عربیکا رو بیشتر به خاطر اطلاعات تاریخی که میان روایت‌ها دشات، دوست داشتم.

البته، برخلاف کاهن معبد جینجا که بیشتر روی نگاه شخصی نویسنده به ژاپن متمرکز بود، اینجا روایت‌ها زنده‌ترن؛ پر از گفت‌وگو با آدم‌های مختلف، حتی بعضی جاها نظرهای مخالف با نویسنده ور می‌بینیم! همین باعث می‌شه به واقعیت نزدیک‌تر باشه.

یکی از بخش‌های جالبش جایی بود که آقای یامین‌پور از سفر در زمان دانشجویی‌اش به لبنان می‌نویسه، حدود 20 سل قبل که اینکه مردم اونجا به‌خاطر اسرائیلی بودن از کوکاکولا، استفاده نمی‌کردن و به جاش نوشابه «زمزم» مصرف می‌کردن. برام خیلی عجیب و قابل‌تأمل بود.

در نهایت، با حال و هوای امروز جامعه، خوندن عربیکا خالی از لطف نیست.
      

        همزمانی شروع این کتاب، با شروع جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران در خرداد 1404، برای من یک اتفاق فوق العاده بود. زنی که در اوایل شروع زندگی مشترک و قبل از چیدن وسایل نو در منزل جدید، مجبور میشه وسایل، خونه، شهر و همه خاطرات شیرین بچگی‌ش رو ترک کنه.
حسی که با شروع جنگ داشتم تو این کتاب به خوبی توصیف شده بود و خوندنش رو به همه به خصوص خانمها توصیه میکنم.
      

        کتاب کاهن معبد جینجا از نظر من، نگاهی انتقادی به فرهنگ ژاپن دارد و بیشتر تمرکز آن بر جنبه‌های منفی این کشور است و ویسنده چندان تلاشی برای نشان دادن نقاط مثبت نکرده.
بزرگ‌نمایی‌های قابل توجه در خصوص بوی ماهی و نارضایتی از آن، بارها و بارها تکرار شده که شاید برای مخاطب کمی تکراری و اغراق‌آمیز باشد.
علاوه بر این، نویسنده  نظرات شخصی‌اش را بیش از حد وارد روایت کرده، به‌طوری‌که گاهی کمتر حس می‌کنیم با یک گزارش یا مشاهدات عینی طرف هستیم و بیشتر با برداشت‌های فردی او روبه‌رو هستیم.

با این حال، نثر کتاب روان و خواندنی است و اطلاعات جالبی درباره هیروشیما و اتفاقات بعد از بمباران می‌دهد. اگر به شناخت جنبه‌ای متفاوت از ژاپن علاقه‌مند هستید، خواندن این کتاب می‌تواند تجربه‌ای قابل تأمل باشد. در مجموع مطالعه‌اش را توصیه می‌کنم.
      

        در این کتاب، تمام وقایع زندگی امام علی در یک برهه زمانی یعنی از زمان ازدواج ایشان با حضرت زهرا سلام الله علیها و از منابع مختلف جمع‌آوری شده است. راوی کتاب شخص امام علی (ع) هستند که من نتونستم با این موضوع ارتباط برقرار کنم. 
بعضی جاها نسبت دادن احساسات آدم‌های معمولی، به معصوم حس منفی بهم منتقل میکرد و در واقع این ایده رو دوست نداشتم. حتی به نظرم بعضی جاها همونطور که بقیه دوستان اشاره کردن در گفتار غلو شده بود و لحن جالبی رو منتقل نمیکرد.
تا اواسط کتاب صرفا به این دلیل که اطلاعات جامع و کاملی رو یک جا آورده بود، مطالعه کردم و جذابیت نداشت اما از نیمه به بعد، برای من جذاب بود. 
نکته دیگه‌ای که وجود داره اینه که از اسامی افراد زیاد استفاده شده و برای من که اطلاعات تاریخی زیادی نداشتم گیج کننده بود.  
و پی نوشت ها و منابع همه در انتهای کتاب و در یک بخش ذکر شده. به نظرم اگر پا نوشت‌ها زیر هر صفحه بود، خوانایی خیلی راحت‌تری رو بوجود می‌آورد.
در کنار تمام نکاتی که گفتم، زبان کتاب خیلی روان هست. برای آشنایی با این دوران حساس در اسلام توصیه میکنم، یکبار بخونیدش.
      

        این کتاب بیشتر از اینکه درباره شهید باشه، درباره همسر شهید میگه. شادی ها و غم ها، خستگی ها و سختی ها و هر چیزی که یک همسر شهید (که کاملا به راهی که همسرش میره مقیده)، توی این کتاب به ظریف‌ترین حالت ممکن و با بیانی شیوا بیان شده. اگر به دنبال خوندن از شهید هستید، این کتاب گزینه مناسبی براتون نیست ولی به نظر من آشنایی با شرایط خانواده‌ها و دشواری‌هایی که تحمل کردن ضروریه.
      

        برای من که اون سال دو تا عزیزترین‌هام سفر حج بودن، سطر به سطر با اشک همراه بود و حس و حال افراد رو کاملا درک می‌کردم. البته به نظرم باز هم عمق فاجعه رو به تصویر نکشیده بود.
      

        کتاب عالی، با بیان دلنشین، که اصلا دلم نمی‌خواست تموم بشه. 
این کتاب جواب دقیقی داره برای همه اون‌هایی که معتقدن دل باید پاک باشه و دینشون انسانیته...
      

        جای خالی سلوچ، از رفتن مردی آغاز می شود که کسب و کار حسابی ندارد. 

سلوچ یک صبح می رود و دیگر بر نمی گردد. زنش، مرگان می ماند و سه بچه یتیم او، عباس و ابراو و هاجر.
داستان در روستایی به نام زمینج در حوالی گرگان اتفاق می افتد و به زیبایی احساسات و مشکلات مرگان را به تصویر می کشد. 

جای خالی سلوچ داستان زنانی ست که هم باید زن باشند، هم مرد...
      

        توی کتاب من با خدای کوچکم قهرم با متن روان و به زبان خودمونی می‌بینیم که خدا باید بزرگ باشه... . خدای کوچیک پرستیدنی نیست. آیات و روایات معتبری رو میخونیم و دلمون آروم می‌گیره. 
تو این کتاب می‌فهمیم که بزرگ دیدن خدا باعث می‌شه که به خدا اعتماد کنیم، در نتیجه ترسمون از بین می‌ره و آرامش پیدا می‌کنیم. می‌فهمیم که ما در مقابل خدای بزرگ، هیچِ هیچِ هیچیم و اگه به این اعتقاد پیدا کنیم، دیگه غصه و ناراحتی‌‌هامون تموم میشه، چون ما به یه خدای خیلی خیلی بزرگ اعتماد کردیم...
      

        سیدمهدی شجاعی رو با کشتی پهلو گرفته شناختم که شاید ۵ باری خوندمش. ولی هیچ شباهتی بین سانتاماریا و کشتی پهلو گرفته ندیدم. داستان‌ها برام ابهام‌آمیز و نامفهوم بود.