"بعد از ٤ سال هنوز بايد حواسم را جمع كنم. گاهى كه حواسم پرتِ سكوت خانه مى شود يا نگاهم به عكسى مى افتد و فكرم پى خاطره يى مى رود، دست هايم به عادت بيست و چند ساله، دو فنجان قهوه درست مى كنند. خالى كردن فنجان دوم توى ظرفشويى عذاب است."
        

          پر از زندگی بود...من عاشق این همه زیبا دیدن و دقت به جزئیات هستم
        

          کتاب بسیار کوتاهی بود در حالی که پردازش داستان به نحوی بود که انتظار می رفت  حجم بیشتری داشته باشد. 
یک روز مانده به عید پاک سه گانه ای است از سه مرحله ی کودکی، میانسالی و کهولت مردی ارمنی.
        

          "یک روز مانده به عید پاک "
 داستان ، پرده هایی از کودکی ، میانسالی و کهنسالی یک مرد ارمنی به نام ادموند رو روایت می‌کنه.

بعد از " چراغ ها را من خاموش می‌کنم " و " عادت می‌کنیم " ، سومین کتابی بود که از زویا پیرزاد می‌‌خوندم.
دوستش داشتم ، خیلی زیاد . قلمش و داستان هاش در عین سادگی و فراز و فرود نداشتن ، خیلی دلنشینه برام.
یه جورایی ،خودِ خودِ زندگیه .
پیشنهاد می‌کنم بخونین ازش✨

        

          زویا پیرزاد در غرق کردنِ مخاطبِ خود استاد است!
"یک روز مانده به عید پاک" درباره یِ ادموند، در سه سن مختلف با چالش هایِ مرتبط!
دومین اثری ست که از او خواندم.متن روان،سادگی کلام،کم حجم بودن، روایتِ اتفاقات از زاویه های درست و انتخاب زیرکانه موضوعات ، کتاب را به یک میان وعده خوشمزه و لذید تبدیل کرده است.(: 
 تنها نکته ای که باب میل نبود، به برخی جزئیات، کوتاه پرداخته شده بود، که البته به این هم فکر کردم که شاید این نکته از چشم من، نقطه قوت آن به حساب بیاید. همین.
        

          این کتاب را خیلی دوست داشتم. هر دو باری که خواندمش برایم خیلی جذاب بود.
داستانی عاشقانه از زندگی دو نسل. عشقی بین دختر مسلمان سرایدار و پسری ارمنی.
        

          کتابیه که وقتی شروعش می‌کنی دوست نداری بذاریش زمین. تصویرسازی های عالی‌ای هم داره.
        

          دیگه مطمئن شدم که عاشق نوشته های زویا پیرزادم.
        

          نوشته‌ها و کتاب‌هایِ زویا پیرزاد سرشار از حس زندگی هستن و واقعا موردعلاقمن و دوستشون دارم،
این یکی هم همینطور بود و به دل می‌نشست...
        

          زیبا بود و لطیف.
        

          نسخه ی صوتی کتاب رو گوش دادم
تاالآن از این سبک زیاد نخوندم، ولی شروع خوبی بود😁 قلم نویسنده رو خیلی دوست داشتم، توی توصیف جزئیات خیلی متبحرانه عمل کردن
با حال و هوای ارامنه بیشتر آشنا شدم، بعضی جاها احساس کردم نویسنده عمدا روی بعضی چیزها تاکید بیشتری میکنه...
ولی درکل خوشمان شد...🌱
        

          برای منی که با کتاب «چراغ‌هارا من خاموش می‌کنم» عاشق قلم زویا پیرزاد شدم، شروع کتاب شوکه کننده بود. چون انتظار داشتم مثل اثر محبوبم با یک راوی زن روبرو بشم که اینطور نبود. اما در پایان حسم متفاوت بود. هرچند این کتاب زندگی مردی ارمنی به نام ادموند رو در سه بازه سنی تعریف می‌کنه، اما نهایتا اثر از دید من اثری زنانه‌ست! چون از رفتارهای زنان با همدیگه و از عشق، که ماهیتی زنانه داره، حرف می‌زنه. یکی دیگه از تم‌های پررنگ کتاب هم تعصبات و عادت‌هاست که خیلی بهش توجه شده.
نویسنده سرنوشت چند شخصیت و اتفاق از قسمت کودکی ادموند رو ناتمام می‌گذاره. من در بخش‌های بعدی کتاب دنبال اثری از اون‌ها بودم اما چیزی پیدا نکردم. اما راستش الآن و بعد از اتمام کتاب از این حس خماری راضیم و شاید اگه داستان اون شخصیت‌ها علنی می‌شد، انقدر از کتاب لذت نبرده بودم.
در کل مثل همه‌ی کتاب‌های زویا پیرزاد دوستش داشتم و خوشحالم که خوندمش
        

          کتاب سه داستان مردانه از سه دوره زندگی دارد .
کودکی، جوانی و پیری
درهم ریختگی داستان، مشخص نبودن  راوی،  دور از ذهن بودن برخی از عناوین بلاخص برای خواننده مسلمان که دنیای مسیحیت را نمیشناسد، پایان باز داستان، مشخص نشدن دلایل اتفاق بلاخص در بخش اول و ... از نکات ضعف داستان است