"پری‌دخت" کتابی با ادبیات شیرین و جذاب!
قصه دلدادگی دو عاشق در سال‌های نه‌چندان دور که در قالب نامه‌های عاشقانه روایت می‌شود.
‌
اولین چیزی که این کتاب را متفاوت می‌کند نوع ادبیاتش است که به شیوه نثر دوره قاجار نوشته شده و این به نظرم نقطه قوتی‌ست برای کتاب، چون با توجه به این واقعیت که جوان امروزی با ادبیات کهن و فاخر ایرانی و فارسی تقریباً بیگانه شده در حدی که شاید خواندن چنین کتابی برای بعضی‌ها مشکل باشد چه رسد به اینکه فهمیده شود، این کتاب می‌تواند شروع خوبی برای جذب شدن به آثاری با دغدغه حفظ ادبیات فارسی باشد.
‌
البته واژه‌نامه‌ای که در آخر کتاب آمده نشان‌دهنده این است که نویسنده هم به این نکته توجه داشته و نیاز مخاطب امروزی را به‌خوبی تشخیص داده است.
‌‌‌
این را هم بگویم که نمی‌توانم در مورد پایانِ تلخ کتاب و غیره‌منتظره بودنش چیزی نگویم، چون به نظرم این قصه عاشقانه خیلی زود تمام شد در حالی که مخاطب می‌توانست این دو شخصیت را بیشتر بشناسد و من به شخصه انتظار داشتم اتفاقات دیگری برای داستان و شخصیت‌ها بیفتد.
و اگر شخصیت‌های اصلی داستان زنده می ماندند دلم می‌خواست یک وقت دیگر و در یک قصه دیگر دوباره بخوانمشان.
‌
اما همین‌که سبکی متفاوت از کتاب را تجربه کردم برایم خوشایند است.