شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        🚯 این داستان درمورد لوکاس است. مرد درونگرا و گیمری که معتقد است: شادی= گیم + پَدتای + تنهایی. همه چیز خوب است تا وقتی زنگ خانه‌اش به صدا در می‌آید. و دوباره به صدا در می‌آید. و چندبار دیگر هم به صدا در می‌آید. در حقیقت یک ماهیتابه قدیمی باعث می‌شود از بازی‌اش بماند، فرشته شود، عضو هیأت مدیره شود، در فیسبوک پست بذارد و به کما برود.
🚯 بکمن، با نگاهی طنز به تقابل سنت و مدرنیته و جهان معاصر می‌پردازد.
🚯 شخصیت‌سازی و گره داستان پختگی سایر آثار بکمن رو نداشت، اما بازهم دوست‌داشتنی و برای من قابل همذات‌پنداری بود.
🚯 طنز داستان در فصل ۷ و ۸ و ۹ به اوج خودش می‌رسه. سر این ۳فصل خیلی خندیدم.
🚯 کل داستان کتاب، مثل خواب‌هام بود. عجیب، خنده‌دار و مملو از اتفاقات غیرمنطقی اما قابل توجیه😳🤷‍♀️
      

        کتاب خیلی قشنگی بود خیلی دوسش داشتم.... راجب مغازه ای به اسم رویا فروشی دالرگات که پنی در اونجا برای صاحب فروشگاه دالرگات کار می‌کنه..... اونجا به مردم رویا میفروشن..... حتی برای حیوانات هم رویا دارن..... رویا جاییه که آدم می‌تونه چیز هایی که دوست داره ببینه،چیز هایی که ممکنه نتونه تو واقعیت ببینه...... چیز هایی که اون رو شاد یا ناراحت میکنن..... در واقع همون‌طور که تو کتاب گفت، نه بودن در آینده مطلق خوبه نه بودن در گذشته مطلق.... وقتی زیاد تو آینده باشی خاطرات خوشت فراموش میکنی..... وقتی زیاد تو گذشته باشی از حالت و آینده ت لذت نمی برید و در واقع بهتر بگم ناامید و بی هدف میشی..... یکی از چیز هایی که توجه م رو جلب کرد این جمله بود : برای کسایی که می‌خوان آینده رو ببینن، دیدن آینده ممکنه اصلا تحت تأثیر شون قرار نده یا حتی ناامیدشون کنه اما برای کسانی که نمیخوان آینده رو ببینن، دیدن آینده حتی یک ثانیه هم می‌تونه براشون الهام بخش و غافلگیرانه باشه..... مثلا مثل همون خواننده یا فیلم نامه نویس که با دیدن لحظه ای از آینده الهام گرفت و موفق شد.....  و در این حین پنی با رویا فروش های بزرگ دیگه مثل : واوا اسلیپلند ، کیک اسلونبر و یاسنوز اوترا و بانچو و .... آشنا میشه و چیز های جدیدی یاد میگیره مثل این که اگر رویا ها سرگرم کننده باشن، مردم خوابیدن رو به بیدار موندن و مثلا درس خوندن و تلویزیون و....ترجیح میدن.... یه چیز جالب دیگه برام ماکسیم و کابوس (رویای ترسناکش) بود.... اون رویا هایی رو می ساخت  که مردم با دیدنش یاد خاطرات تلخ گذشته شون میوفتادن و فکر میکردن ممکنه دوباره الان اتفاق بیوفته(البته تو خواب) و میترسیدن..... اما در واقع این غلبه بر تروما است... چیزی که باعث ترس میشه...... و وقتی ما دوباره با چیزی که میترسیدم ازش در گذشته، مواجه شدیم و دوباره تو خواب فکر میکنیم دوباره داره اتفاق میوفته، کافیه باورمون رو عوض کنیم... بگیم درسته این ترسناکه، اما این در گذشته من بوده و من اون رو با موفقیت پشت سر گذاشتم و الان تونستم موفق بشم.... و این حس شادی و قدرت و توانمندی میده.... و اینکه برای اینکه فکرمون رشد کنه نیازمند زمان هست ، همون‌طور که تو کتاب گفت..... ما میتونیم از رویا هامون هم درس بگیریم چون هر کدوم از این ها می‌خوان چیزی رو یادمون بدن 
در کل خیلی قشنگ بود من که عاشقش شدم خیلی قشنگ بود...،🥹❤️
پ.ن: ببخشید اگه زیاد گفتم😁🥹
      

        داستان فردی به نام "فرد فیچ" که ابله به تمام معنایی است. همیشه یک نفر پیدا می‌شود که سرش کلاه بگذارد. مرد ابلهی که با به ارث بردن سیصد و هفده هزار دلار از دایی‌ که هرگز نمی‌شناخته‌اش درگیر داستان عجیبی می‌شود.
کتابی کارآگاهی با چاشنی طنز که گه‌گاهی لبخندی بر لب‌تان می‌آورد. 
کتاب در برخی جاها غیرواقعی می‌شد‌؛ مثلا شخصیت اصلی داستان گاهی بسیار ابله بود و گاهی بسیار شکاک...
اول خواستم ۴ ستاره به این کتاب بدهم؛ اما بعد از مرور ذهنی که داشتم ۳/۵ ستاره دادم.

من کتاب رو از نشر نیلوفر خواندم و ترجمه خوبی داشت.
      

        داستانی خوب با روایتی جذاب. جست‌وجویی در اعماق فکر و احساسات یک انسان خودخواه‌، مثل اغلب ما. راوی خود ما انسان‌هاست، گیرم کمی اغراق آمیزتر. اما همه‌مان احتمالا می‌توانیم موقعیتی را به یاد بیاوریم که خودمان را برتر بدانیم یا بخواهیم برتر نشان دهیم، هرجور که باشد. خودمانیم در زندگیمان با دیگران. و این سکوت، سکوتی که باعث این مشکلات است. حتی مرگ نازنین هم در خودش بود، کاملا داخلی، شکستی در درون خود، در سکوت.
کاش ما هم گاهی با خودمان خلوت کنیم و در مقابل قاضی وجدانمان افکار و احساسات‌مان را جمع و جور کنیم و اعتراف کنیم، قبل از آنکه دیر شود. کاش عشقمان به دیگران را ابراز کنیم، قبل از آنکه دیر شود.

      

        انقلاب جمهوری کمونیست خلق چین .
زمانی که مردم میتونن به نوعی برابری رو به وجود بیارن ، ولی مشخص نیست برابری واقعی چیه ؟ 
برابری هنوز توی ذهن مردم نیست 
دختر و پسر فرق دارن 
خانواده تصمیم میگیرن به هنگ کنگ سفر کنن برای  دیدن پدری که احتمالا در حال مرگه 
بین پسر و دختر ، پسر می‌ره و دختر توی چین باقی میمونه .
کتاب اتفاقات وحشتناکی از کارای چین در اوایل انقلاب رو نشون میده که به هیچ کسی رحم نمیکنه و سن افراد هم مهم نیست .
 دختر باید سعی کنه زنده بمونه تا به خانواده برسه و خانواده سعی می‌کنه از هنگ کنگ دختر رو در چین نجات بده 
از زبون تمام شخصیت ها داستان روایت میشه و این جالب بود .
داستانی از ترک کردن ، بی وفایی ، خرد شدن و تلاش برای بقاء 
تقریباً اون تصویر چین زیبا رو توی ذهنم خراب کرد . 
اما پایان کتاب برام عجیب بود و غیر قابل پیش بینی 
      

         اولین من تو ادبیات و نثر عرب همین کتابه.
 قبلا تو پادکست کتاب باز درباره غاده السمان شنیده بودم ولی فقط در همین حد بود. اشعارش در ایران طرفدار داره ولی فکر نکنم به اندازه داستان هاش باشه. طول قصه، برای روایت بعضی قسمت‌ها در عین بی پروایی یه ملاحظه ادبی جالبی دیده میشه. برای عیان حرف زدنِ از یک مسئله‌ای، هم با ادبیات کشتی گرفت، هم بعضی جاهاش دیگه رها کرد و من به شخصه از این صراحت جا خوردم. تم داستان، تم آدم‌هاییه که زرق و برق بیروت، اونا رو از خود لبنان یا سوریه راهی این شهر می‌کنه ولی نمی‌دونن مثل هر پایتخت دیگه‌ای،از دور قشنگه. در واقع شخصیت‌ها از حجم بی عدالتی، فساد دولتی و سنت‌های مخرب جا می‌خورن و چون داستان عاری از ردپای هالیوود هست، عاقبت‌‌شون قابل حدسه.
علت نامگذاری کتاب: شروع جنگ داخلی لبنان.

      

        «در باب تسلای خاطر» تلاش می‌کند رنج انسان را از سطح تجربه‌ی شخصی فراتر ببرد و آن را در بستر تاریخ، فرهنگ و اندیشه بررسی کند. نویسنده با انتخاب چهره‌هایی شاخص از دوره‌های مختلف—از ایوب و سیسرون تا هاول و سیسلی ساندرز—تلاش کرده نشان دهد درد، اندوه و بحران اموری همگانی و همیشگی‌اند و مواجهه با آن‌ها نیز به‌همان اندازه متنوع و انسانی است.

نکته‌ی قابل توجه این است که نویسنده به‌جای پرداختن به تجربه‌های روزمره‌ی افراد گمنام، سراغ کسانی رفته که معمولاً در حافظه‌ی جمعی با قدرت، شهرت یا موفقیت شناخته می‌شوند. از این جهت، کتاب نه‌تنها از رنج آن‌ها پرده برمی‌دارد، بلکه تصورات قالبی درباره‌ی این افراد را نیز به چالش می‌کشد. همین انتخاب هوشمندانه باعث می‌شود مخاطب در خلال خواندن، متوجه شود که درد امری نخبه‌کش یا عامی‌ستیز نیست و هر کسی به‌نوعی با آن دست‌به‌گریبان است.

یکی از فصول برجسته‌ی کتاب که چنین رویکردی را به‌خوبی نمایندگی می‌کند، بخش مربوط به کارل مارکس است. روایت زندگی و دغدغه‌های مارکس به‌گونه‌ای ارائه شده که مخاطب را ترغیب می‌کند به سراغ آثار و اندیشه‌های او برود؛ بدون آن‌که نویسنده در دام ساده‌سازی یا اسطوره‌سازی از او بیفتد.

کتاب در رساندن پیام خود موفق عمل می‌کند: اینکه تسلا و تسکین امری یگانه و نسخه‌پذیر نیست. هر فرد به‌شیوه‌ای خاص به صلح درونی می‌رسد—یکی از راه نوشتن، دیگری با سفر، برخی در سکوت یا موسیقی. این نگاه چندلایه و نسبی‌گرایانه به تسلای خاطر، از نقاط قوت ساختاری و محتوایی اثر است.

با این حال، نمی‌توان از ضعف‌های کتاب نیز چشم‌پوشی کرد. برخی فصل‌ها به‌لحاظ حجم و ساختار، بیش از اندازه کش‌دار و توصیفی‌اند و مخاطب را درگیر جزئیاتی می‌کنند که نه کمکی به پیشبرد مضمون می‌کنند و نه تأثیر عاطفی یا فکری خاصی دارند. این مسئله می‌تواند باعث دل‌زدگی برخی مخاطبان شود، به‌ویژه اگر پیش‌زمینه‌ی فلسفی نداشته یا انتظار متنی خوش‌خوان‌تر را داشته باشند.

ترجمه‌ی کتاب روان و بی‌تکلف است. انتخاب واژگان، ساختار جملات و حفظ انسجام معنایی در سراسر متن از کیفیتی برخوردار است که خواندن کتاب را برای فارسی‌زبانان ممکن و قابل پیگیری نگه می‌دارد.

در نهایت، «در باب تسلای خاطر» کتابی است برای آن‌دسته از مخاطبانی که هم با مسئله‌ی رنج انسانی درگیرند و هم تمایل دارند آن را در چارچوبی فلسفی، تاریخی و انسانی تحلیل کنند. اگر از علاقه‌مندان به فلسفه نیستید، این کتاب احتمالاً برایتان کسالت‌آور خواهد بود؛ اما اگر در جست‌وجوی نگاهی ژرف‌تر به مسئله‌ی رنج و تسلا هستید، این اثر می‌تواند نقطه‌ی شروعی جدی باشد.
      

        این اولین کتابیه که از رانپو خوندم.
برای یه داستان معمایی-جنایی که شخصیت‌های اصلی‌اش مثلن باید دوتا آدم تیزهوش باشن، منطق روایی ضعیف و ساده‌لوحی کاراکترها خیلی تو ذوق می‌زد. نویسنده می‌خواست به هر قیمتی خواننده رو غافلگیر کنه، حتا اگه شخصیت کاراگاه یا دزد داستانش رو احمق جلوه بده.
البته شاید همهٔ اینا رو بشه با استدلال «ژاپنی بودنِ داستان» توجیه کرد؛ ولی علی‌رغم اینکه داستان اونقدری کشش داشت که تا آخر ادامه‌اش بدم، ولی راضی‌ام نکرد.

مترجم هم دستش درد نکنه، ولی انگار با زبان فارسی کمی غریبه‌اس و دلش می‌خواست خواننده از خوندن کتاب لذت نبره. 
موفق شد.
      

        کتاب اولِ چالش کتابخوانی متفاوت: 
کتاب دیدارِ بلوچ سفرنامه‌ای جامعه‌شناختی اثرمحمود دولت آبادی است که در سال ۱۳۵۳ به نگارش درآمده ، دیدارِ بلوچ شرح لایه‌های پنهان زندگی مردمی دورافتاده است که با کمترین امکانات زندگی می‌کنند. مردمی گرم و شورانگیز که به دور از هیاهوهای شهرهای دیگر زندگی را می‌گذرانند. محمود دولت آبادی براساس تجربه‌های سفر پنج‌روزه‌اش به این منطقه توصیف دقیقی از اجتماع آنجا ارائه می‌دهد.
☆☆
کتاب دیدار بلوچ  یک کتاب ساده  با نگرشی عمیقه، نگرشی که جامعه و شهر های ایران رو وصف می کنه  و به شرح مسائل اون زمان ها می پردازه.. مردم چه کار می کردن؛  چه سبک زندگی داشتن؛  اخلاق و رفتارشون چطوری بوده و  با زندگی سختی که داشتن چقدر خون گرم و مهربون بودن.. محمود دولت ابادی در این کتاب  به بلوچ سفر می کنه و مردم سیستان بلوچستان و  با کلماتی توصیف  می کنه که بسیار فراتر از کلمات هستن... به این کتاب به عنوان یه کتاب  ساده نگاه نکنید، کلمات و جملات این کتاب به درون  آدم  نفوذ می کنه و همونجا موندگار میشه.. 
بخونید و لذت ببرید✨