ینی واقعن چی میشه گفت راجع به ارباب حلقه ها؟ 😁
داستان ب کنار ... ترجمه کتاب، ترجمه خوبو روونیه .. 
دوسش دارم خیلی خیلی زیاد😍
        

          به معنی واقعی کلمه، عالی! 
یادمه سال ۸۳، از خوندنش لذت چندانی نبردم. هفده سال پیش، به نظرم زیادی طولانی بود، ترجمه سنگین بود و از همه بدتر نقش لگولاس به شدت کمرنگ بود! 
اما ارباب حلقه‌ها -مثل سیرترشی و گویا شراب- با گذر زمان دلنشین‌تر میشه. الان عاشقش هستم. داستان به شدت قویه، شخصیت‌پردازی فوق‌العاده‌ای داره، روایت طنازانه‌یِ شیرینِ تالکین بی‌نظیره و خب، با گذر از سال‌های نوجوانی، کمرنگ بودن نقش لگولاس چندان آزاردهنده نیست. به علاوه ترجمه از چیزی که به یاد داشتم، خیلی بهتر و تقریبا بی نقص بود.
        

          شروع کرده‌ام به دوباره خواندن ارباب حلقه ها. برای بار پنجم ششم است که می‌خوانم و هنوز هم لحن ترجمه را دوست ندارم و هنوز هم از سرحوصله و بادقت روایت کردن آقای تالکین چیز یاد می‌گیرم و هنوز هم خواندنش، وقتم را خوش می‌کند. به نظرم این سه‌گانه خیلی به درد این روزها (و آبیته روزهای دیگر) می‌خورد. حرفهای زیادی در پشت خطوط این کتاب هست. حرفهایی دربارۀ سیاهی، دربارۀ تباهی، دربارۀ ترس، ... و البته دربارۀ امید.
        

          البته که من این کتاب را با صدای آرمان سلطان‌زاده گوش کردم و خود نخواندم.
و توصیه میکنم هم قبل از تماشای فیلم، کتاب خوانده و ترجیحا گوش داده شود.
هابیت برای از بین بردن حلقه سفری را آغاز می کند که هم زیبایی دارد و هم وحشت و هیجان. 
بیش از همه دوست داشتم من هم با او وارد سرزمین اِلف ها شوم و از آن زیبایی مسحور کننده لذت ببرم :)
ولی الباقی سفرش را گمان نکنم 😅

سلطان زاده کتاب را برایتان نمی‌خواند، بلکه ان را جلوی چشمتان نقاشی می‌کند :)
        

          شاید من از خواندن ادبیات « ژانری » ( در تضاد با ادبیات جریان اصلی ) به وجد نیایم، اما خواندن ارباب حلقه ها بر هر کتابخوان حرفه ای « واجب » است!
شخصیت پردازی درونی کاراکتر ها به مراتب بهتر از شخصیت پردازی بیرونی بود. در عین حال که شخصیت پردازی ها در کل قوی و خیره کننده بود. 
توصیف ها « اعتراف میکنم » بعضی اوقات خسته کننده میشد. از توصیف فراری نیستم. بلوار نیفسکی گوگول را خوانده ام و با توصیف هایش قلبم نورباران شده است! توصیفات بینوایان را خوانده ام و حس قدم زدن در تاریخ به من دست داده است... با توصیف مشکلی ندارم، اما وقتی توصیف بیش از اندازه باشد برای مخاطب اندکی آزاردهنده است. 
پیرنگ داستان خیلی عالی ست ( مهر تایید بر این سخنم تاریخی ست که برای سرزمین میانه نگاشته است این نویسنده چیره دست ) 
درونمایه داستان همانطور که از ادبیات ژانری انتظار می‌رود کاملا تک بعدی ست و به قول یکی از دوستان اندیشمندم: این نوع ادبیات صرفا سرگرمی ست!
        

          واقعا اونقدر جدی درمورد اسناد و .. صحبت میشه که از خودم خجالت میکشدم موقع خوندن که این رو جزو فانتزی ها میدونستم :)) :-"
وای... الف ها... الف ها... علاقه ی من به این موجودات حقیقتا غیرقابل وصفه!!! و تا مدت زیادی بعد از دیدن فیلم هاش من موهام رو سعی میکردم مثل لگولاس ببندم :">
وای آخه چقدر دوستداشتنی؟ آواز میخونن، چنگ میزنن، قدیمی ن، همراه طبیعتن، زیبان، و ... آه...
پ.ن: همراه با مریم خوندم، و با اینکه اون خائن (!) کلی از من عقب بود، یهو یه روز زود تر تموم کرد :-ال
پ.ن 2: تا 9 روز دیگه که لیلی رو میبینم مجبورم صبر کنم برای خوندن دو :-<
پ.ن 3: واقعا ستاره ای جز پنج به نظرم نمیرسه :د
        

          خب راجب ارباب حلقه‌ها چی باید گفت؟ جز اینکه شاهکار ادبیات فانتزی محسوب میشه و بعد از سال‌ها هنوزم فانتزی جذاب و پر مفهومی داره؟ 

همچنین صحنه‌هایی داره که اصلا در فیلم گنجانده نشده. این یکی از دلایلی هست که خوندن کتاب رو علاوه بر دیدن فیلم پیشنهاد می‌کنم.
دلیل دیگه تفاوت شخصیت پردازی در کتاب و فیلم بود. مثلا شخصیت مری در کتاب خیلی پخته و حساب شده عمل می‌کرد ولی در فیلم خیلی شوت بود. بگذریم که پی‌پین همچنان همون شخصیت رو داشت. اما فرودو هم همون هابیت ترسو فیلم نبود و شجاعت بیشتری به خرج می‌داد. نکته جالب اینکه حدودا ۵۰ تا ۵۵ سال سن داره و  به غیر از این دلیل که ارباب سام محسوب میشه، سام او رو "آقای فرودو " صداش میزنه.

اما یه چیزایی این وسط اذیتم می‌کرد. اونم این بود که همش شرق و غرب می‌کرد و خیلی از این لحاظ‌ها گیج می‌شدم. اما خوبی نقشه‌های اول و آخر کتاب این بود که سریع ورق می‌زدم به اول کتاب، تا از موقعیت سر در بیارم‌. 
دوم ترجمه‌ی اون بود که به نظرم باز جای کار داره واقعا. ترجمه‌ای نبود که ازش خیلی لذت ببرم.
سوم هم دیالوگ‌های طولانی شخصیت‌ها بود که به شخصه خیلی روی این موضوع حساسم و یادم میاد اولای کتاب به خاطر همین نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و به کتابخونه برگردوندمش. اما دلم نیومد نخونمش. دوست داشتم دوباره صحنه‌های ناب فانتزی‌ش رو برای خودم مجسم کنم. اما راستش هیجان فیلم رو خیلی بیشتر می‌پسندم. 

همه‌ی این‌ها به کنار، ویژگی داستان کلاسیک همینه.

با این حال فکر می‌کردم از خوندن کتابش بی نیازم و به جلد دوم به بعد نیازی ندارم اما دیدم نه، نمیشه! 
        

          فقط می‌تونم بگم ممنونم از آقای تالکین بابت خلق این دنیای هیجان‌انگیز ! 
        

          من کتابشو نخوندم ولی چون فیلمشو دیدم قضاوتش میکنم
اونقدری که تعریف میکردن جذاب نبود 
فیلم طولانی بود 
خسته کننده میشد 
ولی در کل فانتزی قوی بود
        

          برای چندمین بار خواندم  و برای چندمین بار، محظوظ شدم‌ آغازی بر سر پر از مخاطره‌ی یاران حلقه‌.
،
        

          یاران حلقه، اتحاد بین موجودات هر گوشه جهان برای نابودی حلقه ای که نابودی جهان را در پی خواهد داشت، شاهکار تاکین که برای همیشه در فکر انسان خواهد ماند. حقا که اینچنین داستانی لیاقت بیشترین اسکار تاریخ را دارد.
        

          «متاسفانه معرفی یا توصیف ارباب حلقه‌ها برای کسانی که بخت قرائت آن را نداشته‌اند، از جمله‌ی محالات است. تجربه ثابت کرده است که ادبیات تخیلی به طور اعم، و آثار تالکین به طور اخص، واجد کیفیتی‌اند که «واکنش متعادل» را ناممکن می‌کند. خواننده یا با تمام وجود در این جهان خیالی غرقه گشته و به ماجراهای قهرمانان آن دل می‌سپارد، و یا پس از خواندن چند صفحه، کتاب را کنار می‌گذارد، و البته این دسته از خوانندگان غالباً تمایل دارند ذوق یا به اعتقاد من بی‌ذوقی خویش را با اطلاق برچسب‌هایی چون «قصه‌ی بچه‌ها»، «موهومات بی فایده»، یا «فرار از واقعیت» توجیه کنند.» (مراد فرهادپور، تالکین و ادبیات تخیلی مدرن)

برای من، ارباب حلقه‌ها فقط یک اثر ادبی یا سینمایی نیست؛ سفری‌ست که بارها و بارها به آن بازگشته‌ام. هر سال، بازخوانی یا بازبینی این جهان برایم ضرورتی تازه می‌یابد، گویی که نیاز دارم دوباره نور و تاریکی، امید و ناامیدی، رفاقت و خیانت را از نگاه تالکین تجربه کنم. فیلم‌های سینمایی ارباب حلقه‌ها و هابیت را بی‌شمار بار دیده‌ام، انیمه‌اش را تماشا کرده‌ام، سریالش را دنبال کرده‌ام، و شاید ده‌ها ساعت ویدیو و مقاله درباره‌ی این اثر خوانده و دیده‌ام. اما هیچ تجربه‌ای به اندازه‌ی خواندن خود کتاب‌ها عمیق و تاثیرگذار نبود. خوانشی که اگرچه پیش‌تر داستان را می‌دانستم، اما بیش از آنکه یادآوری باشد، کشف دوباره بود. 

علارغم علاقه‌ام به فیلم و سریال، و به طور خاص سه‌گانه‌ی ارباب حلقه‌ها، باید اعتراف کنم که سینما و تلویزیون ریشه‌ی تخیل را می‌زنند و به جای آزاد کردن ذهن، آن را در انبوهی از تصاویر آماده و پردازش‌شده غرق می‌کنند و تماشاگر را به موجودی منفعل و مصرف‌کننده‌ی تصاویر بدل می‌کنند. در مقابل، کتاب همچنان یکی از آخرین سنگرهای تخیل است؛ جایی که خواننده ناگزیر است با نیروی ذهن خود تصویر بسازد، صحنه خلق کند و به کلمات جان بدهد. داستان، به جای بلعیدن حواس، دعوت به همسفری می‌کند. کتاب نه فقط روایتگر، که برانگیزاننده‌ی نیروی خیال است.

در دنیای ارباب حلقه‌ها، سفری پیش روی ماست که ورای داستان‌های حماسی و موجودات افسانه‌ای، به مفاهیم ژرف انسانی می‌پردازد. این سفر، بازتابی از دغدغه‌های اخلاقی و فلسفی عمیق است: جدال با وسوسه‌ی قدرت، معنای خیر و شر، ارزش ایثار، و ایمان به نیکی حتی در تاریک‌ترین لحظات. در این جهان، پرسش اصلی نه پیروزی در جنگ، بلکه بقا در نبردی درونی است: نبردی برای حفظ انسانیت در برابر کششِ قدرت. ارباب حلقه‌ها ما را به این پرسش دعوت می‌کند: در جهانی که سایه‌ی شر گسترده است، چگونه می‌توان هنوز به نور وفادار ماند؟
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
فیلم هیچ وقت نمی‌تونه ما رو از کتاب بی نیاز کنه 
خیلی خوشحالم که خوندمش، با اینکه اوایل به سختی میخوندم ولی رفته رفته خوندنش برام راحت‌تر و لذت بخش تر شد
جزئیات خیلی زیادی دستم اومد و به یه سری از سوال هایی که باهاشون درگیر بودم جواب داده شد 
با اینکه فیلم تا حدود زیادی به کتاب وفادار بوده ولی باز هم یه سری فرق اساسی بینشون بود مثل شخصیت پردازی مری که زمین تا آسمون با فیلم فرق داشت
تنها مورد اذیت کننده برای من توصیفات زیاد فضا و جغرافیای سرزمین میانه بود. در مقابل محاوره ها بشدت برام جذاب بودن
در آخر به کسایی که فیلم ها رو دیدن توصیه می‌کنن که حتما کتاب ها رو هم بخونن
        

          آخییی تموم شد.
چقدر پس حذفیات داشته فیلم.
خوشحالم بلاخره جلد اولو تموم کردم
یک امتیازم کم میکنم چون یجورایی ماجراهارو میدونستم دیگه😭🥲
        

          متن خیلی قوی و سنگین
جهانی به شدت پر جزئیات و واقعی خلق شده.
من به شخصه نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و ازش خوشم نیومد(برعکس فیلمش که عاشقشم)
        

          نظر کامل رو میذارم بعد از خوندن هر سه کتاب ولی فقط بگم تا اینجا سطح فیلم خیلی از کتاب بالاتر بود
        

          جهانی بی انتها و خارق العاده
داستانی مفصل از یک ماجرای شگفت انگیز 
جهانی که تنها می توانیم در کتاب آن را تجربه کنیم 
۰۲/۱۱/۲۳
        

          دوباره وقتی کتابی را خواندم که قبلش فیلمش را دیده بودم با خودم گفتم «خدا را شکر که خواندم و به فیلم اکتفا نکردم.» روایت تالکین پر از جزییات ریز و درشت و البته پر از خلوت و لحظه‌هایی که برای خودش قصه تعریف می‌کند. تاکید می‌کنم که برخلاف روایت پرآب‌وتاب و فیلم، تالکرین برای ما قصه و شاید یک حکایت تعریف می‌کند. حکایت‌هایی اخلاقی، افسانه و ماجرا در دل ماجرا و همین سه جلد ارباب حلقه‌ها را این قدر مهم می‌کند. هنوز که هنوزه وقتی  کتاب، فیلم یا روایتی فاانتزی ساخته می‌شود پای الف، دورف، اورگ‌‌ها در داستان باز می‌شود و همیشه یاد تالکین و ارباب حلقه‌ها می‌افتیم. روایت داستان متفاوت و بزرگ‌تر (از نظر ابعاد داستانی و وسعت) از فیلم است. و اختلافاتی هم با فیلم دارد اما یکی نکات باحال برای من این بود که داستان حلقه تمام می‌شود و هنوز به پایان کتاب نرسیده بودم. این بخش کاملاً از فیلم حذف شذه و ماجرای بازگشت فرودو به شهر و اختلاف و نزاعی است که در محل اتفاق می‌افتد و اتفاقاً در اوایل داستان و آشنایی با شخصیت‌ها با شخصیت‌های مخالف هابیتون هم آشنا می‌شویم. خلاصه این که کتاب را بخوانید و کیف کنید. و البته بعد از تمام کردنش خواندن «سیلماریلیون» از واجبات است.
        

          ویرایش شده ۲۳ دی ۱۴۰۳
چه قدر جذابه این کتاب، شخصیت‌ها، فضا سازی، توضیف‌ها.
دنیای تالکین بد جوری جذاب و عجیب و غریب و خواستنیه، دار‌و‌درخت شایر، کوهستان‌، موریا، لوتلورین، رودخانه‌ی آندویین، همه‌چیز و همه جا برای آدم آشناست.
دلهره و ترس هاش هم جذابه، نصف شب تو موریا بودم با نسخه‌ی صوتی چه قدر دلهره داشتم، نصف شب رسیدم به چشم های براق گالوم،حمله‌ی اورک‌ها، امروز عصر اورک‌ها با یاران حلقه درگیر شدن و یاران پراکنده..
خلاصه آدرنالین خالص برای من.
۱۰۰ درصد آنچه آدم از یک کتاب میخواد. اینجا هست، ترس، هیجان، استرس، دلهره، نگرانی، آشوب، تشویش، عشق، محبت، دوستی ، وفاداری، صداقت و ...
صحنه‌ای از فیلم ارباب حلقه‌ها یاران حلقه.
(نمیدونم تصویر چیزی از کتاب رو لو‌میده یا اگه اره، بهم اطلاع بدین عوضش کنم...)( هر چند دلم نمیاد )
        

          هنوز هم تنها کتابی در دنیاست که فیلمش را به کتاب ترجیح می‌دهم:) و این بار جذابیت‌های کتاب صوتی باعث شد بتوانم تا انتهای کتاب پیش بروم.
من اصلا و ابدا از طرفدارهای کتاب‌‌های صوتی نیستم و البته به این موضوع افتخار هم نمی‌کنم. خیلی هم تلاش کرده‌ام در موقعیت‌های مختلف بتوانم کتاب صوتی گوش کنم ولی نتوانسته‌ام. این اولین کتاب صوتی بود که با صدای آقای سلطان‌زاده گوش کردم و واقعا عالی بود. هم تغییر لحن‌ها در شخصیت‌های مختلف و هم افکت‌های صوتی و هم آهنگ اصلی شعرهایی که خوانده می‌شد. (ولی لحن راوی زن افتضاح بود!)