بریدۀ کتاب

از عشق سخن باید گفت؛ همیشه از عشق سخن باید گفت‌ عشق، در لحظه پدید می‌آید، دوست داشتن در امتداد زمان. این اساسی‌ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است. عشق ،معیارها را در هم می‌ریزد؛ دوست داشتن بر پایه معیارها بنا می‌شود. عشق، ناگهان و ناخواسته شعله می‌کشد؛ دوست داشتن از شناختن و خواستن سرچشمه می‌گیرد. عشق قانون نمی‌شناسد ،دوست داشتن اوج احترام به مجموعه‌ای از قوانین عاطفی‌ست. عشق، فوران میکند-چون آتشفشان، و شره میکند- چون آبشاری عظیم؛ دوست داشتن جاری می‌شود- چون رودخانه‌ای بر بستری با شیب نرم- عشق ویران کردنِ خویشتن است؛ دوست داشتن ساختنی عظیم. عشق دق الباب نمی‌کند، مودب نیست، حرف شنو نیست، درس خوانده نیست، درویش نیست، حسابگر نیست، سر به زیر نیست، مطیع نیست ...