#معرفی_کتاب_صوتی 🎧📖

استامبولی دومین سفرنامه‌ای است که از منصور ضابطیان خواندم .
#چای_نعنا را که سفربه مراکش بود پیشتر خوانده بودم و برایم شیرین و دلچسب بود .
این بار رفتم سراغ نسخه صوتی استامبولی که روایت منصور ضابطیان است از سفر به استانبولِ ترکیه ؛ شهری که مقصد بسیاری از گردشگران است .
ضابطیان از دریچه دیگری به این شهر نگاه میکند و مخاطب را علاوه بر مکان‌های مختلف با فرهنگ و تاریخ این شهر هم آشنا می‌کند .
گرچه با خواندن کتاب چاپی حظّ بصری بسیار زیادی از دیدن عکس‌های مربوط به این شهر می‌برید ، اما شنیدن نسخه صوتی آن هم به دلیل وجود  قطعات موسیقی به زبان ترکی خالی از لطف نیست و حال و هوای دیگری به همراه دارد.

اگر مثل من فرصت ندارید کتاب به دست بگیرید ، گوش‌تان را بسپارید به جادوی کلمات ؛ کتاب صوتی در این مواقع بهترین گزینه است . 📖


      

        غلامحسین ساعدی را با #غریبه_در_شهر شناختم . داستانی که از دل تاریخ و از اشغال تبریز توسط روس‌ها می‌گفت و قلمش ساده و روان و به غایت دوست داشتنی بود . این بار رفتم سراغ #چوب_بدستهای_ورزیل که در نگاه اول برایم تداعی‌کننده داستان #قلعه_حیوانات ( #مزرعه_حیوانات) از #جورج_اورول بود و شبیه آن درون‌مایه سیاسی داشت و از اشغالگران و حرص و طمعشان می‌گفت اما با زبانی ساده تر و بیانی شیواتر .

در این کتاب هم مثل غریبه در شهر، روستای ورزیل توسط مستشاران خارجی اشغال می‌شود و مردم آن را دچار بحران می‌کند ، بحرانی که به نظر می‌رسد حل نشدنی باقی خواهد ماند.

      

         عنوان کتاب ــ خانه لهستانی‌ها_ برایم تداعی کننده رمان خانه ادریسی‌ها بود ، همان رمان ششصد و خرده‌ای صفحه‌ای نچسب که تا صفحات پایانی کتاب منتظر بودم قلابم به داستان زندگی شخصیت‌هایش و ماجرای کتاب گیر کند که نکرد. داستان خانه لهستانی‌ها در ذهنم مثل همان بود که البته بعد از خواندنش نظرم کاملاً درباره‌اش تغییر کرد .

این کتاب روایت زندگی چند خانواده است که با هم در خانه‌ای بزرگ زندگی می‌کنند ، تمرکز داستان بیشتر بر روی زنان و سرنوشت آن‌هاست که از زبان پسر بچه‌ای ده ساله روایت می‌شود.

توصیف دقیق شخصیت‌ها و موقعیت‌های مختلف یکی از نقاط قوت داستان است .
داستان روان و خوشخوان است و فراز و فرود و پایان خوبی هم دارد .

 داستان‌هایی که درباره زنان و سرنوشت آنها است همیشه برایم جذاب بوده ، مثل همین کتاب . 

      

        شگفتی یک رمان نوجوانه ولی تمام فاکتورهایی که کتاب رو جزو کتابهای خوب قرار میده داره؛ داستان پرکشش و جذاب ، سوژه غیرتکراری، فرم و ساختار درست و حسابی ،شخصیت‌پردازی های بی‌نظیر ،  پایان‌بندی خوب و در نهایت یک ترجمه بسیار خوب .

داستان کتاب درباره پسر بچه‌ای است که ظاهری کاملاً غیرمعمولی دارد اما سعی می‌کند به معمولی‌ترین شکل ممکن زندگی کند و در این مسیر با چالش‌های بسیار زیادی روبروست .
یکی از فواید خوندن رمان نوجوان اینه که مفاهیم قابل تأمل و عمیق در قالب جملات ساده بیان میشه .
این کتاب علاوه بر نوجوانان برای والدین و بزرگسالان هم پر از آموزه‌های مفید و اخلاقیه .
خلاصه که لذت خوندن این رمان خوب رو از دست ندید . 

      

        دوبروفسکی اولین کتابی بود که از #پوشکین خواندم . درباره این نویسنده فقط این را می‌دانستم که از بنیان‌گذاران  داستان‌نویسی و رمان‌نویسی ادبیات روسیه  بوده و #تولستوی از موضوع داستان دوبروفسکی برای نوشتن رمان #آناکارنینا الهام گرفته است. 
 در معرفی‌هایی که از این کتاب دیدم ذکر شده بود که این کتاب شاهکار پوشکین است ولی به دلیل فوت نویسنده ناتمام مانده و پوشکین هرگز نتوانسته آن را تمام کند . با فرض شاهکار بودن کتاب را به دست گرفتم . گرچه داستان جذاب ، گیرا و پرکشش بود و ساختار و فرم خوبی هم داشت، اما با شاهکار بودن فاصله زیادی دارد. نمیدانم اگر پوشکین فرصت بازنویسی کتاب را داشت چه سرنوشتی ممکن بود در انتظار #دوبروفسکی جوان باشد .
برای قضاوت درباره قلم نویسنده باید سراغ آثار دیگرش بروم.

🖇️آثار برخی نویسندگان را باید خواند حتی اگر ناتمام باشند و پایانی قابل حدس و نسبتاً باز داشته باشند ؛ مثل پوشکین .
      

        #معرفی_کتاب
راستش را بخواهید من یکی از طرفداران پروپاقرص قلم نادر ابراهیمی هستم. نثرش همان است که دلم می‌خواهد ، انگار کلمات را بادقّت و وسواس کنار هم می‌چیند و آن‌ها را با چاشنی مهر ، عشق و محبت به هم متصل می‌کند . فکر می‌کنم  این جادوی نثر نادرخان است که حتی کتابهایی که داستان عاشقانه ندارند را هم تا جایی که می‌تواند ساخته و پرداخته می‌کند و تا از لطافت جملاتش مطمئن نشود به مخاطب تقدیم نمی‌کند .
سه دیدار هم از این قاعده مستثنی نیست .

 این کتاب ابعاد مختلف شخصیتی روح‌الله جوان را در قالب داستان بیان می‌کند ، آن هم چه داستانی ...

روح‌الله جوانی که در این کتاب میشناسیم همان نیست که از قبل می‌شناختیم ؛ ابعاد شخصیتی مختلفش در این کتاب به شیوه‌ای هنرمندانه بررسی می‌شود و در نهایت می‌شود همان امام خمینی (ره) خودمان . 

این کتاب صرفاً تاریخ نیست ، حقایقی تاریخی است که در قالب داستان بیان شده و طبیعتاً المان‌های داستان و تخیل هم در آن دخیل بوده . بنابرگفته نویسنده آنها که واقعیت را می‌خواهند نه حقیقت را، و طالب واقعیات تاریخی هستند نه حقایق انسانی ، می‌توانند بی‌دغدغه‌ی خاطر ، به بهترین تاریخ‌ها مراجعه کنند .

🖇️اگر مردی در تبعید ابدی ، بر جاده‌های آبی سرخ و آتش بدون دود را خوندین و دوست داشتین ، حتماً از خوندن این کتاب هم لذت می‌برید .

      

        
سال بلوا دومین کتابی است که از عباس معروفی خواندم . این کتاب تمام چیزی که از یک نویسنده و کتاب خوب انتظار داشتم را داشت ، دقیقاً مثل سمفونی مردگان ؛ ساختاری جاندار و قرص و محکم ، پیرنگی درست و حسابی و ماجرایی جذاب و پرکشش.
 رفت و برگشت‌های زمانی و ترکیب کردن  خیال و واقعیت از همان تکنیک‌هاست که معروفی خوب آن را بلد است و می‌داند چطور استفاده‌اش کند تا مخاطب را پای کتاب میخکوب کند ، حتی زمانی که پایان داستان قابل حدس باشد . 
انگار هر کلمه وظیفه دارد دستت را بگیرد و بکشاندت تا کلمه بعدی . 
کتاب در هفت فصل روایت می‌شود . تکنیک تغییر زاویه دید که کار پرخطری است در این کتاب به خوبی اجرا شده ، بطوریکه فصل‌های زوج از زبان نوش‌آفرین (اول شخص) و فصل‌های فرد را راوی (سوم شخص ) روایت می‌کند .
سال بلوا داستان زندگی غم‌انگیز یک زن است با روایتی از عشق  ، خشونت ، فقر و قتل در جامعه‌ی مردسالار آن زمان . 

 پ.ن :مگه تموم عمر چندتا بهاره که لذّت خوندن این کتاب رو از خودتون دریغ می‌کنید؟😉
      

        در جلد دوم هم مثل جلد اول هیچ اتفاق خاصی رخ نداد. داستان فراز و فرود که نداشت هیچ ، اضافه گویی و شلخته نویسی هم داشت . 
شاید بتوان گفت تنها نکته مثبت این کتاب تصویرسازی احمد محمود از موقعیت ها بود که آن هم به دلیل وجود تعداد بالای شخصیت های غیرضروری در روند داستان ،چنگی به دل نمی‌زند و لابلای تمام نقاط ضعف داستان گم میشد . 
متاسفانه غلط هکسره در این کتاب به‌قدری زیاد بود که فکر میکنم ویراستار کتاب خودش هم آن را بلد نبوده . 
خلاصه اینکه ؛ نمیدانم هدف جناب محمود از نوشتن این هزار و دویست و سی صفحه چه بوده ، تازه جلد سوم هم مانده . 
همین ستاره نصفه نیمه را هم نباید به این کتاب می‌دادم . 
      

        این کتاب برای آشنایی کودکان با مفهوم مرگ کتاب بسیار مناسب و خوبیه . داستان کتاب هم واقعیه .
      

        روایتی متفاوت ، غیر کلیشه‌ای و بدون سانسور از زندگی مادر دو شهید . روایتی پر از درد و غصه و صبر و صبر . 

 و ما تا ابد مدیون مادران شهدا هستیم .

روح شهیدان امیر و علی شاه‌آبادی شاد 🌱🌱


      

        یک کتاب می‌تونه کمتر از صد صفحه باشه ولی شاهکار باشه . قلم یک نویسنده می‌تونه ساده و بی‌تکلف باشه ولی عمیق و جون‌دار و قابل تأمل باشه.

یک نفس خواندمش و تمام شد ☺️


🖇️ متاسفانه دو مورد اشتباه هکسره در کتاب وجود داشت ؛ یکی در صفحه ۶۰ ( آشتیه من و بابام ❌) که باید بدین صورت تصحیح شود : آشتی من و بابام ✅
مورد دوم ،صفحه ۶۵: می‌تونستم تموم زندگیه اون گل رو ببینم ❌ باید بدین صورت تصحیح شود : زندگی اون گل ✅
امیدوارم در چاپ های بعدی اصلاح شود .
      

        معرفی کتاب «#بر_جاده‌های_آبی_سرخ» 📖
اثر «#نادر_ابراهیمی» 🖋️

بر جاده‌های آبی سرخ روایت مردی است که اگر دلاوری‌ها، شجاعت، عشق و حبّ او و یارانش به وطن نبود و اگر قطره قطره خون‌شان دریای آبی جنوب را سرخ نمی‌کرد ، امروز ایرانی داشتیم تکّه تکّه و نامنسجم . 

داستان تلفیقی است از ماجراهای کریم خان زند در شیراز ، شاهرخ شاه افشار در خراسان ، هلندی‌ها، انگلیسی‌ها و اعراب ساکن در ایران و میرمَهنای دوغابی حاکم ریگ و دلاور خطّه جنوب و ارتباطی که این چهار موضوع با هم دارند . 

میرمَهنای دوغابی مردی است تأثیرگذار و وطن‌دوست در روزگار آشفته‌ای که هر تکّه از ایران همچون لقمه لذیذی در دهان سگان درنده خویی افتاده بود و این سگان هار دندان کثیف خود را در گوشت و خون وطن عزیزمان فرو کرده بودند. 

نثر نادر خان در این کتاب هم مانند آثار دیگرش شیرین و آهنگین و شعرگونه است . داستان در بعضی قسمت‌ها گفتگو محور می‌شود . فضاسازی‌ها بیشتر روایتی است از آنچه رخ داده است اما گاهی این توصیفات به حدی کسل‌کننده است که از حوصله خواننده خارج می‌شود. روایت‌ها گاهی نصفه رها می‌شوند و پیشگویی‌هایی در داستان رخ می‌دهد که شیرینی نتایج پایانی را برای خواننده از بین می‌برد. وجود روایت‌های مختلف و گوناگون باعث شده داستان از خط اصلی خود خارج شده و اینگونه به نظر برسد که قیام و مبارزه میرمهنای دوغابی و یارانش به حاشیه کشیده شده است . 

اگر کتاب حجم کمتری داشت ممکن بود رضایت بیشتری برای خواننده‌ای که شیفته‌ی قلم نویسنده است و تجربه‌ی خوبی از خواندن آثار دیگر او دارد فراهم کند. 

خواندن این رمان تاریخی را به همه طرفداران رمان‌های ایرانی و به همه شیفتگان قلم نادرخان ابراهیمی پیشنهاد می‌کنم ؛ البته به شرطی که قبل از «#آتش_بدون_دود» خوانده شود .

🖇️از نادرخان ابراهیمی علاوه بر این کتاب، آتش بدون دود ،مردی در تبعید ابدی ، سه دیدار، یک عاشقانه آرام ، بار دیگر شهری که دوست می داشتم ، ابن مشغله و چهل نامه کوتاه به همسرم را خوانده‌ام . 
      

        معرفی کتاب «#آداب_کتابخواری» 
(روایت‌هایی از زندگی با کاغذ و کلمه )

نویسنده در مقدمه کتاب می‌نویسد که :« کتاب را به همه آن‌هایی تقدیم می‌کنم که همیشه خدا آن ته مه‌های دلشان شوق خواندن و خوردن یک کتاب دیگر دارند ». 

این کتاب برای آن دسته از مخاطبان کتابخور و یا به قول خودمان کرمِ کتاب ، حسّ تجربه کردن لحظات شیرین و مشترک با نویسنده است ؛مخاطبانی که تقریباً با نویسنده در بسیاری از دغدغه‌های آن و حتی شیوه کتابخوان‌شدن‌شان وجوه اشتراک فراوانی یافت می‌شود. «آداب کتـــابخـواری» گویا زبان حال همه کسانی است که در جاده ادبیات آرام گرفته‌اند و ادبیات برایشان پناهگاهی است که در آن می‌توانند سر پرشور خود را با خیال راحت بر زمین بگذارند و راه نجاتی برای خود پیدا کنند. 

این کتاب حتّی برای کسانی که به‌تازگی  پای در جاده شیرین و پرخاطره ادبیات گذاشته‌اند هم به مثابه یک کتاب راهنماست ؛راهنمایی برای چگونه انتخاب کردن یک کتاب خوب و یا چگونه قدم گذاشتن در این مسیر . 
      

        معرفی مجموعه داستان کوتاه «#عشق_روی_پیاده‌رو» از #مصطفی_مستور
کتاب «عشق روی پیاده‌رو» دومین مواجهه من با آثار مصطفی مستور است.اولین کتابی که از مستور خواندم کتاب «#روی_ماه_خداوند_را_ببوس» بود .
علی‌رغم علاقه‌ای که به داستان بلند و رمان دارم ، اخیراً به خواندن داستان کوتاه علاقمند شدم . این مجموعه داستان دلنشین و قوی بود . درون‌مایه‌ی اصلی این داستان‌ها درباره‌ی زندگی، عشق، غم و اندوه و وجود خداوند است، موضوعاتی که به شدت پیچیده هستند و جدا از هم هیچ معنایی ندارند و ذهن شما را با خود درگیر می‌کنند. بعضی از این داستان‌ها از خاطرات کودکی مستور برگرفته شده‌اند و درون خود حس‌های شیرینی دارند که گاهی مخاطب هوس می‌کند مانند شخصیت اصلی بعضی از داستان‌ها عاشق شود.
همه داستان‌هایش را دوست داشتم اما داستان‌های « هَل مِن مَحیص؟» ،«مهتاب» ،«بعد از ظهر سبز» و «زلزله» را بیشتر .


      

        کاش این مجموعه هیچ وقت تموم نشه ، چقدر این کتاب گرم و دلنشینه و حرف برای گفتن داره ، چقدر امید لابلای تموم جملات موج میزنه و چه انرژی و انگیزه‌ای به روحت تزریق میشه 
یه تراپی به تمام معناست....📖😍

#آنی_شرلی_در_گرین_گیبلز