یکی از کتابهایی که بارها خوندم . قلم رولد دال اصلا یه چیز دیگه ست و دنیاهایی که خلق میکنه متفاوته. 
این کتاب رو نمیدونم به خاطر قلم قشنگ نویسنده دوست دارم، یا به خاطر اینکه یادآور روزهای خوب بچگی و کتابهایی که بارها و بارها از کتابخونه ی محله مون قرض گرفته بودم هست،یا به خاطر تصاویر قشنگش یا شاید هم همه ی اینها دلایلی هست که این کتاب رو دوست دارم.
این کتاب ارزش خوندن رو برای من هفت هشت ساله ی اون دوران داشت و فکر بکنم الان هم داره.ولی از کتابهای به شدت سلیقه ایه. دو حالت بیشتر نداره یا عاشق تصورات نویسنده میشید یا فکر میکنید این خزعبلات دیگه چیه؟
من جز دسته ی اولم.
        

                یادش بخیر چقدر دنبال این جلد از مجموعه کتاب خانه درختی  گشتم و وقتی بالاخره توی یه کتابفروشی  پیداش کردم و خریدم خیلی خیلی ذوق کرده بودم .
یکی از کتابهایی که وقتی بچه بودم خوندم و الان یهو یادش افتادم و یه بخش بزرگ و عظیمی از کودکیم رو این کتاب که نوستالژیه برام در بر گرفته.
و ارزش خوندن رو داره .
پ.ن:فقط یکمی نکات غیر اخلاقی داشت که واسه ی کودکان زیاد مناسب نیست و با فرهنگ ما سازگاری نداره . 
        

                این کتاب رو هشت ساله بودم از یه دوستی قرض گرفتم و خوندم. 
داستانش رو خیلی دوست داشتم و یکی از کتاب هاییه که خیلی باهاش خاطره دارم 🙂و یادمه که راما رو خیلی دوست داشتم ‌.
ارزش خوندن رو داشت. 
        

                کم سن و سال که بودم،وقتی یه کتابی از انتشارات قدیانی میخوندم صفحه های آخر و بعد تموم شدن داستان تبلیغ کتاب هوشمندان سیاره ی اوراک رو میدیدم و همیشه تو ذهنم بود یه روزی باید بخونمش و اون روز هم بالاخره رسید:)
نمیدونم از اُناش های زمینی بگم،از پاتسی هایی که هرکدوم مخصوص یه کاری بودند ، از درختهای خرمالو،از ویلن زن نابینا یا از گال آداپا که ازش صدای قناری میاد؟:)
اولش با خودم گفتم خب کتاب ایرانیه و مال نوجوان و از اون جایی که زیاد تجربه ی خوبی از خوندن کتابهای نوجوان ایرانی ندارم (به دلیل اینکه معمولا هر کتاب نوجوان ایرانی ای که خواستم بخونم بد از آب در اومده غیر موارد معدود)و این کتاب هم علمی تخیلی بود فکر میکردم وای!عجب چیز خنده داریه ولی اصلا با تصوراتم جور درنیومد و فهمیدم یه سری کتابهایی هم هستن که میون کلیشه هایی که این روزها وجود داره گم شدن ... کتابهایی که ارزش خوندن رو دارن ... و یکی از این کتاب ها هوشمندان سیاره ی اوراک بود.
داستان هوشمندان سیاره ی اوراک از جایی شروع میشه که یه دختربچه به اسم صبا طی یه اتفاقاتی پاش به سیاره ای به اسم اوراک کشیده میشه و این اتفاقات هم انقدر زیادن که نمیشه توی چند خط گفت!حالا این سیاره ی اوراک پر آدم ها ، یا بهتره بگم هوشمند هاییه که زندگی هاشون مثل ربات هاست.همه چیز عین همه و تنها چیزی که از بچگی به خورد مغزشون داده شده اینه : عشق و محبت و غم و اندوه و هیجان و شادی و هر احساس دیگه ای اُناش های زمینی هستند (توی یادداشت های کتاب نوشته بود : اُناش به زبان سومری به معنی ناتوانی و بیماریه)و برای انجام هرکاری فقط از عقلشون استفاده میکنن یا محاسبه میکنن.صبای این قصه هم یه دختر بسیار احساسی و مهربونه و وقتی وارد اوراک میشه،باعث وقوع اتفاقاتی میشه که...
قلم نویسنده جوری بود که حس میکنی توی سیاره ی اوراک قدم میزنی.خیلی قلم خوبی داشت و اینکه کتاب ایرانی بود باعث میشد باهاش بیشتر خو بگیری و ازش چیزی کم نمیکرد ... به نظرم اصلا این کتاب از خیلی از کتابهای خارجی کلیشه ی به قول معروف اجق وجق که علمی تخیلی هستن،یه سر و گردن بالاتر بود!
کتاب شخصیت پردازی خوبی داشت غیر کودکی های صبا و همچنین زنبق،این دوتا به عنوان دخترهای دوازده ساله خیلی بد شخصیت پردازی شده بودن .در واقع به نظرم دختربچه های دوازده ساله این شکلی نیستن و یکم توی شخصیت پردازی شون اغراق شده بود...البته داستان قدیمیه و امروزی نیست و بعید نیست این قضیه درش تاثیر داشته باشه.
و یه نکته ی دیگه هست...عشق و محبت و دوستی و تموم احساساتی که صبا به ساکنین اوراک میداد.
اصلا دقت کردید توی همه ی کتابها احساساتی مثل عشق و محبت و دوستی و وفاداری هستن که باعث میشن شخصیت ها به هدفشون دست پیدا کنن؟این خیلی عجیبه ولی احساسات یکی از مهم ترین عنصرهای یه قصه ست و این کتاب به قشنگ ترین شکل ممکن احساسات صبا و شخصیت های دیگه رو نشون داده، احساساتی که در نهایت منجر به وقوع اتفاقات مهم داستان میشن.
خلاصه بگم؛این کتاب رو خیلی دوست داشتم و ارزش خوندن رو  داشت.
پ.ن:داشتم فکر میکردم اگه این کتاب رو یه فرد خارجی نوشته بود بعید نبود تا الان ده تا اقتباس سینمایی ازش ساخته باشن !
        

                پنجمین جلد از از مجموعه ی بچه های عجیب غریب خانه ی خانم پرگرین هم بالاخره تموم شد...البته با کمی عجله خوندمش . 
نمیدونم چطوری عصبانیتم نسبت به حماقت های شخصیت های داستان رو توصیف بکنم به خصوص هیو!
کلیت داستان خوب بود ولی در این جلد از نظر شخصیت پردازی ضعیف عمل کرده بود ولی صحنه پردازی خوب انجام شده بود. 
رابطه ی اما و جیک هم که...
این جلد کلا بیشتر روی جیک و نور مانور میداد تا بقیه ی شخصیت ها و این حرص درار بود
ولی در کل ارزش خوندن رو داشت.
امیدوارم جلد ششم بهتر باشه و شاهد یه پایان بندی خوب باشیم :))))
        

                این کتاب رو در یکی دو دقیقه تموم کردم.کتاب راحت خوان و جالبی درباره ی پسربچه ای به اسم فرد که جعبه ی کتاب های به درد نخور رو پیدا میکنه و هر کتابی میخونه خوشش نمیاد تا اینکه ...تصاویر کتاب خیلی بامزه و قشنگ بودن و کتاب به درد بچه های بین ۶ تا ۹ سالی میخوره که تازه میخوان کتاب بخونن.اگر هم بزرگسال هستید میتونید از تصاویرش لذت ببرید. و ارزش یکی دو دقیقه وقت رو داره چون میخندید.ولی محتوای خاصی نداره 😂
        

                این کتاب یکی از کتاب هاییه که خیلی وقت پیش ها خوندم ولی داستانش انقدر برام ملموس بود توی ذهنم مونده.
یادم هست خیلی کاراکتر ها و فضای داستان رو دوست داشتم به خصوص از اینکه داستان توی یه محیط فانتزی و قدیمی اتفاق میفتاد خیلی خوشم اومد و دوستش داشتم.با اینکه کتاب محبوب و پر طرفداری نیست ولی من خیلی خیلی دوستش دارم و ارزش خوندن رو داشت. 
پ‌‌.ن:از تاثیرات کتاب خانه تکانی اینه که راجع به کتابهایی که سال ها پیش خوندید یادداشت بذارید!

        

                من خیلی کم سن بودم که این کتاب رو خوندم و هنوز به خاطر دارم چقدر دلم برای بچه ها سوخت(بهتره بگم کباب شدم)به خصوص آخر های داستان که میخواستم به خاطر ویولت گریه کنم و اونقدر دوستش داشتم که با دوستام کلی راجع بهش صحبت میکردم و کل کتابهاش رو از کتابخونه قرض گرفتم و خوندم . 
واقعا یادش بخیر و دوران کرونا با این کتاب خودم رو سرگرم کردم.
و ارزش خوندن رو هم داشت.
و دوست داشتم بدونم آیا واقعا این سه تا بچه وجود خارجی داشتن؟:)سر پدر مادرشون چه بلایی اومد؟از اون کتاباییه که بعد سالها هنوز ذهنت رو به خودش درگیر میکنه.
        

                کتاب نقشه ی روزگار چهارمین جلد از مجموعه ی بچه های عجیب غریب خانه ی خانم پرگرین و قطور ترین جلد این مجموعه ست. 
من جلد دوم و سوم رو تابستان ۱۴۰۲ خوندم و از جلد سوم چیزی یادم نمونده بود زیاد،ولی وقتی جلد چهارم رو خوندم به راحتی باهاش انس گرفتم و واقعا از خوندنش لذت بردم.برای همین هم گفتم تا حافظه م کار دستم نداده سریعا راجع به جلد چهارم نظر بذارم و بعدا هم راجع به جلد ۲ و ۳.
این جلد داستان بچه های عجیب و غریب خانم پرگرین رو روایت میکنه که از زمین شیطان به خونه ی جیکوب میرن.و جیکوب می‌مونه و مامان بابای عادیش و بچه های عجیب غریبی که به این زودی ها رفتنی نیستن و در این حین یه سری چیزها راجع به گذشته ی پدربزرگش می‌فهمه و ...
این جلد خیلی کشش زیادی داره طوری که ۵۴۵ صفحه رو به راحتی می‌تونید تموم کنید حتی اگه کتابخون قهاری نباشید.
شخصیت پردازی داستان خوب بود،و همچنین به رابطه ی دو تا از شخصیت های اصلی و عاشق داستان یعنی اما و جیک خوب پرداخته نشده بود و تا جلد ششم باید بریم تا ببینیم چه اتفاقی میفته.
کلیتش رو هم دوست داشتم به خصوص شخصیت های بران وین و اینوک و میلارد خیلی بامزه بودن، و یه جاهایی میخواستم سرم رو از دست جیک بکوبم توی دیوار🙂
خلاصه که این جلد هم مثل جلدهای قبلی خوب بود و خوشم اومد ازش و تونست جذبم بکنه تا جلدهای بعدی رو هم بخونم،و ارزش خوندن رو داره. 
        

                اولین برخورد من با بچه های عجیب غریب خانه ی خانم پرگرین در وقتی بود که دنبال یه فیلم شبیه هری پاتر بودم (که خدایی هیچی جاش رو برای من نگرفت!)و این فیلم توی چند تا سایت پیشنهاد شده بود و همیشه ته ذهنم بود ببینمش.بعد یه مدت توی یه برنامه ای فیلمشو دیدم و به عنوان یه عشق فانتزی خوشم اومد ازش و تصمیم گرفتم که کتابش رو هم بخونم چون نمیشه که فیلمی که دوستش داری کتابش باشه و تو کتابش رو نخونییی. لااقل برای من که عاشق کتاب خوندن/فیلم دیدن هستم ممکن نیست.
خلاصه چندتا جلدش به صورت هدیه به دستم رسید و خوندمش و...واقعا جز کتابهای دوست داشتنی ای که همیشه در قلبم خواهند موند شد. 
کتاب داستان یه پسر به اسم جیکوب پورتمن رو تعریف میکرد  پدربزرگش فوت میکنه و بعد مرگ پدربزرگ اتفاقات بدی برای جیکوب میفته.پدربزرگ در کودکی جیکوب براش در مورد چیزهای عجیب غریبی صحبت میکرده که جیکوب باهاش برخورد بدی میکنه و سعی کرده حرف هاش رو قبول نکنه.ولی بعد اینکه این اتفاقات و مرگ پدربزرگ روش تاثیر بدی میذاره،به توصیه ی روان پزشکش راهی یه سفر به یه جزیره ای همراه پدرش میشه تا از خونه ای که پدربزرگش درش بزرگ شده دیدار کنه بلکه یکم آروم تر بشه و...اما خب اونجا اتفاقاتی براش میفته که زندگی ش رو از این رو به اون رو میکنه!
با تک تک صفحات کتاب میشه زندگی کرد.اینکه داستان از زبون جیکوب روایت میشه خیلی جالبه چون باعث میشه شخصیت اصلی رو بهتر درک کرد.و یه چیز دیگه که خیلی در مورد این کتاب دوست دارم،اتحاد بین شخصیت هاست.اینکه در هر شرایطی پشت همه ن و از تصمیمات هم حمایت میکنن.این نکته رو خیلی دوست داشتم.و از شخصیت خانم پرگرین هم خیلی خوشم میاد چون یه جورایی رهبر گروهه!و اینکه این کتاب برای کسایی که زیاد کتابخون نیستن یا در ژانر ترسناک زیاد کتاب نمیخونن،میتونه ترسناک باشه و بعضی جاهاش واقعا حس بدی رو منتقل میکنه . اون حس بد و به قول امروزی ها "دارک" بیشتر به کتاب تسلط داره تا حس ترس و وحشت.اینکه حس میکنی یه خطری در دور و بر هست و شخصیتهای اصلی یه سری بچه ن و نیاز به خانم پرگرین دارن...
یه تیکه ای از کتاب هست که خانم پرگرین درباره ی اینکه اقلیت ها و مذهب های مختلف عجیب غریب هارو طرد میکردن میگفت و یه بدگویی هم از مسلمان ها کرده بود که مورد پسندم نبود و به خاطر این قضیه و  حس و حال بدی که کتاب بعضی اوقات میده کم کردم.
خب فکر کنم خیلی گفتم ...خلاصه که این کتاب ارزش خوندن رو داره:))))
پ.ن:من با این کتاب با بچه های خانم پرگرین ماجراجویی کردم و سختی کشیدم،باهاشون به زمین شیطان رفتم،با شبح ها جنگیدم و خیلی کارهای دیگه کردم ‌. کارهایی که فقط این کتاب قابلیت انجام دادنش رو بهم میده:)
پ.ن۲:پارسال این کتاب رو خوندم و الان در حال خوندن جلد چهارم هستم،نه اینکه کندخوان باشم،بین خوندن جلدها متاسفانه فاصله میندازم و کتاب های دیگه ای میخونم که خیلی واسه م مشکل ایجاد میکنه!ولی نمیدونم چرا الان راجع بهش نظر گذاشتم 😐😂
پ.ن۳: بهترین ترجمه ی این کتاب مال انتشارات سایه گستر هست که هر شش جلد مجموعه و یه جلد فرعی این کتاب رو چاپ کرده و اگر میخواید مجموعه رو کامل بخونید بهتره از این انتشارات تهیه ش کنید.
پ.ن۴:فیلمش در برابر کتابش هیچی نیست.در واقع کارگردان محترم انگار هیچی از کتاب جز خلاصه ش و اسم شخصیت ها نمیدونسته. 
        

                _چیزی نشده پیتر!فقط بزرگ شده ام.حالا من بیشتر از بیست سال دارم.
_تو قول دادی که بزرگ نشوی ‌.

کتاب پیتر پن جز کتاب هایی بود که فکر میکردم یه روند خیلی کودکانه و سطحی داره ولی خب در پایانش نظرم عوض شد . یکم اتفاقات داستان برام عجیب و غیر قابل درک بود مثلا وقتی که سایه ی پیتر جا مونده بود و خانم دارلینگ هیچ تعجبی نکرد و این برام عجیب بود چونکه خانم دارلینگ یه بزرگسال بود.
ولی خب هرچی داستان جلوتر میرفت قشنگ تر میشد...از شخصیت پیتر پن همزمان خوشم میومد و همزمان ازش متنفر بودم چون یه پسربچه ی خیلی مغرور و در حین حال بیچاره بود که به خاطر چیزهایی که دیده بود از دنیای بزرگسال ها متنفر شده بود . از اینکه نویسنده چطوری پری ها رو توصیف کرده بود هم خوشم اومد چون هیچ وقت از پری ها خوشم نیومده :/و زیاد از اینکه همه چیز خوب پیش میرفت خوشم نیومد به نظرم بهتر بود یکمی نقش آدم بدهای داستان پررنگ تر باشه.
ولی جدا از این حرف ها،دنیایی که در این کتاب خلق شده دنیای عجیب غریبی پر از دزدان دریایی و سرخ پوست ها و پری ها و پسربچه هاییه که هیچوقت بزرگ نمیشن...دنیایی که میتونی توش بچه باشی...بچگی کنی .
اگه آرزویی داشته باشم اینه که بتونم یه شب همراه پیتر پن و تینکربل به ناکجاآباد پرواز کنم...دنیایی که هیچ چیزی در اون قابل تغییر نیست...
و خب در آخر ارزش خوندن رو داره...
        

                کتاب فرار به موزه ی نیویورک کتابیه که در قالب یک نامه ست . نامه ی یه خانم پیر به وکیلش که در اون داستان دختری به اسم کلودیا کین کید و جیمی برادر کلودیا که باهم به موزه ی نیویورک فرار میکنن رو روایت میکنه. 
کتاب ایده ی جالبی داره ولی بعضی چیزها از نظرم منطقی نیست.  برای مثال چرا کلودیا با خودش جیمی رو برد؟یا اینکه دلیل منطقی ای واسه ی فرار نداشت.
ولی جدا از این ها داستان هیجان خاصی داره .من اولین بار اسم این کتاب رو در کتاب "این کتاب را ممنوع کنید"شنیدم.
کتاب خوبی بود و از ماجراجویی های این خواهر و برادر خوشم میومد و به نظرم قضیه ی میکل آنژ و ... خیلی جالب بود . و اینکه توی یه موزه زندگی میکردن جالب تر بود.
از شخصیت پردازی داستان خیلی خوشم اومد و نویسنده غرور کلودیا و خسیس بودن جیمی رو خیلی قشنگ به تصویر کشیده بود.
در کل ارزش خوندن رو داره. چون بعدش حس خیلی خوبی میگیرید و به رازها علاقه مند میشید...
        

                واقعیتش نمیدونم چرا ولی حس میکنم وقتی از یه نویسنده خیلی تعریف می‌شنوم دیگه نمیتونم کتاب هاش رو بخونم ، ولی در مورد این کتاب اینطوری نبود و به نظرم قلم نویسنده خیلی جالب بود و یه جورایی از قلمش حتی خوشم اومد.من قبل این کتاب سیرک عجایب رو خوندم ولی هیچی ازش یادم نیست...ولی تا جایی که به خاطر دارم این کتاب خیلی پخته تر و بهتر از اون کتاب هست. و به نظرم ارزش بیشتری نسبت به اون کتاب برای خوندن داره.
ولی چند تا مورد هست که خب واسه م عجیبه .
یکیش اینکه سیرکی که لارتن یه مدت توش کار میکرد نقش کمی در داستان داشت و خیلی عجیب غریب از صحنه محو شد!
و اینکه لارتن خیلی سریع با سبا دوست شد و سرعت رشدش توی کتاب خیلی زیاد بود یعنی توی ۳۲۰ صفحه یه پسر هشت_نه ساله تبدیل به یه جوون سی ساله شد که خب البته این بیشتر نکته ی مثبت هست چون نویسنده الکی داستان رو لفت نمیداد.
و واقعا دلم میخواد بدونم سر اون کارخونه ی ابریشم بافی چه بلایی اومد؟
حالا از این ها که بگذریم ، خود کتاب دنیای فانتزی جالبی رو درون خودش گنجونده،از شبح ها و شاهزاده ها تا شبح واره ها. توصیفات داستان خوب و به اندازه هست ولی توضیحات نه. نویسنده سوالات زیادی در ذهن مخاطب ایجاد میکنه که جوابی بهشون نمیده . خیلی اتفاقات عجیبی در داستان میفته که منطقی پشتشون وجود نداره مثلا کشت و کشتار شبح ها توی اون مراسمی که هر دوازده سال یه بار برگزار میکردن و خب این زیاد جالب نبود ... و به نظرم دنیای عجیب غریبی داشت. فکر کنم کتاب اندکی سانسور هم داره که خب خیلی عجیب تره.
ولی کلا کتاب جالبی بود و از خوندنش لذت بردم و خوشحالم که لا به لای کتاب های متنوع و قشنگ کتابخونه ،این کتاب رو از لای یه قفسه که با کتاب نوجوانان پر شده بود پیدا کردم:)و ارزش خوندن رو داره ...