بعد از خواندن کتاب"کشتی پهلو گرفته" نوشته ی آقای شجاعی، توقعم از ایشان بالا رفت. به همین خاطر و به مناسبت محرم، کتاب "سقای آب و ادب" را انتخاب کردم. باید گفت این کتاب جنبه ی ادبی بسیار بالایی دارد اما اصلا قابل مقایسه با کشتی پهلو گرفته نیست... یادم است وقتی کشتی پهلو گرفته را میخواندم، در بسیاری از قسمت هایش، چشمانم پرآب میشد اما سقای آب و ادب، آنقدر دچار پراکنده گویی شده بود، که در حین خواندن،مدام حواسم پرت میشد. علاوه بر این، اطلاعاتی بر من اضافه نکرد و صرفا روی هم جمع کردن دلنوشته هایی برای حضرت عباس بود. اما چیزی که از این کتابم مجذوبم کرد،فهرست آن بود: عباسِ حسین،عباسِ زینب،عباسِ علی،عباسِ فاطمه و... .

پی نوشت: کشتی پهلو گرفته رمانی داستانی که به زندگی حضرت فاطمه زهرا(س) می پردازد. سقای آب و ادب، روایتی از زندگی و فداکاری های حضرت عباس در واقعه کربلا است.
      

        زندگی فروغ را خوانده ام.
مورد پسند نه، اما برایم جالب و غم انگیز بود روزگار و سرنوشتش.
همین باعث شد خواندن دیوان فروغ را شروع کنم.
با توجه به زندگی اش، فکر می‌کنم بیشتر شعرهایش در مورد اتفاقاتی بوده که از سر گذرانده.
و اما اگر بخواهم نظر دهم، حقیقتا نتوانستم با شعرها ارتباط بگیرم و مدام حواسم پرت میشد. به قلم فروغ فرخزاد احترام می‌گذارم و خود را در جایگاهی نمی بینم که شعرهایش را نقد کنم اما به همین کفایت میکنم که سبک نوشتنش مورد علاقه ی من نبود...
      

        در طول خواندن کتاب سه بار بغض کردم؛ شاید هم چهار بار، که اگر کسی نبود، میزدم زیر گریه...
چقدر دلم برای حسن سوخت، برای پسرش هم همینطور و برای پدرش... اصلا برای همه شان غیر از نقش اول قصه؛امیر!
      

        مگر یه کتاب چقدر می‌تواند جمله ی طلایی داشته باشد؟
تمام مدتی که این کتاب را میخواندم، میگفتم"خیلی خب، این آخرین بریده ی کتابی ست که از این اثر ثبت می کنم" اما نه! صفحه ی بعدش آنقدر زیبا بود که باید ثبت میشد. و صفحه ی بعد ترش و صفحه ی بعدترش و صفحه ی... آخر خودم خسته شدم... . تمام بریده های کتابی که از این اثر ثبت کردم را قبلا جایی خوانده بودم، نویسنده اش را نمی‌دانستم چه کسی ست اما در نهایت میگفتم خب ممکن است نوشته ی چندین نویسنده باشد... اما تمامشان قلم عبدالملکیان بود...
عجب چیزی خواندم امروز...
      

        نمیدانم چطور توضیح دهم اما ؛ نه دل زمین گذاشتنش را دارم، نه تابِ تمام شدنش را...

      

        باید بگم بعد از تموم شدن هر فصل از این کتاب، تا چند دقیقه مدام با خودم زمزمه میکردم:الهی بمیرم برات زهرا(س)...
      

        با تو تا صبح خفتنم هوس است.
      

        نیمه تاریک وجود اولین کتابی بود که خواندم. هرشناختی که از خود در حال حاضر دارم را مدیون این کتاب هستم که چندین سال قبل به پیشنهاد یک عزیزی خواندنش را شروع کردم. آنقدر ارتباط خوبی با آن گرفتم که بعد از اتمامش، کتاب های روانشناسی دیگر را شروع کردم اما... خیلی محکم خورد تووی ذوقم! این کتاب توقعم را بالا برده بود و کتاب های روانشناسی دیگر،نه تنها اقناعم نکردند، بلکه از این سبک خوانش،فراری ام دادند...
 شاید بعد ها درباره ام اینطور بگویند:نیمه تاریک وجود اولین و آخرین کتاب روانشناسی بود که وی خواند...