پیشنهاد می‌کنم این رمان نوجوان رو بخونید و یا گوش بدین ، به ظاهر کتاب نوجوانه ولی پر از نکات خیلی خوب برای والدین ، معلم‌ها و یا هر کسی که با نوجوون‌ها سروکار داره است .

من  صوتیش رو از #طاقچه گوش دادم ، عااالللییی بود
      

        راستشو بخواین این کتاب رو دوست نداشتم ؛ با اینکه از طرفداران نثر جناب ابراهیمی هستم و اکثر آثارشون رو هم خوندم .

      

        سابو را با همین کتاب شناختم . سبک و قلمش را دوست دارم ،مرا یاد اریک امانوئل اشمیت می‌اندازد .سابو هم مثل اشمیت به موضوعات اجتماعی و واقعی می‌پردازد ، موضوعاتی که در نگاه اول ممکن است چندان مهم به نظر نرسند اما آنقدر عمیق و قابل بحث‌اند که ساعت‌ها فکرتان را درگیر می‌کند .

از آنجا که شخصیت اصلی کتاب زن است ، توقع داشته باشید با یک داستان پرپیچ و خم مواجه شوید ،داستانی که شاید اتفاق‌های زیادی در آن رخ ندهد ، اما در ذهن کاراکتر و البته در ذهن خود شما سناریویی پویا و پر از فراز و فرود در جریان است .

داستان کتاب درباره دختری ست که بعد از فوت پدرش تصمیم می‌گیرد مادر سالخورده ‌ش را پیش خود نگه دارد و با او زندگی کند و یا می‌توان گفت درباره پیرزنی است که بعد از فوت همسرش با دخترش زندگی می‌کند .

این کتاب به شکاف نسل‌ها , تقابل سنت و مدرنیته و ماهیت زندگی شهری می‌پردازد .

معمولاً داستان‌های سابو خرده روایت ندارند و با اتفاقی که برای شخصیت‌ اصلی (که معمولاً زن است ) رخ داده شروع می‌شود و پیامدهای آن اتفاق در زندگی‌ شخصیت ، پیکره داستان را شکل می‌دهد.

روحی که در کتاب جریان دارد نخ تسبیحی است که کلمات و جملات را به هم متصل می‌کند و همزمان سنجاق می‌کند به گوشه دلتان که تا به خودتان می‌آیید می‌بینید کلمات جادوی‌تان کرده‌اند و کتاب را زمین نگذاشته دنبال کتاب بعدی از خانم سابو می‌روید .

      

        هیچ جمله و یا عبارتی در این کتاب اضافه نیست . هر چه هست مفید است و کاربردی . بعد از خواندنش به احتمال  زیاد کتابی پر از هایلایت های رنگی خواهید داشت .
      

        در نازنین هم مثل باقی آثار جناب داستایفسکی ، شاهد گفتگوی درونی و لایه‌های پنهان  در شخصیت کاراکترهای داستان هستیم . همه چیز طبق انتظاری که از نویسنده داریم پیش می‌رود . 
پختگی قلم نویسنده در این اثر کاملاً مشهود است .
بدون شک این کتاب یک اثر ادبی به تمام معناست .
بخوانیدش .
      

        همه ما گاهی در زندگی‌مان شبیه گربه‌ای زیر باران هستیم ...
      

        کتاب رو از طاقچه گرفتم اومدم یه نگاهی بهش بندازم که تموم شد.
چقدر جملاتش مختصر و مفید بود .  برای بچه ها هم مناسبه .
      

        اگر به تعداد انگشتان یک دست نویسنده مورد علاقه داشته باشم ، قطعاً امانوئل اشمیت یکی از آنهاست . انتقال مفاهیم عمیق و قابل تأمل در قالب داستان‌هایی سلیس و روان و به ظاهر ساده . 
      

        حکایت بعضی‌هاااا....
      

        جلال هیچوقت جزو نویسنده‌های مورد علاقه‌ام نبوده و نیست . در این کتاب خیلی بی‌پروا و صریح درباره زندگی خودش و بانو سیمین دانشور صحبت کرده ، نمی‌دانم لازم بوده یا نه . اصلاً این حد از جسارت داشتن خوب است یا بد . نمی‌دانم . 
      

        سطر سطر کتاب غم داشت و ترس و  جهل و جهل و جهل .

      

        از مصادیق بارز  ضرب‌المثل کم گوی و گزیده گوی چون دُر  میتوان به داستانهای کوتاه جناب چخوف اشاره کرد ؛ مثلاً همین کتاب . 

      

        کتابی از هر لحاظ متوسط ، متوسط رو به پایین .
نه ساختار و  فرم درست و حسابی  داشت و نه قلم گیرا و جذابی . حتی شخصیت پردازی کارکترهای داستان هم خوب نبود . یک ستاره ای که به این کتاب دادم فقط به خاطر واقعی بودن موضوعش است .
دلیل این همه تعریف و تمجید از این کتاب را هنوز نفهمیدم . 
      

        چهاردهمین کتاب چهارصد و چهار 📖

این کتاب داستان زندگی مادری جوان است که ادمین کانال داعش در تلگرام می‌شود و در نهایت تصمیم می‌گیرد برای جهاد و زندگی در سایه شریعت از ایران برود حال آنکه پا گذاشتن در مسیری نادرست دومینوی اتفاقات را برایش رقم می‌زند و او را سراشیبی سقوط قرار می‌دهد . 

داستان بسیار روان و خوشخوان و پر از هیجان است هر چند  موضوع کتاب برای من تکراری بود و نظیرش را در کتابهای دیگری خوانده بودم ،  اما خواندنش خالی از لطف  نیست .

      

        داستان ملال انگیز روایت فصل آخر زندگی پروفسوری مشهور و سرشناس است که چخوف آن را در بیست و نه سالگی نوشته .
سوژه کتاب برام تازگی نداشت و نظیرش رو در کتاب سه شنبه‌ها با موری خونده بودم .
ولی دوستش داشتم ، در واقع کتابهایی که کاراکتر با خودش گفتگوی ذهنی داره رو دوست دارم.