اين كتاب مرا كتاب‌خوان كرد
        

          رضا امیرخانی ده روز با رهبر همراه می شود و آنچه می بیند می نویسد. نگاه و زاویه ی رضا امیرخانی همیشه متفاوت است. گاهی انتقادی است. گاهی مسئولان مملکتی را نقد می کند، حتی شکم بزرگ یک مسئول را که از جای باریکی نمی تواند رد شود. این جزئیات در نگاه امیرخانی است که باعث می شود سفرنامه اش هم متمایز باشد. 
        

          سبک نگارش آقای امیرخانی از علل شاخص جذابیت آثارشون محسوب میشه، اینکه ایشون نگاهی منتقد و حتی گاهی شاکی به افراد و موقعیت‌ها دارند و بعد از مهر تایید با صداقت تمام این تایید رو اعلام می‌کنند باعث میشه هر فردی با هر نوع نگاهی با متن ارتباط بگیره و همراه بشه.
        

          اگه به خواندن سفرنامه علاقه مندید،
اگه کتاب طنز می‌پسندید،
داستان سیستان را حتما بخوانید😍👌
        

          کتابی‌ست که برای شناخت شخصیت آقای خامنه‌ای خوب است.
با این‌ کتاب نه می‌توانید خانواده‌ی ایشان را، نه دفترشان را و نه هیچ‌ چیز دیگر را خوب فهم کنید.
این کتاب تنها در مورد بخشی از شخصیت ایشان که نویسنده شاید به صورت گزینشی آن‌ها را آورده، آشنا شوید.
خوب است که بدانیم حاکمان ما چه شخصیتی دارند.
توصیه می‌شود.
        

          یه سفرنامه با نگارشِ عالی👌
        

          این‌گونه مستند‌نویسی‌ها از برخی ماجرا ها که مرتبط با اشخاصی هستند که اگرچه خاطرات قبل از مسئولیتشان تعریف شده اما (به نظرم بنا بر برخی تنگ نظری های اطرافیان) از احوالات بعد از مسئولیتشان خبر زیادی دست ما نیست هیلی جذاب و جالب است

نثر امیرخوانی واقعا آدم را می‌کشد به دنبال خودش
و داستان به قدرِ متینی دل‌چسب بود
من در عالم ۱۹ سالگی خیلی کیف کردم با این کتاب!
        

          مثل همیشه عالی
من با این سفرنامه خیلی خندیدم
مطمئنن ارزش خوندن رو داره
        

          قلم جذاب و روایت روان آقای امیرخانی به گونه ای است که همسفر و همراه ایشان می شوی و دوشادوش ایشان کنار رهبر قدم می زنی. حکایت عکاسی به منظور  اشداء علی الکفار و برای رحماء بینهم هم که عالی است و دلبری می کند
        

          جزو کتابای درجه دو امیرخانی
ولی طنزش طنز خوبیه
        

          بسیار دوست داشتنی...
        

          جالب بود...
شیوه ی نوشتن نویسنده جدید و باحال بود...
 یکیش اینکه املای کلمات رو اشتباه می‌نوشت...
و اینکه قلمبه و سلمبه و در عین حال ساده حرف میزد😅
جالبش اینجا بود که ظاهراً  خود رضا امیرخانی نسبت به رهبر یکم گارد داشته ولی جلوتر نظرش عوض شده...
توی کتاب نکات جالبی بود که نظرمو نسبت به بعضی چیزا عوض کرد...یا جرقه ی جدیدی توی مغزم زد... 
        

          وقتی در دوران نوجوانی بعد از کللللی رمان بی محتوای عاشقانه این کتاب رو‌خوندم فهمیدم چقدر مسیر رو‌اشتباه رفتم با خوندنش جهت کتاب خوندنم عوض شد
        

          نمیدانم چه برایش بنویسم...
شاید از دور برای غیر سیستان بلوچستانی ها به درد نخور دیده شود، اما کمی که ورق بزنیدش ناخودآگاه جذب کتاب می شوید... سفرنامه زیبایی ست از گزارش های خسته کننده و سفارشی خبری نیست...
        

          تصویری از چند روز بودن با رهبر انقلاب در سفر به سیستان
        

          همیشه وقتی اسم سیستان وبلوچستان میادخیلی تو فکرمیرم،همیشه دلم میخواست بتونم یه کاری کنم تا هیچ جای محرومی توکشورم نباشه و مردم و بچه ها همگی شاد باشن و در رفاه اما حیف که امکانش برام میسرنشد،امیدوارم هرکس که میتونه واقعایه کاری واسه مردم این منطقه انجام بده که خیلی محروم ومظلوم هستند
        

          رَه‌بر
فتنه
آبرو
به راستی که چه خوب خریدارانی دارد این #آبرو. می‌گوید اندکی آبرو دارم و آن را پای این انقلاب می گذارم. سیدی! شاید دیگر آبرویی نمانده باشد برایمان، اما جانی داریم و جسمی؛ فقط یک ندا می‌خواهد برای فنا.
۷۸ و ۸۸ و ۹۸؛ این ها اعدادیست که هرگاه گفته می‌شود، دل ماست که آتش می گیرد از خیانت‌ها، و چ دلی داری تو ای سرورم که دیدی و می‌بینی آنچه ندیدیم. 
ان‌شااللّٰه که #فتنه_۹۸ هم مثل فتنه های ماقبلش عمرش به سر رسد.
#داستان_سیستان روایت سفر ده روزه #رَه‌بر است به استانی آشنا؛ سفر سیستان و بلوچستان در اوج درگیری و حمله آمریکایی‌ها به عراق. روزهایی که بسیاری از ترس حمله آمریکا به ایران، آماده برگشت به کشورهایی که #شهروندان آن‌ها بودند، می شدند و این حضرت آقا بود که با سفر به ناامن ترین استان کشور، درس مهمی را به مدعیان داد.
راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
هرگه که دل به عشق دهی خوش بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
ما را ز منع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست
        

          خیلی جالب بود و جذاب. 
        

          این کتاب، سفرنامه‌ی رضا امیرخانی به استان سیستان و بلوچستان، به عنوان تیمِ همراهِ رَه‌بر است. نوشته‌ی امیرخانی، درواقع فقط سفرنامه‌ی خودش است نه یک گزارش از سفرِ بالاترین مقامِ این کشور! جاهایی که خوابیده، جاهایی که ماشین پیدا نکرده و معطل شده، جاهایی که رفتاری از مسئولین برایش مسئله شده و از حرف‌ها و سخنرانی‌های ره‌بر، فقط آن قسمت‌هایی که برای خودش تاثیر گذار بوده را ثبت کرده.
برای ما که ره‌بر را فقط در یک فضای گزارشیِ خشک با تمام سیاست‌های حاکم بر گزارشات خوانده و شنیده‌ایم، خواندنِ این  ماجرای پردردسرِ امیرخانی خالی از لطف نیست.
        

          شیرین، دلچسب، شگفت‌آور و پر از جزئیات!
جزء رزق‌های لایحتسب حسابش می‌کنم. برای فهم بهتر نگارش سفرنامه و یادداشت‌ برای رویدادها کتاب را دست گرفتم اما چیزهایی نصیبم شد که زندگیم را تغییر داد.
نه صرفا از قلم اقای امیرخانی؛ از زیرعنوانِ ده‌ روز با رهبرش!
دیدن و شناختن شخصیت‌هایی مثل رهبر، دین و دنیای آدم را بهم‌ می‌ریزد. هرچه برای خودت قاعده گذاشته بودی، گودبرداری می‌شود و بنای جدیدی ساخته می‌شود که برایت غریب است. شاید پس بزنی، شاید هم بپذیری. اما اگر پذیرفتی، چشم باز می‌کنی و می‌بینی تو مانده‌ای و سختی‌های بیشترِ  اصول و قاعده‌های جدید!

اما یک نکته: 
تخصص زبانی ندارم که بخواهم شکسته‌نویسی‌های نویسنده را در کتاب نقد کنم. اما حتما برای آینده‌های دور، این سبک از تغییر در ظاهر کلمات، خیلی خوب نخواهد بود!