شرلوک هلمز گفت: «ـ‌نه واتسن. گمانم جوابم هنوز همان باشد. تو داری وحشت در وست اند را می‌نویسی.»

خوشا به حال نویسنده‌ای که از کنار چهره‌ها و کاراکترهای کسالت آور و نفرت انگیز می‌گذرد، گرچه ممکن است متاسفانه واقعیت هم داشته باشند، و به کسانی می‌پردازد که تجلی‌گر عالیترین ارزشهای انسانی هستند ـ‌نویسنده‌ای که در میان دریای ساکن انسانها فقط تعداد کمی از تیپ‌های استثنایی را برمی‌گزیند، و هرگز لزومی نمی‌بیند که از نت بالای داستان خود پرده‌ای بکاهد. هرگز این فروتنی را ندارد که نگاهی به سوی برادران بینواتر خود بیفکند، و آنقدر مجذوب کاراکترهای پرزرق و برقی است که هیچ گونه سروکاری هم با او ندارند، که هیچ‌گاه از آسمان توهم به زمین واقعیت فرود نمی‌آید.