《خیر الامور اوسطها》


یکم برگردیم عقب:

⭕️گفتیم طرحواره چیه؟
طرحواره یک الگو یا ساختار شناختی در ذهن است که باعث می‌شود فرد جهان را به شیوه خاصی ادراک و به سبک مشخصی تفسیر کند..
ساده تر بگم؛
طرحواره در کودکی ساخته میشه و به انسان کمک میکنه تا براساس شناخته های قبلیش با محیط اطرافش ارتباط برقرار کنه و هماهنگ بشه!
پس تمام طرحواره ها بد نیستند!
درکل هرچیزی که از تعادل خارج بشه بده.
طرحواره های سازگار، یعنی در حد تعادل قرار داشتن افکار، کارها و امور!
پس برای زندگی ما لازم و ضروری هستن..

زمانی که رفتار اطرافیان(الخصوص والدین) دچار "افراط یا تفریط"بشه، برای اون کودک/شخص، طرحواره های ناسازگار ایجاد میکنه!
پس همیشه کمبود یک عاملی و رفتاری باعث طرحواره نمیشه!

برای مثال؛
طرحواره‌ی رها شدگی:
 گفتیم این تله به این صورت هست که شخص در دوران کودکیش تجربه‌ای داشته که باعث شده در بزرگسالی همیشه نگران ترک شدن از سوی پارتنر یا خانوادش باشه، و همین باعث بیشتر چسبیدن و کنترل بیش از حد اطرافیانش میشه، دقیقا نتیجه‌ی این رفتارش، ترک شدن توسط نزدیکانش هست.. 

حالا طرحواره رها شدگی در چه خانواده‌هایی رخ میده؟
(به افراط و تفریطش دقت کنید)

۱. خانواده هایی که محبت و حمایت بی حد دارن و کودک رو به خودشون بیش از اندازه وابسته کردند!
۲. نوع دوم مربوط به محیط هایی است که از نظر احساسی بی ثباتند، یا در کنار کودک به طور مداوم کسی حضور نداره..


یا مثلا؛
گفتیم محبت و حمایت بی اندازه در کودک باعث طرحواره وابستگی و رها شدگی میشه! 
در سطوح بالاتر، لوس کردن بیش از اندازه ممکنه باعث طرحواره استحقاق بشه (همون خودشیفتگی خودمون)(افراط)
حالا برعکس
عدم محبت به کودک و پاسخ ندادن به نیازهای اساسیش باعث طرحواره محرومیت هیجانی در کودک میشه (تفریط)


درکل اینکه، حواسمون هم به افراط و هم به تفریطها باشه!🤦‍♀️
        

          -خلاصه فصل سوم: آدام اسمیت؛ فلسفه اخلاق و اقتصاد سیاسی-

1- به اندازه فصل قبل جذاب نبود؛ چون اولاً ولتر را اصلا نمی‌شناختم و آدام اسمیت برایم آنقدرها جدید نبود. ثانیاً در فصل قبل شاهد جزئیات بیشتری از زندگی شخصی ولتر بودیم که بسیار لذت‌بخش بود.

2- آدام اسمیت قبل از هر چیز فیلسوف اخلاق است. من این را پیش از این هم میدانستم. در واقع اسمیت پیشنهاد می‌کند که روابط جامعه بر اساس بازار اداره شود؛ چون این موضوع جامعه را اخلاقی‌تر می‌کند. چطور؟ مفصل است. اما آنچه مهم است، این است که تصویری که از اسمیت باقی ماند، یک دیوانه‌ی عشق بازار آزاد است که آزادی را برای آزادی می‌خواهد و به هیچ قید و بندی قائل نیست. تصویری که واقعیت ندارد.

3- بسیاری از انتقاداتی که به اسمیت می‌شود، در واقع خود اسمیت به آنها توجه داشته و پاسخ هایی هم داده است. مثلا چیزی که مارکس به آن می‌گوید الیناسیون، ریشه‌هایش در حرف‌های خود اسمیت هم پیدا میشود. اسمیت تصریح می‌کند که کارهای ساده کارگری، انسان ها را احمق و بدون فکر میکند (و ما فکر میکنیم چارلی چاپلین برای اولین بار در عصر جدید این را کشف کرد!) منتهی پیشنهاد او نفی بازار آزاد نیست؛ بلکه مداخله دولت با اقداماتی همچون آموزش عمومی رایگان (البته غیر اجباری) است.

4- به طور کلی نقش دولت در نگاه اسمیت خیلی پررنگ‌تر از آن چیزی است که ما تصور می‌کنیم. اسمیت به خوبی می‌داند که اگر همه چیز را آزاد بگذاریم تا افراد با دنبال کردن تمایلاتشان به جامعه نفع برسانند، آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، دست به یکی کردن قدرتمندان جامعه برای جمع کردن منافع بیشتر است (در واقع اسمیت حتی به مفهوم «انباره» یا «جیب» که اولین بار مرتون نظریه پردازی کرد هم مستقیما اشاره می‌کند که توضیحش ببماند برای بعد). یعنی دنبال کردن منافع فردی، بسیار مستعد است که به تحقق منفعت عمومی منجر نشود و این دولت است که با قانون گذاری خود باید جلوی این اتفاق را بگیرد. آنچه در نگاه اسمیت نامطلوب است، مداخله مستقیم دولت در فعالیت های اقتصادی مثل قیمت گذاری، اعطای حق انحصاری به برخی شرکت ها و... است.

5- نمی‌دانم چرا دارم از آخر به اول می‌نویسم. به نظر باید این بند، بند اول باشد. به هر حال، دیر یا زود، گل حرف اسمیت این است که برای تحقق نفع عمومی جامعه، بهترین راه این است که اجازه بدهیم هرکسی منافع خودش را در بازار آزاد دنبال کند. در بازار آزاد، محصولی مورد توجه قرار میگیرد که نیازی واقعی از جامعه را برطرف کند. مثال کلاسیک و معروف اسمیت آن است که اگر ما شام میخوریم، به خاطر حس انسان دوستی قصاب و آب جو فروش و... نیست؛ بلکه آنها منافع فردی خود را دنبال کردند که ما میتوانیم شام داشته باشیم! حال هر چیزی که این بازار را از تعادل خارج کند باید از بین برود. انحصار بد است نه فقط چون قیمت بازاری کالا را از قیمت طبیعی آن (اصطلاحات وضع شده خود اسمیت) بالاتر می‌برد؛ بلکه به این دلیل که به قول ما، به بازار پالش اشتباه میدهد. یعنی جهت گیری سرمایه گذاری و نیروی کار به سمتی میرود که ارزش واقعی ندارد.

6- اسمیت از راه های مختلف، درآمدهای زیادی کسب کرد و بر خلاف ولتر که بسیار از این جهت بد نام بود، بعد از فوتش مشخص شد عمده ثروت خود را به کار خیر پرداخته است. این به نظرم نکته بسیار مهمی است که کتاب از کنار آن عبور کرده. مشخص میشود که هنوز در این دوره، انباشت سرمایه به عنوان یک رکن رکین اقتصاد سیاسی مطلوب شناخته نمیشود. در واقع هنوز بازار آنقدر رشد نکرده است که به این مرحله برسد. اگر چنین بود، قطعا اسمیت بزرگ ترین کمک به فقرا را، سرمایه گذاری ثروت خود در صنعت میدید و نه بخشش.

7- صادقانه اینکه فلسفه اخلاق اسمیت را خوب فهم نکرده ام. باید روزی، شاید به زودی، دوباره این فصل و مشخصا صفحات پایانی آن را دوباره بخوانم. صرفا مثال هایی از اینکه چطور بازار آزاد فضائل اخلاقی را گسترش میدهد متوجه شدم. مثلا اینکه کسی در بازار بهتر میفروشد، که محصول بهتری داشته باشد و البته خودش هم بیشتر مورد پسند جامعه باشد؛ پس به دنبال کسب فضیلت میرود و همچین حرف‌هایی.

پ.ن: در این مطالب، به دنبال نقد نیستم. شاید در فرصت دیگری. 
        

          بالاخره تموم شد و راحت شدم😬
فصل آخر که تحلیل یه داستان کوتاه از سیلیتو بود از همه بهتر بود