من شماره‌ای روی بازویش خالکوبی کردم، او نامش را روی قلبم خالکوبی کرد.

خالکوب آشویتس داستانی از عشق و بقا در دل تاریک ترین وقایع دوران و ترکیبی از تاریخ و تخیل است که زندگانی لالی سوکولوف(یهودی اهل اسلواکی) و زندانی دیگری به نام گیتا را در اردوگاه کار اجباری نازی ها در آشویتس لهستان تصویر می کند.
روایتی احساسی با زبانی ساده که گرچه سریع پیش می رود تا مدت ها در یاد میماند.
به شخصه به دلیل تزلزلی که در اعتقاد به هولوکاست دارم  و احتمال عدم قطعیتش در این حجم و ابعادی که دستگاه رسانه ای یهودیت قصد داشته به دنیا بقبولاند رو میدم، این کتاب و داستان به عنوان یک رمان تاریخی برام مقبول نبود.
اما از منظر نویسندگی و داستان نویسی میتونم کتابی درخور توجه بدونمش و توصیه کنم به مطالعه ش.
      

        جنس ضعیف سفری به شرق و غرب و به دل زندگی زنان در فرهنگ ها و جوامع مختلفی همچون هند و پاکستان تا چین و ژاپن و آمریکاست.  گزارشی عمیق و انسانی از زندگی زنانی‌ست که زیر سایه‌ی سنت، مذهب، فقر یا حتی مدرنیته، با تبعیض‌ها و انتظاراتی سخت زندگی می‌کنند.
اما نکته جالب اینجاست: هیچ‌کدام «جنس ضعیف» نیستند! فالاچی با قلمی تند و نترس نشان می‌دهد که زنان، قوی‌تر از چیزی هستند که جهان تصور می‌کند.

اگر قصد خواندنش را دارید:
• آماده‌ی روبه‌رو شدن با واقعیت‌های تلخ و گاهی تکان‌دهنده باشید.
• کتاب نگاهی ژورنالیستی دارد؛ پس با ذهنی جست‌وجوگر و پرسش‌گر بخوانید.
• اگر دغدغه‌تان وضعیت زنان، نابرابری، و عدالت اجتماعی‌ست، این کتاب برای شماست.
      

        «قوانین چارتین» اولین جلد از  سه‌گانه‌ی فانتزی و محبوب عمرو عبدالحمید، نویسنده مصری است.
که به ترتیب شامل این سه کتاب است: 
قوانین چارتین
کوبش های شامو 
امواج اکما
در این کتاب میبینیم : 
«گاهی آن‌چه به عنوان قانون پذیرفته‌ایم، ممکن است پوششی باشد برای ترس از حقیقت.»
کتاب به ما می‌آموزد که اندیشیدن، شک کردن، و ایستادگی در برابر قوانین ظالمانه می‌تواند آغاز راهی باشد برای آزادی و کشف حقیقت. همچنین بر اهمیت انتخاب‌های شخصی و مسئولیت‌پذیری در قبال آن‌ها تأکید دارد.
• نقد ساختارهای بسته و قوانین مطلق
• مفهوم آزادی فردی
• قدرت تفکر و انتخاب
• مسئولیت‌پذیری در برابر تصمیمات
از مفاهیم اصلی بن مایه و نتیجه این داستان اند که در بستر رئالیسم جادویی، روایتی گیرا و جذاب از آن دست کتاب هایی که نمی توان زمینشان گذاشت، دارد.
      

        داستان دو شهر با وجود متن کلاسیکی که پاره ای مواقع خسته کننده میشد از داستانی قوی و شخصیت پردازی و روایتی درخور ستایش به سبک دیکنز بهره میبرد.
آن چه در خلال این داستان در پس انقلاب فرانسه، در لایه های زیرین به خواننده منتقل می شود مفاهیمی نیازمند تعمق است: 
فداکاری می‌تواند والاترین شکل عشق باشد.
بی‌عدالتی اجتماعی اگر اصلاح نشود، دیر یا زود به خشونت منتهی می‌شود.
نفرت کور می‌تواند انسان‌ها را تبدیل به همان چیزی کند که از آن متنفرند.
امید و انسانیت حتی در تاریک‌ترین دوران‌ها زنده می‌مانند.
اوایل داستان سخت جلو می‌ره اما از اواسط تا پایان درخشانش ارزش ادامه دادن داره.
و نکته جالب این است که دیکنز انگلیسی که در تمام عمر خود پا از شهر خود بیرون نگذاشته، فرانسه و شهرهای پر اشوبش را به دقت ترسیم می‌کند و این نبوغی قابل تحسین است
      

        «یادداشت‌های زیرزمینی» داستایوفسکی روایتی‌ست از ذهن انسانی که در تنهایی و آگاهی افراطی غرق شده؛ صدایی تلخ، گاه خشمگین و گاه درمانده، که از دل زیرزمین روان بشر حرف می‌زند. کتاب به‌جای روایت ماجرا، تکه‌هایی از جدال درونی یک فرد با خودش، با جامعه و با مفهوم اراده آزاد را پیش چشم می‌گذارد. تجربه‌ای‌ست نه برای سرگرمی، بلکه برای لمس آن بخش از انسان که اغلب نادیده گرفته می‌شود: بخش متناقض، زخم‌خورده و پیچیده. مطالعه‌اش بیشتر شبیه نگاه کردن به  آینه‌ای تیره‌ست تا داستانی روشن.
      

        ۸۵ صفحه حس آمیزی شگفت انگیز که در هر جمله ذهن خواننده را با لمس نوازشگری سرشار از لذت می کند گرچه تم داستان ها اندوهی است به اندوه دیگر.
در دنیای شاعرانه این اثر روح نواز برنده جایزه قلم زرین گردون، همه چیز زنده است. پدیده ها، اشیا، اتفاقات همه چیز دارای حس و روح انسانی اند.
بی شک توصیه میکنم به هر دوست دار ادبیات و داستان و زبان فارسی ای که این اثر رو بنوشه و جرعه جرعه لذت خلسه گون ببره. 
      

        یه کتاب به شیوه کتاب های دانشگاهی 
نویسنده‌ها ۹ سؤال مهم بهت یاد می‌دن که باهاشون می‌تونی هر چیزی رو بهتر، دقیق‌تر و منصفانه‌تر بررسی کنی. از خبرای شبکه‌های اجتماعی گرفته تا تصمیم‌های شخصی و حتی گفتگوهای روزمره.

این کتاب یه جور راهنمای کاربردی برای بهتر فکر کردنه؛ نه برای برنده شدن توی بحث، بلکه برای پیدا کردن حقیقت.
فقط یکم شیوه توضیحشون حوصله سر بره و شاید بهتر باشه خلاصه متنش رو از هوش مصنوعی یا سطح نت پیدا کنید و مطالعه کنید 
به نظرم چیز خاصی از دست نمیره.
      

        اگه می‌تونستی زندگی‌تو دوباره انتخاب کنی، چی رو تغییر می‌دادی؟

یه جایی بین مرگ و زندگی، یه کتابخونه‌ هست...
پر از کتاب‌هایی که هر کدوم، یه زندگی دیگه‌ن.
زندگی‌هایی که می‌تونستی داشته باشی، اگه یه تصمیم کوچیکو جور دیگه می‌گرفتی.

کتابخانه نیمه‌شب یه رمان کوتاهه، ولی یه عالمه فکر و حس با خودش میاره. درباره‌ی افسوس‌هایی که دلمونو سنگین می‌کنن، انتخاب‌هایی که ازشون فرار کردیم، و اینکه آیا واقعاً یه زندگی بی‌نقص وجود داره یا نه.

این کتاب بهت نمی‌گه چی درسته یا غلط، فقط می‌ذارت توی کفش شخصیت اصلی بری و باهاش قدم بزنی تو دنیای "چه می‌شد اگر...".
آخرش شاید با یه نگاه جدید برگردی به همون زندگی‌ای که فکر می‌کردی دیگه چیزی برای گفتن نداره.

اگه دنبال یه داستان متفاوتی که هم سبک باشه، هم عمیق، هم امید بده و هم سوال بپرسه، این کتابو از دست نده.

گاهی یه کتاب کوچیک، می‌تونه تلنگر بزرگی باشه.
      

        جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند – سفری شاعرانه به قلب تنهایی و طبیعت

این کتاب از آن داستان‌هایی‌ست که به‌جای آن‌که فقط خوانده شوند، باید «حس» شوند. «جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند» داستان دختری‌ست که در حاشیه‌ی جامعه، در دل باتلاق‌های وحشی و زیبای کارولینای شمالی بزرگ می‌شود. کایا کلارک، قهرمان داستان، از همان کودکی طعم طردشدگی را می‌چشد؛ اما در عوض، طبیعت برایش مادری می‌کند، او را می‌آموزد، تربیت می‌کند و آرام‌آرام به زنی مستقل و دانا تبدیل می‌کند.

دلیا اوئنز در اولین رمان خود، به‌طرز شگفت‌انگیزی موفق شده است تا رازآلودگی یک جنایت را با زیبایی طبیعت‌نگارانه و روایتی لطیف از بلوغ، عشق و بقا تلفیق کند. نثر او توصیفی، شاعرانه و سرشار از جزئیاتی‌ست که از پس سال‌ها فعالیت علمی در زیست‌شناسی و زندگی در طبیعت می‌آید. وقتی او از صدف‌ها، پرندگان، یا مه صبحگاهی باتلاق می‌نویسد، انگار واقعاً آنجا هستید.

داستان در دو خط زمانی موازی روایت می‌شود: یکی رشد و تنهایی کایا از کودکی تا بزرگسالی، و دیگری پرونده قتل پسری محبوب در شهر که همه انگشت اتهام را به سوی «دختر باتلاق» نشانه گرفته‌اند.

این کتاب درباره‌ی زنانگی، قضاوت اجتماعی، عشق، ترس، طبیعت و عدالت است. اما مهم‌تر از همه، داستان انسانی‌ست که می‌خواهد دیده شود، دوست داشته شود، و جایی برای خود در این دنیا پیدا کند—حتی اگر آن‌جا در دورترین نقطه، «جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند» باشد.

اگر به دنبال داستانی احساسی، پرکشش، و عمیق هستید که تا مدت‌ها در ذهن‌تان بماند، این کتاب را از دست ندهید.
      

        در جهانی که نصف‌النهار خون ترسیم می‌کند، خشونت نه اتفاقی ناگوار، بلکه قانون حاکم بر هستی‌ست. کورمک مک‌کارتی داستان پسری بی‌نام را روایت می‌کند که در میانه‌ی قرن نوزدهم وارد دوزخی از مرزهای مکزیک و آمریکا می‌شود؛ جایی که گروهی مزدور به رهبری مردی مرموز به نام قاضی هولدن، انسان‌ها را به نام قانون شکار می‌کنند. مک‌کارتی با زبانی عریان، شاعرانه و بی‌رحم، مرز میان تمدن و توحش را محو می‌کند. روایت، خشک، موجز و بی‌احساس است، همان‌گونه که جهان کتاب بی‌رحم و بی‌معناست. قاضی، با فلسفه‌ای سرد و خونسرد، جنگ را خدای حقیقی جهان می‌نامد و رقص همیشگی‌اش در پایان، گویی به ما هشدار می‌دهد: شر هرگز نمی‌میرد. این رمان سفری‌ست به تاریک‌ترین لایه‌های وجود انسان؛ جایی که تنها راه نجات، شناختن تاریکی‌ست، نه فرار از آن.
      

        کتاب خوب اما نسبتا تخصصی و سنگینی بود به نظرم برای کسی که خیلی مطالعات زیادی در حوزه روان درمانی نداشته باشه.
با این وجود قلم روان د یالوم باعث شد خیلی از بخش های کتاب رو بفهمم و برام جالب بود آشنایی با دلواپسی های غایی اگزیستانسیال.

      

        کافکا در کرانه، تخیل و استعاره رو در کرانه ادبیات به تصویر میکشه و تابلویی میشه که باید چندین و چند بار بهش زل بزنیم تا بتونیم زیبایی و عجیب بودن توأمانش رو درک کنیم.
تو خوانش اول نباید انتظار داشته باشیم جواب سوال های زیادی که توی ذهنمون ایجاد میشه رو پیدا کنیم.
سبک نویسنده مغناطیس عجیبی داره و فضای داستان و شیوه روایت هم عجیبه و در این اعجاب کششی هست جذاب.
      

        تهوع برای من داستانی بود که توسط ضربات فلسفه نویسنده تکه پاره شده بود و انسجامی به عنوان یک رمان نداشت.
روزنوشت هایی که تک گویی های یک ذهن منزوی و پوچ گرا را بازتاب می‌دادند و با مفهوم وجود داشتن کلنجار می رفتند.
ریشه عدم درک یا احساس قرابت با این کتاب برای شخص خودم رو میتونم توی عدم آگاهی از فلسفه سارتر پیدا کنم.
اما جدای از مفهوم کتاب و نگرشش، باید بپذیرم که هنر سارتر در نوشتن، توصیف کردن (هر چند توصیف هایی ناامیدانه و تیره از موقعیت ها) ستودنی و قابل تامله.
بعد از آشنایی با اگزیستانسیالیسم، بازخوانی این کتاب میتونه لذت بخش و مفیدتر باشه.
      

        تالستوی در رستاخيز نوک تیز قلم توانای خود را به سمت سرمایه داران، ادارات دولتی، دادگاه ها، زندان ها و حتی کلیسا های زمان خود نشانه رفته و در بطن ماجرایی نیمه عاشقانه و در خلال تصویر کردن انواع شخصیت ها به بهترین شکل، نظرات خود را در این خصوص به صراحت بیان می کند.
کتاب خوبی بود خیلی بیشتر از آناکارنینا حرف برای گفتن داشت و تفکر خواننده رو در بطن نظریات خودش غرق می‌کرد.
      

        مارکز یکی از بهترین هاست
با تک تک کلماتش مجذوب میکنه و با سبک خاصش یه در جدید توی ذهن باز میشه
کتاب فوق العاده زیبایی بود.