خیلی دوسش داشتم
متفاوت بود
امیدوارم امسال در نمایشگاه کتاب تهران جلد دیگرش رونمایی و چاپ شود 
        

                فکر نمی‌کردم دوسش داشته باشم ،از سری کتاب های حلقه ی مطالعاتی مون بود و نسبت بهش گارد داشتم که تو رای گیری رای آورد 
داستان این وال که فکر می‌کنه لال ی جورایی انگار سفر به دنیای درونی خودش
برای من ک یسری حرفاش تو این روزا حال خوب کن و راهنما بود خیلی ممنون از قلم مشاور جوان جناب آقای سرور پور
        

                بنفشه رو با تمام چالش های ذهنیش دوست داشتم 
        

                تجربه ی خوندنشو به هرکسی پیشنهاد نمیدم
شاید افرادی ک کتاب های مستور رو دوست دارن از این مجموعه داستان هم خوششون بیاد 
        

                زنانگی... کل کتاب همینه
محاله که حداقل یکی دو سیندرلا همزاد پنداری نکنید
یا اطرافیان مشابه به سیندرلا های کتاب رو به یاد 
نیاورید
پیشنهاد میشه به خصوص به بانوان 
        

                خیلی خیلی دوسش داشتم 
فصل های  اول کتاب خیلی کند رفت جلو 
ولی با تک تک چالش های سید حمید 
خودمم به چالش کشیده  شدم
و خیلی خوشحالم این کتاب رو  جمعی و با حلقه ی کتاب خوندم 
        

                خوبه البته بنظرم بیشتر بدرد والدین و مربی های نوجوان میخوره داستان ها واقعی  از معضلات مجازی 
به همهپیشنهاد نمیشه چون حالت روایی داره و آنچنان جذاب بیان نشده 
        

                دوسش داشتم ✔️
آلن نماد کسی بود که برخلاف جریان جامعه شنا کرد و هدف خاصی داشت ،اینکه بعد از رسیدن به تنها هدفش یعنی نجات جامعه از نا امیدی  خودکشی کرد  یعنی به پوچی محض رسید
        

                کتاب خیلی خیلی پراکنده طور روایت میشد هربار که میبستم و دوباره میخوندم برام چینش داستان سخت بود 
خیلی ارتباط نگرفتم ولی یکسری معضلات روزمره زنان در طی داستان بیان شده بود سه امتیاز یا دو امتیاز از پنج کافیه براش 
        

                خیلی زیاد استفاده کردم برای منی ک تا حالا مستاجر نبودم کلی تجربه ی از پیش استفاده شده ی بقیه بود 
        

                زمانی که دانشجو بودم و بیست ساله این کتاب کادوی تولدم از هم دانشگاهیم بود
تاثیری که تو اون سن باید روم میزاشت رو‌گذاشت
نثر روان
داستان واقعی 
        

                فقط همین
کوتاه زیبا تاثیر گذار 🌱
        

                باهاش زندگی کردم ،با تک تک تجربیات آقای رضایی
        

                الان که دارم این متن رو می‌نویسم تازه اذان رو به افق اهواز گفتن
تقریبا یک روز میشه که این کتاب رو شروع کردم و با مستوره ی داستان همراه شدم خیلی جاها حرص خوردم با اینکه هنوز کلی مسیر همراهی مونده تنها چیزی که بهش رسیدم از زاویه ی بیرون همه ممکن رفتار دو نفر رو شماتت کنیم ولی هر دو مقصرن
البته بگم تا ص ۱۰۲خوندم دلم طاقت نیاورد ننویسم عجیب هر ص خوانش این کتاب مثل فیلم سینمایی با افرادی ک چهره هاشون تو ذهنم مجسم هست از جلو چشمام میگذره 
        

                دوست داشتنی ،زیبا ،اگر بخوام برای این کتاب فصل خوانش بزارم 
پاییز برازنده اشه ،کوتاه ،کوتاه  بودن داستان ها ادمو به شوق مینداخت برای خوندن داستان های بعدی ....