خدا خیر و برکت بدهد به خانم وکیلی و قدرت قلم شان روز افزون باد 
الحق و الانصاف خیلی کیف کردم. شیوه روایت جالبی داشت و سبک بسیار متناسب با روح این داستان. چند صفحه طول کشید که دستم بیاید شیوه داستان گفتنشان چه طور است، اما بعد طوری عادت کردم که رفت و برگشت زمانی برایم شیرین شد و این اولین بار است که از شیوه روایت حال و گذشته با هم در یک کتاب این قدر لذت می برم. 

متخصص نیستم ، اما به عنوان یک خواننده باید بگویم ، با خواندن همین یک کتاب طرفدار پر و پاقرص این خانم نویسنده عزیز شدم و از الان در فکر خرید کتاب های دیگر ایشان.


تنها یک نکته منفی، آن هم بیشتر بی سلیقگی احتمالا ناشر بوده، چرا حساس ترین قسمت کتاب را در پشت جلد آورده؟ خدا را شکر که از ترس همین کارهای ناشرین، هیچوقت پشت جلد را نمی خوانم و خوشبختانه چون این بار هم پشت جلد را نخوانده بودم، چند پاراگراف آخر کتاب بسیار بسیار برایم شیرین بود.

اصولاً شیوه نویسنده در این کتاب طوری بود، که از ابتدا علاقمند شدم، در اواسط کتاب درگیر و کنجکاو داستان و تا آخرین سطر، مشتاق باقی ماندم. اگر این تعریف یک کتاب خوب نیست، نمی دانم چه چیزی می تواند باشد؟!
      

        دوستش دارم، تصویرگری خیلی زیبا، بی تکلف و چشم نواز دارد و داستان در قالب نامه به خوبی نوشته شده 
      

        چند صفحه اول کتاب را به عنوان نمونه در کتابراه خواندم و فهمیدم این از آن هایی است که حتما باید منتظر نسخه صوتی باشم و حوصله خواندن آن را ندارم. با توجه به حجم تعریف و تمجید ها و توجهی که به کتاب می شد، مطمئن بودم که ورژن صوتی کتاب  به زودی در دسترس قرار خواهد گرفت. چندین ماه صبر کردم تا بالاخره صوتی اش هم آمد.

تا اواسط کتاب را با هر سرعتی و یا در هر مکانی می توانید گوش کنید، اما توصیه ای که دارم این است که از فصل پنجاهم به بعد یعنی برای حدود یک سوم آخر کتاب  حتماً باید یک وقتی خالی کنید تا بتوانید در یک نوبت تمامش کنید.
      

        به نظرم کتاب صوتی را مخصوصا، برای این جور کتاب ها ساختن که  آدم مثلاً در باشگاه ورزش کند و کتاب را هم گوش کند و احساس نکند با یک جا نشستن و  داستان بافتن های  یک آدم دیگه وقتش تلف می شود.  شما هم کار مفیدی مثل ورزش انجام می دهید و هم سرگرم می شوید و لازم نیست موسیقی مسخره باشگاه را تحمل کنید. البته آخر این جلد گرالت و سیری باز به هم رسیدند و جالب بود.

یک پستی هست که خانم سجادی فر نوشته اند و راجع به کل کتاب توضیح داده‌اند . من کامل نخواندم چون می خواهم اول کل مجموعه را تمام کنم، اما با چند خطی که از پست خواندم موافقم. 
https://behkhaan.ir/post/d00b8dcc-aa3e-4b3c-9d81-1a81c746ddd3?inviteCode=D40D870D068
      

        در کتاب راه گوش کردم. داستان خوب بود. از واقع گرایانه بودنش در زمینه خشونت خانوادگی خوشم آمد و واقعیت این است که افراد به راحتی به خشن بودن با اعضای نزدیک  خانواده عادت می کنند به ویژه اگر  در دفعات اول برخورد سازنده با این مدل سواستفاده ها صورت نگیرد.
      

        اصلا توصیه نمی شود. 
یک جریانی است راجع به قورباغه ای که در یک قابلمه آب کم عمق قرار  می گیرد و با حرارت ملایم  آب کم کم داغ می شود، تا جایی که موجود بینوا وقتی می فهمد چه بر سرش آمده، دیگر توان واکنش ندارد، این دقیقاً وضعیت من بود در هنگام خواندن کتاب، همین قدر بد! نه می توانستم رها کنم ، نه دل ادامه داشتم.

فیلم این داستان  را سال‌ها  پیش دیده بودم، ولی نمی دانستم، این کتابی بود که فیلم بر اساس آن ساخته شده  و وقتی فهمیدم دیر شده بود، به خاطر صدای خانم پاک ذات در کتابراه آن را شروع کرده بودم و کنجکاوی اجازه نداد رهایش کنم، به خودم امید می دادم، شاید کتاب بهتر باشد. نبود. از شانس من این جزو معدود نمونه هایی است که فیلم  به خوبی از کتاب اقتباس شده! 
وقتی توجه کردم به اسم نویسنده، احساس خاصی پیدا کردم. می دانید به خاطر سیستم طبقاتی شدید ژاپنی ها و پذیرش بی قید و شرط جایگاه اجتماعی در این کشور، یک باره داستان برایم تا حدی قابل درک شد. 

      

        تنها چیزی که از خواندن کتاب به یاد می آورم این است کتاب که عالی بود و از جمله آن هایی است که باید یک نسخه چاپی در خانه باشد و هر از چندی بازخوانی شود. 
متاسفانه سال ۰۱ خوانده ام و الان در انتهای اردیبهشت ۰۴  نمی توانم یادداشت دقیقی بر آن بنویسم (هرچند احتیاجی هم نیست چون توصیف های بسیار عالی دوستان  موجود است). فقط درسی است برای من  که  نوشتن نظر و احساسم راجع به کتاب ها را به تعویق نیاندازم.
      

        با وجودی که کتاب های  مربوط به شهدا، گاهی خیلی دم دستی جمع آوری می شوند، اما خوشبختانه این کتاب این طور نیست. هویت دارد و دوست داشتنی است مثل سردار عزیزم.
      

        موضوع بامزه ای بود، هرچند پایانش یک جوری بود که متوجه نشدم، چی را می خواهد برساند. 
در واقع چند سال قبل تر ، کارتونی که بر اساس آن ساخته شده بود را دیدم، فکر می کردم خواندن کتاب کمک می کند بهتر درکش کنم، اما بی فایده بود.
      

        داستان جالب و تا حدی غیرمنتظره داشت.   به اندازه ای که در نوجوانی، «من او»  متحیر و متاثرم کرد و بخشی از روحم شد، نیست، اما خواندنش تجربه خوبی بود.
      

        اصلا باورم نمیشه که به یک کتاب از نویسنده محبوبم جناب آقای امیرخانی دارم امتیاز  به این کمی می دهم. حقیقت این است که از خواندن کتاب هیچ لذتی نبردم، چیز خاصی نیاموختم و بدتر از همه اصلا نمی دانم دلیل آن داستانک مشمئزکننده وسط کتاب چی بود؟ چه ربطی به جریان داستان داشت؟ 
این کتاب را سال ۹۹ خوانده ام و خدا را شکر خیلی از قسمت هایش را فراموش کرده ام، به ویژه تا حدودی آن داستانک فجیع را. 

 چه طور ممکن است یک نویسنده عالی که با نوشته هایش کلی خاطره خوب دارم، با نوشتن این کتاب این قدر ناراحتم کرده باشد که از خواندن هرچیز دیگری از او واهمه داشته باشم؟!!

فقط می توانم بگویم خدا آخر و عاقبت همه مان را به خیر کند.....

یاد آقای امیرخانی به خاطر «من او»، «از به»، «داستان سیستان» و «جانستان کابلستان» همیشه در قلبم خواهد بود، اما جایگاهی که زمانی در قلبم متعلق به ایشان بود، الان به نیما اکبرخانی تعلق دارد!  
      

          خیلی خاطره‌انگیز است برایم چون اولین کتاب زبان اصلی بود که خواندم ، اما آخر کتاب احساس می کردم، ارزش وقتی که صرفش کردم را نداشت. اگر می دانستم داستان در دو زمان گذشته و حال روایت می شود، اصلا شروع به خواندن نمی کردم. دو ستاره هم بیشتر برای زمان حال نه گذشته !
      

        اولین بار بود که زندگینامه یک شهید را در یک کتاب طولانی می خواندم و تجربه جالبی بود. البته اواخر کتاب بسیار متأثر شدم. در این کتاب از سردار قاانی هم اسم برده شده بود.
      

        به عنوان یک کتاب صوتی، ارزش وقت گذاشتن را دارد، چون من لهجه ها را دوست دارم و شنیدنشان  برایم شیرین است. 

مشخص است که کتاب را یک آدم مذهبی با سبک زندگی مذهبی نوشته (که خدا می داند چقدر زیاد، نیازمند این مدل داستان ها هستیم) و در آن به نکته هایی اشاره می شود که کیف کردم. البته  باید وقت بیشتر روی آن صرف می شد تا کتاب پخته تر وحرفه ای  به بازار عرضه شود. 
ایده اولیه خیلی خوب است و عناصر داستانی جذابی در آن گنجانده شده، اما حیف که به قدر کافی پرورانده نشدند. 
توصیه به نویسنده از طرف یک دوست دار  سبک نوشتار شما:
خواهشمندم برای کتاب بعدی حتماً از یک آدم کاربلد در این زمینه برای بازخوانی  کلی کتاب  کمک بگیرید چون مشخص است که ایده های نابی دارید و توانایی خیلی خوب در بیان این ایده ها، اما جدا نیاز به کمک یک حرفه ای هم دارید.
      

        کتاب خوبی است، من از مطالب آن استفاده کردم. به ویژه که هدیه یک انسان بزرگوار است، بیشتر آن را برایم ام خاص می کند.