من این کتاب رو نتونستم تموم کنم و تصمیم گرفتم برای آرامشم کتاب رو ادامه ندم!
اینطور نیست که  این کتاب با سلیقه بعضی ها جور در میاد بعضی ها نه مثلا چون که سلیقه ها متفاوته.نه
موضوع فکر کردن نویسنده به جای معصومه! که ربطی به سلیقه ها نداره
کاش نویسنده هیچ وقت به ذهنشون خطور نمی کرد که بخوان از زبان امام علی کتاب بنویسن و حالات ایشون رو خودشون تصور کنن!
یعنی چی مثلا از زبان امام علی میگن شوخی کردنم گل کرده بود!
یا من عاشق سبزی ریحانم!
خیلی خوب شمشیر میزدم.حسان در وصفم شعر گفت!

کاش این دغدغه مندی نویسنده با قلم روانشون و این همه زحمتی که برای به دست آوردن منابع، با روایت اول شخص کتاب  کشیدن خراب نمی شد.

اینکه کتاب جوری باشه که مخاطب با امام ارتباط بگیره عالیه.اما به چه قیمتی؟
کاش از زبان راوی میگفتن
کاش اینقدر حالت و افکار امام رو همینقدر تخیلانه بیان نمی کردن.
        

          کتاب مثل بمب صدا کرد و همه جا تبلیغش بود که اثری متفاوت است و فلان و بهمان ...
اما حقیقتا اصلا در حد تبلیغات و تعریف‌های اینستاگرامی نبود.
نویسنده می‌توانست به راحتی راوی داستان را تغییر دهد چه اصراری‌است ما از زبان امامی بنویسیم که مانند ما انسان‌های عادی نیست،اما بیاییم مانند یک انسان عادی چه بسا عادی تر از این‌ها جلوه‌اش بدهیم؟
        

          دوست داشتم این کتاب رو ده سال پیش میخوندم. یا حتی قبلترش وقتی که نوجوون بودم. کتاب روایتیه از زبان امام علی (ع) از زمان ازدواجش با حضرت زهرا تا زمان شهادت حضرت زهرا. نویسنده سعی کرده تا جایی که میتونه جزئیات و ظرافتهای روایت نویسی رو بیاره و البته تمام این جزئیات باسند هست. تمام منابع و اسناد در انتهای کتاب اومده که حدود هفتاد صفحه میشه

از نظر رمان نویسی بهش امتیاز کامل نمیدم، خب چون رمان نیست و دست نویسنده برای خیالپردازی بسته بوده. اما کتاب روونیه و میشه راحت خوندش.

اتفاقها و جزئیاتی هم که آورده شده، با اطلاعاتی که من قبلا در منابع مختلف خونده بودم همخوانی داره. به نظر نمیرسه چیز غلطی توش باشه. البته من متخصص تاریخ اسلام نیستم، ولی توی کتاب چیزی ندیدم که قبلا جایی خلافش رو شنیده باشم.

این کتاب رو به کسانی توصیه میکنم که با تاریخ اسلام آشنایی زیادی ندارن، مخصوصا شرح حوادث اتفاقهایی که بعد از فوت پیامبر اومده آگاهی بخشه
        

          بعد از خواندن چند فصل اول کتاب ، کتاب را رها کردم. توان تحمل لحن و این مدل روایتگری اش را نداشتم.
روایت اول شخص از زبان اهل بیت،بزرگ ترین ایراد کتاب است و البته همین موضوع باعث شده شان و منزلت امام معصوم رعایت نشود. 
با شوق زیادی کتاب را خریده بودم که متاسفانه ،تبدیل به یک شکست تمام عیار شد.
        

          نوشتن رمان تاریخی، آن هم تاریخ اسلام یعنی راه رفتن روی نخی باریک، رمان تخیل میخواهد و تاریخ صداقت و جمع این دو پارادوکسی است به شدت حساس و البته شیرین
واقعیت این است که خواندن تاریخ به صورت داستانی درهم تنیده و منسجم دل چسب تر است اما خب اگه این دلچسبی را میخواهی باید بپذیری که در بهترین حالت نویسنده انتخاب کند کدام گزارش تاریخی را نقل کند و کجا تخیل را وارد داستان کند. در این کتاب هم هرچند نویسنده تمام بخش های تاریخی را با پی نوشت و ذکر منبع مشخص کرده بود اما باز این ایراد را میتوان گرفت که گاهی مشخص نبود دقیقا از کجا تا کجای متن جز تاریخ است، به علاوه اینکه یکی از ویژگی هایی که این کتاب را از دیگر آثار متمایز می‌کرد این بود که از زبان خود مولا نوشته شده و خب همین از زبان اول شخص نوشتن تاریخی که اکثرا سوم شخص است خود باعث میشود گاهی برای به هم نخوردن سیر داستانی مجبور به اضافه و کم کردن و تغییر در آن شوی، که خود کار پر ریسک و خطرناکی است
 اما باز خواندن دوران زندگی امیرالمؤمنین با حضرت زهرا به زبانی ساده حداقل برای کسانی که کمتر سراغ کتب تاریخی می‌روند بی شک مفید است و آموزنده

فقط اینکه زمان داستان مربوط به زندگی مشترک پدرومادرامت است به معنای عاشقانه بودن رمان نیست و طبیعی است که بخش زیادی از داستان حول مسائل روز آن زمان و حتی غزوه های آن دوران باشد

اگر برای چاپ های جدید بخش منابع را از پی نوشت هایی که نکته ایی در آن ذکر شده جدا بشه خوانش بسیار روانتری خواهیم داشت
        

          زاویه دید اول شخص از دید معصوم برای این کتاب رو نپسندیدم. این که از نظر فنی این حرکت درست یا نه نمی دونم. حتما خواندن از امیرالمؤمنین همیشه دلنشین بوده و از خواندن این کتاب ضرر نکردم اما خودم جرئت نوشتن از زبان معصوم رو ندارم.
        

          من این کتاب را از منظر عشق و ارادتی که به خاندان اهل بیت و مولا علی علیه‌السلام داشتم خریدم و خواندم. 
انتظارم از کتاب نه تنها برآورده نشد بلکه بعد از خواندن کتاب و خواندن نقدهایی که در موردش نوشته شده بود، متوجه شدم کتاب به‌شدت ضعیفی‌ست.
از خواندنش پشیمان نیستم چون معتقدم اگر کتاب بد خوانده نشود لذت بردن از کتاب‌های خوب هم امکان‌پذیر نمی‌شود ولی نکته این‌جاست که وقتی کسی تصمیم می‌گیرد سراغ کاری برود، آن‌هم کاری به عظمتِ نوشتن از اهل بیت، باید مطمئن باشد که از پسش برمی‌آید و یا حداقل نتیجه‌ کارش مایه سرافکندگی خود و حرفه‌اش نشود و اگر یک درصد شک داشت که نمی‌تواند اصلا نباید اقدامی بکند. به نظرم این چیزیست که نویسنده به آن فکر نکرده و شاید نگاه بسیار ساده‌ای به این موضوع داشت که نتیجه‌اش کتابی‌ست که ابدا در شان مولا نیست و نباید تجدید چاپ شود.
        

          با کلی تلاش، ۱۰۰ صفحه خوندم و در نهایتم ... میذارمش کنار :/
اصلا خوشم نیومد -_-
اصلا متوجه نشدم ک نویسنده چیکار کردن! تمام چیزی ک من تو کتاب دیدم .. به ترتیب تاریخ گذاشتن همه اتفاقات و اطلاعاتی که از اون موقع موجود هست، بودش!
ک البته کار بزرگیه .. چک کردن اون همه منبع و یکی کردنشون... ولی یعنی .. همین؟! فقط و فقط پشت هم گذاشتن همه اتفاقا؟
اینکه از زبون امام علی (ع) گفته میشد هم ک ن جذابیتی اضافه کرده بود ن حتی لازم بود! خیلی وقتا من یادم میرفت که راوی امام علی (ع) هستن!
باقی وقت ها هم ک یادم میوفتاد بابت اینکه طرز تفکر امام رو مثل یک آدم کاملا معمولی و "سطح پایین" نشون داده بود کاملا حرصم میگرفت -_-
خلاصه ک عصبانیم بابت اوووووون همه تبلیغی ک بابتش شد و کلی ذوق و حس مثبتی ک داشتم موقع شروع کردنش ..
شاید تو زمانای خیلی خیلی دور ... از ص ۱۰۱ دوباره شروع کنم 🚶🏻‍♀️
پ.ن: حدود ۱۵ .. ۲۰ صفحه اول کتاب شیرینه ... من گول خوردم ... شما گول نخورید 🚶🏻‍♀️
        

          فوق‌العاده زیبا. زندگی عاشقانه امیرالمومنین و حضرت زهرا از زبان امیرالمومنین...
        

          این کتاب همینطوری که از اسمش پیداست، قسمتی از زندگی حضرت علی (ع) هستش از ازدواج‌شون با حضرت فاطمه (س) تا شهادت بانو. متن روانی داره و مستند نوشته شده، همچنین منبع هر بخشی ذکر شده‌است. 
بعضی از دوستان انتقادات جدی به این کتاب وارد کردن، من جمله این نقدها اینست که از زبان یک معصوم نوشته شده و این درست نیست، من منکر مقام والای معصومین نیستم ولی پیامبران و امامان از جانب خداوند منصوب شدند که الگوی ما قرار بگیرن، ائمه برترین انسان‌ها هستند اما از جنس بشرند، اگر قرار باشه ما دائما اونها رو از خودمون جدا کنیم نمیتونیم تلاش کنیم بهشون نزدیک بشیم. اتفاقا من از اینکه داستان از زبان امیرالمؤمنین بود لذت بردم و احساس می‌کردم ایشون واقعا دارن این داستان رو بیان می‌کنند؛ به جد معتقدم این کتاب می‌تونه شروعی خوب برای باز شدن مسیر کتابهایی باشه که برای عوام قابل فهم و جذابند و در عین حال مستند و دقیق نوشته شدند. عزیزانی هم که در پی فهم عمیق‌تر و کامل‌تری هستن میتونن به اصل کتب تاریخی مراجعه کنن. ان شاءالله در آینده شاهد کتابهایی مشابه اما قوی‌تر خواهیم بود.
        

          یک کتاب ضعیف با ایده‌ای که در عمل چیز قابل قبول و محترمی درنیومده. حیف و صدحیف.
        

          خیلی خیلی دوستش داشتم. شما با یه رمان شیرین و روون مواجه میشید که  اتفاقات زندگی حضرت امیر رو بر اساس آیات و روایات بیان کرده اما به زبون خودمونی.
خوندنش می ارزید؟ بله قطعا :)
جزو معدود کتاب هایی بود که حقش بود همه گیر شه! 
        

          زمانی این کتاب را شروع کردم که در عین اینکه بسیار نیاز به مطالعه داشتم ولی وقت و توان ذهنی کافی برای مطالعه کتاب های هیجان انگیز یا... نداشتم.
یک کتاب بسیار آرام و لطیف
 البته هنوز تمام نشده ولی برایم بسیار دوست داشتنی بود.
 در این کتاب امیرالمومنین راوی زندگی خودشان هستند.
 نویسنده زندگی امیرالمومنین و به‌ تبع تاریخ اسلام را بر اساس مدارک ، احادیث و مستندات تاریخی از زبان خود ایشان به رشته تحریر درآورده است.
کتاب پردازش داستانی ندارد و در عین حال روان و جالب است برای من شخصاً بسیار آرامش بخش بود.
بهترین نقطه قوت کتاب برای من این بود که با مثال هایی ملموس و واقعی و در متن ظرائف زندگی امام بیشتر مسائلی که در اخلاق اسلامی و سیره ائمه اطهار خوانده بودم و می‌دانستم را برایم درونی میکرد و به وسیله این مثال ها تلنگر هایی اساسی به من میزد.
مسائلی مثل انفاق، اعتقاد به رزاقیت خدا و...
        

          موقع خوندنش با پیش فرض اینکه امام قطعا شان بالاتری از کتاب داره خوندم که مثل بقیه ی دوستان که نظر گذاشته بودن اذیت نشم.
اتقاقا من موافق این هستم که اول شخص نوشته شده کتاب، برای افرادی که مذهبی نیستن یا شناخت خوبی از امام علی یا اتفاقات ندارن یا نوجوان هستن و دلشون میخواد بدونن کتاب بسيار مناسبیه، قلمش راحته.
فقط اینکه درباره ی زندگي امام تا شهادت‌ حضرت زهراست و من دلم می خواست که این کتاب با این قلم بیشتر از اینها بنویسه.
        

          #کتاب_حیدر شروع یک مسیر مهم است. با همه تلاشمان در ادبیات داستانی و رمان؛ برای ترویج سبک زندگی ائمه‌مان کم کاری داشته‌ایم. هم در فرم و محتوا خلاقیت های زیادی است که سراغش نرفته‌ایم.
کتاب های حدیثی و حوزوی زیادی نوشته شده است ولی این کتابها نمی‌تواند با عموم مردم ارتباط بگیرد. باید برای کودک و نوجوان و جوان قصه گفت!
حیدر کتاب مهمی است به چند دلیل:
اول، نویسنده رفته است از منابع شیعه و سنی، روایات مربوط به دوره زندگی مشترک حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع) را جمع آوری کرده است و سعی کرده است همچون یک تدوین گر حرفه‌ای سکانس‌ها را کنار هم بچیند
دوم؛ نویسنده، راوی را حضرت حیدر انتخاب کرده است و این بر جذابیت روایت افزوده است؛ گویی حضرت امیر دارد برایت از زندگی‌اش می‌گوید و تو شنونده هستی.
سوم اینکه خواننده قصه می‌خواند ولی در واقع سبک زندگی فرا می‌گیرد، بهترین سبک زندگی یک زوج در نهایت عشق و در نهایت سلامت یک خانواده کامل اسلامی.
        

          رد اشک هایم تا ابد بر روی کتاب خواهد ماند
        

          نام کتاب «حیدر» است اما از زهرا نوشته است.
نام کتاب «حیدر» است. همانگونه که مادرش او را نامید.

کتاب زیبایی که خواندنش این روزها، میچسبد.
اوایل کتاب شاید جاذبه چندانی نداشته باشد بس که شنیدیم و خواندیم اما اواخر کتاب که از شهادت حضرت زهرا (س) و تنهایی امیرالمؤمنین میگوید جانت را به لب میرساند و با اشک کتاب را در حالی میبندی که دلت نمی‌آید آن را در کتابخانه بگذاری و با آن وداع کنی.

جریان روشنفکری کتابهای مطابق با آرا خودشان را آنقدر تبلیغ میکند که همه ما نام آن کتابها را حفظیم. اما ما کوتاهی کردیم.

#معرفی_کتاب 
«حیدر» اثر آزاده اسکندری



        

          .
یک استاد می گوید: زبان معیار بنویسید.
استاد دیگر می گوید: نوشتن اول شخص از زبان معصوم جایز نیست. بلکه حرام هم هست.
 (این کتاب را مثال می زنند و معتقدند کاری که خوارج با حضرت نکردند، این کتاب انجام داده.)

هم اول شخص نوشته شده، هم نثر اینستاگرامی کوچه بازاری دارد.

چه فضاحتی!

(کاش نویسندگان جوان به اهل تاریخ مراجعه کنند و بپرسند) 

https://www.mehrnews.com/news/6346485/

نصفه رهایش کردم. 

#کتاب_بد
#استاد_طاووسی

.
        

          چاپ پنجاه و نهمش را خواندم و این یعنی نویسنده مزد زحماتش را گرفته ولی بیشتر از یکبار نمی شود رفت سراغش و این یعنی خیلی موفق نبوده. تا اتمام کتاب نشد با امام معصومی که نقش راوی را ایفا می کند نه فقط ارتباط که حس خوب بگیرم . حجم بالای اسامی افراد و قبائل، گیج کننده، کسل کننده و بی حاصل به نظر می رسید. گاها نیاز به توضیح و زیرنویسی از کلمه یا موضوعی احساس می کردم که جایش زیر صفحات خالی بود. برای فهم بعضی موضوعات نیاز بود خواننده اطلاعات قبلی داشته باشد واگرنه سردرگم شده از نیمه راه بر می گردد. حتی شیوه انتقال بعضی ماجراها (لااقل تا نیمه های کتاب) به نظرم ممکن است زمینه ی سوءبرداشت را فراهم کند؛ در زمان بیماری شفا، در گرسنگی مائده آسمانی ، در سختی ها امدادهای غیبی … خلاصه بدون پختن کلمات جمله های خامی را تحویلمان می دهد که بر دل نمی نشیند.