رمان آنا کارنینا اثری فاخر از لئو تولستوی، نویسنده شهیر روسی است. کتابی که برخی منتقدان آثار تولستوی آن را بهترین رمان دنیا دانسته‌اند، و برخی دیگر آن را بهترین رمان کلاسیک روسیه می‌خوانند. اما جملگی منتقدان آناکارنینا، این کتاب را یکی شاهکارهای ادبیات کلاسیک جهان معرفی می‌کنند. این کتاب در دهه‌های اخیر همواره جزو ۱۰ کتاب برتری است که توصیه شده تا پیش از مرگ خوانده‌شود. آنا کارنینا برحسب دغدغه‌های اساسی تولستوی، درون‌مایه‌ای سیاسی، اجتماعی و مذهبی دارد، که البته بستر عاشقانه داستان فضای آن را تلطیف می‌کند.
در کتاب آنا کارنینا شخصیت‌های زیادی فعالانه حضور دارند، اما محور داستان روایت احوال و اتفاقات دو شخصیت اصلی ولی نه چندان مرتبط است: کنستانتین لوین و آنا کارنینا. این دو شخصیت تنها در قسمت‌های پایانی رمان با یکدیگر مواجهه‌ای دارند؛ اما داستان هر دو به موازات هم حکایت می‌شود. آنا نماینده زنان طبقه اشراف در روسیه آن زمان است که شخصیتی دو پاره دارد، شخصیتی عمیق و منطقی که در اوایل داستان با جملاتی ماندگار در ادبیات کلاسیک شاهد آن هستیم، و شخصیتی طغیان‌گر بر فرهنگ و روابط اجتماعی که پس از آشنایی وی با جوانی به نام کنت ورونسکی و شکل گیری روابطی عاشقانه میان آن‌ها، ظهور می‌کند. اما این رابطه، عاقبتی نافرجام دارد. تولستوی، داستان دلدادگی لوینِ مهربان به کیتی (یکی دیگر از شخصیت‌های رمان) را نیز برای خواننده روایت می‌کند. لوین نماینده عقاید دینی تولستوی در این اثر است. تولستوی خود از طبقه اشراف روسیه آن زمان و منتقدی اجتماعی و سیاسی به حساب می‌آید و یکی‌از درون‌مایه‌های اصلی آثارش نظریات انتقادی و اصلاح‌طلبانه وی به وضعیت موجود آن زمان روسیه است.
در میان ترجمه های متعددی که از آثار تولستوی وجود دارد، از بهترین ترجمه‌های آنا کارنیا می‌توان ترجمه سروش حبیبی (منتشر شده در انتشارات نیلوفر) ، مشفق همدانی (طبع یافته در انتشارت امیرکبیر) و محمد مجلسی (در نشر دنیای نو) یاد کرد.