*- چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم،  نادر ابراهیمی. چاپ۳۷‌ ام،۱۳۹۶، نامه‌هایی بس خوندانی با دیدی فلسفی و اخلاقی در شیوه زندگی از صداقت، تحمل، رازداری، سازگاری، و... و نامه چهلم، نامه خداحافظی و بس زیبا... یک روز عاقبت قلبت را خواهم شکست- یک روز عاقبت. با آخرین کلام. با آخرین سفر...  
نامه‌ها کوتاه و بسیار پرمحتوی در زندگی زناشویی که ارتباط عاطفی  و علاقانه را ایجاد می‌کند‌.
        

          - چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم،  نادر ابراهیمی. چاپ۳۷‌ ام،۱۳۹۶، نامه‌هایی بس خوندانی با دیدی فلسفی و اخلاقی در شیوه زندگی از صداقت، تحمل، رازداری، سازگاری، و... و نامه چهلم، نامه خداحافظی و بس زیبا... یک روز عاقبت قلبت را خواهم شکست- یک روز عاقبت. با آخرین کلام. با آخرین سفر... نامه‌ها کوتاه و بسیار پرمحتوا در زندگی زناشویی که ارتباط عاطفی و عاقلانه‌ای  را ایجاد می‌کند‌.
        

          عاشقانه و زیبا ، این نشون میده که وقتی یه مرد یکیو از ته دل دوست داشته باشه میتونه چقد رمانتیک و با احساس باشه.
بخونید و لذت ببرید.
        

          این اولین کتابیه که از نادر ابراهیمی خوندم و بسیار ازش لذت بردم. یه حس همزاد پنداری خاصی باهاش پیدا کردم  چون خودم هم از نامه استفاده میکنم برا زدن حرفای دلم.حس خوب زندگی زناشویی و فداکاری و صبوری رو میشه کاملا درک کرد.چون سبک نوشتار نادر ابراهیمی خیلی رمانتیک و عاشقانه است نمیتونه زیاد جذبم کنه ولی این کتاب رو خیلی دوست داشتم.
        

          جزو اولین کتاب های عاشقانه ای بوده که خوندم.
بی نظیر آرام مانند رودی روان.
قلم نادر ابراهیمی عالیه
        

          این کتاب روایت کننده یک عاشقانه واقعی است ، عاشقانه ای که مملو از سختی و راحتی و شیرینی و تلخی است. شاید این اثر تمرین سخن گفتن و نوشتن باشد و نشان می دهد که گاهی باید تنها صحبت کرد حتی در مورد پیش پا افتاده ترین مسائل روزمره.

«تدریجا تعداد این نامه ها که نگاهی هم داشتند به جریان های عادی زندگی ، روبه فزونی نهاد، تا آنجا که فکر کردم این مجموعه ، شاید فقط نامه های من به همسرم نباشد، بل سخنان بسیاری از همسران به همسرانشان باشد، و به همین دلیل به فکر بازنویسی و چاپ و انتشار آن ها افتادم.»
"از متن کتاب"
        

          کتاب خیلی قشنگ با نثر گویاو روان که دید افراد را به نه فقط به زندگی مشترک بلکه به زندگی هر فردی می‌تواند تغییر دهد .بعضی از جملات تشبیهات و مثال های کتاب درجه یک هستند.
به شخصه فکر میکنم هر کسی باید حداقل یک بار این کتاب را در طول زندگی اش بخواند
        

          نامه ها همگی درمورد مسایل شخصی و جزءی زندگی شخصی نویسنده و بیشتر با لحن نصیحت بودند که من صحبت درمورد آن ها را نمی پسندیدم. 5 نامه ی انتهای کتاب از نطر من تفاوت بارز موضوعی داشتند و کمی کلی تر بودند که آنها را زیبا تر میکرد و آخرین نامه بسیار به جا و زیبا بود. این جملات از کتاب را هم خیلی دوست داشتم:
"تو خوب می دانی...سنگین ترین دردها، چون از صافی زمان بگذرند به چیزی توصیف ناپذیر اما مطبوع تبدیل می شوند، و جملگی تلخی ها به چیزی که طعمی بسیار خاص اما به هرحال شیرین دارند..."
        

          این کتاب رو وقتی خوندم باورم نشد نادر ابراهیمی روان شناسی رو تخصص نخونده در دانشگاه. این کتاب بینظیر، درس درستی از زندگی مشترک رو به مخاطب ارائه میده بدون هیچ ادعایی .
        

          در دسته نامه ها از بهترین‌هاست. قلم نادر که کولاک است
        

          نویسندگان زیادی هستند که سعی کردند جا پای نادر ابراهیمی بذارن و از نثر و سبک او تقلید کردن. البته که هیچ کدوم به گرد پای این نویسنده درجه یک نرسیدند. 
به نظر من شاید لازمه که بعضی‌ها از روش و منش او هم تقلید کنند. آداب صحبت کردن با همسر. آداب ناز خریدن و ناز کشیدن. 
چهل نامه کوتاه به همسرم پر از عاشقانه‌های نابه.
شاید لازمه که همه‌ی آقایون متأهل این کتاب رو بخونن و عذرخواهی کردن رو یاد بگیرن.
هیچ چیزی به اندازه‌ی زبون خوش تأثیرگذار نیست. از این کتاب به نظر می‌رسه که زبان خوشی داشتن و کم و کسری‌های زندکی رو با زبان خوش جبران می‌کردن.
البته که خوندنش برای خانم‌ها هم واجبه.
کلی عبارات لطیف داره که روح رو نوازش می‌کنه.

        

          نادر ابراهیمی کاری کرد که نیاز باشه هر چند وقتی به این کتاب سر بزنی تا آداب معاشرت با همسر فراموش نکنی
        

          اولین کتابی که از نادر ابراهیمی خوندم و عجب تجربهٔ نابی بود !
کتاب رو لابه‌لای آشفته بازاری که آقای دستفروش از کتاب‌ها ساخته بود پیدا کردم و دو مؤلفهٔ قیمت خوب و نویسندهٔ جدید و سرشناس باعث شد بگیرمش و اصلا پشیمون نیستم.
کتاب هم چیزی بیشتر از چهل نامه ی کوتاه از جانب عاشق به معشوقه... خیلی وسیع‌تره و جنبه های متفاوتی از زندگی رو در برمی‌گیره! خلاصه که برخلاف تصورم، نادر ابراهیمی به صورت اغراق شده و بیش از اندازه در حال دل و قلوه دادن به همسرش نبود و لا به لای کلمات و جملات پرمودتی که به لطافت پر قو بودن بسیار درس زندگی نهفته بود=) ❤️‍🩹
بخونید خلاصه. 
        

          ۷۰ درصد محتوای نامه ها، نصیحت بود :/
        

          خوندنش برام جالب بود. اینجور استفاده از نوشتن برای زدن حرفهایی که شاید رو در رو گفتنش سخت باشه.ایده های خوبی هم به ذهنم رسید و درنهایت مثل سایر آثار دیگه ابراهیمی ، جملات و عبارات قابل تاملی داشت که مجزا از متن ، برام جالب و جذاب بودند. ارزش خوندن داشت.
        

          مخواه كه هر دو يك آواز را بپسنديم يك ساز را ، يك كتاب را ، يك طعم را ، يك رنگ را و يك شيوه نگاه كردن را...مخواه كه انتخابمان يكي باشد، سليقه‌مان يكي و روياهامان يكي، هم‌سفر بودن و هم‌هدف بودن، ابدا به معني شبيه بودن و شبيه شدن نيست...و شبيه شدن دال بر كمال نيست، بلكه دليل توقف است...
عزیزمن!
زندگی را تفاوت نظرهای ما می‌سازد و پیش می‌برد نه شباهت‌هایمان، نه از میان رفتن و محو شدن یکی در دیگری؛ نه تسلیم بودن، مطیع بودن، امر بر شدن و دربست پذیرفتن. من زمانی گفته‌ام: «عشق انحلال کامل فردیت است در جمع ». حال نمی‌خواهم این مفهوم را انکار کنم ؛ اما اینجا سخن از عشق نیست، سخن از زندگی مشترک است، که خمیرمایه‌ی آن می‌تواند عشق باشد یا دوست داشتن یا مهر و عطوفت یا ترکیبی از این‌ها، و در هر حال، حتی دو نفر که سخت و بی‌حساب عاشق هم‌اند، و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است، واجب نیست که هر دو، صدای کبک، درخت نارون، حجاب برفی، قله‌ی علم کوه، رنگ سرخ، بشقاب سفالی را دوست داشته باشند... به یک اندازه هم. اگر چنین حالتی پیش بیاید، که البته نمی‌آید، باید گفت که یا عاشق، زائد است یا معشوق. یکی کافی‌ست. عشق، از خودخواهی‌ها و خود پرستی‌ها گذشتن است؛ اما این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
من از عشق زمینی حرف می‌زنم که ارزش آن در « حضور » است نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری.
.
تمام کتاب یه طرف این قسمت هم یک طرف...
        

          روحت شاد نادر ابراهیمی عزیز
چقدر زیبا دلنوشته‌هات رو به جان محبوب آذری‌ات تقدیم کردی و راهنمای ما شدی برای عشق ورزیدن، از عشق گفتن و گذر از منازل ابتدایی عشق و عمیق‌تر دیدن آن ... 

«انسان هنوز یاد نگرفته آنگونه به حوادث نگاه کند که تلخ‌ترین و دردناک‌ترینِ آنها را هشیارکننده،نیرودهنده، تجربه‌بخش، برانگیزنده و آینده ساز ببیند.» اصلا اگر حوادث با همه‌ی تلخ و شیرینی و فرازو فرودهایش، دست دوستی با ما نمی‌فشرد که این همه یکنواختی، و بی هیچ پیمودن راه، اول از همه خود ما را از پای می‌انداخت... و اصلا اگر درد نبود، انسان به مفهوم والای انسان، شناخته نمی‌شد و عاشق نمی‌شد...
چه زیبا گفت نادر عزیز که :«درد ملک عاشقان است».

بی دردی آفتی است که دل را سیاه می‌کند ، کدر میکند، می‌پوساند.
و چنین دلی کجا می‌تواند عشق را فهم کند و آن را در خود جای دهد.
        

          نامه‌های دلنشینی بودند.
        

          مثل دیگر کتاب‌های عاشقانه آقای ابراهیمی، عالی و بی‌نظیر 
        

          حیف که نسل غول های با احساس و فرهیخته رو به انقراض هست که انشالله چنین تباشد.چقدر اموزنده دیالوگ های دو دلداده .افسوس .