جلد اول تمام شد .
آخر جلد اول خیلی از مسائل احساسی روشن میشن. حالا باید ببینیم سرانجام ورونسکی و آنا چی میشه.
چهارتا ستاره دادم چون کتاب و داستان رو دوست دارم ولی در مقایسه با جنگ و صلح برام یه پله پایین تره! تا در جلد دوم چه پیش آید...
        

          چند سال پیش در یک نظر سنجی بزرگ به عنوان بهترین رمان قرن نوزدهم شناخته شد.
 "از ظرائف و طرائف نگاه تولستوی این است که مسئلهء "غیرت" به شرقی ترین شکلش در این رمان مطرح میشود که یادم هست همان بار اول هم که خواندم غافلگیرم کرد
از آن عجیب تر این که نه تنها از مرد که از زن هم توقع غیرت میرود
ن ک آخرین گفتگوی آنا با شوهرش قبل از جدایی"
 "تولستوی واقعا پیامبری است در میان نویسندگان. کسی که میتواند این قدر خوب زیبایی ها و حس معنوی مادر بودن و زندگی خانوادگی را ترسیم کند.

یکی از فرازهایی هم که در نوبت اول مطالعه خیلی جذبم کرد ماجرای سفر کیتی و خانواده ش به شهرک آب گرم آلمانی و شیفتگی کیتی به وارنکا دخترنیکوکار و زاهدبود. دیروز با لذت تمام این بخش را خواندم و واقعا از خواندنش به وجد آمدم"
 "بار اول که آناکارنینا را خواندم این اندازه متوجه نشدم که جایگاه بعضی اتفاقات جانبی و پاساژها در روایت کلی چیست.
اما حالا میبینم تولستوی خیلی جاها درباره آن چه در آینده قرار است اتفاق بیفتد با یک واقعه کوچک به ما پیش آگهی میدهد. مثلا وقتی آنا برای اولین بار به مسکو میرسد در ایستگاه قطار ولوله ای می افتد و معلوم میشود یک نفر خودش را زیر قطار انداخته و خودکشی کرده. یا مثلا ماجرا شکست خوردن ورونسکی در مسابقه اسبدوانی"
 "لوین اشرافی است و اگرچه خوش را انسان آزاده‌ای میشناسد، بر اهمال کاری اشراف در واگذاری برخی امتیازات و نشناختن قدر برخی فرصت ها افسوس میخورد. به نظرم علتش این است که جریان تازه به دوران رسیده های پس از الغای نظام طبقاتی را جریانی بی ریشه و دور از فرهنگ میداند. سفر استپان ارکادیچ برای فروش جنگل به یک موژیک، جزو بخش های درخشان رمان است."
 "نقش خدای گونه پدر کیتی چقدر خوب است. واقعاً بهترین رمان همه اعصار است"
 "بعد از شش سال دارم بازخوانی اش میکنم. واقعا شاهکار است"
        

          این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعه‌‎ی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است.
من نسخه صوتی را با صدای علی عمرانی از نشر ماه آوا گوش کردم و بسیار لذت بردم. تصورم رمان عاشقانه بود که به همین دلیل خیلی تمایل به خواندن آن نداشتم ولی اصلا اینطور نبود. از ادبیات کلاسیک روسیه لذت می برم.
        

          ماجرای مقایسه دو سه مدل زندگی و ارتباط بین زن و مرد. خیلی زیبا و شیرین درباره لذت های زندگی خانوادگی داستان رو پیش برده. و البته به موضع خیانت زن به شوهر هم پرداخته به طرز صحیحی. ولی شخصیت اصلی کتاب به نظرم لوین هست نه آنا کارنینا.

«آنا کارنینا (مجموعه دو جلدی)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/124260
        

          درخشان! درخشان!
احتمالاً همه‌مان از خوبی تولستوی شنیده‌ایم، اما، باید این کتاب را بخوانید، توصیفات بی‌نظیرش را ببینید و با خودتان فکر کنید که چطور ممکن است کسی این همه زندگی‌های مختلف را تجربه کرده باشد که بتواند اینگونه وصف کند؟ چطور ممکن است؟ و فقط حیرت کنید و کلماتش به قلبتان وارد شود. جادوتان کند.
لیلی همیشه از ادبیات روس بدش می‌آمد و من که چیز جدی‌ای در این زمینه نخوانده بودم، می‌گفتم که خب من هم خوشم نمی‌آید و همیشه با گارد با کتاب‌های روسی مواجه می‌شدم، ولی وقتی قرار شد که برای زنگ تماشا بخوانیمش، این کتاب و شاهکار بودنش، تصاویر خوش رنگ و لعاب و گاه غمزه‌ای که جلوی چشم‌های من به تصویر می‌کشید و شخصیت پردازی‌های پیچیده و کاملش، من را شگفت زده کرد. شگفت زده و شیفته. به طوری که ما (یعنی من وخواهرم) همزمان این کتاب را می‌خواندیم و مدام از همدیگر می‌دزدیدمش تا بیشتر بخوانیم و بعد در مورد شخصیت‌ها و کارهاشان با هم بحث‌های طولانی می‌کردیم.
همچنین بنظرم جا دارد که حتماً و حتماً، از ترجمه شاهکار آقای حبیبی هم یاد کنم، که بنظرم می‌رسد عمر و زندگی خودشان را، با تمامی د‌قت و وسواس، انگار که خود این کتاب را دوباره نوشته‌اند، پای این اثر گذاشته‌اند و بعد که می‌بینم کتاب‌های عظیم دیگری هم به زیبایی ترجمه کرده‌اند، متعجب می‌شوم... به همراه آن مقدمه قشنگشان!

---
‌بریده‌های از کتاب که برای خودم گوشه‌ای یادداشت کرده بودم:

پایین رفت و از نگاه کردن طولانی به او، چنانکه از نگاه کردن به خورشید، اجتناب می‌کرد ، اما نگاه نکرده نیز او را همچو خورشید می‌دید. 
*
همه خندان بودند اما او نمی‌توانست شادمان باشد و همین آزارش می‌داد. 
*
کیتی چتر او را باز و بسته کنان گفت: اه، چه احمقانه، چه حقارتی! هیچ احتیاجی به این کار نبود. همه اش تظاهر! 
-ولی آخر به چه منظور؟ 
-برای اینکه در چشم مردم، پیش خودم، و در پیشگاه خدا آدم بهتری بنظر آیم. همه اش فریب! نه، حالا دیگر گول نمی‌خورم، تسلیم نمی‌شوم. بهتر است دختر بدی باشم ولی دست کم فریبکار و دورو نباشم. 
*
من هیچ چیز نمی‌خواهم، هیچ... فقط می‌خواهم که همه چیز تمام شود.
*
ورونسکی از چشم مردی به او نگاه می‌کرد که به گلی که خود کنده است و در دستش پژمرده است نگاه می‌کند و زیبایی و طراوتی را که به طمع آن گل را کنده و تباه کرده است به زحمت در آن باز می‌یابد.
*
آنا دست او را با حرکت شدیدی فشرد و گفت: بله، همین بهتر است. دوستم داشته باش. این تنهای چیزی است که برای ما مانده است.
*
وقتی این حرف را به روشنی بفهمی چیزها همه بی ارزش می‌شوند. وقتی می‌فهمی که امروز یا فردا می‌میری و همه چیز فانی است آن وقت همه چیز در چشمت ناچیز می‌شود. من هم خیال می‌کنم که فکرم خیلی مهم است، ولی حقیقت این است که حتی اگر بتوانم اجرایش کنم، اهمیتش بیش از تعقیب و به دام انداختن این خرس نیست. به این ترتیب زندگی خود را طی می‌کنیم و سر خود را با شکار و کار گرم می‌کنیم تا به فکر مرگ نیفتیم.
*
می‌دانی! وقتی به مرگ فکر می‌کنی می‌بینی زندگی چیز چندان خوشایندی ندارد... ولی آرام تر می‌شوی.
        

          درد عشقی کشیده ام که مپرس! زهر هجری چشیده ام که مپرس...
این شعر حافظ در لحظات عاشقانه کتاب در ذهنم تداعی می شد
به خاطر  اسم کتاب و چیزهایی که ازش شنیده بودم تصور میکردم یک رمان عاشقانه است، اما ویژگی جست و جوگری روسها رو فراموش کرده بودم و این رمان با همه شکوهش این رو بهم یادآوری کرد
تولستوی عاشقانه رو هم در خدمت هدف اصلی رمانش قرار میده و اون هدف رستگاری اخلاقی و رسیدن به معنای اصلی زندگیه
شخصیت اصلی بخش عاشقانه همین خانم آنا کارنیناست، زن فوق العاده ای که همه چیز دارد جز عشق،او که تشنه عشق است آن را از یک افسر جوان خوش چهره بی قید و بند خوش گذران می خواهد، و در نهایت منجر به بی معنا شدن زندگی و سرنوشت هولناک خودش می شود...
در مقابل، شخصیت جست و جو گر کتاب، کنستانتین لوین که مقدار توصیفات و گفتن ازش خیلی بیشتر از آناست(اسمش باید لوین می بود
        

          شروع رمان رو واقعا دوست داشتم و فکر می‌کنم یکی از بهترین استراکچر‌های معرفی شخصیت ادبی رو توی این کتاب دیدم. داستان با ابلانسکی و دالی شروع میشه و با دنبال کردن اونا با لیه‌وین و بعد کیتی و ورانسکی و آنا و در نهایت کارنین آشنا میشیم. تولستوی انگار یه نخ پیج در پیج توی چپترهای بخش اول کشیده که بدون وقفه انداختن توی روایت همه شخصیت‌های اصلی رو معرفی کنه و در کنارش هم چندتا از شخصیت‌های فرعی هم ببینیم. واقعا سروشکل دادن به ارتباط اشخاص داستان شاهکار بود. اما دیگه بقیه کتاب، کمتر چیزی داشت که نظرمو جلب کنه. تولستوی تقریبا درمورد همه چیزای مهم توی کتاب حرف میزنه. سیاست، عقاید متغیر اشخاص، لیبرالیسم دوران، وضعیت کارگرها و زندگی توی سیستم اقتصادی رو به رشد و چالش‌هاش و مفهوم خانواده. و البته همه اینا توی بستر داستان عاشقانه‌ای که تو این دوران احتمالا نامتعارف به نظر میاد.
موضوعات خیلی متنوع و مهمن و احتمالا برای طرفدارای کتاب که آنا کارنینا رو یکی از بهترین رمان‌های تاریخ میدونن، از مهم‌ترین خصوصیات کتاب باشه اما خب برای من جذابیت روایی خاصی نداشت. قاعدتا همچین جزییاتی باید به شخصیت‌ها و اتفاقات عمق بدن اما تولستوی کاری کرد که این همه عمق دادن به داستان برای من بیهوده شد و اونم پایان رمان بود.
تو کل رمان ما داریم به جامعه رو به رشد رو می‌بینیم. توی همه موضوعات مطرح شده تولستوی حرف از تغییر و پیشرفت میزنه. حق زنان، مفهوم آزادی، معنای خانواده و عشق، فضای سیاسی. همه چی داره به سمت مقصدی تازه میره که من حس کردم کتاب موافقه که مسیر درستیه. بعد انتهای کتاب (اسپویل) لیه‌وین دچار تحول شدید میشه و تبدیل به یه معتقد تمام عیار میشه. اینکه مرگ آنا کارنینا نقطه پایان رمان نیست و روايت ادامه داره تا ما به اون چپتر آخر برسیم که لیه‌وین در عرفانی‌ترین حالت خودشه برای من جوری بود که انگار این اتفاق خیلی مهم‌تری توی رمانه. و قطعا این امکان وجود داره که من خوانش بدی داشتم از رمان اما این پایان در انتقاد به این جور رفتارها به چشم من نیومد. برعکس مرگ ایوان ایلیچ از تولستوی که من فکر میکنم یه شاهکار ادبیه که موضوع مرگ و مذهب خیلی مستقیم مطرح میشه و کل داستان در شک و تردید میگذره که یکی از بهترین خصوصیات داستانه، این رمان برای من بیش از حد مطمئن به نظر اومد و برای همین هم فکر میکنم که این پایان جزئیات کتاب رو تهی کرد.
        

          داستان جذاب شروع شد اما طولانی بودنش و کش دادن بی مورد بعضی مسائل برای من خیلی خسته کننده کرد خوندن کتابو
        

          این اثر از بسیاری جهات یک رمان قابل توجه است. این رمان تولستوی داستان موازی دو شخصیت است. آنا کارنینا، شخصیت اول، یک زن زیبا از طبقه اشراف است که زندگی‌اش به نحو غم‌انگیزی به پایان می‌رسد و نفر دوم، مالکی به نام کنستانتین لوین است که دغدغه‌های او درباره کشاورزی، اخلاقیات و نجابت و آنچه که قرار است بر سر روسیه بیاید.کتاب با یک خیانت آغاز می‌شود: شاهزاده آبلونسکی، برادر آنا و همسر دالی، با معلم فرانسوی بچه‌های خود به طور مخفیانه وارد رابطه شده است. برادر آنا از او می‌خواهد که واسطه شده و مانع به پایان رسیدن ازدواج او و دالی شود. از همین رو سفر آنا با قطار از سن پترزبورگ تا مسکو زمینه‌ساز آشنایی با افسر سواره نظامی به نام کنت ورونسکی می‌شود، کسی که بعدا به اولین عشق آنا تبدیل می‌شود. دیدار آن‌ها با مرگ یک کارگر راه آهن در زیر قطار مصادف می‌شود که این نشان‌دهنده بلایی است که چند سال بعد بر سر خود آنا می‌آید. مشاهده این اتفاق در ابتدای کتاب شاید تاثیری غیرمستقیم بر روی ناخودآگاه آنا گذاشته باشد که باعث شد بعدها او دقیقا به همین شکل به زندگی‌اش پایان دهد.آنا عاشق ورونسکی می‌شود و نمی‌تواند از او دست بکشد. کارنین می‌داند که این رابطه نامشروع همچنان ادامه پیدا می‌کند و باید حفظ ظاهر کنند. اما او همچنان با طلاق دادن آنا مخالفت می‌کند. این مساله آنا را در نوعی بلاتکلیفی قرار می‌دهد. او می‌خواهد به شکل آزادانه‌ای با ورونسکی زندگی کند، اما آداب و رسوم جامعه اشرافی کاملا مانع او می‌شود. آنا و همسرش ثروت زیادی دارند، اما از زندگی خود راضی نیستند. آنا در میان مردمی گیر افتاده است که او را همراهی نمی‌کنند. زمانی که به شهر برمی‌گردد و به یک اپرا می‌رود، به شکل بی‌رحمانه‌ای مورد تحقیر و سرزنش قرار می‌گیرد.
        

          ۹۳۰صفحه که با شور و اشتیاق میخوندم و در احساساتِ تقریبا همه ی شخصیت هاش شریک بودم تمام شد... 
کتاب آنا رو خیلی دوست داشتم و دارم ، برعکسِ خیلی از کتاب های روسی که من فکر میکردم فهم و مطالعه اشون سخته،  نگارشِ زیبا و سلیسِ تولستوی برام جذاب بود، اینکه مسائل عاشقانه، سیاسی و اجتماعی رو با هم تلفیق کرده و با قلمی روان و توصیفات قابل درک و تصور، که نشانه ی معلومات بالا و همینطور مهارتِ فوق العاده ی ایشون در هنر و قدرت نویسندگی هست، برام انرژی بخش بود و میتونستم ساعت های پیاپی بدون خستگی سرگرمِ مطالعه باشم♡
خیلی هیجان دارم برم جلد دوم رو بخونم و ببینم چی میشه تهش.
نکات خیلی مهمی داره این کتاب که باید بهش توجه کرد، اینکه آنا خیانت کرد، درسته نفسِ کار خیانت بد هستش اما باید دید این مورد یعنی آنا چرا اینکارو کرد؟ که ستیوا در صفحات آخر کتاب در گفتگویی که با آنا داشت جواب این سوالمون رو میده، اینکه آنا بدون عشق با فردی که ۲۰سال از خودش بزرگتر بوده ازدواج کرده و درطول زندگیِ باهاش هم عاشقش نشده ... که باعث میشه در دام عشق ورونسکی بیفته .
رسوم و سنت های بدی که تو اون زمان بر روسیه حاکم بوده حس خوشایندی بهم نمیداد، و تا حدودی برام عجیب بود.
عجیب تر از همممه چی اینکه آنا بدون اینکه طلاق بگیره رفت با ورونسکی ...
راستی اینکه لووین و کیتی بهم رسیدن خیلی حس زیبایی داشت برام... آخی لووین طفلی چقدر کیتی رو دوس داشت🥹
باید جلد دوم رو هم بخونم تا نظر نهاییم رو بدم.
        

          رمان آناکارنینا اثر #تولستوی، نویسنده‌ی مشهور و محبوب قرن نوزدهم است. یکی از معروف‌ترین جملات شروع مربوط به این رمان است . ((همه خانواده‌های خوش بخت مثل هم‌اند اما خانواده‌های شوربخت هرکدام بدبختی خاص خود را دارند)) .
این رمان تولستوی داستان موازی دو شخصیت است. آنا کارنینا، شخصیت اول، یک زن زیبا از طبقه اشراف است که زندگی‌اش به نحو غم‌انگیزی به پایان می‌رسد و نفر دوم، مالکی به نام کنستانتین لووین است که دغدغه‌های او درباره کشاورزی، اخلاقیات و نجابت و آنچه که قرار است بر سر روسیه بیاید، در اصل بازتاب دهنده تفکرات و نظرات خود نویسنده است.
تولستوی همانند رمان #جنگ_و_صلح، در این رمان هم شخصیت‌های بسیار زیادی را خلق کرده .روند تغییر شخصیت‌ها در کتاب بسیار آرام و باورپذیر است و تعدد آن‌ها به هیچ‌وجه سردرگمی ایجاد نمی‌کند و خواننده به آسانی با آن‌ها همراه می‌شود . علاوه بر خلق شخصیت‌های متعدد ، تولستوی جامعه و فرهنگ زمانه‌اش را نیز ریزبینانه به تصویر کشیده است که این نشان‌دهنده نبوغ نویسنده است .
نقطه اوج و همچنین نفس‌گیر داستان برای خواننده ، ماجرایی است که بر ورونسکی و اسبش می‌گذرد و خواننده را از فرط حیرت ، میخکوب می‌کند . پس از آن خواننده از مواجه شدن با هیچ اتفاقی به این اندازه متعجب نخواهد شد.

پ.ن۱: درک رمان کلاسیک با وجود پیچیدگی‌های و توصیفات زیاد ممکن است برای خواننده مدرن کمی ملال‌آور باشد ، از این‌رو اگر به خوندن رمانهای کلاسیک علاقمند هستید ، صبور باشید و متمرکز.
پ.ن۱: دو ترجمه بسیار خوب از این کتاب هست ؛ ترجمه #سروش_حبیبی از #انتشارات_نیلوفر و ترجمه #حمیدرضا_آتش‌برآب از نشر #علمی_و_فرهنگی .
نرجمه حمیدرضا آتش‌برآب روان‌تر و به اصطلاح امروزی‌تر است . 
        

          

فقط یک چیز مایه امیدم شده، مثل همان دعایی که خیلی دوستش دارم: خدایا مرا ببخش، نه به خاطر خدمات و عباداتم، بلکه از سر رحمت بیکرانت. امیدم اینه که خودش ببخشد..

راه غلط و راه درست زندگی کردن، احساسات..
بالاخره خواندنش تمام شد
جلد اول قند عسل بود و خیلی دوستش داشتم و به همین خاطر 5 ستارز
جلد دوم تلخ بود
شیطانِ تولستوی هم شبیه آنا کاری نیناست، منتها آنا کاری نینا بسط داده شده و جزئیات زیادی دارد و در فلسفه و مباحثات فلسفی کم نگذاشته

در حین خوندن داستان بخصوص جلد اول یاد شعر قابل توجهی از مولوی افتادم
ضمن لعن و نفرین بر اسرائیل، که کتاب خواندمان را در این مدت بس زهر کرده بود، این شعر را در اینجا هم به اشتراک میذارم که بس به داستان هم نزدیک است:

نرم نرمک گفت که شهر تو کجاست؟
که علاج اهل هر شهری، جداست
***
نبض او بر حال خود بد بی گزند
تا بپرسید از سمرقند چو قند

نبض جست و روی سرخ و زرد شد
کز سمرقندی زرگر فرد شد
***
گفت: دانستم که رنجت چیست زود
در خلاصت سحر ها خواهم نمود

شاد باش و فارغ و ایمن که من
آن کنم با تو که باران با چمن

من غم تو می خورم، تو غم مخور
بر تو من مشفق ترم از صد پدر

هان و هان این راز را با کس مگو
گرچه از تو، شه کند بس جستجو

گور خانه راز تو چون دل شود
آن مرادت زودتر حاصل شود

گفت پیغمبر که هر که سر نهفت
زود گردد با مراد خویش حفت

دانه ها چون اندر زمین پنهان شود
سر آن سرسبزی بستان شود
***
وعده ها و لطف های آن حکیم
کرد آن رنجور را ایمن ز بیم

وعده ها باشد حقیقی، دل پذیر
وعده ها باشد مجازی، تا سه گیر

وعده اهل کرم نقد روان
وعده نااهل شد رنج روان
...

✌

*********

بعد نوشت:
 معروف است كه لئو تولستوی، نویسنده بزرگ روسی در جلسه‌ای كه برای نقد و بررسی رمان «آنا كارنینا» حضور داشت، ناگهان یك زن گریه كنان به او نزدیك شد و گفت: «شما نویسنده‌ها آدم‌های بی‌رحم و سنگدلی هستید چون یك شخصیت را می‌پرورانید تا خواننده با او حس همذات پنداری پیدا كند اما ناگهان او را به زیر چرخ‌های قطار پرتاب می‌كنید، همان بلایی كه بر سر آناكارنینا آوردید، آخر چرا؟»
لئو تولستوی لحظاتی به فكر فرو می‌رود و بلافاصله می‌گوید: «باور كنید من همه تلاشم را برای نجات ایشان به كار گرفتم، حتی بارها با او حرف زدم اما او بر خلاف میل من رفتار كرد و خودش را نابود كرد، من هرگز چنین سرنوشتی را برای آنا انتخاب نكرده بودم».

        

          
در برابر بزرگی و عظمت اشیا، پدیده ها و مفاهیم هرکس عکس العمل خاصی دارد.وقتی انسانها به لذت کشف می رسند،گاهی هریک منحصر به خودشان هیجان یا عکس العملی خاص بروز می دهند.
من هم در مقابل عظمتِ اثرِ ادبیِ بی نظیر قرن ۱۹،کتاب آنا کارنینا،تکه ای از ذهنم و قلبم را برای همیشه در اختیار آموخته هایم از این کتاب گذاشتم. 
چند روز می شود که کتاب تمام شده است. مفاهیم اخلاقی و اجتماعی و انسانی جاری در داستان مرا شوکه کرده بود و نمی توانستم چیزی بنویسم.درونم زلزله به پا شده بود.هیجان زده بودم.نمی دانستم چه بنویسم.هنوز هم نمی دانم از کجا شروع کنم.

اما  از آنجا که ننوشتن در مورد آنا کارنینا جفا در حق یک جامعه شناس،روانشناس و فیلسوف و نویسنده نامی است، از سر ادب و احترامی که برای تولستوی بزرگ قائلم ،چند خطی درمورد آنا سیاه می کنم.

جهانی که تولستوی در این کتاب خلق کرده است، دقیق و شفاف و بی نظیر است.توجه او به جزئیات رفتار انسانها نشان از بلوغ فکری او دارد.آدم هایی چنان عمقی دارند که هیچ گوشه‌ی تاریک و ناشناخته ای از آنها برای نویسنده باقی نمانده است.
علاوه بر شخصیت های درخشان ،تولستوی جامعه و فرهنگ زمانه اش را زیر بینانه تصویر کرده است.
او با تسلطی مثال زدنی تمام صفات انسانی و اخلاقی(مثبت و منفی) رادر اعمال اشخاص نشان داده است.
روند تغییر آدمها نرم و باور پذیر است. تمام فضائل و رذائل فردی در لباس رفتار ها بروز می کند:
خشم،حسادت،غرور،دروغ،عشق،محبت،دلبستگی،ریا، خیانت،تنهایی،وابستگی،ترس،اضطراب،هوس، وحشت،
امید،تعهد،مذهب،ایمان،خدا،شرافت،مردانگی، فساد،تعصب،غیرت،شجاعت،... نمونه ای از مواردی است که نویسنده به آن پرداخته است.وجه معجزه وار داستان آنا کارنینا این است که چطور یک انسان به جایی می رسد که می تواند دقیق و درست به بررسی این مسائل و درونیات بپردازد.
جایگاه تولستوی به راستی خدا گونه است.در این رمان بدون قضاوت نویسنده،مخاطب در جریان وقایعی قرار می گیرد که در انتهای داستان باوری عمیق را در او شکل می دهد.
قله موفقیت یک اثر هنری، تاثیری شهودی است که در مخاطب می گذارد.
آنا کارنینا بی شک، تا سالیان دراز آینده نیز در قله می ایستد و نه تنها ما بلکه آیندگان به احترامش می ایستند.
در این کتاب مخاطب بدون اینکه پای خطابه یا وعظی نشسته باشد ،هرچه لازم است بداند ،دریافت می کند ،با تمام اشخاص همذات پنداری می کند،دنیایشان را می شناسد و مشتاقانه در انتظار ادامه راه داستان می ماند.
و تمام احساساتی که در بالا ذکر کردم،به تمامی دریافت می کند.
امیدوارم نوشته بالا خوانندگان یادداشت را ترغیب کند قدم در دنیای این شاهکار ادبی بگذارند و خودشان وجوه مذکور را لمس کنند.

توصیه می شود همه این کتاب را بخوانند.البته که برداشت عمیق تر در سنین بالای ۳۰ سال میسر است.(به دلیل لایه های چند گانه و بی نظیر مفاهیم و ارزش ها)

⛔️⛔️⚠️⚠️ **خطر افشای داستان**

اگر بخواهم تاثیر گذارترین واقعه کتاب را انتخاب کنم،حادثه ای را انتخاب می کنم که خلاصه‌ی موجز و نمادین از کتاب است.
وقتی که ورونسکی در مسابقات اسب سواری با ولع پیروزی بر روی مادیان زیبا و گران قدرش چنان می تازد که در آخرین مانع، آسیبی به اسب می زند که سبب شکستن کمر مادیان زیبا می شود!
و بعد بی تفاوت حیوان را از پا در می آورد! و زندگی را به روال سابق ادامه می دهد...
واسبی که تمام توان و وجودش را بی دریغ به ورونسکی بخشیده بود،جان می دهد.😔
اوج داستان برای من همین است.


#ادبیات_روسی
#رمان_کلاسیک
#خیانت
#زندگی_اجتماعی_قرن۱۹_روسیه‌تزاری
#زندگی_فرهنگی_قرن۱۹_روسیه‌ترازی
#مذهب
#اخلاق
        

          عشق مثل طوفان میمونه و میاد زندگیت رو نابود میکنه
اگه زندگي بدون  عشقی داری ،دعا کن هیچ وقت عشق مقابلت قرار نگیره.چون وقتی بیاد میسوزونه تو رو و گاهی هیچی ازت نمیزاره، نابود میشی .

        

          ترجیح میدهم بعد از پایان جلد دوم یادداشت این کتاب را بنویسم.
        

          «خانواده های خوشبخت همه به مثل هم اند،اما خانواده های شوربخت هرکدام بدبختی خاص خود رادارند»
        

          کشش اضافه ای داشت 
درسته کتاب زیبایی بود . اما امتیاز من در برابر شهرت این کتاب بود .
        

          ازین سبک کتاب خوشم میاد واقعا  درسته نسخه ای که من خوندم ترجمه روونی نداشت ولی به هر حال چون کلاسیک بود دوسش داشتم  اولش فکر می کردم از آنا کارنینا خوشم بیاد چون نظر بقیه رو وقتی راجبش خوندم با توصیفاتی از قبیل اینکه  حرف هیچکس براش مهم نیست و کار خودشو میکنه و خودمحوره رو به رو شدم و خب ازین ویژگی ها خوشم میاد ولی وقتی فهمیدم در حقیقت از این ویژگی هاش در راستای چه اهدافی استفاده میکنه عمیقن ازش بدم اومد و یجور معیار شد برام که هر کس شبیه این باشه برام منفور ترین آدم میشه یه جورایی حس اسکارلت توی بر باد رفته رو بهم میداد در حالی که اسکارلت مورد احترام تر از اینه ولی واقعا شخصیت شوهرشو دوست داشتم اونم شخصیتش شبیه شوهر دوم اسکارلت دوست داشتنی بود
        

          الآن که می‌نویسم، جلد دوم آناکارنینا در حال تمام شدن است. 
یک این که کلا تولستوی را با ترجمه سروش حبیبی بخوانید. اصلا اگر نویسنده یا مترجمید و قلم خوش و روان می‌خواهید، از جناب حبیبی هرچه گیرتان آمد بخوانید. در این کتاب ترجمه جلد دوم شیرین‌تر از جلد اول است که البته پویایی نثر مترجم را نشان می‌دهد. 
دو/ تولستوی شخصیت پرداز قهاری است. او هر بار وجهی تازه از کاراکتر محبوبتان رو می‌کند طوری که تا پایان کتاب، آدمهاش چندان هم قابل پیش‌بینی نیستند. 
سه/ احتمالا لابه‌لای بعضی صفحات کتاب حس کنید نویسنده روس، ایران و ایرانیان امروز را روایت می‌کند نه روسیه و روس‌های قرن ۱۹ام را. 
        

          آه عزیزم تو چه زیبایی!
ممکنه با من موافق نباشید، اما برای بیشتر مردم رمان‌های تولستوی از داستایوسکی جذاب‌تره. این دانای کلی که می‌ایسته کنار و (نظر خودشو هی قاطی نمی‌کنه و بیانیه نمیده!) و پیچیدگی روابط انسان‌ها رو در مناسبات و جایگاه‌های مختلف نشون میده، خیلی جذابه. من جنگ و صلح رو نخوندم و خیلی هم مشتاقش نیستم هنوز، اما مرگ ایوان ایلیچ رو خوندم و بنظرم تولستویِ آناکارنینا دوست داشتنی‌تره! 
(من برای بار دوم کتاب رو خوندم و هنوزم خیلی دوستش دارم!)