کتاب هر دو در نهایت می‌میرند که به نوعی جلد اول این کتاب محسوب می‌شه رو بیشتر از این کتاب دوست داشتم. اولاً توی این کتاب خیلی به مسئله همجنسگرایی توجه شده و ما شاهد ابراز علاقه های فراوان دو شخصیت اصلی کتاب که هر دو همجنسگرا هستند، هستیم و در چند جای کتاب هم مطالبی در حمایت از همجنسگرایی اومده بود. به دلیل اینکه شخصیت های اصلی کتاب همجنسگرا بودند و در واقع داشتم داستان عاشقانه دوتا پسر همجنس باز رو می‌خوندم اصلاً نتونستم با کتاب ارتباط بگیرم و از اینکه والنتینو مرد ناراحت نشدم.
انتظار داشتم مطالب کتاب تا حدی بیشتر از این سانسور می‌شد چون خوندن لحظه رابطه جنسی دو تا همجنس باز‌ و بوسه‌هایی که از همدیگه می‌کردند اصلاً برام جالب نبود،حال بهم زن بود.  میشه گفت این کتاب تا حدودی درباره گذشته شخصیت‌های کتاب هر دو در نهایت می‌میرند بود، ما تو این کتاب شاهد حضور کوتاه شخصیت‌های کتاب هر دو در نهایت  می میرند بودیم که این مورد برام جالب بود، همچنین ما تو این کتاب شاهد روزهای اول راه‌اندازی موسسه پیشگویی مرگ بودیم.
ترجمه کتاب هم متاسفانه افتضاح بود، این یه رمانه و منطقی نیست که گفتگوهای شخصیت های کتاب، به حالت کتابی نوشته بشه انگار مطالب کتاب توسط برنامه‌های مترجم ترجمه شده نه توسط یک مترجم، ترجمه رو اصلاً دوست نداشتم. در جاهای مختلف کتاب هم مشکلات‌ نگارشی وجود داشت. 
در کل به دلیل وجود موضوع همجنسگرایی این کتاب رو اصلاً نپسندیدم.
      

        در ابتدای کتاب ما شاهد گفتگوی دو فرد درباره دین هستیم؛ یکی از این افراد موافق دین و دیگری مخالف دین است و هر دو برای عقیده‌ای که دارند استدلال‌هایی رو مطرح می‌کنند، مطالبی که در گفتگوی این  دو شخصیت بیان شده خیلی جالب بود برام. در بخش دوم کتاب هم ما درباره مسائل گوناگون اخلاقی سیاسی و غیره نظراتی از نویسنده کتاب مشاهده می‌کنیم که بعضی از این نظرات خیلی خیلی برام جالب بود و دیدگاه نویسنده نسبت به بعضی از مسائل رو دوست داشتم.
      

        خاطرات کامل شهید محسن حججی رو در کتاب سربلند قبلاً خوانده بودم و به نوعی این کتاب یادآور مطالب اون کتابِ، از خوندنش لذت بردم. شهید محسن حججی خیلی شخصیت جالبی داشته و خیلی شخصیتش رو دوست دارم و خیلی بهش حسودی می‌کنم که چطوری اینقدر خوب بوده، سعی می‌کنم که خودم رو شبیهش کنم ولی مانند حججی بودن یه ایمان فولادی می‌خواد و خیلی سخته. امیدوارم بتونم یک گوشه کوچیک از شخصیتم رو شبیه شخصیت شهید حججی کنم.
      

        داستان کتاب به نظرم خیلی جالب بود و برام تازگی داشت؛ تصور دنیای بدون احساسات جالب بود، با اینکه در کتاب ما شاهد اتفاقات تلخی هستیم، اما چون راوی کتاب فردیه که هیچ احساساتی نداره و  تعاریفی که از حوادث داره فاقد احساساته و این به زیبایی تمام به خواننده منتقل می‌شه و خواننده به طور کامل شخصیت اصلی رو در لحظه به لحظه خواندن کتاب درک می‌کنه، یه جورایی اون حالت بی‌احساس بودن در مواقع احساسی به خواننده‌ هم منتقل می‌شه و باعث می‌شه که کمتر غصه اتفاقات تلخی که در کتاب افتاده رو بخوره.
مردن مادربزرگ شخصیت اصلی تلخ بود اما خوشحالم که در نهایت مادرش از کما بیرون اومد و خوب شد و بیشتر از همه بابت این موضوع خوشحالم که شخصیت داستان در نهایت تونست درکی از احساسات ببره؛ اون قسمت کتاب که یون از یک دختر خوشش اومد و با اینکه یون هیچ درکی از عشق و احساسات نداشت اما باز هم وقتی با اون دختر دیدار کرد یک تغییراتی درون خودش احساس کرد و این نشان دهنده قدرت عظیم عشق است، در حالی که اون هیچ احساساتی رو درک نمی‌کرد اما عشق تونست که وارد قلب اون بشه و تغییراتی درونش ایجاد کنه. با اینکه شخصیت اصلی کتاب از اینکه احساسات رو درک نمی‌کرد آزرده خاطر بود اما به نظرم گاهی درک نکردن احساسات می‌تونه یک موهبت باشه، در کل من شخصیت یون‌جی رو خیلی دوست داشتم ، شخصیتش خیلی خاص بود. به نظرم خوندنش خیلی مفید بود برام و از اینکه خوندمش خوشحالم.
ترجمه کتاب هم خیلی خوب و روان بود. تنها موضوعی که درباره کتاب یکم آزاردهنده بود این بود که تصور جامعه کره خیلی برام سخت بود چون هیچ تصوری از جامعه کره نداشتم و در افکارم ظاهر شخصیت‌های کتاب، آمریکایی بود  اون مکان‌هایی رو که در کتاب گفته شده هم برام آمریکایی بود و اصلاً نمی‌تونستم شخصیت های کتاب رو با شمایل کره‌ای تصور کنم.
      

        از آن وقت که فهمیدم، به اینترنت و گوشی همراه وابستگی شدیدی دارم، طی چندین سال تلاش کردم استفاده از اینترنت را کاهش دهم؛ مقاله های فراوانی خواندام که اینترنت برای بدن مضر است اما ضررش در حد ضعف چشم و... بود، اصلا فکر نمیکردم که اینترنت روی مغز بتونه تاثیر ویرانگری بزاره.
بعد از تمام کردن کتاب، ساعت ها مشغول اندیشیدن بودم، برای خودم متاسفم بودم که سالها معتاد اینترنت بودم و مغزم رو به راحتی در اختیار اینترنت گذاشتم تا به آسانی هر بلایی که می خواهد سرش بیاورد.
بعد از این کتاب، تصمیم گرفتم استفاده های  غیر ضروری و اعتیاد زای اینترنت را کنار بگذارم و فقط در جهت رفع نیاز هام از اینترنت استفاده کنم و به چشم یک سرگرمی بهش نگاه نکنم.
      

        برای منی که زیارت عاشورا می خوانم ولی فقط به معنای ظاهری متون توجه می‌کنم؛ این کتاب، کتاب ارزشمندیست چون به ریشه معانی کلمات زیارت عاشورا توجه کرده و متن زیارت عاشورا را به زیبا ترین حالت ممکن تفسیر کرده. 
متن کتاب به گونی است که باید چندین بار خوانده شود تا بهتر فهمیده شود.
      

        بسیاری از مطالب فهمش برام سخت بود، چون از واژه های تخصصی استفاده شده، اما در کل تونستم به جوابی که دنبالش بودم، برسم.
      

        روایات کوتاه، اما پر از نکته و درس زندگی بود. خوشحال شدم که با علامه آشنائیت پیدا کردم، واقعا ایشان شخصیت بزرگ و جالبی داشته‌اند.
      

        نویسنده مطالب کتاب را خطاب به خود میگوید، اما آدم احساس می‌کنه که این کتاب رو پتر هانتکه ننوشته، بلکه یک اعتراف نامه است که داریم در یک دادگاه می‌خوانیم و به گناهان خود اعتراف می‌کنیم. 
      

        داستان کتاب یک‌دفعه آغاز و یک‌دفعه پایان یافت. شخصیت پردازی و توصیف داستان عالی بود، برخی از مکالمات موجود در کتاب دلنشین و تأمل برانگیز بود. در کل برای یک بار خواندن گزینه خوبیه.
      

        خوندن کتاب حس خیلی خوبی بهم داد؛ همیشه فکر می‌کردم فقط منم که شخصیت ساکت و گوشه گیر دارم و این خیلی منو ناراحت می‌کرد، ولی باخوندن این کتاب فهمیدم که تنها نیستم، فهمیدم که یک درونگرام، کتاب باعث شد که خودمو بیشتر از قبل بشناسم، به خیلی از سوالاتی که درباره شخصیتم در ذهنم بود جواب داد.
چند فصل آخری کتاب درباره دوست پیدا کردن و رابطه عاطفی و شغل درونگرایان و... بود که کمی خسته کننده بود برام، ولی فصل های ابتدایی که داشت شرح حالی از یک فرد درونگرا می‌گفت، به شدت به دلم نشست. کتابو دوست دارم و قطعا قرار نیست بره پیش کتاب هایی که خونده شد، قطعا پس از مدت کوتاهی سراغش خواهم رفت و جاهای مهمش رو که خط زده‌ام دوباره خواهم خواند.
توصیه می‌کنم که درونگراها حتما این کتاب رو بخونن.
      

        دوستش داشتم، یه رمان عاشقانه اما بسیار غم انگیزه. دلم خیلی برای سم و جودی می‌سوزه، اونا همدیگرو خیلی دوست دارن، اما خب قراره تا ابد از هم دیگه جدا بشن، فکر میکردم پایان کتاب قرار نیست یه پایان شاد باشه، ولی پایانش بیش از حد تصورم غم انگیز بود و باعث تر شدن چشمام شد. کتاب میخواد که بهمون یاد بده، باید گذشت، از اونهایی که روزی بودند اما دیگر نیستند، باید گذشت و بعد آنها هم زندگی کرد. عشق خیلی زیباست و این کتاب هم برخی از جنبه های زیبای عشق رو نشون میده. کتاب رو دوست داشتم ولی کاش هرگز نمی‌خوندمش، غمش به شدت روی دلم سنگینی می‌کنه.

کاش من هم روزی بتونم زیبای های عشق رو درک و تجربه کنم:)
      

        با خوندن این کتاب درباره فرشتگان اطلاعات زیادی کسب کردم. سبحان الله، که چقدر زیباست شکوه و قدرت و عظمت پروردگار عالم، که چنین موجودات جالبی رو آفریده.
      

        کتاب رو دوست داشتم، بخش پایانیش منو به گریه انداخت؛ شخصیت متیو رو دوست داشتم چون یه وجه اشتراکی با هم داریم،  حقیقتا وقتی با شخصیت متیو  بیشتر آشنا شدم خیلی غمگین شدم، چون دقیقا منم مث اونم بیشتر تو خونم و سال های زیادی از زندگیم رو به این ترتیب گذروندم،  خیلی از مسائلی که متیو حسرتش رو میخورد، حسرت های منم هست، من همینجوریشم غمگین بودم و بعد خوندن کتاب وضع روحیم بد تر شد، چون با خوندن کتاب به گذشته ها پرت شدم، روزهایی که از نظرم اصلا زندگیشون نکردم، روزهایی که می‌تونستم شادی های بسیار نوجونی رو تجربه کنم اما به جاش تو خونه و سرم گرم گوشی و فضای مجازی بودم، و خیلی مسائل رو میتونستم تجربه کنم ولی تجربشون نکردم و الان هم نمیتونم تجربشون کنم چون زمانشون گذشته. بعد خوندن کتاب روز رو با ترس شروع میکنم چون میترسم امروز روز آخرم باشه که زندم و من هنوز زندگی نکردم. دلم برای متیو سوخت، چون بدون اینکه عشق رو تجربه کنه، از دنیا رفت. یکی از بزرگترین ترس منم اینه که بدون درک عشق بمیرم.
دوست دارم هر روزم رو به گونه‌ای سپری کنم که انگار آخرین روزم هستش ولی خب به دلایلی نمیتونم.

کاش بتونم قبل ازاینکه دیر بشه، زندگی کنم🖤🚶
      

        مطالبی خوب در باب کار و نظام سرمایه داری.