کمال گرای مضطرب!!!
من حتی بین خوندن صفحات کتاب هم اضطراب داشتم. بارها و بارها وسط صفحه ، کتاب رو بستم و به لیست کارهای  روزانه ام سر زدم. گاهی وسط خوندن کتاب از خودم سوال کردم، واقعا کار واجب تری نداری؟!
این کتاب  برای من مفید بود چون حالت های آدم کمال‌گرا رو کاملا درست و دقیق توصیف کرده بود . حالت هایی که حتی فکر هم نمی کردم به دنبال کمال‌گرایی من اتفاق می افته. 
اما در مورد راهکار! راهکارهاش رو تمرین نکردم ولی به نظرم  انجام شدنی و قانع کننده نبود...!
      

        من هنوز کتاب رو کامل نکردم!!!
ولی تا این جا تقریبا حرف جدیدی برای من نداشته. با اینکه نکته ی جدیدی برام نداره ، به شدت جالبه برام و اگر برنامه ریزی ام نبود ، کتاب رو یک نفس تموم می کردم
کتاب کاملا روانه! دقيق و با مصداق حرف زده ! پس کلی گویی و کلیشه تحویل نداده...
و از اون جالب تر! کتاب هنر زن بودن رو یک آقا نوشته. انگار یک آقا یه ذره بین گذاشته روی رفتار خانم ها و با اون ابعاد مردانه ی وجودی اش هررفتاری رو مثبت دیده گفته و هر رفتار آسیب زننده ای رو تحلیل کرده...
من هنوز کتاب رو تموم نکردم
شاید که تموم شد ، برگردم و این یادداشت رو عوض کنم
اما فعلا یک حقیقت ثابت روی کتاب هست که در باور من تغییر نداره و اون این جمله است 
***زندگی بافتن یک قالی‌ست، 
نه همان نقش و نگاری که خودت می خواهی
نقشه را اوست که تعیین کرده
تو در این بین فقط می بافی
نقشه را خوب ببین، خوب بباف
نکند آخر کار، قالی زندگی ات را نخرند...***
      

        من عمیقا فکر میکنم، حتی کوچکترین حس و رفتاری که از خودم می بینم من رو مدت ها درگیر می کنه
که چرا و چطور این حس رو داری؟ چرا این طور رفتار کردی؟ و چه چیزی باعث این ها شد؟ 
تقریبا روزی نیست که متوجه اشتباهم در ذهنیت، فکر و رفتار نباشم و این من رو وادار می کنه که به اصلاح عمیق خودم فکر کنم.
این کتاب کاملا مفید بود برای من و امثال منی که عمیقا به خودمون فکر می کنیم و باعث شد بفهمم کدوم ابعاد وجودی خودم رو فراموش کردم. یه ذهن شفاف و کلی سوال که فکر کردن برای رسیدن به جوابش، من رو به آدم بهتری تبدیل میکنه، هدیه ای بود که این کتاب بهم داد
حجم بسیار کمی داشت و در مجموع یک ساعت هم طول نکشید ولی این تلنگر رو برای من به یادگار گذاشت که چقدر نیاز دارم با خودم مهربان تر باشم
      

        کتاب دوم رو با اشتیاق و لذتی که از خوندن جلد اول بهم دست داد شروع کردم و سریع هم تمام شد اما...
جلد دوم  ، همون داستان جلد اول هست که به درازا کشیده و این طولانی شدن به نظرم از هیجان انگیز بودن داستان کم کرده...
هنوز هم نمی دونم که چرا و چطور این کتاب هم از دست من نیفتاد ! ولی به شدت به جمله ی اول کتاب فکر میکنم ، همان کسی که کتاب به او پیشکش شده ، شخصیتی که نویسنده رو به اتمام کتاب وا داشته
هربار جمله ی اول کتاب رو می بینم و از خودم می پرسم
یعنی در این داستان چه سری هست که یک نفر برای تمام کردنش به نویسنده اصرار کرده؟!

...ادامه دارد...
      

        من از خوندن کتاب های داستان همیشه فرار کردم ...
از خوندن روایت زندگی دیگران! همیشه دنبال کتاب هایی بودم که بشینم و پا به پای سطر به سطر و واژه به واژه اش فکر کنم و یاد بگیرم ...
این کتاب رو بدون توقف خوندم! از سر تعريف زیاد دوستان بود که دستم گرفتم ...
کتاب رو دستم گرفتم و واقعا سختم بود که زمین بگذارم! با اینکه همه اش از خون و خون ریزی و برادر کشی گفته بود ، چه چیزی داشت که من رو با این شدت به خودش می کشید؟
نه شخصیت اول داستان ، قهرمانی بود افسانه ای و پر از ویژگی های مثبت اغراق آمیز (که اتفاقا نویسنده بد و خوبش رو به انصاف در کنار هم دیده بود) نه ماجرای داستان شیرین و دلچسب...
پس چه چیزی از این کتاب، من رو انقدر به خودش جذب کرد؟ 
هنوز نمی دونم
شاید در جلد های بعدی فهمیدم 
      

        خاصیت یادداشت نوشتن بعد مطالعه شاید این باشه که آنچه از مطالعه ی کتاب بدست آوردیم رو برامون تثبیت کنه 
حالا من بعد یک ماه از مطالعه کتاب و فراموش کردن جزئیاتش یادداشتم رو می نویسم

کتاب رو خوندم و حقیقتا حیرت کردم! کتاب آسان و روانی بود که ذهنم رو به شدت بهم ریخت! من بعد از خوندن کتاب فهمیدم تازه اول راهی هستم که استاد در آخرش قرار گرفته و ایشون چه با شتاب و پشتکار مسیر رو طی کرده و من چه لنگ لنگان و بی انگیزه...
خلاصه که مسیر همینه ولی بنده باید روشم رو عوض کنم
در آخر هم بگم
از بعد خوندن این کتاب کل حرم رو به دنبال مزار دکتر شیخ گشتم و پیدا کردم،  شخصیتی که دکتر خرسندی ایشون رو الگو قرار دادن و در حرم امام رضا (ع) صحن انقلاب، پشت پنجره فولاد آرام گرفتن!
      

        کتاب رو فقط برای سرک کشیدن و  آشنایی بیشتر با نویسنده شروع کردم
و البته از ادبیات عجیب و غریبش لذت بردم. کتابی نبود که پیوسته بتونم بخونم و واقعا گاهی در بین نامه ها ، حوصله ام سر میرفت و کتاب رو رها میکردم
فقط ۲ نکته رو یادداشت میکنم که به یادگار از این کتاب برام باقی بمونه
اول اینکه 
چقدر گذر زمان معنای عشق رو عوض کرده
همین الان که دارم این یادداشت رو می نویسم،  در آخرین روز های سال ۱۴۰۲، چقدر چهره ی عشق در نظرم متفاوت هست . در روزگار ما معشوق محجوب نیست، عاشق در نجابت تمام ابراز عشق نمی کنه ، چقدر  تفاوت هست بین ابزار علاقه های سطحی و فراوان روزگار ما، که خروار خروار کلمه خرج دیگران میشه ولی هیچ کس از عمق قلب دیگران آگاه نیست  و جملات کوتاه و مثال های مختصر کتاب !
دختر داستان از آشپزخونه ی کوچک خودش با مثال هایی ساده و عامیانه نهایت علاقه ی خودش رو نشون میده !
و اما نکته ی دوم
کتاب رو در آرامش تمام  و در سکوت اتاق خلوتم خوندم
بدون هیچ دلهره ای و ذره ای ترس از هرچیزی...
پایان غیر منتظره ی کتاب انگار  تلنگری بود برای من ، که این آرامش و آسایشی ک الان در آن هستی حاصل خون دل لیلی و مجنون های این سرزمینه که حتی اسم و رسمشون در تاریخ هم گم شده ...
      

        یک کتاب ساده و روان...!
حس خوبی بعد از خوندنش دارم
هیچ وقت از با یک دید متفاوت به کشور و دینم نگاه نکرده بودم.
فقط حسرت می خورم 
از اینکه چقدر سعی و تلاش کمی برای مبارزه دارم...
      

        چقدر عبارت های ساده ی فلسفی و پر معنای نویسنده رو دوست دارم...
برای من مفهوم تازه ای از عشق و یکی بودن رو به همراه داشت .
کوتاه و مختصر و خواندنی از معانی عمیق زندگی🌱
      

        کتاب رو تموم کردم
ولی به سختی ...!

یه داستان کند و با ادبیات نه چندان دل چسب...
چندین و چند بار وسط داستان رهاش کردم !

فقط از این کتاب
یه چند صفحه ای که مسائل خانواده رو مطرح میکنه توجهم رو جلب کرد...