یادداشت R.

        

فقط یک چیز مایه امیدم شده، مثل همان دعایی که خیلی دوستش دارم: خدایا مرا ببخش، نه به خاطر خدمات و عباداتم، بلکه از سر رحمت بیکرانت. امیدم اینه که خودش ببخشد..

راه غلط و راه درست زندگی کردن، احساسات..
بالاخره خواندنش تمام شد
جلد اول قند عسل بود و خیلی دوستش داشتم و به همین خاطر 5 ستارز
جلد دوم تلخ بود
شیطانِ تولستوی هم شبیه آنا کاری نیناست، منتها آنا کاری نینا بسط داده شده و جزئیات زیادی دارد و در فلسفه و مباحثات فلسفی کم نگذاشته

در حین خوندن داستان بخصوص جلد اول یاد شعر قابل توجهی از مولوی افتادم
ضمن لعن و نفرین بر اسرائیل، که کتاب خواندمان را در این مدت بس زهر کرده بود، این شعر را در اینجا هم به اشتراک میذارم که بس به داستان هم نزدیک است:

نرم نرمک گفت که شهر تو کجاست؟
که علاج اهل هر شهری، جداست
***
نبض او بر حال خود بد بی گزند
تا بپرسید از سمرقند چو قند

نبض جست و روی سرخ و زرد شد
کز سمرقندی زرگر فرد شد
***
گفت: دانستم که رنجت چیست زود
در خلاصت سحر ها خواهم نمود

شاد باش و فارغ و ایمن که من
آن کنم با تو که باران با چمن

من غم تو می خورم، تو غم مخور
بر تو من مشفق ترم از صد پدر

هان و هان این راز را با کس مگو
گرچه از تو، شه کند بس جستجو

گور خانه راز تو چون دل شود
آن مرادت زودتر حاصل شود

گفت پیغمبر که هر که سر نهفت
زود گردد با مراد خویش حفت

دانه ها چون اندر زمین پنهان شود
سر آن سرسبزی بستان شود
***
وعده ها و لطف های آن حکیم
کرد آن رنجور را ایمن ز بیم

وعده ها باشد حقیقی، دل پذیر
وعده ها باشد مجازی، تا سه گیر

وعده اهل کرم نقد روان
وعده نااهل شد رنج روان
...

✌

*********

بعد نوشت:
 معروف است كه لئو تولستوی، نویسنده بزرگ روسی در جلسه‌ای كه برای نقد و بررسی رمان «آنا كارنینا» حضور داشت، ناگهان یك زن گریه كنان به او نزدیك شد و گفت: «شما نویسنده‌ها آدم‌های بی‌رحم و سنگدلی هستید چون یك شخصیت را می‌پرورانید تا خواننده با او حس همذات پنداری پیدا كند اما ناگهان او را به زیر چرخ‌های قطار پرتاب می‌كنید، همان بلایی كه بر سر آناكارنینا آوردید، آخر چرا؟»
لئو تولستوی لحظاتی به فكر فرو می‌رود و بلافاصله می‌گوید: «باور كنید من همه تلاشم را برای نجات ایشان به كار گرفتم، حتی بارها با او حرف زدم اما او بر خلاف میل من رفتار كرد و خودش را نابود كرد، من هرگز چنین سرنوشتی را برای آنا انتخاب نكرده بودم».