حکایت بعضی‌هاااا....
      

        جلال هیچوقت جزو نویسنده‌های مورد علاقه‌ام نبوده و نیست . در این کتاب خیلی بی‌پروا و صریح درباره زندگی خودش و بانو سیمین دانشور صحبت کرده ، نمی‌دانم لازم بوده یا نه . اصلاً این حد از جسارت داشتن خوب است یا بد . نمی‌دانم . 
      

        سطر سطر کتاب غم داشت و ترس و  جهل و جهل و جهل .

      

        از مصادیق بارز  ضرب‌المثل کم گوی و گزیده گوی چون دُر  میتوان به داستانهای کوتاه جناب چخوف اشاره کرد ؛ مثلاً همین کتاب . 

      

        کتابی از هر لحاظ متوسط ، متوسط رو به پایین .
نه ساختار و  فرم درست و حسابی  داشت و نه قلم گیرا و جذابی . حتی شخصیت پردازی کارکترهای داستان هم خوب نبود . یک ستاره ای که به این کتاب دادم فقط به خاطر واقعی بودن موضوعش است .
دلیل این همه تعریف و تمجید از این کتاب را هنوز نفهمیدم . 
      

        چهاردهمین کتاب چهارصد و چهار 📖

این کتاب داستان زندگی مادری جوان است که ادمین کانال داعش در تلگرام می‌شود و در نهایت تصمیم می‌گیرد برای جهاد و زندگی در سایه شریعت از ایران برود حال آنکه پا گذاشتن در مسیری نادرست دومینوی اتفاقات را برایش رقم می‌زند و او را سراشیبی سقوط قرار می‌دهد . 

داستان بسیار روان و خوشخوان و پر از هیجان است هر چند  موضوع کتاب برای من تکراری بود و نظیرش را در کتابهای دیگری خوانده بودم ،  اما خواندنش خالی از لطف  نیست .

      

        داستان ملال انگیز روایت فصل آخر زندگی پروفسوری مشهور و سرشناس است که چخوف آن را در بیست و نه سالگی نوشته .
سوژه کتاب برام تازگی نداشت و نظیرش رو در کتاب سه شنبه‌ها با موری خونده بودم .
ولی دوستش داشتم ، در واقع کتابهایی که کاراکتر با خودش گفتگوی ذهنی داره رو دوست دارم. 
      

        من نسخه صوتی این کتاب رو گوش دادم با صدای خودشون .
خیلی خیلی خیلی دلنشین بود 
      

        
این کتاب دومین جلد از مجموعه آبنبات‌هاست که مثل جلد اول شیرین ، دلچسب و بامزه است.
راوی داستان همان پسربچه‌ای است که در جلد اول بود با این تفاوت که بزرگتر شده ولی عاقل‌تر نه .
داستان در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد روایت می‌شود و خوندنش برای ما دهه شصتی‌ها پر از خاطره و نوستالژیه.

خلق موقعیت‌های طنز و نوستالژیک، شخصیت پردازی‌های دقیق و بامزه و لهجه بجنوردی شخصیت‌ها باعث میشه موقع خوندن کتاب ناخودآگاه بلند بخندید و از نظر اطرافیان امیدی به بهبودی‌تان نباشد . 

اگر به داستان طنز علاقه دارید و یا دنبال کتابی هستین که به ذهنتون آرامش بدید ، این کتاب انتخاب خوبیه  . 

از من می‌شنوی دلتو بزن به دریا و با این کتاب ز غوغای جهان فارغ شدن رو تجربه کن😁

ترتیت خواندن مجموعه آبنبات‌ها📚
آبنبات هل‌دار 
آبنبات پسته‌ای 
آبنبات دارچینی 
آبنبات نارگیلی 
آبنبات لیمویی

      

         حریر داستان دختری به همین نام است که در زمان حکومت پهلوی اول در روز عروسی‌اش حادثه‌ای زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. 
داستان بسیار روان است و کشش خوبی دارد اما موضوعش برایم تازگی نداشت ، انگار نظیر دغدغه‌های شخصیت اصلی کتاب و تنگناهایی که در آن قرار گرفته  را در کتاب‌های دیگر به کرّات خوانده‌ام ، یک نمونه‌اش داستان جاوید از اسماعیل فصیح .
داستان برایم معمولی بود و از لحاظ ساختاری معمولی‌تر.

اگر به رمان‌های تاریخی اجتماعی علاقه دارین و یا دنبال رمانی روان و خوشخوان برای موازی‌خوانی هستید و یا می‌خواهید خستگی ناشی از خواندن رمان‌های سنگین را از ذهنتان دور کنید ، این کتاب گزینه خوبی است .

      

        #معرفی_کتاب_صوتی 🎧📖

استامبولی دومین سفرنامه‌ای است که از منصور ضابطیان خواندم .
#چای_نعنا را که سفربه مراکش بود پیشتر خوانده بودم و برایم شیرین و دلچسب بود .
این بار رفتم سراغ نسخه صوتی استامبولی که روایت منصور ضابطیان است از سفر به استانبولِ ترکیه ؛ شهری که مقصد بسیاری از گردشگران است .
ضابطیان از دریچه دیگری به این شهر نگاه میکند و مخاطب را علاوه بر مکان‌های مختلف با فرهنگ و تاریخ این شهر هم آشنا می‌کند .
گرچه با خواندن کتاب چاپی حظّ بصری بسیار زیادی از دیدن عکس‌های مربوط به این شهر می‌برید ، اما شنیدن نسخه صوتی آن هم به دلیل وجود  قطعات موسیقی به زبان ترکی خالی از لطف نیست و حال و هوای دیگری به همراه دارد.

اگر مثل من فرصت ندارید کتاب به دست بگیرید ، گوش‌تان را بسپارید به جادوی کلمات ؛ کتاب صوتی در این مواقع بهترین گزینه است . 📖


      

        غلامحسین ساعدی را با #غریبه_در_شهر شناختم . داستانی که از دل تاریخ و از اشغال تبریز توسط روس‌ها می‌گفت و قلمش ساده و روان و به غایت دوست داشتنی بود . این بار رفتم سراغ #چوب_بدستهای_ورزیل که در نگاه اول برایم تداعی‌کننده داستان #قلعه_حیوانات ( #مزرعه_حیوانات) از #جورج_اورول بود و شبیه آن درون‌مایه سیاسی داشت و از اشغالگران و حرص و طمعشان می‌گفت اما با زبانی ساده تر و بیانی شیواتر .

در این کتاب هم مثل غریبه در شهر، روستای ورزیل توسط مستشاران خارجی اشغال می‌شود و مردم آن را دچار بحران می‌کند ، بحرانی که به نظر می‌رسد حل نشدنی باقی خواهد ماند.

      

         عنوان کتاب ــ خانه لهستانی‌ها_ برایم تداعی کننده رمان خانه ادریسی‌ها بود ، همان رمان ششصد و خرده‌ای صفحه‌ای نچسب که تا صفحات پایانی کتاب منتظر بودم قلابم به داستان زندگی شخصیت‌هایش و ماجرای کتاب گیر کند که نکرد. داستان خانه لهستانی‌ها در ذهنم مثل همان بود که البته بعد از خواندنش نظرم کاملاً درباره‌اش تغییر کرد .

این کتاب روایت زندگی چند خانواده است که با هم در خانه‌ای بزرگ زندگی می‌کنند ، تمرکز داستان بیشتر بر روی زنان و سرنوشت آن‌هاست که از زبان پسر بچه‌ای ده ساله روایت می‌شود.

توصیف دقیق شخصیت‌ها و موقعیت‌های مختلف یکی از نقاط قوت داستان است .
داستان روان و خوشخوان است و فراز و فرود و پایان خوبی هم دارد .

 داستان‌هایی که درباره زنان و سرنوشت آنها است همیشه برایم جذاب بوده ، مثل همین کتاب . 

      

        شگفتی یک رمان نوجوانه ولی تمام فاکتورهایی که کتاب رو جزو کتابهای خوب قرار میده داره؛ داستان پرکشش و جذاب ، سوژه غیرتکراری، فرم و ساختار درست و حسابی ،شخصیت‌پردازی های بی‌نظیر ،  پایان‌بندی خوب و در نهایت یک ترجمه بسیار خوب .

داستان کتاب درباره پسر بچه‌ای است که ظاهری کاملاً غیرمعمولی دارد اما سعی می‌کند به معمولی‌ترین شکل ممکن زندگی کند و در این مسیر با چالش‌های بسیار زیادی روبروست .
یکی از فواید خوندن رمان نوجوان اینه که مفاهیم قابل تأمل و عمیق در قالب جملات ساده بیان میشه .
این کتاب علاوه بر نوجوانان برای والدین و بزرگسالان هم پر از آموزه‌های مفید و اخلاقیه .
خلاصه که لذت خوندن این رمان خوب رو از دست ندید . 

      

        دوبروفسکی اولین کتابی بود که از #پوشکین خواندم . درباره این نویسنده فقط این را می‌دانستم که از بنیان‌گذاران  داستان‌نویسی و رمان‌نویسی ادبیات روسیه  بوده و #تولستوی از موضوع داستان دوبروفسکی برای نوشتن رمان #آناکارنینا الهام گرفته است. 
 در معرفی‌هایی که از این کتاب دیدم ذکر شده بود که این کتاب شاهکار پوشکین است ولی به دلیل فوت نویسنده ناتمام مانده و پوشکین هرگز نتوانسته آن را تمام کند . با فرض شاهکار بودن کتاب را به دست گرفتم . گرچه داستان جذاب ، گیرا و پرکشش بود و ساختار و فرم خوبی هم داشت، اما با شاهکار بودن فاصله زیادی دارد. نمیدانم اگر پوشکین فرصت بازنویسی کتاب را داشت چه سرنوشتی ممکن بود در انتظار #دوبروفسکی جوان باشد .
برای قضاوت درباره قلم نویسنده باید سراغ آثار دیگرش بروم.

🖇️آثار برخی نویسندگان را باید خواند حتی اگر ناتمام باشند و پایانی قابل حدس و نسبتاً باز داشته باشند ؛ مثل پوشکین .