4-4.5/5

Since I was busy lately, I couldn't sit down and read it the way I wanted. But, I FINALLY READ THIS BOOK.
 
It's been a year that I wanted to get to this book, but ended up picking other books. Now I can scratch it from the list of the books I want to read.

Time to talk about the story :) I loved how unique it was, written in the from of emails, messages, footage of the camera and so on, it was totally a different, sweet experience. Somethings about the book were just mind blowing. 

I loved Ezra the most, my absolute favorite. Is it weird that I actually liked AIDAN a lot??!! Full of amazing, lovable, unique, genius characters. 

The only reason I'm not giving it five stars is that some parts were just so obvious, like what happened to Ezra and then what happened to Kady, but still it was an amazing journey that will continue through book 2 and 3.
        

          5/5

Truth is I didn't expect to like this book so much but I have to admit that I loved it. 

I loved the uniqness of the plot, the characters, Eliza, Wallace and even Monstrous Sea.

The only thing that bothered me a tiny bit was Eliza's stubbornness, it wouldn't actually kill her to be a little nicer to her family. But still I can understand the point of those moments.

Absolutely loved Wallace and I really liked the illustrations and messages.

Definitely one of the best books I've read in 2017, LOOOOOOOOOOOVED IT.
        

          ۵/۵

کالین هوور بدون اغراق بهترین نویسنده ایه که داستان هاش درباره خانواده ها پر از واقعیته. نمیگم هیچ مورد غیر عادی یا کمیابی توشون پیدا نمیشه ولی شخصیتاش کاملا واقعی و آدمن. پر از خوبی و بدی، پر از نقطه ضعف و نقطه قوت، پر از خوشحالی و ناراحتی، پر از آرامش و مشکل...

شخصیت جونا رو از همه بیشتر دوست داشتم و بعدشم مورگن رو. (البته که جونا و میلِر دیگه خیلی خوب بودن ولی با این حال دوستشون داشتم)

رفتار همه ی آدما بعد از یه فاجعه متفاوته و این رو به خوبی میشه تو این کتاب دید. اینکه آدما برای محافظت از هم به چه کارایی دست میزنن و اینکه شاید واقعا به فکر همدیگن. میخوام ببینم امکان داره کالین هوور کتابی بنویسه که اشک من باهاش درنیاد یا نه؟!
        

          ۳.۵/۵

بالاخره این غول رو تمومش کردم 😌😌

به نظرم در مجموع کتاب متوسط رو به بالایی بود ولی می تونست خیلی بهتر باشه.

همون اول داستان از بس شخصیتای زیادی معرفی شده بودن که صد سال طول کشید تا یادم بمونه کی به کیه 😑 در عین حال که داستان معلوم بود چیه ولی معلوم نبود چیه، چون خیلی از این شاخه به اون شاخه می پرید. بخش اعظم داستان درباره رفت و آمد شخصیتا از یه جا به جای دیگه بود. همه ی موضوع داستان سر این بود که نِیملِس وان (یه اژدها و دشمن قدیمی) رو شکست بدن ولی اون جور که باید بهش پرداخته نشده بود. کلا بخش های حاشیه ای خیلی توضیح داده شده بود ولی قسمتای اکشن و دراماتیک و اصلی نه خیلی، به نسبت زود ازشون رد شده بود. 

اینکه شخصیتای اصلیش دخترا و زن های باحال و خفنی بودن رو خیلی دوست داشتم ولی میشد که مانور بیشتری داده بشه روی همه.

یه جاهایی از داستان منو یاد مجموعه ی Throne of Glass مینداخت. شباهت های صحنه هاش و داستان و اتفاقا به اون خیلی زیاد بود. حالا نمیدونم دیگه واقعا به اون ربطی داشت یا نه. راستش از کتاب ۸۵۰ صفحه ای که نویسنده اش هم معروفه انتظار بیشتری داشتم.
        

          ۲/۵

نقاشی عالی بود و داستانش خیلی معمولی. همین :)
        

          و همچنان یکی از عجیب‌ترین کتابای ممکنه‌ست
        

          ۵/۵

مثل همیشه کاملا جدید و تازه ... حداقل برای من.
من از وقتی اولین کتاب طاهره مافی رو خوندم عاشق سبک نویسندگی متفاوتش بودم و تا به حال تو تمام کتاباش اینو دیدم، اما تو این یکی زیاد چیز خاصی ندیدم، متاسفانه. نه اینکه بد باشه ها فقط اینکه اون منحصر به فردی رو زیاد ندیدم.

احتمالا نیازی نیست از اهمیت این کتاب بگم چون تمام هدفش اینه به مردم نشون بده چه رفتارایی با یه مسلمون بعد از واقعه برج های دوقلو میشده. شیرین بعضی وقتا واقعا اعصابمو خورد می کرد ولی به نظرم اون رفتارا از یه نوجوون شانزده ساله بعید نیست پس میشه باهاشون کنار اومد. بعضی وقتا به شدت میفهمیدم شیرین از چی حرف میزنه و چی ناراحتش میکنه ... شاید حتا خیلی بیش از حد هم درکش می کردم.

دلم میخواست بیشتر از زندگی اُشن بدونم و باهاش آشنا بشم ولی این داستان اشن نبود. شخصیت نوید و دوستاش هم به شدت عالی بودن، اصلا حال کردم باهاشون.

اون بخشایی از فرهنگ ایرانی هم که توش بود خیلی لذت بخش بود. جالب بود از یکی از علایق شدید خود طاهره مافی که برک دنس هست بخونیم و تا حدودی علاقه اش بهش رو درک کنیم.

دیگه خلاصه از دستش ندید.
        

          اولین کتابی که با بوک کلاب ریس ویترسپون خوندم.

با توجه به خلاصه ای که از کتاب خونده بود، یه انتظار دیگه ازش داشتم. انتظار داشتم خیلی بیش تر از چیزی که بود از نژاد پرستی و مشکلاتش حرف بزنه. از طرفی توقع داشتم اتفاقات بیشتری با اون ویدیو بیفته.

شخصیت امیرا که از همه واقعی تر بود برام و با مشکلات خیلی واقعی دست و پنجه نرم می کرد، مشکل کار و مسکن و تحصیل و دید جامعه بهش. از طرف دیگه کلی رو داشتیم که کارهاش دید جدیدی از نژادپرستی رو بهم معرفی کرد که تا بحال درباره اش چیزی نمیدونستم. اما الیکس که اصلا درکش نکردم. مدام از رعایت حریم شخصی میگفت در حالیکه خودش هیچی از حریم شخصی سرش نمیشد. نسبت به پرستار بچه اش فوق العاده وسواسی بود و مدام تو زندگی و حتی موبایلش فوضولی می کرد و فکر می کرد این حق رو داره. دقیقا کارهایی که به بقیه می گفت انجام ندن رو خودش انجام میداد. اصلا انگار تکلیفش با خودش معلوم نبود. 

در کل کتاب متوسطی بود، از هر نظر.
        

          داستانش خیلی بانمک بود.
دوستی روح و یه آدم.
اگه صورت آدما رو بهتر می کشیدن تصاویر خیلی بهتری داشت.
        

          ۵/۵

با اختلاف یکی از بهترین رمانای تصویری ای بود که خوندم. (ساگا همچنان بهترینه). تصویرای ناز و داستانی که در عین سادگی، پیچیده بود. 

خیلی وقت بود میخواستم بخونمش و ازش تعریف هم شنیده بودم، واقعا هم خوب بود. شخصیتایی که میخواستن رویاشونو دنبال کنن و خودِ واقعیشون باشن تو دنیایی که خیلی چیزا زشت و ناپسند دونسته میشه.

از نظر رسوندن پیام فوق العاده بود، چون هیچ تحمیل و هیچ اشاره ی مستقیمی بهش نمیشه ولی در عین حال کاملا راحت میشه برداشت های زیادی داشت ازش.
        

          4/5
The story was unique and had lots of potential. I feel like it could have been an awesome trilogy. (But I'm really glad that we're getting more and more fantasy stand alones, so thumps up.)

Isobel was the most talented person in painting portraits (I wish I had that talent) and Rook was a true gentleman, so lovable. And oh my God, Gadfly was the best character in the book in terms of complexity, enjoyed reading his characters.

Now here are some problems I had: the middle part of the story was really slow while everything came to an end tooooo quickly. It would be great if we had more conversation and some background of the characters, especially Rook since a lot had happened to him. I constantly read about how strong he was and that only few people matched him in power, but truly he wasn't powerful AT ALL!!!!! I mean almost everyone could have done the things he did, so not even that great.

All in all, such a fun and enjoyable read. I do recommend it to you guys.
        

          این چهار تا ستاره بیشتر بخاطر تصاویر فوق العاده گوگولی کتاب بود وگرنه خیلی داستان خاصی نداشت. 

یه کتاب پر از رنگ و خوشگلی.
        

          ۳/۵

انتظارم از این کتاب بیشتر بود (خیلی تعریف شنیده بودم ازش). ایده اش رو واقعا دوست داشتم و بیست-سی صفحه آخرش واقعا خوب شد ولی اواسطش خیلی کند پیش رفت. 

دنیاهایی که شخصیتا باهاشون سروکار داشتن خیلی باحال بود.

به نظرم اگه با تمرکز بیشتری میخوندم، بیشتر ازش خوشم میاد ولی فعلا همینه که هست.
        

          بیشتر ۳.۵ ستاره

ویکتوریا شوآب استاد خلق دنیاهای فانتزی جذابه، شخصیتایی که نسبت به داستانای فانتزی دیگه خیلی متفاوتن.
الیویا شخصیت اول داستان، یه دختر لال هست و من خیلی اینو دوست داشتم. تا به حال همچین شخصیتی تو هیچ کتابی ندیده بودم. فکر کنید ویکتوریا شوآب کتابی نوشته که شخصیت اولش عملا ۴ تا جمله گفته و تمام داستان رو با دیده ها و افکار الیویا جلو می‌بره.
سبک نوشتاری ویکتوریا شوآب یکی دیگه از دلایلیه که همیشه کتاباشو میخونم. انتخاب جمله ها و حتی کلمه ها خیلی دقیقه و باعث میشه به راحتی بشه با فضا و کاراکترا ارتباط برقرار کرد. 
جمله هایی که نوشته بود کاملا متناسب با حس داستان بودن، ترس و ناامیدی و درموندگی و عشق رو کاملا منتقل میکنن.
یکی دیگه از نقاط قوتش تصاویرش بود که خالقش عالی بود و حس میکنم کاملا همونی که باید رو به تصویر کشیده بود.
تنها انتقادم اینه که یه چیزهایی نیاز به توضیح داشتن. مثلا چرا خانواده پرایر برای این خونه انتخاب شده بودن و یه سری سوالای دیگه که اگه بنویسم داستان لو می‌ره.
در کل دوستش داشتم و به نظرم خوبه که بخونیدش.
        

          ۵/۵

با اینکه یه عالمه اتفاق افتاده تا اینجا ولی حس میکنم داستان تازه داره شروع میشه، اصلا هیجانش عالیه‌...

یکی از ویژگی هایی که خیلی دوست دارم اینه که با اینکه تمام شخصیتا توی همه کتابا هستن اما تمرکز هر کتاب بیشتر روی یه شخصیت متمایل میشه‌. کتاب اول، گنسی. کتاب دوم هم رونان. 

قلب آدم میره واسه همه ی شخصیتا، مخصوصا رونان. اصلا تا اون تیکه ی آخر روحش هم ضربه دیده و تازه تو این کتاب باهاش آشنا میشیم. فضاسازی همچنان عالی. سبک نوشتاری کاملا درخور داستان. شخصیتا پر از پیچیدگی و مشکلات و معضلات خودشون، در حدی که واقعا انسانن، نه صرفا چند تا شخصیت که اینور و اونور میرن و یه کارایی انجام میدن. شخصیتی مثل اَدِم که درگیری هاش فوق العاده عمیقن و باید با وجود خودش صلح برقرار کنه که بدونه دنبال چیه و چی میخواد. بلو که واقعا دلش نمیخواد کسی رو ناراحت کنه ولی شاید چاره دیگه ای نداشته. و خانواده بلو که خیلی چیزا رو میدونن و میفهمن و باید با این موضوع هم کنار بیان.

بی صبرانه منتظرم ببینم تو کتاب بعدی چی میشه.
        

          بالاخره این مجموعه رو تموم کردم، البته یه رمان کوتاه ازش مونده هنوز که اونم میخونم.
یکی از بهترین کتابای مجموعه بود قطعا، کلی اتفاق افتادکه هرکدومش رو بگم یه قسمتی از داستان لو میره. فضای داستان خیلی جدید و متفاوت بود و همینش رو فوق العاده دوست داشتم.
من اینا رو با کتاب صوتیشون خوندم و راوی عالی بود، مخصوصا بخشای شخصیت گوئنلی آن رو عالی خوند.
فکر کنم شخصیت مورد علاقم رونانه، خیلی دوستش داشتم و واقعا پیچیده بود.
به نظرم بخونین مجموعه رو ، ازش لذت میبرین.
        

          اولین کتاب سال ۲۰۲۰

شخصیتایی که همچنان به رشد خودشون ادامه میدن و جنبه های وجودی دیگه ای هم ازشون میبینیم. شخصیت مورد علاقم تو این کتاب رونان بود، برای همه هرکاری میکنه ولی همیشه باهاش بد رفتار میشه و این اصلا عادلانه نیست. ملوری هم رو مخ ترین شخصیت بود. 

به نظرم نسبت به دو تا کتب قبلش اتفاقای کمتری افتاد و بیشتر تو مسیر رفت و برگشت از جایی به جای دیگه بودن. اما اتفاقایی هم که افتادن واقعا مهم بودن. 

و فقط یه کتاب تا پایان داستان فاصله دارم که اونم به زودی میخونم. واقعا دوست دارم بدونم داستان همونجوری که تو کتاب اول جلو رفته تموم میشه یا باهاش فرق میکنه. اصلا اگه گلندوور اونی نباشه که اینا فکر میکنن چی؟!