حقایق یک سروگردن بالاتر از داستان ها هستند. داستان ها را نه می‌توان دید و نه می توان لمس و اندازه‌گیری کرد.

مسئول کتابخانه ما می گوید، هیچ‌وقت نمی توانید کتاب را از روی جلدش قضاوت کنید. من هم باید بگویم که این نظریه در مورد محله ها نیز صدق می‌کند، شما نمی توانید محله را از روی قوهایش قضاوت کنید.

به عقیده من، آدم‌ها یک‌شبه دربه‌در و آواره نمی‌شوند. مادرم یک‌بار به من گفت که مشکلات مالی کم‌کم خِر آدم را می چسبند. او گفت که این موضوع درست شبیه به سرماخوردگی است؛ اول قلقلکی در گلو حس می‌کنی و سردرد به سراغت می آید و بعد هم به سرفه کردن می‌افتی. سپس یک‌دفعه به خودت می‌آیی و می‌بینی، یک خَروار دستمال‌کاغذی دور تختت را گرفته و ریه‌هایت بالا می آید.

تو می‌تونی از دست کسی خیلی کفری بشی ولی در عین حال با تمام وجود دوستش داشته باشی.