3/5

Ummm... wasn't exactly what I thought it would be.
It was neither good nor bad, okay is the best word to describe it I guess.
      

        کتابی بود که برای یه بار خوندن بدک نبود.
اگه اتفاقایی که برای بِلا افتاد قسمتی از داستان نبود، قطعا کتاب خوبی از آب درنمیومد ولی خب اون بخشا رو داشت و داستان از اونجا خیلی بهتر شد.

بخش زیادی از داستان هم در مورد انتخاب غذاهایی بود که می خواستن بخورن یا توصیف هوا. و اینکه شخصیت اصلی، دَنی اصلا تکلیفش با خودش معلوم نبود. می دونست چی می خواد اما کارایی که می کرد برعکس خواسته اش بودن، چرا دقیقا؟!

شخصیت مورد علاقمم که قطعا اَرون بود، چقد دوست داشتنی بود واقعا. حرف خاص دیگه ای درباره این کتاب ندارم واقعا.
      

        4/5

هر چی که برای مجموعه شعر قبلی گفتم برای این هم صدق میکنه.
      

        4-4.5/5

Since I was busy lately, I couldn't sit down and read it the way I wanted. But, I FINALLY READ THIS BOOK.
 
It's been a year that I wanted to get to this book, but ended up picking other books. Now I can scratch it from the list of the books I want to read.

Time to talk about the story :) I loved how unique it was, written in the from of emails, messages, footage of the camera and so on, it was totally a different, sweet experience. Somethings about the book were just mind blowing. 

I loved Ezra the most, my absolute favorite. Is it weird that I actually liked AIDAN a lot??!! Full of amazing, lovable, unique, genius characters. 

The only reason I'm not giving it five stars is that some parts were just so obvious, like what happened to Ezra and then what happened to Kady, but still it was an amazing journey that will continue through book 2 and 3.
      

        5/5

Truth is I didn't expect to like this book so much but I have to admit that I loved it. 

I loved the uniqness of the plot, the characters, Eliza, Wallace and even Monstrous Sea.

The only thing that bothered me a tiny bit was Eliza's stubbornness, it wouldn't actually kill her to be a little nicer to her family. But still I can understand the point of those moments.

Absolutely loved Wallace and I really liked the illustrations and messages.

Definitely one of the best books I've read in 2017, LOOOOOOOOOOOVED IT.
      

        ۵/۵

کالین هوور بدون اغراق بهترین نویسنده ایه که داستان هاش درباره خانواده ها پر از واقعیته. نمیگم هیچ مورد غیر عادی یا کمیابی توشون پیدا نمیشه ولی شخصیتاش کاملا واقعی و آدمن. پر از خوبی و بدی، پر از نقطه ضعف و نقطه قوت، پر از خوشحالی و ناراحتی، پر از آرامش و مشکل...

شخصیت جونا رو از همه بیشتر دوست داشتم و بعدشم مورگن رو. (البته که جونا و میلِر دیگه خیلی خوب بودن ولی با این حال دوستشون داشتم)

رفتار همه ی آدما بعد از یه فاجعه متفاوته و این رو به خوبی میشه تو این کتاب دید. اینکه آدما برای محافظت از هم به چه کارایی دست میزنن و اینکه شاید واقعا به فکر همدیگن. میخوام ببینم امکان داره کالین هوور کتابی بنویسه که اشک من باهاش درنیاد یا نه؟!
      

        ۳.۵/۵

بالاخره این غول رو تمومش کردم 😌😌

به نظرم در مجموع کتاب متوسط رو به بالایی بود ولی می تونست خیلی بهتر باشه.

همون اول داستان از بس شخصیتای زیادی معرفی شده بودن که صد سال طول کشید تا یادم بمونه کی به کیه 😑 در عین حال که داستان معلوم بود چیه ولی معلوم نبود چیه، چون خیلی از این شاخه به اون شاخه می پرید. بخش اعظم داستان درباره رفت و آمد شخصیتا از یه جا به جای دیگه بود. همه ی موضوع داستان سر این بود که نِیملِس وان (یه اژدها و دشمن قدیمی) رو شکست بدن ولی اون جور که باید بهش پرداخته نشده بود. کلا بخش های حاشیه ای خیلی توضیح داده شده بود ولی قسمتای اکشن و دراماتیک و اصلی نه خیلی، به نسبت زود ازشون رد شده بود. 

اینکه شخصیتای اصلیش دخترا و زن های باحال و خفنی بودن رو خیلی دوست داشتم ولی میشد که مانور بیشتری داده بشه روی همه.

یه جاهایی از داستان منو یاد مجموعه ی Throne of Glass مینداخت. شباهت های صحنه هاش و داستان و اتفاقا به اون خیلی زیاد بود. حالا نمیدونم دیگه واقعا به اون ربطی داشت یا نه. راستش از کتاب ۸۵۰ صفحه ای که نویسنده اش هم معروفه انتظار بیشتری داشتم.
      

        ۲/۵

نقاشی عالی بود و داستانش خیلی معمولی. همین :)
      

        و همچنان یکی از عجیب‌ترین کتابای ممکنه‌ست
      

        از اون دسته کتابایی بود برام که میدونم در آینده میخونمش بازم.
با اینکه یه جاهایی سخت بود ولی هم استلا و هم دزری رو درک میکنم، بخاطر تک تک تصمیم هاشون. عاشق فصل هایی بودم که درباره این دوقلوها نوشته شده بود. 
ولی بخش هایی که از دید دختراشون بود رو خیلی دوست نداشتم چون همه اش دلم میخواست از استلا و دزری بخونم.
کلی سوال مطرح میکنه این کتاب: چی میشه که آدم از همه چی دست میکشه؟ میشه یه نفر گذشته اش رو برای همیشه فراموش کنه؟ میشه به یه آدم کامل جدید با یه هویت جدید تبدیل شد؟ اینکه چیزی که از نظر یکی به صلاح بقیه ست، از نظر بقیه هم به صلاح خودشونه یا نه؟ اینکه دروغ چقدر میتونه صدمه بزنه؟ اینکه میشه از روابط خانوادگی دست کشید؟ اینکه یه نفر تا کجا میتونه تحمل کنه؟ و خیلی سوالای دیگه.
واقعا دوستش داشتم.
      

        ۵/۵

مثل همیشه کاملا جدید و تازه ... حداقل برای من.
من از وقتی اولین کتاب طاهره مافی رو خوندم عاشق سبک نویسندگی متفاوتش بودم و تا به حال تو تمام کتاباش اینو دیدم، اما تو این یکی زیاد چیز خاصی ندیدم، متاسفانه. نه اینکه بد باشه ها فقط اینکه اون منحصر به فردی رو زیاد ندیدم.

احتمالا نیازی نیست از اهمیت این کتاب بگم چون تمام هدفش اینه به مردم نشون بده چه رفتارایی با یه مسلمون بعد از واقعه برج های دوقلو میشده. شیرین بعضی وقتا واقعا اعصابمو خورد می کرد ولی به نظرم اون رفتارا از یه نوجوون شانزده ساله بعید نیست پس میشه باهاشون کنار اومد. بعضی وقتا به شدت میفهمیدم شیرین از چی حرف میزنه و چی ناراحتش میکنه ... شاید حتا خیلی بیش از حد هم درکش می کردم.

دلم میخواست بیشتر از زندگی اُشن بدونم و باهاش آشنا بشم ولی این داستان اشن نبود. شخصیت نوید و دوستاش هم به شدت عالی بودن، اصلا حال کردم باهاشون.

اون بخشایی از فرهنگ ایرانی هم که توش بود خیلی لذت بخش بود. جالب بود از یکی از علایق شدید خود طاهره مافی که برک دنس هست بخونیم و تا حدودی علاقه اش بهش رو درک کنیم.

دیگه خلاصه از دستش ندید.
      

        اولین کتابی که با بوک کلاب ریس ویترسپون خوندم.

با توجه به خلاصه ای که از کتاب خونده بود، یه انتظار دیگه ازش داشتم. انتظار داشتم خیلی بیش تر از چیزی که بود از نژاد پرستی و مشکلاتش حرف بزنه. از طرفی توقع داشتم اتفاقات بیشتری با اون ویدیو بیفته.

شخصیت امیرا که از همه واقعی تر بود برام و با مشکلات خیلی واقعی دست و پنجه نرم می کرد، مشکل کار و مسکن و تحصیل و دید جامعه بهش. از طرف دیگه کلی رو داشتیم که کارهاش دید جدیدی از نژادپرستی رو بهم معرفی کرد که تا بحال درباره اش چیزی نمیدونستم. اما الیکس که اصلا درکش نکردم. مدام از رعایت حریم شخصی میگفت در حالیکه خودش هیچی از حریم شخصی سرش نمیشد. نسبت به پرستار بچه اش فوق العاده وسواسی بود و مدام تو زندگی و حتی موبایلش فوضولی می کرد و فکر می کرد این حق رو داره. دقیقا کارهایی که به بقیه می گفت انجام ندن رو خودش انجام میداد. اصلا انگار تکلیفش با خودش معلوم نبود. 

در کل کتاب متوسطی بود، از هر نظر.
      

        داستانش خیلی بانمک بود.
دوستی روح و یه آدم.
اگه صورت آدما رو بهتر می کشیدن تصاویر خیلی بهتری داشت.
      

        ۵/۵

با اختلاف یکی از بهترین رمانای تصویری ای بود که خوندم. (ساگا همچنان بهترینه). تصویرای ناز و داستانی که در عین سادگی، پیچیده بود. 

خیلی وقت بود میخواستم بخونمش و ازش تعریف هم شنیده بودم، واقعا هم خوب بود. شخصیتایی که میخواستن رویاشونو دنبال کنن و خودِ واقعیشون باشن تو دنیایی که خیلی چیزا زشت و ناپسند دونسته میشه.

از نظر رسوندن پیام فوق العاده بود، چون هیچ تحمیل و هیچ اشاره ی مستقیمی بهش نمیشه ولی در عین حال کاملا راحت میشه برداشت های زیادی داشت ازش.
      

        4/5
The story was unique and had lots of potential. I feel like it could have been an awesome trilogy. (But I'm really glad that we're getting more and more fantasy stand alones, so thumps up.)

Isobel was the most talented person in painting portraits (I wish I had that talent) and Rook was a true gentleman, so lovable. And oh my God, Gadfly was the best character in the book in terms of complexity, enjoyed reading his characters.

Now here are some problems I had: the middle part of the story was really slow while everything came to an end tooooo quickly. It would be great if we had more conversation and some background of the characters, especially Rook since a lot had happened to him. I constantly read about how strong he was and that only few people matched him in power, but truly he wasn't powerful AT ALL!!!!! I mean almost everyone could have done the things he did, so not even that great.

All in all, such a fun and enjoyable read. I do recommend it to you guys.