روایت کتاب طوری بود که نمی‌تونستم باهاش انس بگیرم. 
حالت منسجم و به هم پیوسته نداشت. هر چند این موضوع کاملا مشخص بود که که می‌خواستن از همه‌ی جوانب صحبت کنن اما از گیرایی کتاب برای من کم کرد و خسته کننده شد. 
      

        متاسفانه باید این کتاب رو رها کرد. شاید بعدا فیلم اقتباس شده از کتاب رو دیدم. 
      

        داستان کتاب چیزیه که همیشه و همه‌جا در ابعاد مختلف در حاله وقوعه. 
      

        بالاخره بعد مدت‌ها تموم شد.
حالا بریم از کتابخونه کتاب جدید بگیریم🤝🏼
      

        قلم نویسنده خوب بود.
روایت داستان خوب بود. طوری نبود که گم بشی تو خط داستانی و نفهمی کی به کیه.

      

        موقع خوندن کتاب یاد نوشته‌های هاروکی موراکامی افتادم. همون‌قدر واقعی و قابله لمس. 
مادر ادموند الگویه زندگیمه🥲
      

        متاسفانه نمی‌تونم راجبه کتاب پر حرفی نکنم. 
(اینا رو بعد اینکه کتاب رو خوندم دارم می‌نویسم بعد اگه چیزی به ذهنم اومد تو قسمت کامنت‌ها بهش اضافه می‌کنم) 
بی‌نهایت دلم‌ می‌خواد کتاب همچنان ادامه داشته باشه. فصل ٤١ رو با گریه و اشک خوندم باید بگم. با تموم وجود دلم برای استنلی سوخت. هری رو نمی‌شه سرزنش کرد. خشمی که باهاش بزرگ شده بود اون رو تو این مسیر انداخته بود رو نمی‌تونست طور دیگه‌ای تخلیه کنه چون روحش بخاطر نفرت و خشم سوخته بود و باید متاسفانه بگم فلورا یه دوست دختر نمونه بود از اونا که تا ته جهنمم باهات میان.
راوی فوق العاده بودددد. یه دوست پسر ایده‌آل🥲😭
و رابطه‌ی عاطفیه بین پیپ و راوی>>>
اگه بخوام راجبه خود پیپ‌ بگم. خب اون تغییر کرده بود این سری و مثل آدم بزرگ‌های پریشون بود یجورایی از قالبی که توی فصل اول داشت بیرون اومده. یه آدم گم‌شده در خودش بود...نمی‌دونم چرا یاد بیلی تویه سریال پسران(the boys) افتادم یا شخصیت‌هایی نظیر این.. 
پیپ این سری رو دوست داشتم. شاید اگه کتاب رو در دورانی دیگر می‌خوندم خیلی بیشتر باهاش همزاد پنداری می‌کردم. 
ویکتور مثل همیشه فوق العاده بود>>> یعنی بهترین بابای توی داستان بود.
دلم برای مامان پیپ سوخت. سخته با بچه‌ات که اونجوری خطر می‌کنه سر و کله بزنی. 
نمی‌دونم چرا ولی به‌نظرم جلد دوم از جلد اولی برام تو دل برو تر بود. احتمالا چون باهاش گریه کردم...هر چند به‌نظرم می‌تونه به این خاطر باشه که تویه کتاب اول پیپ یه حالت معصوم و پاکی داشت اما تو کتاب دوم اینطور نبود چون اون فهمیده بود تنها حقیقت نیست که مهمه.
کتاب رو تو سه روز خوندم در حالی که این فرجه‌ی امتحان علوم فنونم بود:) 
      

        عالی بود.
منم مثل پیپا ترسیدم. منم مثل پیپا ناراحت می‌شدم و حرصم می‌گرفت. 
 احساسات کارکتر‌ها برام قابله لمس بود. 
اون عاشقانه‌ی نرمی که توی داستان شکل گرفت واقعا قشنگ بود. 
شخصیت ویکتور رو واقعا دوست داشتم🥲
و راوی تا ابد>>> 
ترجمه روان بود. 
همچنین خط داستانی و طوری که ماجرا به جلو می‌رفت رو دوست داشتم،  بدون هیچ فلش بکی به گذشته بود و فقط یادآوری گذشته بود. 
همچنان مبهوت داستانم😔
      

        متاسفانه این دوست‌مون هم نصفه نیمه رها شد.
      

        کتاب از زبان خانومی(پروا) روایت می‌شد که در سن ١٦ سالگی مهاجرت کرده بود. الان تو جایی از زندگیش قرار داره که عزیزترین فرزندش برگشته ایران و همچنین شوهرش. و الان خودشه و خودش.
بعضی جاها هی یه‌سری حرف‌ها تکرار ‌می‌شد. مخصوصا وقتی حرف از سحر میومد وسط.
از این خوشم اومد که یک چهره‌ی جدیدی از حقیقت رابطه‌ی بین یک زوج رو به نمایش گذاشته بود. 
به‌نظرم می‌تونست چیزه بهتری دربیاد اما نشد. 
      

        می‌تونم بهتون پیشنهاد کنم بجای خوندن کتاب فیلمش رو ببینید.
و حتما فیلمش رو از جایی دانلود کنید که سانسور نشده باشه تا هیچ قسمت ازش رو از دست ندید. حیفه واقعا.
به‌نظرم فیلمش گیرایی و تاثیر بهتری داره تا خود کتاب.
      

        مطالب کتاب برام جالب تلقی نشد و هر چقدر سعی کردم خودم رو مجبور به پایان دادنش کنم و با خودم بگم "بیخیال ١٦٠ صفحه بیشتر نیست که" نشد و کتاب رو وسط راه ول کردم.
      

        گیرا نبود.
      

        کتاب سراسر رنج هستش.
من این کتاب رو بخاطر پیشنهاد یکی از بوک‌بلاگر‌ها گرفتم. ایشون می‌گفتن کتابیه که هر بار می‌خوننش و به هر کسی دادنش باهاش گریه کرده. منم انتظار داشتم یه چیز غم‌انگیز و گریه‌دار بخونم اما خب..
گریه‌دار نبود، حداقل برای من. بیشتر دلخراش بود و باعثه ناراحتی می‌شد.
هر چند که پایان خوشی داشت اما با این‌حال جمله‌ی پایانیش بسیار سنگین تلقی شد واسم.
      

        این کتاب داستان مردی چهل خورده‌ای ساله رو روایت می‌کنه که یک سال از به وفات پسر ١٢ ساله‌اش می‌گذره. عادات‌ها و حالات رفتاری‌ای که داره و طرز فکرش شما رو ترغیب می‌کنه ببینید چی میشه.(حداقل برای من که اینطوری بود.) و صددرصد اتفاقی که اول داستان می‌افته. 
حقیقتا من این کتاب رو بخاطر اینکه قیمت قدیم بود گرفتم و انتظار خاصی هم نداشتم نه تا حالا کاری از این نویسنده خونده بودم نه ترجمه‌ای از مترجم کتاب.
اما بعد با خوندن کتاب و جلو رفتن توی داستان انتظارم رفت بالا چون می‌خواستم بدونم خب تهش شخصیت اصلی چجوری قراره مشکلاتش رو حل کنه و چجوری نویسنده می‌خواد داستان رو جمع کنه؟
اما طوری کتاب به پایان رسید رو واقعا دوست نداشتم..شاید تو ترجمه اینطور شده بود اما با این‌حال پایان دلنشینی نبود.
یه چیزی راجبه این کتاب برام جالب بود اینکه نویسنده یه خانوم بود اما داشت کتاب رو از زندگی و گاه زبون مردی چهل ساله می‌نوشت و به‌نظرم این موضوع خیلی جذاب بود.
در کل کتابی نیست که پیشنهادش کنم به دیگران اما اگه شما هم از اون آدمایید که دوست دارید سرگذشت و افکار آدمی رو بدونید، این کتاب می‌تونه جالب باشه براتون.