالی و کهولت مردی ارمنی.
        

          "یک روز مانده به عید پاک "
 داستان ، پرده هایی از کودکی ، میانسالی و کهنسالی یک مرد ارمنی به نام ادموند رو روایت می‌کنه.

بعد از " چراغ ها را من خاموش می‌کنم " و " عادت می‌کنیم " ، سومین کتابی بود که از زویا پیرزاد می‌‌خوندم.
دوستش داشتم ، خیلی زیاد . قلمش و داستان هاش در عین سادگی و فراز و فرود نداشتن ، خیلی دلنشینه برام.
یه جورایی ،خودِ خودِ زندگیه .
پیشنهاد می‌کنم بخونین ازش✨

        

          "یک روز مانده‌ به عید پاک" ساختار جالبی دارد. سه داستان کوتاهی که در یک روز مانده به عید پاک از سه مقطع زمانیِ شخصیتی واحد رقم می‌خورد. شاید بتوان گفت کتاب یک نوولا است.
این کتاب زویا پیرزاد هم مثل بقیهٔ آثارش، روح و حسی از زندگی دارد و واقع‌گراست.
هر سه پرده با مناسبت زمانی، موتیف‌ها و شخصیت‌های تکراری به هم پیوند می‌خورند. 
بخش "هسته‌های آلبالو" اتفاق پررنگ‌تر و پایان‌بندی خوبی دارد. دو بخش "گوش‌ماهی‌ها" و "بنفشه‌های سفید" حول احساسات اِدموند و اتفاقات عادی زندگی می‌چرخند.  
اما فضاسازی و شخصیت‌پردازیِ خوب اِدموند، مادرش و طاهره است که خواننده را غرق در داستان و جذبِ قلم روان و دوست‌داشتنیِ نویسنده می‌کند.
        

          چقدر دلم میخواست که یه رمان بلند بود. که بیشتر از احوال مادر ادموند بدونم، که بدونم طاهره کجاست، اقای مدیر چرا انقدر تنها بود، راستی ادموند هر سال بنفشه کاشت؟
        

          زویا پیرزاد در غرق کردنِ مخاطبِ خود استاد است!
"یک روز مانده به عید پاک" درباره یِ ادموند، در سه سن مختلف با چالش هایِ مرتبط!
دومین اثری ست که از او خواندم.متن روان،سادگی کلام،کم حجم بودن، روایتِ اتفاقات از زاویه های درست و انتخاب زیرکانه موضوعات ، کتاب را به یک میان وعده خوشمزه و لذید تبدیل کرده است.(: 
 تنها نکته ای که باب میل نبود، به برخی جزئیات، کوتاه پرداخته شده بود، که البته به این هم فکر کردم که شاید این نکته از چشم من، نقطه قوت آن به حساب بیاید. همین.
        

          این کتاب را خیلی دوست داشتم. هر دو باری که خواندمش برایم خیلی جذاب بود.
داستانی عاشقانه از زندگی دو نسل. عشقی بین دختر مسلمان سرایدار و پسری ارمنی.
        

          کتابیه که وقتی شروعش می‌کنی دوست نداری بذاریش زمین. تصویرسازی های عالی‌ای هم داره.
        

          دیگه مطمئن شدم که عاشق نوشته های زویا پیرزادم.
        

          نوشته‌ها و کتاب‌هایِ زویا پیرزاد سرشار از حس زندگی هستن و واقعا موردعلاقمن و دوستشون دارم،
این یکی هم همینطور بود و به دل می‌نشست...
        

          زیبا بود و لطیف.
        

          نسخه ی صوتی کتاب رو گوش دادم
تاالآن از این سبک زیاد نخوندم، ولی شروع خوبی بود😁 قلم نویسنده رو خیلی دوست داشتم، توی توصیف جزئیات خیلی متبحرانه عمل کردن
با حال و هوای ارامنه بیشتر آشنا شدم، بعضی جاها احساس کردم نویسنده عمدا روی بعضی چیزها تاکید بیشتری میکنه...
ولی درکل خوشمان شد...🌱
        

          برای منی که با کتاب «چراغ‌هارا من خاموش می‌کنم» عاشق قلم زویا پیرزاد شدم، شروع کتاب شوکه کننده بود. چون انتظار داشتم مثل اثر محبوبم با یک راوی زن روبرو بشم که اینطور نبود. اما در پایان حسم متفاوت بود. هرچند این کتاب زندگی مردی ارمنی به نام ادموند رو در سه بازه سنی تعریف می‌کنه، اما نهایتا اثر از دید من اثری زنانه‌ست! چون از رفتارهای زنان با همدیگه و از عشق، که ماهیتی زنانه داره، حرف می‌زنه. یکی دیگه از تم‌های پررنگ کتاب هم تعصبات و عادت‌هاست که خیلی بهش توجه شده.
نویسنده سرنوشت چند شخصیت و اتفاق از قسمت کودکی ادموند رو ناتمام می‌گذاره. من در بخش‌های بعدی کتاب دنبال اثری از اون‌ها بودم اما چیزی پیدا نکردم. اما راستش الآن و بعد از اتمام کتاب از این حس خماری راضیم و شاید اگه داستان اون شخصیت‌ها علنی می‌شد، انقدر از کتاب لذت نبرده بودم.
در کل مثل همه‌ی کتاب‌های زویا پیرزاد دوستش داشتم و خوشحالم که خوندمش
        

          بازهم کتابی از زویا پیرزاد که به بهترین شکل، "زن" رو توصیف می کنه...
این کتاب یکم منو یاد(سمفونی مردگان) انداخت، همون پرش های زمانی، همون گنگی و در عین حال، همون زیبایی عجیب توی بیان تضاد ها و سنت شکنی ها در دل یک داستان معمولی روزمره.
داستان، روایتی از زندگی ادموند، ارمنی ساکن ایران در سه برش زمانیه؛ وقتی با مادرش زندگی می کرد، زمانی که با همسر و دخترش بود و بعد از مرگ همسرش. چیزی که تو هر سه زمان مشترکه، روایت ادموند از زنان اطرافشه، از مادرش که خوب دلمه رو نمی پیچید و زخم زبون های مادرشوهرش رو بخاطر متفاوت بودنش تحمل می کرد، از همسرش که همیشه یادش بود هدیه ی ازدواج همسایه هارو بده و به کلیسا بره، و از دخترش که عاشق یک غیرارمنی شده بود..
اینکه داستان از زبان یک مرد روایت می شد برام متفاوت و خاص بود، به تصویر کشیدن زن های مختلف و رفتار اجتماع با اونها مثل همیشه عالی بود و صفحات پایانی کتاب هم به نوعی، نقطه عطف کتاب محسوب می شدن. در کل کتاب رو دوست داشتم، اما نه به اندازه ی(چراغ هارا من خاموش میکنم)!
        

          کتاب سه داستان مردانه از سه دوره زندگی دارد .
کودکی، جوانی و پیری
درهم ریختگی داستان، مشخص نبودن  راوی،  دور از ذهن بودن برخی از عناوین بلاخص برای خواننده مسلمان که دنیای مسیحیت را نمیشناسد، پایان باز داستان، مشخص نشدن دلایل اتفاق بلاخص در بخش اول و ... از نکات ضعف داستان است