پری دخت در حقیقت یک غزل منثور بود. یک شعر عاشقانه که به صورت داستان نوشته شده بود. داستان، پیچیدگی چندانی ندارد و اتفاقات خیلی خاصی در آن نمی افتد اما نامه های عاشقانه ای که میان دو نفر نوشته می شود و داستانی که از پسِ این نامه ها شکل می گیرد، می تواند برای کسی که به داستان های عاشقانه علاقه دارد، جذاب باشد. اما اگر می خواهید یک داستان حرفه ای بخوانید با پیرنگی متفاوت، احتمالا از خواندن پری دخت لذت نمی برید.
        

          تنها چیزی که باعث شد که کتاب رو تموم کنم این بود که کم حجمه و میشه یک روزه تمومش کرد.
ایده ی کتاب جذابه، اما فقط همین و بس. از نویسنده و ناشر ناراضی نیستم، از خودم ناراضی ام که باز یک کتاب رو فقط به خاطر پرفروش بودنش خریدم و نتیجه اصلا به دلم ننشست.

درباره محتوای کتاب

نامه نگاری های یک دختر و پسر شیرینی خورده در دوران قاجار که پسر برای تحصیل علم به پاریس رفته و دختر در تهران چشم انتظار نشسته

متن اصلا به دلم ننشست. شاید در همون نامه ی اول که دیدم سید محمود که داره از حال و هوای پاریس تعریف می کنه میگه:«امروز سه روز است که در پاریس، یا به قول خودشان: پغیس، رحل اقامت افکنده ام» همینجا گیر کردم. چون مطمئنم که هیچ فرانسوی ای تا به حال «س» آخر پاریس رو تلفظ نکرده و «خودشان» می گویند «پغی»! اینجا بود که خلقم تنگ شد. چه اینکه از نویسنده انتظار دارم درباره ی چیزی به این واضحی تحقیقات اندکی انجام داده باشه

دیگر اینکه متن پر بود از اصطلاحاتی که با «زن را چه به فلان» مثلا زن را چه به سیاست! زیاد بود و دل من می گرفت. مخصوصا اینکه می دانستم نویسنده اهل همین زمان خودمان است نه اینکه در صد سال پیش های تاریخ گم شده باشد. خوشم نیامد

نکته ی سوم اینکه دو شخصیت اصلی این ماجرا اصیل و مذهبی و اهل نماز و روزه هستند. نامه ها اما ... نمی دونم، نمی خورد بهشون. بی پردا حرف می زدند و با تصور من از دختر و پسر با حیای قدیمی این نبود

به شوخی بگم که این دختر خانم هم سر هرچیزی غش می کرد و باید با آب طلا حالش رو جا میاوردند. حس می کردم با نوشتن شرح غش کردن هاش برای آقا پسر بیشتر تمایل داره با سیاست های زنانه دل ایشون رو شدیدتر به دست بیاره تا اینکه واقعا از غم هجران باشه اینها

در کل خسته کننده بود و از صفحه ی شصت به بعد یکی درمیون می خوندم. همه ی نامه ها پر از تصدقت شوم و قربانت بروم و نامه ات را مالیدم به چشمانم و اینها بود

نپسندیدم
        

          نویسنده قلم خوبی داره، ریز بینی هاش توی این کتاب هم دیده میشه. اما مفهوم کلی کتاب تکراری هست و چیز جدیدی یاد نگرفتم.حجم کم کتاب هم باعث جذب مخاطب میشه.
        

          این کتاب را به پیشنهاد دوست عزیزی از اولین نمایشگاه حضوری، بعد از وقفه‌ای چند ساله خریدم.
مجموعه‌ای از عاشقانه‌ها که در قالب نامه بین دختری به نام پری‌دخت و همسرش سید محمود مکاتبه می‌شود، در این کتاب آورده شده است.
سید محمود برای تحصیل به فرانسه رفته و پری‌دخت در خانه‌ی پدری ساکن است.
لحن قاجاری کتاب را دوست داشتم.
کتابی حالْ خوب کن که بعید می‌دانم کسی از خواندنش پشیمان شود.
        

          #پریدخت که منتشر شد همینجا یه مطلب نوشتم که نوش جون نویسنده اش این همه صف کشیدن و تحویل گرفتن و تجدید چاپ توی مدت کوتاه.
هنوز هم میگم. چون نویسنده اش با کلمات آشناست و با کلمه جا توی دل مردم و مخاطب باز کرده.
همون موقع هم البته میدونستم قطعا با یک شاهکار مواجه نخواهم شد. حالا که خوندمش هم دوستش دارم چون کلمات و جملات ناب و فاخر زیاد داره. 
اگه اهل خواندن اینجور متنها هستید این کتاب رو از دست ندید.
اما اگه به خیالتون این کتاب رمانه یا داستان و به همین دلیل قصد دارید بخونیدش کلا بی خیال بشید. چون نامه های پریدخت و سیدمحمود فقط شرح درد فراغه و از مشروطه هم اگر چیزی میگه، نکته دندون گیری نداره. 
کتاب با اینکه نثر قاجاری داره اما بی نهایت خوش خوانه و دلپذیر. اما داستان نیست.
شرح شیداییه بیشتر.
گاهی هم آدم میمونه به کار سیدمحمود. جایی که به دلیلی باید با شتاب برای معشوق نامه بنویسه سر صبر وضو گرفته و تا آب وضوش خشک بشه میشینه سر حوصله نامه می نویسه.

به نظرم پریدخت یه غزل منثوره. نویسنده این بار به جای نظم با نثر به شرح دلدادگی عاشق و معشوق پرداخته. ولی ای کاش کمی هم داستان گویی چاشنی کارش میکرد. کم نبودن شاعران قصه گو
        

          "پری‌دخت" کتابی با ادبیات شیرین و جذاب!
قصه دلدادگی دو عاشق در سال‌های نه‌چندان دور که در قالب نامه‌های عاشقانه روایت می‌شود.
‌
اولین چیزی که این کتاب را متفاوت می‌کند نوع ادبیاتش است که به شیوه نثر دوره قاجار نوشته شده و این به نظرم نقطه قوتی‌ست برای کتاب، چون با توجه به این واقعیت که جوان امروزی با ادبیات کهن و فاخر ایرانی و فارسی تقریباً بیگانه شده در حدی که شاید خواندن چنین کتابی برای بعضی‌ها مشکل باشد چه رسد به اینکه فهمیده شود، این کتاب می‌تواند شروع خوبی برای جذب شدن به آثاری با دغدغه حفظ ادبیات فارسی باشد.
‌
البته واژه‌نامه‌ای که در آخر کتاب آمده نشان‌دهنده این است که نویسنده هم به این نکته توجه داشته و نیاز مخاطب امروزی را به‌خوبی تشخیص داده است.
‌‌‌
این را هم بگویم که نمی‌توانم در مورد پایانِ تلخ کتاب و غیره‌منتظره بودنش چیزی نگویم، چون به نظرم این قصه عاشقانه خیلی زود تمام شد در حالی که مخاطب می‌توانست این دو شخصیت را بیشتر بشناسد و من به شخصه انتظار داشتم اتفاقات دیگری برای داستان و شخصیت‌ها بیفتد.
و اگر شخصیت‌های اصلی داستان زنده می ماندند دلم می‌خواست یک وقت دیگر و در یک قصه دیگر دوباره بخوانمشان.
‌
اما همین‌که سبکی متفاوت از کتاب را تجربه کردم برایم خوشایند است.
        

          تصدقت کردم و بر دیده مالیدم آنقدر تکرار شده بود که دل رو میزد!
همین طور پیازداغ ،نعناداغش زیاد بود!!!
        

          بسم المعطر الحبیب
کتابی که از ابتیاع کردن و خواندن آن و از داشتن آن در کتابخانه منزل پشیمان نخواهید شد. شاید کتاب خط داستانی شگفت انگیزی نداشته باشد اما از شخصیت پردازی  و نثر دوره قاجاری آن لذت می برید. خاطر نشان اینکه خود نویسنده در مقدمه ذکر می کند که این اولین تجربه نثر نویسی او است و نباید به او سخت گرفت.
به قول کتاب:
باقی بقایتان
جانم فدایتان
محمد نادری
        

          کوتاه و دل نشین. من عاشق پری دخت شدم. بعد از تمام کردنش روزها درموردش فکر میکردم و فهمیدم این نوع عاشق بودن را دوست دارم. این کتاب برای من خیلی شیرین بود. هرچند غم انگیز
        

          اگه شمام مثل من دوست داشتید میتونستید در زمان سفر کنید و مثلا به دوران قاجار برید و با مردم اون زمان معاشرت کنید ، مطمئنم از این کتاب لذت میبرید. :) 
ماجرای دختر پسری  عاشق و معشوق از اهالی دوران قاجار ، که دچار غم دوری شدند و از طریق نامه نگاری باهم ذر ارتباطند. 
هرچند ایراداتی جزیی به کتاب وارده اما خب نباید فراموش کرد که این اولین کتاب چاپ‌شده حامد عسگری بوده‌
        

          کتاب از نظر ساختار نوگرایی داشت و اولین بار بود که یک داستان را از روی مجموعه نامه هایی می خواندم . اگرچه داستان نیازمند پختگی بیشتر و غنی تر شدن محتوا بود.
در بررسی توان قلم نویسنده ، بسیار روان و دلنشین بود.
به کارگیری واژگان خاص و ادبیات خاص قجری هم از ویژگی های سبکی اثر بود.
واژگانی چون فاکولته،  تیار و متقال که امروزه کم کاربرد هستند ولی در متن به کار گرفته شده اند. 
در جایی اشاراتی رفت که شخصیت داستان، پریدخت، نامه ای مرحوم قائم مقام خوانده و ظن این ضعیف این است که در نگارش این سبک متون جناب عسکری متاثر از منشات قائم مقام باشند.
از نظر بهره بری از مضامین ادبی و خیالی نیز آنطور که انتظار می رفت به استفاده شد. چرا که جناب عسکری ،خود، شاعر است و در ساخت تصاویر خیالی بسیار چیره دست که اغلب دارای آشنایی زدایی بودند.
        

          از قشنگ ترین عاشقانه ها🥺❤️
        

          نثر این کتاب همانطور که گفتم متفاوته ولی کمی سنگین هم هست طوری که اخر کتاب بخشی به نام واژه نامه گذاشته شده!
به شخصه بعضی کلمات رو متوجه نمیشدم و معنی اون کلمات هم تو واژه نامه نبود یعنی تمام کلمات رو واژه نامه پوشش نداده 
این داستان و موضوعی که داره مخاطب نوجوانش کم نیستند ولی سطح نثر کتاب در حد یک نوجوان نیست
        

          بهش امتیاز ۵ رو دادم نه به خاطر این که کتاب خیلی خارق العاده ای باشه، به این دلیل که در عین سادگی خیلی خیلی دلچسبه.
قرار نیست با داستان عاشقانه خیلی عجیبی روبه رو بشید اما تک تک کلمات عاشقانه هستن.
با نامه های دو تا عاشق مواجهیم، بانوی قصه در عین این که تو مسائل مختلف مثل سیاست صاحب نظره - و این باعث تفاوتش با خانم های اون دوره س- در برخورد با همسرش یه دختر ساده، لطیف، سنتی و گاها با خرافات زمان خودشه و همین تفاوت ها پریدخت رو جذاب تر می کنه.
        

          یه کتاب کاملا متفاوت هم نامه های دو عاشق در دوره قاجار هست. هم با نوع نثر اون دوره آشنا میشیم هم با رسومات. من که خیلی خوشم اومد. برای هدیه دادن هم خوبه .
        

          این کتاب نامه های عاشقانه پری دخت و نامزدشه 🤩خیلی کتاب دلنشین و زیباییه🤩🤩
یه بخشی از کتاب میگه:
امر خطیر عاشقی فقره ای است که این روزها یا یادمان رفته یا از روی نسخه فرنگی اش تقلید می کنیم.
        

          نثر قاجاری این اثر آدم به ایرانی بودن و فارسی زبون بودن یادآوری و مفتخر میکنه، ممنونم آقا حامد عسکری
        

          به‌عنوان یه زنگ تفریح خوندمش؛ شاید یک استراحت ذهنی و نهایتا در همین حد بود؛ نه بیش‌تر!
بعد از چندصفحه، داستان کاملا وارد تکرار می‌شه و در کل هیچ اتفاق خاصی نداره.  شاید اگه به داستان بیشتر توجه می‌شد، می‌تونست خیلی بهتر باشه و بسیاری کم‌دقتی‌ها رو هم نداشته باشه.
        

          خزعبل محض، مثل سایر خزعبلات نویسنده
        

          کتاب اثر ویژه ای نیست و من از این سبک ادبیات  که روایت در دل چندین نامه گنجانده شده است کتاب مجنون لیلی نبوی رو بیشتر دوست داشتم
اما نکته دلنشینی که کتاب داشت و برای من خوندن کتاب رو جذاب می کرد این بود که من کتاب رو جرعه جرعه خوندم هروقت می خواستم برم سراغ کتاب انگار یه آدم دور از یار بودم و به خودم می گفتم سید محمود بریم ببینیم امروز یار چی نوشته برامون ...